Maurice Kip

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is het 14 september. Dat is de dag waarop mijn vader is geboren. Hij zou dan 103 jaar geworden zijn, maar helaas moesten we op zijn 42 jarige leeftijd al afscheid van hem nemen. Hij ontviel ons ook totaal onverwacht, net als jij.
Als er een "boven" bestaat, zal je vast kennis met hem hebben gemaakt en zeker ook wel hebben gelachen. Als kind vond ik hem vaak een vrolijke man die erg van grapjes hield en van mensen voor de gek houden.
Ik ga nu met ma even naar jou om de bloemen te fatsoeneren. Dat doet ze nog altijd dagelijks. Vaak ga ik met haar mee.
Voor nu heel veel liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer een 21ste. Meestal ben ik veel vroeger om je te schrijven, maar ik had op mijn manier een drukke dag.
Vandaag begon de eerste competitiewedstrijd en daar waren ma en ik natuurlijk getuige van.
Ik hoorde via de microfoon dat het na 314 dagen weer mocht. Corona was de boosdoener. Men begon met de herdenking van een clubbestuurder die was overleden aan deze ziekte. Ik vond dat indrukwekkend. Helemaal omdat ik deze man gekend heb en altijd heel sympathiek over kwam.
Je vriendin uit Borculo heeft me onder de wedstrijd gebeld en we hebben afgesproken morgen contact te hebben.
Afgelopen week na lange tijd weer een treinreis gemaakt. Dit keer met Harry naar Gorinchem waar we een superfijne dag hadden bij Chiquita. Ik weet nu alles van het rijpen van bananen. Onze gastheer Benny heeft ons beiden een prachtige dag bezorgd. Ik weet wel zeker dat jij het ook erg leuk gevonden zou hebben. In Gorkum heerlijk geluncht en 's avonds met ma en Hilga erbij de dag samen fijn afgesloten.
Deze dag ook op speciale manier afgesloten. Na de voetbalwedstrijd en nazit ook maar weer besloten om een hapje te nuttigen en de dag op gezellige manier af te sluiten met voetbalmensen die ondertussen goede vrienden zijn geworden. Gelukkig is er bij deze mensen ook vaak even gelegenheid om over jou of familiezaken te spreken. Dat geeft ons als ouders altijd een goed gevoel.
Gisteren ook nog contact gehad met een moeder van een overleden kind. Er stond een artikel in de krant over het overlijden van haar negentienjarige zoon die bij een ongeluk om het leven was gekomen. Zij was een oud-leerlinge van mij. Wij voelen elkaar erg goed aan en hebben niet veel woorden nodig om te begrijpen wat we voelen als we aan jullie verlies denken.
Vorige zondag een lang gesprek gevoerd via Skype met Matthew. Door Corona is hij ook hier niet meer geweest. Hij heeft intussen al behoorlijk de baard in de keel en het begint al een flinke jongeman te worden. Onvoorstelbaar dat de tijd zo snel gaat.
Al heeft hij jou persoonlijk niet gekend, af en toe komt jouw naam wel ter sprake. Heel bijzonder. Hij wil graag weer hier eens op bezoek komen en hopelijk kan dat weer in maart. Wat postuur betreft lijkt hij sprekend op zijn vader en op jou.
Het is nu bedtijd. Ik stop nu met schrijven.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Nog steeds juli. 12 en 19 juli zijn daarin de belangrijkste twee data, zoals je begrijpt.
Gisteren na bijna twee jaar, door corona, weer bezoek gehad van je oom en tante uit Nieuwe Pekela. Ze hebben jou ook nog een bezoek gebracht en mooie bloemen bij je neergezet. Ongelooflijk eigenlijk dat het zo lang heeft geduurd dat het weer vertrouwd was dat zie hier kwamen.
Het is eigenlijk raar dat het woord pandemie bij de meeste Nederlanders bekend is, maar voor jou een begrip uit de geschiedenisboekjes.
Het is een snel veranderende tijd Maurice. Natuurrampen die ook ons land bereiken en andere grote delen van Europa. Dingen die vroeger verderaf gebeurden, komen nu dichterbij.
In de loop van de dag zal het telefoontje uit Borculo wel komen.
Altijd fijn om even bij te praten.
Dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Het laatste bezoek voor jou hier gaat net weg. Het kon dit jaar weer wat beperkter, maar toch fijn dat er weer mensen voor je verjaardag hier zijn geweest en je bloemen hebben gebracht of ons kaarten hebben gestuurd of op andere wijze iets van zich hebben laten horen.
Je zou vandaag 46 jaar zijn geworden, terwijl je voor ons altijd 28 zult blijven.
Helaas was Klaasje er dit jaar niet bij. Zij was er altijd voor ons en voor jou. Hopelijk hebben jullie elkaar "hierboven" wel al ontmoet.
Heb je toch nog iets van je laten "horen"? Cissy kwam hier namelijk binnen met de boodschap dat "Angels" begon spelen op het moment dat zij uit de auto wilde stappen. Bestaat toeval? Ik heb het hier vaker opgemerkt.
Ik sluit nu eerst maar af hier.
Het was weer een gedenkwaardige dag die ma en ik als heel bijzonder weer hebben ervaren.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Maandag is je verjaardag. Vorig jaar hebben we door corona helemaal geen bezoek gehad, maar hopelijk komen er dit jaar toch weer een paar mensen om je verjaardag te herdenken. We zullen ons wel aan de afspraken houden in ieder geval. We hebben nu bijna een jaar een nieuwe overkapping en zo kunnen we toch wel veilig een paar mensen ontvangen.
Vandaag kregen we al een kaart voor je verjaardag binnen met een erg mooie tekst vond ik. Dat is eigenlijk ook de reden dat ik hier nu even een reactie stuur.
In een paar woorden aangeven hoe iemand zich kan voelen of zich wil uitdrukken, vind ik erg knap. Je weet intussen dat ik meer van het tegenovergestelde ben.

