Maurice Kip

Hoi meneer Kip,

Zomaar op deze doodnormale maandagavond dat ik weer eens aan u dacht en uw naam op Google intypte om te kijken wat er boven gedreven komt. Zo doende ben ik hier beland.
Zooooo veel jaar geleden dat ik u voor het laatst zag. Een onuitwisbare indruk heeft u op mij gemaakt. Net al vele andere leerlingen. Grappen en grollen daar draaide het in mijn beleving om in uw lessen. Onzin natuurlijk maar het is niet de Engelse les die mij is bij gebleven. Enkel de fijne sfeer die er hing in uw lokaal.
Ik ben zo onderste boven geweest destijds. Meisje van 14 jaar, ik weet nog zo goed dat er een aantal mensen wat mochten vertellen tijdens de herdenkingsdienst in school. Ik heb dit mogen doen namens mijn klas. Vond dit zo eervol en fijn. Een aantal jaren later was ik met mijn ouders in de buurt van uw geboortedorp en zijn wij random opzoek gegaan naar uw graf. Het moest toch te vinden zijn want we hadden van horen zeggen dat het een heel mooi graf was. Helaas konden we het niet vinden. Uiteindelijk hebben we iemand gevraagd daar of hij u misschien gekend had en wat meer wist. Warempel was dit zo en ik meen dat wij via deze persoon naar de juiste begraafplaats zijn gestuurd. Dit is wat ik meen in Meppel maar zoveel jaren later kan ik dat ook niet helemaal juist hebben onthouden. Meer niks was gelogen. Een opvallend graf, precies net als u was. Een opvallend mens.
Uiteindelijk zijn wij ook nog bij uw ouders op bezoek geweest. Ik weet niet meer hoe wij in contact zijn gekomen met elkaar maar wat ik mij wel heel goed herinner nog is dat uw motorlaarzen in de gang stonden. We hebben samen in een map gekeken waar ook mijn verfrommelde kladblaadje nog in zat met tekst die ik voor gelezen heb tijdens de herdenkingsdienst.
Zo bijzonder om toen te kunnen zien nog eens.

Lieve ouders van Maurice, weet dat jullie zoon nooit vergeten wordt, ook niet decennia’s later en dat zal ook niet gaan gebeuren. Wat prachtig dat jullie deze pagina levend houden ter ere van hem.

Lieve groetjes van een oud leerling. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer een 21ste. En dat al weer in 2023. Ongelooflijk, wat gaat de tijd snel. Ik heb het vaker gehad over het begrip "tijd". Ik ben daar niet de enige in gelukkig.
Ma en ik zijn nu aan het koffiedrinken. Zij kijkt even op Facebook en ik met laptop op schoot hier op deze site om jou een berichtje te sturen. Ik glimlach in mezelf en denk: "Berichtje of bericht"? Wanneer ik naar het vorige kijk, is er zeker geen sprake van "berichtje". Dat kon toen ook bijna niet, omdat het heel veel impact had op ma en mij.
Het is vandaag nog even afwachten of het "bericht of berichtje" wordt. Maar je weet dat ik een beetje bekend sta als een man die meestal veel woorden nodig heeft, omdat ik liever geen misverstanden heb. Met weinig woorden veel zeggen, lukt me niet zo vaak.
Ik hoor net van ma dat ze via Facebook jouw oud-leerling Jurgen Duringhof heeft gefeliciteerd heeft met zijn verjaardag. Deze naam is voor ma en mij onlosmakelijk verbonden met jou als beginnend docent in Lochem.
Ik had het net over "tijd", maar ik weet nog altijd dat ma en ik in 2005 getuige waren van zijn diploma-uitreiking. Ik heb het hier vaker gezegd dat het heel bijzonder was dat ikzelf hem die avond zijn gymnasiumdiploma namens jou mocht overhandigen. Het waarom is wel bekend. Het was een jaar na jouw overlijden en voor ons was dit een heel hectische tijd. Maar Jurgen en zijn diploma in 2005 vormen voor ons een heel prettige herinnering.
En die herinnering zal ik altijd blijven koesteren.
Ik zou er met gemak weer een "bericht "van kunnen maken, omdat ik je op dit moment heel zou kunnen vertellen over dingen die nu in mijn leven spelen, maar in dit geval moet je maar proberen mijn gedachten te kunnen lezen. Ik weet niet wat er allemaal mogelijk is daar van "Boven". Voor mij in ieder geval een erg prettig "correspondentieadres".
Heel veel liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice.
We missen je nog altijd. 