Op de kaart met een mooie bloem erop staat de volgende tekst.

"Nooit meer hier"
"MAAR ALTIJD BIJ ONS".

Het eerste zinnetje roept nog altijd heimweegevoelens bij me op.
Het tweede voelt als een soort troost.
Ik zou heel veel woorden nodig hebben om dit goed duidelijk te maken. Dus laat ik het hier maar bij.
Dag Maurice.
Liefs en dikke knuffel van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

In het onderstaande bericht vertelde ik dat mensen jou na 18 jaren nog niet vergeten waren. Mijn "correctrice" hier thuis maakt me erop attent dat het 17 jaar moet zijn. Zij heeft gelijk. We zijn op weg naar de achttien laten we maar zeggen dan.
Extra dikke knuffel en kus van ma dan maar. Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is het volgens de kalender het begin van de zomer, maar als ik naar buiten kijk, lijkt het meer op herfst met veel regenbuien. Vorige week was het volop zomer en hoewel het vandaag de langste dag is, vrees ik dat de grijze lucht vanavond enigszins spelbreker zal zijn. Vanaf morgen zullen de de dagen weer wat korter worden en zo gaat alles gewoon door in het leven dat zo anders werd door corona.

Dat sommige mensen van het Staring College je nog steeds niet vergeten, blijkt wel uit de mooie bloem die Jelte en Gretha in het weekend weer bij je neergezet hebben. Na 18 jaar doen ze dit nog steeds vanuit Deventer en als we dit zien, raken ma en ik steeds weer ontroerd.
Afgelopen zaterdag was de verjaardag van mijn broer Jan. In mijn beleving is dat nog altijd "onze Jan". Als er een "hierboven" bestaat, hebben jullie elkaar vast al "begroet". En vast ook wel gelachen. Raar eigenlijk dat we uitgaan van vergelijkingen van levenswijzen zoals we die hier ook meegemaakt hebben, maar het geeft een vorm van troost heb ik het gevoel.

Vanmorgen las ik in de krant een zinnetje boven een overlijdensbericht dat mij heel erg raakte en precies weergaf wat ik nog vaak voel en heel vaak ook gevoeld heb na je overlijden. Eerder benoemde ik het als "heimweegevoel", omdat ik het zo moeilijk onder woorden kon brengen.
Er stond het volgende zinnetje dat aangeeft wat ik vaak heb gevoeld:

"Missen is wat je voelt als iets er niet meer is"
Dat "iets" is voor mij in dit geval "iemand", al kan "iemand" ook onderdeel zijn van "iets".

Ik hoop dat je een beetje begrijpt welke gevoelens af en toe nog heersen.
Er zijn van die momenten van gevoelens die door mijn hoofd of hele lichaam trekken als ik eraan denk dat je er niet meer bent en dat we je ook NOOIT meer zullen zien of ontmoeten. Dat is zo'n aparte ervaring van het gevoel van van het "jou missen."

Woorden die dat juiste gevoel aangeven, kan ik nog steeds niet vinden en ik laat het maar bij dit zinnetje dat ik vandaag las en heel dicht bij mijn gevoel komt in die situatie.

Vandaag weer een eenentwintigste Maurice. Je vriendin zal vandaag weer bellen. Echte vriendschap bestaat nog steeds, al hoef je elkaar daar niet iedere dag voor te zien. Fijn dat mensen nog steeds aan je denken en ons tot steun zijn.
Knuffel en kus van ma. Dag Maurice. 

Lieve mensen,

In gedachten bij jullie!

Warme groet,

Jouk en Trees 

Dag mijn lieve jongen,

Zoals ik al zei, ging er wat fout in de berichtgeving. Ik dacht dat ik nu alle tekst kwijt was en nu staat alles er dubbel in. Ik laat het maar mooi staan.

Vanmiddag ook weer bezoek gehad en gelukkig weer mooi gespreid. Ook weer prachtige bloemen bezorgd hier. Het is toch een andere dag geworden dan we gewend waren, maar erg fijn dat er weer zoveel reacties zijn geweest. En fijn te weten dat men je niet vergeten is.
Dikke knuffel van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer 21 mei. Ik had al een verhaaltje hier voor je geschreven dat ik om een onduidelijke reden zo maar kwijt ben geraakt hier.
Vandaag kunnen we voor het eerst niet buiten zitten met bezoek vanwege het wat koude weer, maar ook zijn we heel voorzichtig met bezoek dat een beetje gespreid toch wel is gekomen. Mooie bloemen, kaarten , andere cadeautjes en Facebookberichten kwamen binnen.
Zoals Wilma net ook hier zei, was er gisteren op Facebook ook een mooi bericht van je oud-collega Bram Hamstra te lezen.
Ma en ik waren er erg ontroerd door. We kregen het verhaal door een ander doorgestuurd en ik wil het graag plaatsen hier, omdat het zo fijn aanvoelt voor ons als ouders.
Er was ook nog een mooie foto bijgeplaatst , maar het lukt me niet om die hier te plaatsen. Dat probeerde ik net ook en toen was ik alles hier kwijt. Dus daarom nu alleen het mooie verhaal van Bram.