Dag mijn lieve jongen,
Afgelopen week hadden ma en ik een heel speciale ervaring. Daarover wil ik je graag iets zeggen.
Zoals je weet, hebben ma en ik het in deze tijd vaak druk op het gebied van toneelspelen. Er moet dan veel geregeld worden. Zo gingen we afgelopen woensdagmiddag naar Meppel om dingen over geluid en verlichting te regelen bij Bertus Roodhof. Die ken je vast ook nog wel. Daar hebben we lekker lang zit kletsen, omdat we elkaar door corona niet meer hadden gezien.
Dit bedrijf zit nu op een klein industrieplekje in Meppel en daar staan meerdere units die worden verhuurd aan kleine bedrijfjes.
We hebben daar een poos zitten praten over van alles en nog wat en ook over de gezondheid. Mevrouw Roodhof had heel veel leed ondergaan.
Toen we weer naar buiten gingen, zagen we voor een andere unit een man bezig foto's te maken van een rotansetje.
Omdat wij voor het toneel ook zoiets nodig hebben, reageerde ma spontaan en liep door naar deze man die een grote muts op had.
Ma vroeg of ze even op een stoel mocht gaan zitten. Deze man zei toen: "Ga rustig op de stoel zitten Hennie."
Verbouwereerd keek ma de man aan en vroeg zich af wie deze man toch kon zijn. Toen ik naderbij kwam, deed hij zijn grote muts af en bleek het mijn oud-collega en jouw oud-docent Engels Hans Kok te zijn.
Alles wie we daar hadden verwacht, was Hans niet.
Hij kwam toen als jong broekie op onze school vroeger en vlak voordat ik met pensioen ging, vertrok hij naar een school in Hoogeveen.
Hij is jarenlang mijn collega geweest in Meppel en toen jij op de middelbare school zat daar, was hij ook jouw leraar Engels.
Ik weet nog altijd dat jij met hem wegliep. Hij was een van je favoriete leraren en door hem heb je misschien wel de liefde ontwikkeld voor de Engelse taal.
Ik weet nog wel dat jij altijd aangaf dat je je bij hem in de les erg prettig voelde, omdat hij lekker snel door de leerstof heenging. Jij kon het gemakkelijk bijsloffen en had een speciale band met hem en andersom blijkbaar ook.
Het gekke is dat ik de laatste paar jaren van mijn loopbaan nog naar een andere locatie moest om daar o.a. aan de havo les te geven.
Zo zat daar in de derde klas een jongen die Trevi Kok heette. Een bijzonder plezierige leerling. Pas aan het eind van het schooljaar kwam ik erachter dat hij de zoon van Hans was. Zo hebben we allebei dus lesgegeven aan elkaars zonen op de middelbare school.
Wat voor ons heel bijzonder is geweest in de loop van de jaren dat jij er niet meer was, was dat er op de dag van je overlijden vaak een bloemetje stond van iemand van wie we niet wisten wie dit had gebracht.
Later heeft hij er een kaartje bijgedaan met bijvoorbeeld "Your old English teacher"
Zo ontmoetten wij Hans eens op de begraafplaats en hij vertelde toen dat hij af en toe weleens een bezoekje bracht aan de begraafplaats en er dan voor jou ook een bloemetje neerzette op je overlijdensdag.
Je zult wel denken: "Wat wil je me eigenlijk nog meer vertellen?"
Hans vertelde ons woensdagmiddag dat hij in zijn vrije tijd ook handelde in rieten meubelen en curiosa en dat hij ook een unit had waar hij zijn spullen heeft uitgestald en van waaruit hij dingen verkoopt. Je begrijpt dat ma en ik deze "winkel" ook graag wilden zien. Toen we daar binnenkwamen, wisten we niet wat we zagen. Het was ontzettend vol. Heel veel rieten voorwerpen en heel veel speciale soorten curiosa. Je moet foto's gezien hebben of er zelf zijn geweest om de juiste beelden van deze winkel te hebben.
Ma zag een prachtige, grote rieten motorfiets. Ze wist zeker dat wanneer jij deze had gezien, je deze gekocht had en die in je lokaal een plekje had geven.
Zou helemaal bij jou gepast hebben.
Toen we verder door de winkel liepen, zagen we aan de muur allemaal verschillende oudere foto's. Ook van de familie van Hans. Opeens zagen we tussen al deze foto's jouw foto hangen. Het was de foto van de bedankbrief die we na je overlijden hebben rondgestuurd. Ma en ik waren hevig verbaasd en zeker heel erg ontroerd.
Alles wat we hadden verwacht in deze speciale winkel was heel veel, maar zeker niet JOUW foto.
Ik kan je zeggen dat dit heel veel indruk maakte op ma en mij. Ik heb me toen ook afgevraagd: "Bestaat toeval?"
We hebben in de loop van de tijd al zoveel bijzondere verhalen over jou gehoord, maar dat je bij Hans nog altijd een warm plekje hebt zonder dat hij dit aan de grote klok hangt, is wel duidelijk en voor ons een waardevolle ervaring. Deze ervaring zullen ma en ik koesteren Maurice.