De foto gaat de oude doos in
Nu we een voorzichtig begin hebben gemaakt met het opruimen van schoolse zaken komt ook deze foto in beeld. De foto hangt al jaren boven mijn bureau. De foto vervaagt, verkrult, maar al tijden durf ik de foto niet weg te gooien. De foto is genomen tijdens de excursie van klas 2 naar Amsterdam. Met Lisette, Walter, Jasper en Maurice aan de koffie op het Waterlooplein. Klas 2 had nooit een excursie, Gabriëlle van Bemmelen en ik kwamen met het idee om daar verandering in aan te brengen, wij "stadsen " durfde het wel aan om met klas 2 naar Amsterdam te gaan. Het werd een groot succes en een jaarlijkse traditie. Maurice, pontificaal in het midden op de foto , kon de eerste jaren niet mee, dat was voorbehouden aan mentoren klas 2 en docenten ak/gs. Door een opdracht te verzinnen om buitenlandse toeristen in het Engels te interviewen kon ook Maurice mee, hij was enorm in zijn sas. Op het Waterloopleinkwamen we dankzij Maurice ook in gesprek met de eigenaar van een tattooshop, Maurice hielp en passant nog even om een zware kast te slopen, een fluitje van een cent. Later kwam ik door toeval achter dat de eigenaar van de tattooshop ook de voorzitter van de Amsterdamse Hells Angels was. Geen lekkere jongen dus , maar aan de andere kant met Maurice aan je zij waande je ook in Amsterdam uitermate veilig. Maurice verongelukte in 2004 met de motor in een scherpe bocht bij Heino, op weg naar huis in Staphorst. Het had een enorme impact op de school, een diep trieste gebeurtenis. Een kopie van een foto met veel herinneringen, ik gooi de foto toch nog maar niet weg. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer 21 mei. Ongelooflijk gewoon dat het nu 17 jaar geleden is dat je bij ons vandaan ging. Maar gelukkig leef je nog bij veel mensen. Dat hebben we vandaag ook al weer gemerkt. Mensen die bloemen hebben gebracht of andere dingen. Vanmorgen ook gespreid wat visite gehad. Helaas kunnen we nu niet buiten zitten vanwege het weer. Volgens mij is dit de eerste 21 mei waarbij we niet buiten kunnen zitten.
Gisteren kwam er via Facebook van Bram Hamstra een bericht over jou binnen. Wilma refereerde er ook al aan zie ik net.
We kregen dat bericht via een andere kennis van je binnen en dat bericht maakte heel veel indruk op me.
Ik heb het gekopieerd en plaats het daarom heel graag. Bram had er een foto van het reisje bijgedaan.
Hieronder staat het voor ons prachtige verhaal van Bram.
Toen ma en ik dit lazen kwamen er toch weer bepaalde herinneringen bij ons boven.
Dit is wat Bram over je op Facebook plaatste:

De foto gaat de oude doos in
Nu we een voorzichtig begin hebben gemaakt met het opruimen van schoolse zaken komt ook deze foto in beeld. De foto hangt al jaren boven mijn bureau. De foto vervaagt, verkrult, maar al tijden durf ik de foto niet weg te gooien. De foto is genomen tijdens de excursie van klas 2 naar Amsterdam. Met Lisette, Walter, Jasper en Maurice aan de koffie op het Waterlooplein. Klas 2 had nooit een excursie, Gabriëlle van Bemmelen en ik kwamen met het idee om daar verandering in aan te brengen, wij "stadsen " durfde het wel aan om met klas 2 naar Amsterdam te gaan. Het werd een groot succes en een jaarlijkse traditie. Maurice, pontificaal in het midden op de foto , kon de eerste jaren niet mee, dat was voorbehouden aan mentoren klas 2 en docenten ak/gs. Door een opdracht te verzinnen om buitenlandse toeristen in het Engels te interviewen kon ook Maurice mee, hij was enorm in zijn sas. Op het Waterloopleinkwamen we dankzij Maurice ook in gesprek met de eigenaar van een tattooshop, Maurice hielp en passant nog even om een zware kast te slopen, een fluitje van een cent. Later kwam ik door toeval achter dat de eigenaar van de tattooshop ook de voorzitter van de Amsterdamse Hells Angels was. Geen lekkere jongen dus , maar aan de andere kant met Maurice aan je zij waande je ook in Amsterdam uitermate veilig. Maurice verongelukte in 2004 met de motor in een scherpe bocht bij Heino, op weg naar huis in Staphorst. Het had een enorme impact op de school, een diep trieste gebeurtenis. Een kopie van een foto met veel herinneringen, ik gooi de foto toch nog maar niet weg. 

21e... ik merk dat ik met deze datum me toch minder verbonden voel dan de vrijdag na Hemelvaart... maar toch 17 jaar geleden alweer. MOoi dat Bram Hamstra je vandaag memoreerde vergezeld van een foto van jullie excursie in Amsterdam.
Vandaag ook 'n gesprekje met mijn mentorklas over afsluitende actviteit... misschien wordt het wel Hellendoorn... ga je dan mee? In mijn gedachten absoluut. Ook zo'n "kip-trip"... Liefs 

Dag mijn lieve jongen,

Het is nu vrijdagavond na Hemelvaartsdag en ongeveer op het uur dat de politie ons het rampzalige bericht bracht. Al is de datum niet hetzelfde, het voelt steeds weer zo verdrietig op dit tijdstip.
Fijn dat Wilma jou niet vergeet, maar ook je andere vriendin uit Borculo niet.
Fijn dat deze collega's nog altijd ook je vrienden zijn.
Knuffel van ma. 

vrijdag na Hemelvaartsdag.
Een andere dag dan anders in het Lochemse. Al voor het 2e jaar geen Keidagen...
Maar één ding blijft wel altijd hetzelfde sinds die ene dag, nu alweer 17 jaar geleden. Het waren jouw laatste Keidagen. Na een bezoekje aan de kermis, dat had je immers aantal leerlingen beloofd, kwam je niet meer thuis. Het blijft nog altijd een raadsel voor me hoe dit heeft kunnen gebeuren dat jij die ene bocht niet doorkwam met de motor, zoals het hoorde...

Waar je ook bent, of ook niet, we denken nog vaak aan je!

Wilma 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is het Hemelvaartsdag. Voor ma en mij altijd een vorm van een beladen dag. Het waarom is duidelijk. De vrijdag na Hemelvaart was het voor jou ook "hemelvaart" en voelt als een soort van vooraankondiging voor mij in dit geval. Zo is de herinnering. In welke vorm deze "hemel" bestaat laten we maar in het midden, maar het houdt mijn herinneringen aan jou gewoon warm.
Pasgeleden hebben we afscheid genomen van onze vriendin Klaasje met wie we altijd heel erg goed over jou als persoon konden praten.
Op het moment van jouw afscheid was zij in Chili, maar later was zij ons altijd als steun als het ging over verlies van dierbaren en natuurlijk speelden de dagelijkse dingen gewoon een rol.
Als er een "hemel" is waarbij wij elkaar weer zullen treffen, dan ben je haar vast ook tegengekomen en je zult haar vast begroet hebben.
Ook je vriend Hendrik zijn sterfdag was afgelopen maandag. Een moeilijke dag voor Cissy natuurlijk, maar misschien hebben jullie "daarboven" nog even op de mat gestaan.
Raar eigenlijk dat wij ons leven "daarboven" op dezelfde manier zouden willen doorzetten in onze gedachten.
Wat voor de één als een zekerheid voelt, blijft het voor de ander een raadsel. Maar het heeft allebei te maken met het willen vasthouden van wat je hier hebt denk ik. Maar niet te veel over nadenken denk ik dan maar.
Ma en ik gaan nu even naar jou toe om de bloemen te verzorgen. Dat is wat je moeder met en uit liefde voor je doet en kan doen.
maar ik weet dat je dat fijn vindt en haar daarvoor een knuffel zou willen geven. Die knuffel die jij haar vaak even gaf, mist ze nog elke dag Maurice.
En nu maar morgenavond in herinnering blijven houden, ook al is het niet de 21ste mei. De vrijdagavond na Hemelvaart zal altijd in onze gedachten blijven.
Dag Maurice. Dikke knuffel van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Nu van april en volgende maand al weer 21 mei. Dan alweer een jaar verder vanaf 2004.
Maar zo ver is het nog niet.
Gisteren hebben ma en ik onze eerste vaccinatie gekregen tegen corona. Gelukkig heb jij nooit een pandemie meegemaakt en voor ons is dit ook totaal iets nieuws. Ongelooflijk al meer dan een jaar "opgesloten" te zitten, al hebben wij nog behoorlijk veel vrijheid.
Hopelijk geeft de vaccinatie ons meer veiligheid en vrijheid.