Woensdagmiddag was je weer even "aanwezig" voor ma en mij.
Dat wil ik je graag laten weten.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag de laatste dag van het jaar. Tijd voor het slotakkoord voor dit jaar.
Ik kijk maar niet te veel terug op wat geweest is afgelopen jaar.
Meestal onthoud je dan de dingen die veel indruk op je hebben gemaakt.
Dat kan op een positieve manier zijn of op een negatieve.
Beide zullen we meegemaakt hebben en ik zal er niet veel van aanhalen.
Ik noem alleen het overlijden van mijn grote vriend dat zoveel impact op ons heeft gehad. Daar zijn geen woorden voor te vinden.
Dat is in de meeste gevallen bij overlijden het geval.
Maar in dit geval helemaal.
Misschien dat jullie nu "van boven" op de aarde neerkijken, maar daar is nu weinig te zien door de enorm donkere lucht. Misschien om 12 uur wanneer op veel plaatsen de lichten knetterend worden ontstoken.
Ik denk dat de regen vanavond misschien spelbreker zal zijn, maar ondanks dat zal met veel lawaai en lichtflitsen de hemel toch voor een deel "verlicht" worden.
Voor sommige mensen zal dit licht toch een donker gevoel blijven geven Maurice. Je begrijpt vast wel wat ik bedoel.
Alle nieuwjaarswensen zullen bij woorden blijven en zullen niet de donkerte verdrijven. Voor deze mensen is het niet het licht dat wij voor ogen hebben bij het uitspreken van deze wensen.
Vandaag was het letterlijk een donkere dag. Bijna de hele dag was het hier regen. Dat beïnvloedde het knallen behoorlijk.
Hopelijk blijft het een rustige nacht. Er zullen wel weer dingen gebeuren die verschillende gezinnen of families veel verdriet doen.
Ik denk ook aan politie en hulpverleners die het vaak moeilijk krijgen op dit soort avonden. Vrede op aarde werd vorige week nog gezongen, maar helaas blijft het niet bij zingen. Het is nu letterlijk geen vrede op aarde.
Ik heb me zo vaak in jouw geval de "waaromvraag" gesteld.
Als mens vraag ik me af: waarom doen mensen elkaar dit toch aan en uit naam van wie?
Lieve Maurice, ik wil toch positief afsluiten. Ik weet niet of je elkaar "hierboven" ook Gelukkig Nieuwjaar wenst. Dat doe ik dan maar wel, maar ik hoop in mijn hart dat jullie voor altijd rust en vrede hebben zonder dit te hoeven zeggen.
Dag Maurice.
Het voelt gewoon fijn om je nog weer eens bij naam te mogen noemen.
Je weet in ieder geval dat we jou niet vergeten.
Extra dikke oudjaarsknuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen.
Het is nu Tweede Kerstdagavond. Ma en ik zijn hier nu alleen. De kerstboom is verlicht en ma heeft overal weer lampjes.
Ook buiten staan drie kleine verlichte boompjes. In het donker branden ze erg mooi.
Zaterdag aan het eind van de middag zijn we naar de begraafplaats geweest om daar een kaarsje voor je aan te steken. Er waren op dat moment heel veel mensen aanwezig die van een uitvaartleider allemaal een kaarsje en een roos kregen. Het begin van de begraafplaats was helemaal verlicht en verwarmd door door vuurkorven en honderden kaarsjes. Heel indrukwekkend. Wanneer je terugkwam van het brengen en het ontsteken van de kaars, kreeg je warme chocolademelk met wat lekkers aangeboden.
Het was letterlijk en figuurlijk een warme bijeenkomst.
Toen we gisteravond van je oom terugkwamen en het al donker was, was de begraafplaats helemaal verlicht door al die bezorgde kaarsjes van de avond ervoor. Ma zorgt er sowieso wel voor dat er bij jou wel altijd een paar lampjes branden. Ook brandde er een heel klein boompje met lampjes met behulp van een batterij.
Fokkes buurvrouw had een heel mooi kerststukje voor jou meegegeven dat ook een mooi plekje kreeg. Zo ziet het er op je graf wel weer wat "feestelijk" uit.
Het vorig berichtje van Helma, de moeder van je oud-studievriend Martijn,ontroerde me echt. Zo fijn te lezen dat zij na zoveel jaren nog zo liefdevol over je schrijft en dat je bij haar ook nog altijd een warm plekje hebt. Automatisch denk ik nu weer aan je studietijd op Windesheim waar je Martijn hebt leren kennen. Zo speciaal dat de "kleine Esther" daar ook de studie voor lerares Engels heeft gevolgd. Van haar moeder krijg ik altijd de verhalen over haar docentschap te horen. Wat zou je het fijn gevonden hebben haar dochter op deze manier meegemaakt te mogen hebben, maar helaas.
Hieraan zie je allemaal dat de tijd vele dingen doet veranderen.
Ik ga daar nu niet op in.
Daarom neem ik maar een schtrijfpauze.
Extra dikke kerstknuffel van ma.
Dag lieve Maurice. 

Hieronder lees ik dat er storing is geweest, vandaar dat mijn bericht niet door kwam. Zoals elk jaar maak ik mijn kerstkaarten zelf.En elk jaar komt de laatste kaart van Maurice weer tevoorschijn. Al eens gedacht, nu kan hij wel weg,maar op de een of andere manier verdwijnt hij weer in de kerstdoos. 

Dag mijn lieve jongen,
Het was wel even spannend vanavond. Je zult denken: waarom dan? Gisteren wilde ik je een berichtje sturen, omdat ik dat elke 21ste van de maand doe. Toen ik dat gisteren weer wilde doen, kon ik je niet bereiken toen ik je naam intikte. Aan het uiterlijk van de site kon ik ook wel zien dat het anders was dan normaal.
Ik heb toen een berichtje naar de beheerder gestuurd met de vraag of er iets aan de hand was en ik ontdekte vanavond in de spam dat er twee berichtjes waren gekomen, Dat was netjes in ieder geval.
Toen ik las dat het misschien kon zijn dat de administratie jouw register misschien had verwijderd , omdat het termijn was afgelopen, zat ik in zak en as. Alles zou dan weg zijn en dat zou ik verschrikkelijk gevonden hebben. Ik was zo teleurgesteld en verdrietig tegelijk. Ik had weer een mail gestuurd en gevraagd of het toch nog mogelijk was alle gegevens toch nog te reproduceren. Ik kon niet anders dan het antwoord op mijn vraag afwachten en ben maar een eind gaan wandelen. Even het hoofd leegmaken.
Ik kwam thuis en ma had een enorme verrassing voor me. Op haar mobiel had ze jouw naam op Google ingetoetst en daar zag ze jouw naam bij het Nationaal Condoleanceregister. Toen ze dat aanklikte, kwam ze gelijk op jouw register en alle gegevens waren nog aanwezig. Je kunt je niet voorstellen wat voor gevoel dit bij me opwekte. Alles was er nog. Wat een opluchting en vreugde.
Natuurlijk heb ik dit bericht weer doorgestuurd naar de beheerder en ik neem aan dat ze daar de fout zullen herstellen, omdat het register tot 2026 geldig blijkt te zijn. Dus geen verwijdering uit de administratie.
Dat was een heel verhaal. Hier gold voor dit moment: "waar het hart vol van is, ..."
Dus geen bericht op de 21ste, maar gelukkig een dag later.
Gistermorgen was ik bij de voetbalclub en in de koffiepauze kreeg ik al een telefoontje van je vriendin uit Borculo. Wat is het toch fijn dat er zulke mensen zijn. Zij steunt ons op een wel heel speciale manier. We kwebbelen soms heel erg lang, maar voor jou is er altijd plaats. Ze kan zo af en toe nog nog leuke herinneringen ophalen over dingen die ze met jou meemaakte. Dat voelt als heel kostbaar.
Een andere collega die nog altijd aan jou denkt en je op zijn tijd een mooi bloemetje komt brengen is Jelte. Samen met Gretha heeft hij ook dit jaar weer een heel mooi kerststukje bij je neergezet.
Dat heeft ook je vriendin Marian weer gedaan. Voor haar hebben we ook veel respect voor de manier waarop ze haar vriendschap betuigt naar jou toe, maar zeker ook naar ons toe. Ze heeft zo vaak leuke "verrassingen" voor ons.
We hebben drukke weken achter en voor ons. De toneeldrukte is er weer en binnen de familie spelen ook droevige dingen door ziekte.

Het is nu kersttijd. Ma doet haar best om het licht letterlijk en figuurlijk te laten schijnen.
Jouw kerstboompje dat je op het Staring College in je lokaal had branden, brandt nu elke dag en avond op jouw kamer. De boom die jijzelf nog had gekocht in een periode vlak na de kerst, omdat deze toen goedkoop was en je mee naar school wilde nemen, staat nu bij ons in de huiskamer met lichtjes erin.
De tijd waarin we nu leven is niet voor alle mensen erg mooi vanwege dure energie en daardoor financiële problemen. Daarbij de oorlog in Oekraïne.
Donkere dagen voor Kerstmis.
We proberen de moed erin te houden.
Ik weet niet of "hierboven" ook kerstfeest bestaat. In mijn beleving is het daar elke dag Kerstfeest. Feest van vrede en licht. Daar sluit ik nu maar mee af.
Ben zo blij dat ik je weer kan schrijven.
Heel veel liefs van ma en natuurlijk extra dikke kerstknuffel.
Dag lieve vriend. We missen je nog altijd en speciaal op dit soort dagen. Heb nu het beeld voor ogen van jou als kok met kerstfeest waarbij je van lekker eten en gezelligheid hield
Dag Maurice.. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste.
Buiten ligt sinds gisteravond sneeuw. Niet meer op de wegen en tegelpaden, maar wel op struiken en gras. Dit is wel even weer wennen en helemaal nu we kalm aan moeten doen met energie. Het is zo vreemd te moeten lezen dat mensen soms met hun jas aan of met een deken over in de kamer zitten, omdat ze hun rekeningen niet meer kunnen betalen.
Zaterdag zijn ma en ik helemaal naar Hoek in Zeeuws Vlaanderen geweest voor een partijtje voetbal. Om 8.30 vertrokken en om 21.45 weer thuis. Ongeveer 300 km.
Gelukkig gewonnen en dus was de terugreis extra gezellig.
Terwijl wij van voetballen genoten, waren er hier in het dorp allemaal Zwarte Piet rellen gaande. Dat werd weer landelijk nieuws natuurlijk.
We hebben het ondertussen aardig druk weer met de toneelrepetities. Straks weer toneel opbouwen enz. Wel veel plezier bij de repetitie.
Ik sluit nu af. Heel veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste. De tijd vliegt gewoon voor mij. Het is een wat vreemde tijd wanneer we kijken naar de dingen die in de wereld gebeuren. Ik had van mijn leven niet gedacht dat er in Oost-Europa weer een oorlog zou uitbreken die ook heel veel invloed zou hebben op op ons dagelijks leven. Ongelooflijk hoe prijzen stijgen en helemaal de prijzen van energie. Daardoor komen heel veel mensen financieel in grote problemen met alle daarbij behorende nare gevolgen. Heel veel mensen zijn op dit moment erg onzeker. Alles voelt zo onvoorspelbaar. Het maakt het leven er in algemene zin niet beter of vrolijker op.
Mensen die in de kou moeten zitten, omdat ze de verwarming niet meer kunnen betalen. Ongelooflijk allemaal.
Ik hoop dat we er ons doorheen zullen slaan komende winter.
Je weet dat ik graag liedjes van Ede Staal beluister en één daarvan is: "Het is nog nooit zo donker west of 't wer altied wel weer licht." Ik hoop dat dit "licht" heel spoedig weer zal aanbreken.
Vandaag is het ook precies een half jaar geleden dat buurman Roel van ons heen is gegaan. Natuurlijk hebben Freja en de jongens hier nog altijd last van. Ik hoop dat je hem "hierboven" ook al bent tegengekomen.
Ma staat op het punt jou nu een bezoekje te brengen in Meppel en omdat ik met haar mee wil, sluit ik nu af hier.
Heel veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice 

Dag mijn lieve jongen,
Wat een verrassing weer iets te lezen van iemand die jij als leerling hebt meegemaakt. Ik moest wel even glimlachen toen ik las dat het zich afspeelde in Steenwijk. Als ik de situatie inschat, was het een leerling van de school uit Lochem die jou daar aantrof. Hij had jou daar nooit verwacht, neem ik aan, omdat hij zich een hoedje schrok. Hij zal jou nooit in Steenwijk verwacht hebben, maar door jouw eigen sportbeleving was je daar redelijk vaak en ook omdat enkele vrienden van je daar woonden. Een leuk verhaal nu en fijn dat hij daar nog warme herinneringen aan bewaart. Fijn dat hij dit jou hier nog verteld na twintig jaar. Je zult vast gehoopt hebben dat zijn van huis weglopen later allemaal weer goed is gekomen.
Vandaag weer de 21ste. Dus weer even hier kijken en wat herinneringen ophalen of wat nieuwtjes voor je plaatsen.
Ik heb op dit moment even pauze. We zijn zijn druk bezig met het bouwen van een nieuwe carport. Maandag begonnen, maar al bijna klaar. Ikzelf ben meer an het kijken en rommel opruimen en Harry, de aannemer die jij ook goed hebt gekend, doet het samen met zijn broer die weer onze buurman is. Gelukkig weet jij wel wie ik bedoel.
Gisteren had ik een "snipperdag" en zijn ma en ik naar je tante in Nieuwe Pekela geweest om die te helpen.
Toen we thuiskwamen, kregen we van Arend het bericht dat Fenna's moeder was overleden. Droevig allemaal.
Vanavond is er een bekerwedstrijd. Die wil ik ook graag zien.
Ik stop nu, omdat ik weer word verwacht voor mijn "werk" op de bouwplaats.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Lieve meneer Kip,

Vandaag is weer zo’n dag dat ik ineens aan u moet denken. Het is alweer twintig jaar geleden da tik u onverwachts midden in de nacht in Steenwijk tegen kwam bij een volleybaltoernooi. Wat u niet wist is dat ik van huis was weggelopen en me helemaal een hoedje schrok. Toch was het enorm fijn om u daar te zien, zoals altijd vrolijk en uitgelaten. Ik denk er met regelmaat aan terug en vind het een hele fijne herinnering, u wordt nog steeds gemist.

Lieve groet,
E. W. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer speciaal voor me. Mijn vader zou vandaag jarig zijn. Hij leeft al jaren niet meer en jullie hebben elkaar ook nooit gekend. In mijn "beleving" hier hebben jullie elkaar " hierboven" dan vast al ontmoet. Ik denk dt jullie elkaar heel aardig zullen vinden, omdat jullie allebei over dezelfde soort humor beschikten hier en van geintjes uithalen hielden.
Ik kom nog even terug op gisteren wat het bericht van Liset betreft.
Via Facebook van ma heb ik een berichtje naar Liset gestuurd en een ontzettend fijne reactie teruggekregen van haar in de vorm van een heel mooi en liefdevol geluidsfragment. Ma en ik waren ontzettend ontroerd door de woorden waarover ze over jou sprak en wat jij voor haar hebt betekend.
Dat we na 18 jaar na je heengaan nog zoveel moois en liefs over je te horen kregen, is voor ons zo fijn. Dat je als docent zoveel voor jonge mensen hebt betekend blijft voor ons nog altijd niet te geloven. Wij koesteren dit soort opmerkingen. Als troost voelen we het als: "je hebt toch niet voor niets geleefd." Het blijft wel een schrale troost, want we missen je nog elke dag. Het blijft gewoon een heel speciale ervaring voor ons verhalen over jou te horen waarin we horen of lezen hoe andere mensen jou hebben ervaren Maurice. Ieder heeft zijn of haar eigen inbreng.
Ik kwam hier ook nog de naam Robbert Vrugteveen tegen en Liset vertelde dat hij haar boer was . Samen waren ze aanwezig bij jouw begrafenis. Hoe is het toch allemaal mogelijk dat dit nog weer eens na al die jaren weer ter sprake is gekomen.
Voor nu heel veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. Gewoon fijn je naam weer te noemen. 

Dag mijn lieve jongen,
Vanmorgen bij het wakker worden had ik op de een of andere manier het gevoel dat iemand hier een bericht had geplaatst. En dat bleek waar te zijn. Ik keek snel even en werd verrast door het berichtje van Liset.
Haar naam ken ik ergens van en ik weet ook zeker dat ik eerder beelden heb gezien van haar waar ze prachtig kon zingen. Misschien komen we hier later nog eens achter.
Gelukkig heeft ma Facebook en zo konden we haar achterhalen en hebben haar daar ook een berichtje gestuurd.
Ook in haar bericht was Robbie Williams weer de bindende factor.
Zo gauw ikzelf die naam hoor of een liedje van hem, associeer ik dat ogenblikkelijk met jou. Vorige week zag ik hem in een vraaggesprek op tv waar hij aangaf heel graag in Amsterdam te komen. Ik weet ook wel dat jij alles in het werk gesteld zou hebben eens een concert van hem bij te wonen.
Door Lisets bericht blijkt nog steeds dat jij met je Robbie Williams veel indruk hebt gemaakt in Lochem en omgeving. Voor ons fijn dat ze dit hier laat merken. Warme herinneringen die ma en ik natuurlijk koesteren.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Hallo Maurice,

Vandaag onderweg naar huis hoorde ik het lied “Angels” met het Metropole orkest.
Dit is een waanzinnig mooie uitvoering! Ik weet zeker dat je het ook prachtig had gevonden. Ik werk nu zelf twee jaar in het onderwijs en je bent alweer voorbij gekomen. Ik hoop dat je het goed hebt daarboven ✨

Liefs,
Je knipoog vriendinnetje
Liset 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer een 21ste.Nu van augustus. Vandaag een drukke dag. Vanmorgen al op tijd naar ziekenhuis in Stadskanaal voor een bezoek aan mijn zus die daar ligt voor revalidatie. Jouw tante dus.
Daarna naar je oom. Hier koffie gedronken en warm eten gebruikt. Op dit moment zijn we daar nog en in de namiddag nog op verjaardagsvisite bij onze overbuurjongen van wie zijn vader vandaag ook precies vier maanden geleden is overleden. Normaal gingen we altijd daarheen op verjaardagsvisite,maar het is nu zo anders zonder de aanwezigheid van vader.
Deze vader heb jij ook goed gekend en hij bracht ons altijd op de hoogte wanneer hij weer in Lochem was.
Zo jammer wat er allemaal gebeurd is en we missen jullie zeker allebei. Misschien zijn jullie "hierboven" ook alweer herenigd. Het zou dus wel kunnen dat jullie ook nog getuige kunnen zijn van deze verjaardag.
Ik kom weer op het punt van:is er leven na de dood en wat moet ik me daarbij voorstellen. Dit is het punt dat veel mensen al heel lang bezighoudt. Voor onze "correspondentie" hier is het gemakkelijk en zeer bruikbaar.Kunnen we op een voor mij prettige wijze contact houden, al is het helaas eenzijdige communicatie.
Ik zou wel schrikken wanneer ik opeens een berichtje van je zou krijgen.
Ik ga hier verder niet op in,omdat het antwoord wel bekend is.
Dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Zittend onder de nieuwe overkapping dacht ik aan wat we afgelopen week meemaakten. Die overkapping zegt jou niets, maar ik weet dat je het ons van harte gunt. We hebben er veel plezier van in ieder geval.
Ik had me voorgenomen iets tegen je te zeggen over het gebeurde van afgelopen week. Nu ik hier open, ontdek ik het bericht van Mark en las dat met belangstelling door. Fijn dat hij hier nog een keer reageert en zo positief over je spreekt. Wij danken hem voor deze fijne en lieve woorden. Zoiets te lezen doet je als ouders goed natuurlijk. Nogmaals: bedankt daarvoor Mark.
Zoals ik je de vorige keer heb verteld, is de moeder van Anjo overleden. Ondanks dat we niet verwachtten dat ze op de 21ste zou bellen, deed ze dat toch en natuurlijk hebben we alles gehoord hoe het met haar moeder was gegaan.
Ma en ik vonden het erg fijn dat we ook een kaart ontvingen om de crematie van "oma Bosman" bij te wonen. Het crematorium lag in een prachtige omgeving en de dienst was erg waardig en liefdevol. Aan alles merkte je dat oma een erg lief mens is geweest over wie zo respectvol werd gesproken.
Ook was het fijn om Esther weer eens in het echt te zien, al hadden we dat liever in een andere situatie gehad natuurlijk. Wat fijn is het toch dat zij nu ook voor de klas staat als docente Engels. Dat roept bij ons zoveel associaties op natuurlijk. Ma en ik herinneren ons haar nog als een heel jong meisje dat toen al prachtig kon tekenen en ook leuk over jou kon praten op die leeftijd. Dat herinneren we ons nog altijd.

Vanmiddag had ik ook wel een heel bijzondere ontmoeting. Dat voelde voor mij zeker als een heel speciale ervaring.
Vanmiddag waren ma en ik bij jou op de begraafplaats om de bloemen te verzorgen. Ik was druk bezig met het halen van water met twee gieters. Eén van onszelf en de ander van de gemeente. Toen ik ze beide had gevuld met water, kwam er een mevrouw aan die ook water wilde halen, maar er was geen gieter meer. Dus ik gaf mijn gevulde gieter aan haar. Zij liep daarmee naar een zerk vlak achter jou en zo kwamen wij met elkaar in gesprek.
Even daarna kwamen de beide dames bij ons op het pleintje om te zeggen dat ze vonden dat jouw graf er zo verzorgd en bloemrijk uitzag. Ze waren wel benieuwd wie daarvoor eigenlijk zorgden en vonden het leuk om met ons in gesprek te komen. Ze vertelden dat ze niet meer in Meppel woonden, maar in de Zaanstreek, maar wel Meppelers waren die regelmatig ook de begraafplaats bezochten.
Om een lang verhaal kort te maken: op een gegeven moment kwam het gesprek op scholen van vroeger en wat bleek? Had ik ze allebei in de klas gehad als leerling. Verwondering alom. Gelukkig ben ik heel goed in het onthouden van namen van oud-leerlingen.
Ik wist gelijk dat ze in de tweede klas zaten van het jaar dat ik aan de school in Meppel ging werken. Zij waren toen 14 of 15 jaar. Dat was in 1969. Ik ben dus ongeveer 7 jaar ouder dan zij. Ik had nog altijd het beeld van 15-jarigen voor me van hen. Toen kwamen de verhalen helemaal los natuurlijk. Daar ga ik nu maar niet meer op in.
Bestaat toeval? Die vraag heb ik al vaker gesteld hier.

Deze "kip" wilde zijn ei even kwijt en dat is dus weer gelukt.
Heel veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Beste meneer en mevrouw Kip,

heel mooi om uw reactie te lezen. Fijn dat ik u iets positiefs mocht brengen, hoe klein dan ook. Ook ik ben trouwens van geboortejaar 1975.

Doordat ik maar een paar lesuren had er relatief kort op locatie V werkte heb ik Maurice niet heel vaak getroffen. U heeft zeker gelijk dat we elkaar lagen. Beide prettig gestoord en een hoog energie-level.

Ik zou willen dat ik u meer kon vertellen. De computer monitor haalde hij in de Aldi Staphorst voor €299, dat weet ik nog. Van de kerstviering (2003) op school herinner ik me nog dat Anton een sfeer wist te scheppen die enorm rustgevend was. Iets dat in het onderwijs zeker niet onwelkom is op zijn tijd.
Ik werk dus nog steeds in het onderwijs en het "lekker jezelf zijn" en gepassioneerd blijven is 100% zeker iets dat Maurice gedaan zou hebben, als hij de kans gekregen had.
Ik wens u het allerbeste en een fijne zomer toe.

Met hartelijke groeten 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste. Nu is het juli. We hebben net een paar warme dagen achter de rug.
Gisteren een beetje een vreemde ervaring. Ma had net kaarten op de bus gedaan voor Anjo's verjaardag en een kaart voor haar moeder van wie we pasgeleden ook een kaart hadden gekregen. Vlak nadat we deze gepost hadden, lees ik Anjo's bericht dat haar moeder is overleden. Onvoorstelbaar voor ons op dat moment. Rare gewaarwording op deze manier.
Jij hebt de beide ouders vroeger vast ook nog meegemaakt. Zij waren toen ook jonger natuurlijk.
Ik ga er vanuit dat we nu op deze dag elkaar niet zullen bellen, maar uiteraard hebben we binnenkort wel weer contact.
Ik doe je nu de groeten van ma en van haar een dikke knuffel voor jou.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Wat een voor ons ontroerend berichtje van Jasmijn. Inderdaad het zusje van Janna. Die beide namen zijn we zeker nog niet vergeten. Er was altijd een speciale band.
Ik heb nu net een paar mailtjes van Janna aan ons geschreven doorgelezen, waarin ze o.a. vertelt over het overlijden van Thijs, het zoontje van Jasmijn. Ik weet nu weer dat dit was op 11 mei 2008.
Ook vertelde ze in een mail van 2010 dat Jasmijn weer in verwachting was van een meisje, maar dat ze Thijs echt niet zouden vergeten.
Het was gewoon fijn deze mails weer door te lezen en precies te weten hoe het toen allemaal ging en vooral met Jasmijn waarover Janna zo liefdevol schreef.
Als ik even ga rekenen, is het meisje van toen, van wie Jasmijn in dat jaar in verwachting was, nu de jonge dochter die voor het eerst naar de middelbare school gaat en aan wie Jasmijn over jou als leraar vertelt. En hoe? Voor ons als ouders zo lief van haar en wat fijn dat ze het voor ons ook bekende "always look on the bright side of life" aanhaalt. Het zijn woorden die veel indruk hebben gemaakt. Nu weer op ons, maar wat fijn Jasmijn ze weer noemt.
Lieve Jasmijn, wij danken je voor deze prachtige woorden en we hopen dat het goed met jullie allemaal gaat en we hopen ook dat je dochter dezelfde ervaring met toekomstige leraren zal hebben, zoals jij over Maurice hebt gesproken.
Wanneer er een "hierboven" bestaat, dan zal Maurice zich zeker ook ontfermd hebben over jullie kleine Thijs. Jij en Janna hebben ook heel veel voor Maurice betekend.
Wij hopen dat de afgelopen tijd jullie ook een beetje heeft gebracht wat je van het leven hebt verwacht.
Hennie en ik hopen dat het goed met jou gaat Jasmijn. En natuurlijk ook met Janna. Mocht je in de buurt zijn, dan zijn jullie altijd welkom. Helaas heb ik jouw emailadres niet. Doe Janna vooral de groeten.
Ook voor jullie heel veel liefs. Dat zeg ik mede namens Maurice.
Lieve groet van Harm en Hennie. 

Lieve ouders van Maurice,

En zo ineens moest ik weer even aan Maurice denken. Zonder een directe aanleiding, gewoon ‘zomaar even’

Mijn dochter gaat na de zomer naar de middelbare school. Ik heb haar laatst verteld dat ik vroeger zo’n leuke leraar Engels had, dat ik haar ook zo’n leraar gun.
Ze vroeg mij iets over Maurice te vertellen, dus dat heb ik gedaan. Hoe hij zo vrolijk was, ‘always look om the bright side of life’ zong, maar ook hoe hij streng kon zijn wanneer ik mijn aandacht bij andere dingen had. Maar ook altijd oprecht was. Een fijne leraar, gezellig. En zo kletsten wij even over hem. Ze vertelde dat ze inderdaad hoopt dat zij ook zo’n leraar krijgt. Dat wilde ik even laten weten :)

Liefs voor jullie!

Lieve groet,
Jasmijn (zus van Janna)