Na de vaccinatie weer richting Meppel en daar afscheid genomen van één van onze beste vriendinnen die ongeneeslijk ziek is en er alles aan heeft gedaan om hier nog te kunnen blijven, maar helaas.
Als er een "boven" bestaat, hoop ik dat jullie elkaar ook weer treffen om bij te praten. Zij heeft altijd met ons meegeleefd met het verdriet dat we over jou hadden en het was fijn om over jou bij haar een luisterend oor te vinden. Dat zullen we zeker missen. Einde van een mooie vriendschap. Je weet gelukkig wel over wie ik het heb.
Eigenlijk dringt dit afscheid nog niet goed tot me door, maar ik weet dat haar einde nabij is. Wat leed en pijn betreft is dit ook het beste, maar ieder mens wil toch graag zolang mogelijk leven.
We zullen haar missen. Ook op 21 mei kwam ze altijd met bloemen voor jou. Dat zullen we ook missen.

Moeder heeft net weer nieuwe roosjes voor je gehaald die we je zo komen brengen.
Dag Maurice. We missen je nog elke dag. Dikke knuffel en kus van je moeder. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is een bijzondere dag voor mij. Waarom? Op 3 april 1961 is mijn vader op 42 jarige leeftijd overleden. Dat is nu dus 60 jaar geleden. Het was toen op 3 april Tweede Paasdag. Die dag blijft me mijn hele leven al bij, al was het niet op de zelfde datum.
Of jij mijn vader "daarboven" bent tegengekomen, blijft voor mij voorlopig een vraag. Misschien zal ik er ooit een antwoord op krijgen wanneer we elkaar "later" weer "tegen mochten komen". Op dit moment is deze gedachte in ieder een vorm van "zekerheid" om je mijn berichtjes te kunnen blijven sturen. Simpel gezegd: afwachten dus maar.
Ik herinner me dat het die dag ook mooi weer was en in gezelschap van mijn vriendengroep van toen kwam de buurman mij ophalen om me te vertellen dat mijn vader aan een hartstilstand was overleden. Je hebt dit natuurlijk ook wel van mij gehoord. Ik heb het altijd jammer gevonden dat jij mijn vader nooit hebt gekend.
Vandaag is het 60 jaar geleden, maar als ik de herinnering weer naar boven haal, voelt het weer als de dag van gisteren, omdat het mijn hele leven toch mede heeft bepaald.
Overmorgen, Tweede Paasdag dus, zal ik weer aan mijn vader denken, omdat deze dag altijd ook de dag van mijn vaders overlijden zal blijven.
Maar ik laat je ook weten dat er geen dag voorbijgaat dat ik niet aan jou denk. Soms is het een praten over jou met iemand of nog iets lezen hier over jou, maar in de meeste gevallen is het in mijn gedachten dat je altijd in mijn gedachten bent of blijft. Die gedachten zijn vaak herinneringen die ik op mijn eigen manier koester. Ook zijn er soms gebeurtenissen die ik in mijn gedachten associeer met jou als persoon of met dingen die jij ook deed. En zeker ook als ik hier oud-klasgenootjes van vroeger tegenkom, denk ik gelijk aan jou.

Daarom ook fijn te lezen hoe Helma jou heeft geschreven. Zij had ook haar eigen relatie met jou en in dit geval gaat het om de moeder van je oud-studiegenoot Martijn die op haar manier aangeeft hoe zij ook nog aan je denkt. Als ik zulke dingen lees, ontstaat er gewoon een vorm van ontroering bij me. Zo fijn te lezen hoe mensen toch nog aan je denken.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Hallo Maurice.
Vandaag moest ik ineens aan je denken. Waardoor?Ik weet t niet.
Misschien door de verhalen van Martijn, over het lesgeven in corona tijd. Hoe zou jij dit allemaal hebben ervaren?
Lieve groeten uit Hengelo. 

Dag mijn lieve jongen,

Ma en ik zijn net weer thuis van een bezoek aan je oom. Dat was erg gezellig. We moeten natuurlijk afstand houden van elkaar als we daar op bezoek zijn. Ik kan me voorstellen dat je geen idee hebt waar het om gaat in dit geval, maar ik heb het er eerder met je over gehad. De hele wereld draait om Corona. Je hebt deze ervaring nooit meegemaakt, omdat het voor verschillende generaties een onbekend fenomeen was. Maar het blijft een vervelende ervaring en gelukkig wordt er nu gevaccineerd en hopelijk brengt dat uitkomst.

Vandaag het begin van de lente en ik hoop dat dit de mensen weer zal opvrolijken. Het is buiten nog wel behoorlijk fris. Volgend weekend wordt de klok weer verzet en dan worden de avonden weer wat langer ook. Voor de jonge mensen zal dit als minder prettig worden ervaren door de instelling van de avondklok. Ook iets wat jij alleen maar kent uit de geschiedenisboekjes over de Tweede Wereldoorlog, maar nu geldend voor ons. Dit is natuurlijk niet helemaal te vergelijken vanwege verschillende situaties, maar de mensen voelen zich toch beperkt in hun vrijheid, al dient het nu een heel ander doel.

Je vriendin uit Borculo heeft nog niet gebeld, maar dat zal zeker nog gebeuren en dat zullen we weer heel wat "nieuwtjes" uitwisselen en ook vaak herinneringen aan jou.
We zullen weer zien.

Heel veel liefs van ons en dikke knuffel en kus van ma.

Ik zou nog zoveel willen zeggen, maar ik hoop dat je telepathische gave hebt om mijn gedachten te lezen.
Dag Maurice, 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer een 21ste. Het lijkt vandaag op lente. De zon schijnt en de voorjaarsbloempjes steken overal hun kopjes weer boven het maaiveld uit. Dat is een prachtig gezicht. lag vorige week zondag nog overal sneeuw, nu is daar niets meer van te zien en lijkt de strenge winter in een week tijd over te zijn gegaan in de lente. Rondom jouw graf zijn op het pleintje volop voorjaarsbloempjes te zien. Een mooi en positief gezicht. Over de periode waarin we dagelijks leven schrijf ik hier maar niets, want overal en op elk tijdstip is dat bijna het gesprek van de dag. Het is vandaag zondag en dat weet je wel waar we zijn. Daar moeten we ook wat steun verlenen. En omdat ik hier ook wifi heb, kan ik je dit berichtje even sturen. iedereen weet tegenwoordig wat wifi, maar het is zo'n vreemde gedachte dat jij hier niet mee in aanraking bent geweest op de manier waarmee wij er nu mee omgaan. Wat zou je er druk werk van gemaakt hebben en zeker op school. Enorm snelle ontwikkelingen op elektronicagebied. Maar ik heb het daar vaker over gehad.
Erg jammer dat onze kleinzoon dit jaar weer niet kan komen door het coronagedoe. Moeten daarin gewoon berusten, want het is gewoon een vorm van overmacht.
Ik kreeg tussen de regels door hier een telefoon van je broer hier. We hebben ook nog even gelachen om een soort van "telefoonscene". Wat dit inhoudt, vertel ik hier niet, maar ik ga er maar vanuit dat jij het wel snapt en er ook om hebt kunnen lachen. Daar laat ik het maar bij. Vandaag vast nog weer een telefoontje uit De Achterhoek. Dat is zoiets waardevols altijd.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice.