Maurice Kip
12 juli 1975 - 21 mei 2004
NON SCOLAE SED VITAE DISCIMUS
Maurice Kip was als docent Engels werkzaam op het van Lutterveltplein en was op het Staring College een bekend en geliefd persoon die op geheel eigen wijze met leerlingen en docenten omging.
Dag mijn lieve jongen,
Vandaag is het de zestiende keer dat het 21 mei is zonder jou. Normaal waren we al druk met de voorbereidingen voor het ontvangen van de mensen die ons op deze dag altijd bezochten en dat waren er altijd nog veel. Zij kwamen altijd om jou bloemen te brengen en daarna ons een bezoek brengen. Maar door het "Coronatijdperk" kan dit allemaal niet meer. Ik heb je al eerder verteld dat we in een heel vreemde tijd leven door een virus dat wereldwijd rondwaart.
We hebben al wel veel kaarten ontvangen en niet te vergeten de apps die we vandaag al binnenkregen. Je zult wel denken wat dat nu weer zijn. Ik heb je al vaker verteld over de ontwikkelingen die binnen de digitale wereld plaatsvinden. Tegenwoordig hebben de mensen het druk met "appen"met alle positieve en negatieve kanten die daarbij horen.Wat die vorm van communicatie betreft, is er veel veranderd. Mensen spreken elkaar veel minder vaak en communiceren vluchtig door middel van snelle boodschapjes. Omdat ik nogal vaak uitgebreid van stof ben of het menselijk contact mis, vind ik het jammer dat deze vorm van communicatie de overhand krijgt, maar het heeft ook vele voordelen. En jou kennende zou je het er ook druk mee hebben gehad.
Maar de appjes die wij vanmorgen binnenkregen maakten veel indruk. Zowel door de vorm als door de inhoud.Want ook hier zijn mensen heel creatief.
Gisteren zijn er door vrienden al weer bloemen gebracht bij je. We herkenden de vaas waarin ze stonden. Die gebruiken zij elk jaar en wij brengen deze later weer terug. Jammer dat wijzelf hun bezoek vandaag zullen missen. Je broer heeft aangekondigd wel te komen.Dat is natuurlijk fijn. Alleen moeten we letterlijk wat afstand houden van elkaar.
We wachten maar af hoe deze dag zal verlopen. Het is nu Hemelvaartsdag. De mensen zijn vrij, maar kunnen weinig beginnen. Bepaalde vormen van bewegingsvrijheid worden soms snel afgestraft met een flinke boete.Rare tijd dus. Ook zal het zonder jouw aanwezigheid voor ons altijd een rare tijd blijven.
Extra dikke knuffel van ma en veel liefs.
Dag Maurice,
Vandaag is het de zestiende keer dat het 21 mei is zonder jou. Normaal waren we al druk met de voorbereidingen voor het ontvangen van de mensen die ons op deze dag altijd bezochten en dat waren er altijd nog veel. Zij kwamen altijd om jou bloemen te brengen en daarna ons een bezoek brengen. Maar door het "Coronatijdperk" kan dit allemaal niet meer. Ik heb je al eerder verteld dat we in een heel vreemde tijd leven door een virus dat wereldwijd rondwaart.
We hebben al wel veel kaarten ontvangen en niet te vergeten de apps die we vandaag al binnenkregen. Je zult wel denken wat dat nu weer zijn. Ik heb je al vaker verteld over de ontwikkelingen die binnen de digitale wereld plaatsvinden. Tegenwoordig hebben de mensen het druk met "appen"met alle positieve en negatieve kanten die daarbij horen.Wat die vorm van communicatie betreft, is er veel veranderd. Mensen spreken elkaar veel minder vaak en communiceren vluchtig door middel van snelle boodschapjes. Omdat ik nogal vaak uitgebreid van stof ben of het menselijk contact mis, vind ik het jammer dat deze vorm van communicatie de overhand krijgt, maar het heeft ook vele voordelen. En jou kennende zou je het er ook druk mee hebben gehad.
Maar de appjes die wij vanmorgen binnenkregen maakten veel indruk. Zowel door de vorm als door de inhoud.Want ook hier zijn mensen heel creatief.
Gisteren zijn er door vrienden al weer bloemen gebracht bij je. We herkenden de vaas waarin ze stonden. Die gebruiken zij elk jaar en wij brengen deze later weer terug. Jammer dat wijzelf hun bezoek vandaag zullen missen. Je broer heeft aangekondigd wel te komen.Dat is natuurlijk fijn. Alleen moeten we letterlijk wat afstand houden van elkaar.
We wachten maar af hoe deze dag zal verlopen. Het is nu Hemelvaartsdag. De mensen zijn vrij, maar kunnen weinig beginnen. Bepaalde vormen van bewegingsvrijheid worden soms snel afgestraft met een flinke boete.Rare tijd dus. Ook zal het zonder jouw aanwezigheid voor ons altijd een rare tijd blijven.
Extra dikke knuffel van ma en veel liefs.
Dag Maurice,
Op 21 mei 2020
om 9:32 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.
Dit is niet ok
om 9:32 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.
Wij wensen Harm & Hennie& François een sterke dag toe,wij gedenken mee,het zal weer een pracht van bloemen daar bij Maurice staan,hij heeft zeker geweten dat er zoveel mensen van hem en zijn Fam houden.het zijn maar een paar woorden wat wij kunnen doen,we denken aan jullie,en we denken aan lieve Fokke die heeft het ook moeilijk mee,altijd als wij het erover hebben dan komen de tranen,en dat blijft zo.liefs van ons .
Op 21 mei 2020
om 8:29 getekend door:
I.r.m.g.a.r.d.&.M.a.g.g.i.e.
Dit is niet ok
om 8:29 getekend door:
I.r.m.g.a.r.d.&.M.a.g.g.i.e.
Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste. Nu al weer april. Volgende maand is het weer een jaar verder. Ongelooflijk.
De vorige keer schreef ik je al dat het een bijzondere tijd was die zeker een plek in de geschiedenisboekjes zal krijgen. Het Coronavirus-tijdperk.
Ongelooflijk wat dit voor gevolgen heeft. Rampzalig gewoon.
Vanmorgen kwam er hier een bericht binnen dat er een jonge vrouw die wij door het toneel hebben leren kennen, overleden is.
In dit geval niet door het virus, maar ze was al langer ziek.
Ma en ik schrokken allebei van dit bericht, omdat we haar en haar twee kinderen afgelopen zaterdagavond nog tegenkwamen bij een wandeling. Zij verplaatste zich met een soort elektrische zitstoel en haar kinderen waren bij haar met een step. We hebben nog een poosje met haar gesproken en het over haar gezondheidssituatie gehad.Ze vertelde daar toen over en ze kwam redelijk positief over maar vertelde wel dat ze hevige buikpijn had vaak. Daarna zijn we weer verder gelopen en later kwamen we elkaar nog keer weer tegen vlak bij haar huis. Toen vroeg Geertje, zo heet ze, aan ons of het mogelijk was dat ze een USB-stick kon krijgen van ons laatste toneelstuk, omdat ze wel aanwezig was geweest bij één van de toneelavonden, maar door haar ziekte eerder weg moest en het laatste gedeelte niet had kunnen zien.Natuurlijk kon dat en toen we bij ons eigen huis kwamen, hebben we gelijk een USB-stick gepakt. Ma deed deze in een envelop met een kaartje er bij in en die heb ik toen direct naar hun huis gebracht en afgegeven aan hun zoontje.
En nu vanmorgen het bericht dat ze al overleden is. Ma en ik kunnen er met ons verstand niet bij.
Ach Maurice, als ik dan denk aan de gang van zaken bij jouw begrafenis en hoe die verlopen is en het vergelijk met de situatie van nu, word je alleen maar verdrietig. Er mogen hooguit dertig personen bij aanwezig zijn en op anderhalf meter afstand van elkaar. Vreselijk als je dit overkomt. Afscheid nemen is al zwaar, maar op deze manier is het vreselijk zwaar voor de mensen die achterblijven. Daar zijn gewoon geen woorden voor.
Onze kleinzoon moest dit jaar ook verstek laten gaan wat zijn vakantie hier betreft. Allemaal door dat virus.Ook je broer komt niet op bezoek hier.
We komen als buren niet meer bij elkaar. Hier komt niemand meer op bezoek en wij gaan ook nergens meer naartoe en proberen op anderhalf meter afstand te blijven van mensen die we onderweg tegenkomen.
Zo kun je misschien een beetje de situatie waarin we nu leven, aanvoelen.
Veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice.
Vandaag weer de 21ste. Nu al weer april. Volgende maand is het weer een jaar verder. Ongelooflijk.
De vorige keer schreef ik je al dat het een bijzondere tijd was die zeker een plek in de geschiedenisboekjes zal krijgen. Het Coronavirus-tijdperk.
Ongelooflijk wat dit voor gevolgen heeft. Rampzalig gewoon.
Vanmorgen kwam er hier een bericht binnen dat er een jonge vrouw die wij door het toneel hebben leren kennen, overleden is.
In dit geval niet door het virus, maar ze was al langer ziek.
Ma en ik schrokken allebei van dit bericht, omdat we haar en haar twee kinderen afgelopen zaterdagavond nog tegenkwamen bij een wandeling. Zij verplaatste zich met een soort elektrische zitstoel en haar kinderen waren bij haar met een step. We hebben nog een poosje met haar gesproken en het over haar gezondheidssituatie gehad.Ze vertelde daar toen over en ze kwam redelijk positief over maar vertelde wel dat ze hevige buikpijn had vaak. Daarna zijn we weer verder gelopen en later kwamen we elkaar nog keer weer tegen vlak bij haar huis. Toen vroeg Geertje, zo heet ze, aan ons of het mogelijk was dat ze een USB-stick kon krijgen van ons laatste toneelstuk, omdat ze wel aanwezig was geweest bij één van de toneelavonden, maar door haar ziekte eerder weg moest en het laatste gedeelte niet had kunnen zien.Natuurlijk kon dat en toen we bij ons eigen huis kwamen, hebben we gelijk een USB-stick gepakt. Ma deed deze in een envelop met een kaartje er bij in en die heb ik toen direct naar hun huis gebracht en afgegeven aan hun zoontje.
En nu vanmorgen het bericht dat ze al overleden is. Ma en ik kunnen er met ons verstand niet bij.
Ach Maurice, als ik dan denk aan de gang van zaken bij jouw begrafenis en hoe die verlopen is en het vergelijk met de situatie van nu, word je alleen maar verdrietig. Er mogen hooguit dertig personen bij aanwezig zijn en op anderhalf meter afstand van elkaar. Vreselijk als je dit overkomt. Afscheid nemen is al zwaar, maar op deze manier is het vreselijk zwaar voor de mensen die achterblijven. Daar zijn gewoon geen woorden voor.
Onze kleinzoon moest dit jaar ook verstek laten gaan wat zijn vakantie hier betreft. Allemaal door dat virus.Ook je broer komt niet op bezoek hier.
We komen als buren niet meer bij elkaar. Hier komt niemand meer op bezoek en wij gaan ook nergens meer naartoe en proberen op anderhalf meter afstand te blijven van mensen die we onderweg tegenkomen.
Zo kun je misschien een beetje de situatie waarin we nu leven, aanvoelen.
Veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice.
Op 21 april 2020
om 12:00 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dit is niet ok
om 12:00 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dag mijn lieve jongen,
De vorige keer schreef ik al over de rare toestand waarin we zijn terechtgekomen.
Heel de wereld is "overvallen" door een levensbedreigend virus.
Gelukkig hebben we tegenwoordig de beschikking over wat ze met een mooi woord "social media" noemen.
Ik heb het al vaker gezegd: het is ongelooflijk wat er in zo'n korte tijd op digitaal gebied is veranderd .
Zo hebben we o.a. de beschikking over Facebook. Ik heb dat niet, maar je moeder wel. Via dit medium wordt er heel veel over mensen verteld. "Big brother is watching you" is echt van toepassing Maurice.
En zo vertelde ma me net dat je oud-leerling Mustafa vandaag jarig is. Fijn om te weten natuurlijk. We hebben altijd een heel speciaal contact met hem gehad. Ik heb hier vaker over verteld aan je.
Ik vroeg me af hoe oud hij intussen zou zijn, maar moeder vertelde me heel snel dat hij 29 is geworden.Dus hij is intussen al ouder dan jij bent geworden. 28 blijft voor mij altijd een magisch getal. Op bijna twee maanden na zou jij ook 29 zijn geweest.
Zo zijn er al heel wat oud-leerlingen van je al veel ouder dan jij ooit bent geworden. Dat blijft een rare gedachte.
Als ik aan vroeger denk en dat associeer met Mustafa, dan moet ik altijd aan je begrafenis denken. Hij was het als één van de kleinste jongens die het grootste bloemstuk vanuit de dienstruimte meedroeg naar de begraafplaats en hij wilde onder geen beding dat bloemstuk even aan een ander afstaan wegens de warmte of het zware gewicht. Zo apart dat dat altijd bij me zal blijven. Hij liep vlakbij me in de stoet. Later hoorde ik wel van je oud-collega's hoe hij zijn verdriet heeft proberen te verwerken vlak na je overlijden.
Gelukkig heeft ma hem digitaal met zijn verjaardag kunnen feliciteren.
Verjaardagsfeestjes zijn er niet bij vandaag de dag. Ik ga daar maar niet op in. Ik kan alleen maar zeggen dat het echt een heel nare tijd is waar niemand van ons ooit van gedacht heeft dat dit zo heftig zou uitvallen.
Ik zou zoveel willen zeggen Maurice, maar ik weet gewoon niet waar ik zou moeten beginnen of eindigen.
Daarom krijg je veel liefs van ons en een heel dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. Na bijna zestien jaar denken we nog elke dag aan je. En in deze rare tijd misschien nog wel vaker. Nogmaals: dag mijn jongen.
De vorige keer schreef ik al over de rare toestand waarin we zijn terechtgekomen.
Heel de wereld is "overvallen" door een levensbedreigend virus.
Gelukkig hebben we tegenwoordig de beschikking over wat ze met een mooi woord "social media" noemen.
Ik heb het al vaker gezegd: het is ongelooflijk wat er in zo'n korte tijd op digitaal gebied is veranderd .
Zo hebben we o.a. de beschikking over Facebook. Ik heb dat niet, maar je moeder wel. Via dit medium wordt er heel veel over mensen verteld. "Big brother is watching you" is echt van toepassing Maurice.
En zo vertelde ma me net dat je oud-leerling Mustafa vandaag jarig is. Fijn om te weten natuurlijk. We hebben altijd een heel speciaal contact met hem gehad. Ik heb hier vaker over verteld aan je.
Ik vroeg me af hoe oud hij intussen zou zijn, maar moeder vertelde me heel snel dat hij 29 is geworden.Dus hij is intussen al ouder dan jij bent geworden. 28 blijft voor mij altijd een magisch getal. Op bijna twee maanden na zou jij ook 29 zijn geweest.
Zo zijn er al heel wat oud-leerlingen van je al veel ouder dan jij ooit bent geworden. Dat blijft een rare gedachte.
Als ik aan vroeger denk en dat associeer met Mustafa, dan moet ik altijd aan je begrafenis denken. Hij was het als één van de kleinste jongens die het grootste bloemstuk vanuit de dienstruimte meedroeg naar de begraafplaats en hij wilde onder geen beding dat bloemstuk even aan een ander afstaan wegens de warmte of het zware gewicht. Zo apart dat dat altijd bij me zal blijven. Hij liep vlakbij me in de stoet. Later hoorde ik wel van je oud-collega's hoe hij zijn verdriet heeft proberen te verwerken vlak na je overlijden.
Gelukkig heeft ma hem digitaal met zijn verjaardag kunnen feliciteren.
Verjaardagsfeestjes zijn er niet bij vandaag de dag. Ik ga daar maar niet op in. Ik kan alleen maar zeggen dat het echt een heel nare tijd is waar niemand van ons ooit van gedacht heeft dat dit zo heftig zou uitvallen.
Ik zou zoveel willen zeggen Maurice, maar ik weet gewoon niet waar ik zou moeten beginnen of eindigen.
Daarom krijg je veel liefs van ons en een heel dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. Na bijna zestien jaar denken we nog elke dag aan je. En in deze rare tijd misschien nog wel vaker. Nogmaals: dag mijn jongen.
Op 2 april 2020
om 14:45 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.
Dit is niet ok
om 14:45 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.
Dag mijn lieve jongen,
Vandaag 21 maart. Een nieuwe lente en een nieuw geluid. Zo begint ook een bekend gedicht. Maar daar wordt vast een ander geluid mee bedoeld dan die we de laatste week horen en de komende tijd zullen gaan horen.
Er waart nu een onbekend virus rond dat de hele wereld op zijn kop zet.
Ik ga hier maar niet in op de gevolgen daarvan, want die staan in kranten en kun je via de media goed volgen. Kortom: rampzalige gevolgen.
Het heeft ook tot gevolg dat we ons "klein sterretje"(ondertussen al 13 jaar)ook niet zullen zien dit jaar.
Je begrijpt dat dit pijnlijk is, maar nu wel begrijpelijk.
Ik zou zoveel willen zeggen en kunnen schrijven wat er nu aan de hand is, maar is gewoon onbegonnen werk.Daarom laat ik het maar zo wat dat betreft.
Vanmorgen toch ook nog weer een telefoontje gehad van je voor ons altijd super lieve vriendin. Zij verloor haar zwager en als je eens wist hoe afscheidsdiensten tegenwoordig gehouden moeten worden, dan begrijp je dat dit gewoon een onmenselijke situatie is. Wat dat betreft was dat op het moment van jouw afscheid gelukkig anders. Daar hoef ik gelukkig niets over te zeggen, omdat dat heel waardig was.
Vandaag blijven we maar weer thuis.
Ik zou zoveel kunnen zeggen, maar dat komt later wel in de geschiedenisboekjes terecht.
Ik hoop dat deze periode maar heel kort zal zijn.
Dag mijn lieve jongen.
Extra dikke knuffel en een kus voor jou van ma.
Dag Maurice.
Vandaag 21 maart. Een nieuwe lente en een nieuw geluid. Zo begint ook een bekend gedicht. Maar daar wordt vast een ander geluid mee bedoeld dan die we de laatste week horen en de komende tijd zullen gaan horen.
Er waart nu een onbekend virus rond dat de hele wereld op zijn kop zet.
Ik ga hier maar niet in op de gevolgen daarvan, want die staan in kranten en kun je via de media goed volgen. Kortom: rampzalige gevolgen.
Het heeft ook tot gevolg dat we ons "klein sterretje"(ondertussen al 13 jaar)ook niet zullen zien dit jaar.
Je begrijpt dat dit pijnlijk is, maar nu wel begrijpelijk.
Ik zou zoveel willen zeggen en kunnen schrijven wat er nu aan de hand is, maar is gewoon onbegonnen werk.Daarom laat ik het maar zo wat dat betreft.
Vanmorgen toch ook nog weer een telefoontje gehad van je voor ons altijd super lieve vriendin. Zij verloor haar zwager en als je eens wist hoe afscheidsdiensten tegenwoordig gehouden moeten worden, dan begrijp je dat dit gewoon een onmenselijke situatie is. Wat dat betreft was dat op het moment van jouw afscheid gelukkig anders. Daar hoef ik gelukkig niets over te zeggen, omdat dat heel waardig was.
Vandaag blijven we maar weer thuis.
Ik zou zoveel kunnen zeggen, maar dat komt later wel in de geschiedenisboekjes terecht.
Ik hoop dat deze periode maar heel kort zal zijn.
Dag mijn lieve jongen.
Extra dikke knuffel en een kus voor jou van ma.
Dag Maurice.
Op 21 maart 2020
om 12:27 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dit is niet ok
om 12:27 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dag mijn lieve jongen,
Ma en ik zijn net terug van het toneelfilm kijken. Dat is traditie zoals jij ook nog wel weet.
Vandaag was ook de sterfdag van Randy. Voor zijn ouders ook een bijzondere dag. Ook hij is nu 15 jaar weg van hier.
Ik wilde je dit gewoon even laten weten.
Knuffel en kus van ma.
Ma en ik zijn net terug van het toneelfilm kijken. Dat is traditie zoals jij ook nog wel weet.
Vandaag was ook de sterfdag van Randy. Voor zijn ouders ook een bijzondere dag. Ook hij is nu 15 jaar weg van hier.
Ik wilde je dit gewoon even laten weten.
Knuffel en kus van ma.
Op 2 maart 2020
om 23:51 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dit is niet ok
om 23:51 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste. Ik was al vaker van plan om hier eerder iets te schrijven, maar door de drukte, op mijn manier dan, kwam er gewoon niets van.
Er waren verschillende momenten waarin jij ook een rol speelde, aanwezig. Dan dacht ik: "Dat moet ik ook aan Maurice vertellen." De laatste weken speelden zeven toneelvoorstellingen een grote rol in het leven van ma en mij.In vijftien dagen zeven voorstellingen voor uitverkochte zaal spelen was weer prachtig en maar wel slopend. Ma en ik regelen eromheen ook veel en we voelen ons verantwoordelijk voor de organisatie en het hele gebeuren. Voor mij persoonlijk is de vraag of het stuk aan zal slaan het allerbelangrijkste en gelukkig bleek de eerste avond al een schot in de roos. Dus uiteindelijk de andere avonden ook.
Op de laatste avond was er ook weer iemand van de gemeente aanwezig. Dit keer was het een wethouder. Ook dit jaar namen we de gemeentepolitiek op een leuke wijze weer even op de hak. We hadden dit weer ingebouwd binnen het toneelstuk en op Twitter bleek uit zijn reactie hoezeer hij weer had genoten. Je zult wel denken: "Twitter, wat is dat nu weer?" Ik heb het al vaker gezegd dat digitaal de wereld in heel korte tijd totaal is veranderd. Smartphones zegen jou niets. Onvoorstelbaar eigenlijk.
Afgelopen week zijn ma en ik naar de nieuwe film van Herman Finkers geweest. Een prachtige film. Ik weet zeker dat jij het ook erg leuk gevonden zou hebben. Meppel heeft een prachtige bioscoop met veel zalen. En weet je wat zo frappant was toen de film was afgelopen? Toen wij via het restaurant het complex wilden verlaten, klonk opeens behoorlijk hard "Angels"door deze ruimte. Ma en ik waren gewoon heel erg ontroerd. We zijn blijven luisteren tot dit liedje was afgelopen. Je was toch nog even weer bij ons.Bestaat toeval? Ik weet het nog steeds niet.
Vandaag ook telefoon gehad van je vriendin uit Borculo en ook weer over jou gepraat. De aanleiding hiervoor was dat ma en ik na ruim 15 jaar zijn begonnen met het "opruimen" van je kamer. Alles was nog altijd zo zoals het was nadat jij op 21 mei vertrokken was naar Lochem, maar helaas niet meer bij ons terugkeerde. je begrijpt vast dat dit daarom voor ma en mij een heel bewogen dag was. We waren gisteren al begonnen. Maa heeft dingen opgeruimd en ik heb er niets van gezien, omdat ik van mezelf altijd alles wil bewaren, maar nu natuurlijk helemaal. Vele herinneringen kwamen weer boven. Gisteren liet ma me nog een leuke beker zien en ook een soort fotolijstje waarin de foto van Heleen Bollen te zien was. Ook op de beker stond haar naam. Aan de binnenkant van de foto stond de mededeling: ter ere van twee en een halfjaar "huwelijk". Dat was weer één van je grapjes die je had met leerlingen zoals jij dat vaak had.
Je zult begrijpen dat het gewoon een zwaar emotionele dag was gisteren en vandaag. Ik ga verder maar niet meer op details in nu.
We weten zeker dat je het roerend met ons eens bent hoe we de boel nu verder aanpakken.
Met je vriendin Marian gaat het gelukkig steeds beter.Gelukkig maar. Als je de foto had gezien van het verkeersongeluk zou je niet geloven dat ze er levend uit is gekomen.
Het was een heel verhaal dit keer.
Dan ben je weer even op de hoogte.
Liefs, dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. Ik mis je nog elke dag.
Vandaag weer de 21ste. Ik was al vaker van plan om hier eerder iets te schrijven, maar door de drukte, op mijn manier dan, kwam er gewoon niets van.
Er waren verschillende momenten waarin jij ook een rol speelde, aanwezig. Dan dacht ik: "Dat moet ik ook aan Maurice vertellen." De laatste weken speelden zeven toneelvoorstellingen een grote rol in het leven van ma en mij.In vijftien dagen zeven voorstellingen voor uitverkochte zaal spelen was weer prachtig en maar wel slopend. Ma en ik regelen eromheen ook veel en we voelen ons verantwoordelijk voor de organisatie en het hele gebeuren. Voor mij persoonlijk is de vraag of het stuk aan zal slaan het allerbelangrijkste en gelukkig bleek de eerste avond al een schot in de roos. Dus uiteindelijk de andere avonden ook.
Op de laatste avond was er ook weer iemand van de gemeente aanwezig. Dit keer was het een wethouder. Ook dit jaar namen we de gemeentepolitiek op een leuke wijze weer even op de hak. We hadden dit weer ingebouwd binnen het toneelstuk en op Twitter bleek uit zijn reactie hoezeer hij weer had genoten. Je zult wel denken: "Twitter, wat is dat nu weer?" Ik heb het al vaker gezegd dat digitaal de wereld in heel korte tijd totaal is veranderd. Smartphones zegen jou niets. Onvoorstelbaar eigenlijk.
Afgelopen week zijn ma en ik naar de nieuwe film van Herman Finkers geweest. Een prachtige film. Ik weet zeker dat jij het ook erg leuk gevonden zou hebben. Meppel heeft een prachtige bioscoop met veel zalen. En weet je wat zo frappant was toen de film was afgelopen? Toen wij via het restaurant het complex wilden verlaten, klonk opeens behoorlijk hard "Angels"door deze ruimte. Ma en ik waren gewoon heel erg ontroerd. We zijn blijven luisteren tot dit liedje was afgelopen. Je was toch nog even weer bij ons.Bestaat toeval? Ik weet het nog steeds niet.
Vandaag ook telefoon gehad van je vriendin uit Borculo en ook weer over jou gepraat. De aanleiding hiervoor was dat ma en ik na ruim 15 jaar zijn begonnen met het "opruimen" van je kamer. Alles was nog altijd zo zoals het was nadat jij op 21 mei vertrokken was naar Lochem, maar helaas niet meer bij ons terugkeerde. je begrijpt vast dat dit daarom voor ma en mij een heel bewogen dag was. We waren gisteren al begonnen. Maa heeft dingen opgeruimd en ik heb er niets van gezien, omdat ik van mezelf altijd alles wil bewaren, maar nu natuurlijk helemaal. Vele herinneringen kwamen weer boven. Gisteren liet ma me nog een leuke beker zien en ook een soort fotolijstje waarin de foto van Heleen Bollen te zien was. Ook op de beker stond haar naam. Aan de binnenkant van de foto stond de mededeling: ter ere van twee en een halfjaar "huwelijk". Dat was weer één van je grapjes die je had met leerlingen zoals jij dat vaak had.
Je zult begrijpen dat het gewoon een zwaar emotionele dag was gisteren en vandaag. Ik ga verder maar niet meer op details in nu.
We weten zeker dat je het roerend met ons eens bent hoe we de boel nu verder aanpakken.
Met je vriendin Marian gaat het gelukkig steeds beter.Gelukkig maar. Als je de foto had gezien van het verkeersongeluk zou je niet geloven dat ze er levend uit is gekomen.
Het was een heel verhaal dit keer.
Dan ben je weer even op de hoogte.
Liefs, dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. Ik mis je nog elke dag.
Op 21 februari 2020
om 21:13 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dit is niet ok
om 21:13 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer een berichtje omdat het weer een 21ste is. Het is geen verplichting natuurlijk, maar meer een traditie. Zoals je vriendin uit Borculo ons elke 21ste belt, doe ik dat maar hier.
De vorige keer schreef ik al over het cadeautje dat ik via Coby van jou ontving.
Zondagavond hebben Coby en ik nog een telefoongesprek over dit gebeuren gehad en ook toen kwamen weer vele herinneringen over jou naar boven. Zij kon weer leuke anekdotes vertellen die voor ons zo leuk maar vooral kostbaar zijn. We spraken over verschillende dingen die jullie samen hadden meegemaakt en hoe zij zich als een soort "moeder" jou beschermde. Soms tegen de buitenwacht, maar zeker ook tegen jezelf.Dat snap ik helemaal. We hadden het ook nog over onze eigen beginperiodes waarin wijzelf ook nog jong waren en hoe we ons toen voor de klas voelden. Jij was ook nog maar 22 toen je in Lochem begon en alle begin is moeilijk. . In het begin was zelfhandhaving heel belangrijk.Dat je later in die korte periode zoveel kinderen hebt weten te stimuleren, vind ik achteraf best wel knap. Dat je niet voor niets hebt geleefd, heb ik vaker gezegd en dat je dat in zo korte tijd bereikt hebt, is wel iets om trots op te mogen zijn. Wie van ons twee daar trots op mag zijn, laat ik maar even in het midden. Laten we het toch maar op allebei houden.
Liefs, dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice.
Vandaag weer een berichtje omdat het weer een 21ste is. Het is geen verplichting natuurlijk, maar meer een traditie. Zoals je vriendin uit Borculo ons elke 21ste belt, doe ik dat maar hier.
De vorige keer schreef ik al over het cadeautje dat ik via Coby van jou ontving.
Zondagavond hebben Coby en ik nog een telefoongesprek over dit gebeuren gehad en ook toen kwamen weer vele herinneringen over jou naar boven. Zij kon weer leuke anekdotes vertellen die voor ons zo leuk maar vooral kostbaar zijn. We spraken over verschillende dingen die jullie samen hadden meegemaakt en hoe zij zich als een soort "moeder" jou beschermde. Soms tegen de buitenwacht, maar zeker ook tegen jezelf.Dat snap ik helemaal. We hadden het ook nog over onze eigen beginperiodes waarin wijzelf ook nog jong waren en hoe we ons toen voor de klas voelden. Jij was ook nog maar 22 toen je in Lochem begon en alle begin is moeilijk. . In het begin was zelfhandhaving heel belangrijk.Dat je later in die korte periode zoveel kinderen hebt weten te stimuleren, vind ik achteraf best wel knap. Dat je niet voor niets hebt geleefd, heb ik vaker gezegd en dat je dat in zo korte tijd bereikt hebt, is wel iets om trots op te mogen zijn. Wie van ons twee daar trots op mag zijn, laat ik maar even in het midden. Laten we het toch maar op allebei houden.
Liefs, dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice.
Op 21 januari 2020
om 11:40 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dit is niet ok
om 11:40 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dag mijn lieve jongen,
Vandaag toch nog een mooi verjaardagscadeau ontvangen.Al was het niet direct van jou persoonlijk, maar wel indirect.
Vandaag ontvingen wij van je oud-collega Coby Stratingh een grote envelop met daarin een mooie foto van het uitje naar Hellendoorn. Een dagje uit voor de liefhebbers dat je samen met Jan had georganiseerd. Op de foto is heel duidelijk te zien dat jullie Coby letterlijk en figuurlijk op handen droegen, zoals ze zelf schreef. Dat het een plezierig moment was, is duidelijk op de foto te zien.
Behalve de foto had Coby er een mooie, begeleidende brief bijgedaan. Daarin vertelde ze dat ze bezig was met het opruimen van oude schoolspullen en toen vond ze naast de foto ook nog een briefje van jou aan haar gericht op een klein proefwerkpapier van het Staring College.
Natuurlijk beschouw ik dit als een verjaardagscadeau, omdat we jouw handschrift gelijk herkennen.
Uit de begeleidende brief blijkt jullie speciale band wel. Coby zegt daarin dat jij haar grote zoon was naast haar beide eigen zonen die van jouw leeftijd waren. Ik weet niet of ik haar woorden hier mag herhalen, maar ze zijn voor ons als ouders zo fijn te lezen en daarom doe ik het gewoon: "Maurice ademde Staring College.Altijd en overal aanwezig en energie voor tien". Ontroerend toch Maurice. Uit haar schrijven blijkt verder jullie goede verstandhouding in die tijd. Coby is intussen al negen jaar met pensioen, maar toch fijn dat ze zegt dat er nog altijd over je gesproken wordt. Dat jullie een "moeder-zoon relatie" hadden, blijkt uit het briefje dat jij aan haar had geschreven. Je begint de aanhef van het zakelijk bedoelde briefje tenminste met de veelzeggende woorden:"Lieve Cobi".
Jij vraagt Cobi of zij informatie aan jouw mentorklas wil doorgeven, omdat je bij de "hooggeleerden"op D mag zitten en daardoor je klas die dag niet ziet.
Je eindigt met het volgende:
Met vr.gr
Je liefhebbende schoolpleegzoon
Maurice.
Dit zegt ons nu heel veel over jullie relatie natuurlijk. Op momenten als deze komen bij ons ook weer vage herinneringen boven.
Natuurlijk heb ik contact opgenomen en zullen we Coby van harte bedanken. Via je andere "moeder" Annelies heb ik het telefoonnummer gekregen en zal ik morgen contact opnemen, omdat ze vandaag niet thuis is.
Wat een verhaal is dit toch weer Maurice. Ongelooflijk dat Cobi dit briefje na zoveel jaren weer terug heeft gevonden, maar het is heel erg fijn om ons dit alles op te sturen.Zo heb ik voor mijn verjaardag toch nog een door jou zelf geschreven briefje gekregen.
Liefs, dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice.
Vandaag toch nog een mooi verjaardagscadeau ontvangen.Al was het niet direct van jou persoonlijk, maar wel indirect.
Vandaag ontvingen wij van je oud-collega Coby Stratingh een grote envelop met daarin een mooie foto van het uitje naar Hellendoorn. Een dagje uit voor de liefhebbers dat je samen met Jan had georganiseerd. Op de foto is heel duidelijk te zien dat jullie Coby letterlijk en figuurlijk op handen droegen, zoals ze zelf schreef. Dat het een plezierig moment was, is duidelijk op de foto te zien.
Behalve de foto had Coby er een mooie, begeleidende brief bijgedaan. Daarin vertelde ze dat ze bezig was met het opruimen van oude schoolspullen en toen vond ze naast de foto ook nog een briefje van jou aan haar gericht op een klein proefwerkpapier van het Staring College.
Natuurlijk beschouw ik dit als een verjaardagscadeau, omdat we jouw handschrift gelijk herkennen.
Uit de begeleidende brief blijkt jullie speciale band wel. Coby zegt daarin dat jij haar grote zoon was naast haar beide eigen zonen die van jouw leeftijd waren. Ik weet niet of ik haar woorden hier mag herhalen, maar ze zijn voor ons als ouders zo fijn te lezen en daarom doe ik het gewoon: "Maurice ademde Staring College.Altijd en overal aanwezig en energie voor tien". Ontroerend toch Maurice. Uit haar schrijven blijkt verder jullie goede verstandhouding in die tijd. Coby is intussen al negen jaar met pensioen, maar toch fijn dat ze zegt dat er nog altijd over je gesproken wordt. Dat jullie een "moeder-zoon relatie" hadden, blijkt uit het briefje dat jij aan haar had geschreven. Je begint de aanhef van het zakelijk bedoelde briefje tenminste met de veelzeggende woorden:"Lieve Cobi".
Jij vraagt Cobi of zij informatie aan jouw mentorklas wil doorgeven, omdat je bij de "hooggeleerden"op D mag zitten en daardoor je klas die dag niet ziet.
Je eindigt met het volgende:
Met vr.gr
Je liefhebbende schoolpleegzoon
Maurice.
Dit zegt ons nu heel veel over jullie relatie natuurlijk. Op momenten als deze komen bij ons ook weer vage herinneringen boven.
Natuurlijk heb ik contact opgenomen en zullen we Coby van harte bedanken. Via je andere "moeder" Annelies heb ik het telefoonnummer gekregen en zal ik morgen contact opnemen, omdat ze vandaag niet thuis is.
Wat een verhaal is dit toch weer Maurice. Ongelooflijk dat Cobi dit briefje na zoveel jaren weer terug heeft gevonden, maar het is heel erg fijn om ons dit alles op te sturen.Zo heb ik voor mijn verjaardag toch nog een door jou zelf geschreven briefje gekregen.
Liefs, dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice.
Op 17 januari 2020
om 20:44 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dit is niet ok
om 20:44 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dag mijn lieve jongen,
16 januari is een speciale dag zoals je weet.Op zulke dagen missen we jou natuurlijk extra.Gelukkig heeft ma ervoor gezorgd dat je traditionele cadeau op de juiste plaats terecht is gekomen.Dat riep natuurlijk wel emoties op zoals je zult begrijpen. Vandaag weer bezig geweest met voorbereidingen voor het toneel. Ik hoop een rustige avond.
Dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice.
16 januari is een speciale dag zoals je weet.Op zulke dagen missen we jou natuurlijk extra.Gelukkig heeft ma ervoor gezorgd dat je traditionele cadeau op de juiste plaats terecht is gekomen.Dat riep natuurlijk wel emoties op zoals je zult begrijpen. Vandaag weer bezig geweest met voorbereidingen voor het toneel. Ik hoop een rustige avond.
Dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice.
Op 16 januari 2020
om 18:43 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dit is niet ok
om 18:43 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dag mijn lieve jongen,
Vandaag was het weer eens een opruimdag van verschillende zaken en dan kom je soms allerlei dingen tegen.Ik was bezig met opruimen van documenten in de administratie en ma wat in de kasten. En in de kast vond ze een mooie rol papier met daarop alle namen en foto's van oud-leerlingen die de basisschool verlieten en naar het voortgezet onderwijs gingen en voor wie meester Herman Van der Haar een gedicht had geschreven. Natuurlijk waren we benieuwd wat er over jou werd geschreven. Omdat ik dit gedichtje zo leuk vond, schrijf ik het voor jou hier neer.
DE "K" IS VAN KIP MAURICE DE CHARMEUR.
DIE STAAT BIJ VELE MEISJES VOOR DE DEUR.
VERSIEREN DAT DIE JONGEN KAN,
DAAR WETEN DE MEISJES MEER VAN.
IK DENK DAT JE MET ALLE MEISJES WEL VERKERING HEBT GEHAD,
JA DAT ZIJN ER NOGAL WAT.
JE PRAAT EEN IEDER SOMS DE OREN VAN ZIJN HOOFD,
GEEN MENS DIE DAT VAN JOU GELOOFT.
MAAR AL PRATENDE PAK JIJ DE MEISJES IN,
EN ZO KRIJG JIJ JE ZIN.
ALS JE OP DE MERCURIUS JE CIJFERS NET ZO VERSIERT ALS DE MEISJES,
DAN VAL JE ZEKER IN DE PRIJSJES.
Natuurlijk ontroerden deze woorden op rijm ons en ook de foto die erbij stond. 12 jaar was je toen. Dat je het later erg goed deed in het onderwijs bleek niet uit het aantal meisjes, maar meer uit reisjes. Ik denk hierbij vooral aan de grote vakantiereis die je in de zomer van je overlijden zou maken van kust naar kust in de VS en waarvoor alle spullen al klaar stonden. Helaas ging je twee maanden voor deze reis die andere voor ons zo verdrietige "REIS" maken.
Dag Maurice. Knuffel en kus van ma.
Vandaag was het weer eens een opruimdag van verschillende zaken en dan kom je soms allerlei dingen tegen.Ik was bezig met opruimen van documenten in de administratie en ma wat in de kasten. En in de kast vond ze een mooie rol papier met daarop alle namen en foto's van oud-leerlingen die de basisschool verlieten en naar het voortgezet onderwijs gingen en voor wie meester Herman Van der Haar een gedicht had geschreven. Natuurlijk waren we benieuwd wat er over jou werd geschreven. Omdat ik dit gedichtje zo leuk vond, schrijf ik het voor jou hier neer.
DE "K" IS VAN KIP MAURICE DE CHARMEUR.
DIE STAAT BIJ VELE MEISJES VOOR DE DEUR.
VERSIEREN DAT DIE JONGEN KAN,
DAAR WETEN DE MEISJES MEER VAN.
IK DENK DAT JE MET ALLE MEISJES WEL VERKERING HEBT GEHAD,
JA DAT ZIJN ER NOGAL WAT.
JE PRAAT EEN IEDER SOMS DE OREN VAN ZIJN HOOFD,
GEEN MENS DIE DAT VAN JOU GELOOFT.
MAAR AL PRATENDE PAK JIJ DE MEISJES IN,
EN ZO KRIJG JIJ JE ZIN.
ALS JE OP DE MERCURIUS JE CIJFERS NET ZO VERSIERT ALS DE MEISJES,
DAN VAL JE ZEKER IN DE PRIJSJES.
Natuurlijk ontroerden deze woorden op rijm ons en ook de foto die erbij stond. 12 jaar was je toen. Dat je het later erg goed deed in het onderwijs bleek niet uit het aantal meisjes, maar meer uit reisjes. Ik denk hierbij vooral aan de grote vakantiereis die je in de zomer van je overlijden zou maken van kust naar kust in de VS en waarvoor alle spullen al klaar stonden. Helaas ging je twee maanden voor deze reis die andere voor ons zo verdrietige "REIS" maken.
Dag Maurice. Knuffel en kus van ma.
Op 7 januari 2020
om 16:40 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dit is niet ok
om 16:40 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dag mijn lieve jongen,
Het is Eerste Kerstdag.Het is nu half negen in de avond. We zitten nu met zijn drieën bij elkaar. Vandaag naar je oom op bezoek geweest. Hij kon het niet opbrengen naar Robbie Williams te kijken gisteravond, want dat zou hem weer verdrietig maken.
We hebben het gezellig gehad en ma zorgde natuurlijk weer voor lekker eten. Bij het bereiden ervan heb ik ook vaak aan jou gedacht, omdat jij je ook graag met je kookkunsten bezighield en dan een groot schort aan had.
Op de terugreis zijn we nog even bij je langs gegaan. Het was toen al donker.Toch was het heel intiem toen we met zijn drieën bij je graf stonden. Lampjes brandden, kaarsjes aan. Het viel ons op dat over de hele begraafplaats heel veel kaarsjes en lichtjes brandden. Dat was een heel mooi gezicht. Dat kwam zeker mede, omdat er geen wind stond en het niet regende.
We zitten nu in de kamer. Het is hier lekker warm en sfeervol door de kerstversieringen van ma. Zij zorgt er altijd voor dat het hier letterlijk en figuurlijk altijd warm is.
Knuffel en kus van ma.
Dag Maurice.
Het is Eerste Kerstdag.Het is nu half negen in de avond. We zitten nu met zijn drieën bij elkaar. Vandaag naar je oom op bezoek geweest. Hij kon het niet opbrengen naar Robbie Williams te kijken gisteravond, want dat zou hem weer verdrietig maken.
We hebben het gezellig gehad en ma zorgde natuurlijk weer voor lekker eten. Bij het bereiden ervan heb ik ook vaak aan jou gedacht, omdat jij je ook graag met je kookkunsten bezighield en dan een groot schort aan had.
Op de terugreis zijn we nog even bij je langs gegaan. Het was toen al donker.Toch was het heel intiem toen we met zijn drieën bij je graf stonden. Lampjes brandden, kaarsjes aan. Het viel ons op dat over de hele begraafplaats heel veel kaarsjes en lichtjes brandden. Dat was een heel mooi gezicht. Dat kwam zeker mede, omdat er geen wind stond en het niet regende.
We zitten nu in de kamer. Het is hier lekker warm en sfeervol door de kerstversieringen van ma. Zij zorgt er altijd voor dat het hier letterlijk en figuurlijk altijd warm is.
Knuffel en kus van ma.
Dag Maurice.
Op 25 december 2019
om 20:38 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dit is niet ok
om 20:38 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dag mijn lieve jongen,
Het is nu kerstavond. We hebben televisie gekeken. We wisten ook dat Robbie Williams zou gaan zingen en uiteraard gingen we kijken. Natuurlijk zaten we op "Angels" te wachten. We konden ons eigenlijk niet voorstellen dat "Angels" niet zou komen op deze avond voor Kerst. En aan het eind werd het programma afgesloten met jouw lied. Dit gaf ons een speciaal gevoel. Het voelde erg fijn dat we dit als gezin hebben ervaren. Woorden hadden we er niet voor nodig. We hebben het alle drie op onze eigen manier beleefd en verwerkt.
Verrassend te lezen dat Liesbeth ook hier haar boodschap met gedachten aan jou aan ons overbrengt met haar fijne en lieve wensen. Voor ons natuurlijk heel fijn om dit hier te lezen. Ik denk dat jij dit ook waardeert. Morgen Eerste Kerstdag. Ik hoef je niet veel uit te leggen Maurice.
Liefs,dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice.
Het is nu kerstavond. We hebben televisie gekeken. We wisten ook dat Robbie Williams zou gaan zingen en uiteraard gingen we kijken. Natuurlijk zaten we op "Angels" te wachten. We konden ons eigenlijk niet voorstellen dat "Angels" niet zou komen op deze avond voor Kerst. En aan het eind werd het programma afgesloten met jouw lied. Dit gaf ons een speciaal gevoel. Het voelde erg fijn dat we dit als gezin hebben ervaren. Woorden hadden we er niet voor nodig. We hebben het alle drie op onze eigen manier beleefd en verwerkt.
Verrassend te lezen dat Liesbeth ook hier haar boodschap met gedachten aan jou aan ons overbrengt met haar fijne en lieve wensen. Voor ons natuurlijk heel fijn om dit hier te lezen. Ik denk dat jij dit ook waardeert. Morgen Eerste Kerstdag. Ik hoef je niet veel uit te leggen Maurice.
Liefs,dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice.
Op 24 december 2019
om 23:40 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dit is niet ok
om 23:40 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Lieve ouders van Maurice,
de laatste dagen zijn mijn gedachten weer vaak bij Maurice en daarmee ook bij jullie. Ik wil jullie bij deze hele fijne feestdagen wensen en een zorgenloos en prachtig 2020!
liefs, Liesbeth
de laatste dagen zijn mijn gedachten weer vaak bij Maurice en daarmee ook bij jullie. Ik wil jullie bij deze hele fijne feestdagen wensen en een zorgenloos en prachtig 2020!
liefs, Liesbeth
Op 21 december 2019
om 10:53 getekend door:
L.i.e.s.b.e.t.h. .H.o.e.n.d.e.r.k.a.m.p.
Dit is niet ok
om 10:53 getekend door:
L.i.e.s.b.e.t.h. .H.o.e.n.d.e.r.k.a.m.p.
Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer een 21ste. Nu al weer december. De kortste dag en de langste nacht. Vanaf vandaag worden de dagen weer wat lichter dus. Dat vind ikzelf altijd fijn, want als het donker is, is dat vaak letterlijk en figuurlijk. Het zijn niet voor niets donkere dagen voor kerst.
Ma komt net binnen met een kerstkaartje in de hand. Het is gestuurd door de ouders van je oud-studiegenoot Martijn. Zo fijn en waardevol voor ons dat zij jou en ons niet vergeten. Moeder Helma schrijft erin dat ze pas een foto te zien kreeg waarop jij en Martijn staan in een kerstperiode op Windesheim. Ze vroeg aan ons of wij die foto zelf hadden. En anders zou ze deze graag opsturen via de mail. Natuurlijk willen we deze foto graag en ik zal haar zo doorgeven dat we het graag willen hebben.
Met je vriendin in het ziekenhuis in Zwolle gaat het gelukkig een stuk beter. Ma en ik zijn er donderdagmiddag geweest en we hebben nu een beter beeld wat haar gezondheidssituatie betreft. Ze heeft nog een lange weg te gaan wat de revalidatie betreft.
Komende week zijn er weer de kerstdagen. We zullen je kookkunsten zeker missen maar vooral ook jouw lichamelijke aanwezigheid.
Ik ga daar maar niet te veel op in. Dat zul je begrijpen.
Ik ga nu aan de koffie met ma.
Knuffel en kus van haar.
Dag Maurice.
Vandaag weer een 21ste. Nu al weer december. De kortste dag en de langste nacht. Vanaf vandaag worden de dagen weer wat lichter dus. Dat vind ikzelf altijd fijn, want als het donker is, is dat vaak letterlijk en figuurlijk. Het zijn niet voor niets donkere dagen voor kerst.
Ma komt net binnen met een kerstkaartje in de hand. Het is gestuurd door de ouders van je oud-studiegenoot Martijn. Zo fijn en waardevol voor ons dat zij jou en ons niet vergeten. Moeder Helma schrijft erin dat ze pas een foto te zien kreeg waarop jij en Martijn staan in een kerstperiode op Windesheim. Ze vroeg aan ons of wij die foto zelf hadden. En anders zou ze deze graag opsturen via de mail. Natuurlijk willen we deze foto graag en ik zal haar zo doorgeven dat we het graag willen hebben.
Met je vriendin in het ziekenhuis in Zwolle gaat het gelukkig een stuk beter. Ma en ik zijn er donderdagmiddag geweest en we hebben nu een beter beeld wat haar gezondheidssituatie betreft. Ze heeft nog een lange weg te gaan wat de revalidatie betreft.
Komende week zijn er weer de kerstdagen. We zullen je kookkunsten zeker missen maar vooral ook jouw lichamelijke aanwezigheid.
Ik ga daar maar niet te veel op in. Dat zul je begrijpen.
Ik ga nu aan de koffie met ma.
Knuffel en kus van haar.
Dag Maurice.
Op 21 december 2019
om 10:45 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dit is niet ok
om 10:45 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dag mijn lieve jongen,
Het is een wat hectische tijd geweest hier. Ik hoef daar natuurlijk niet op alle punten ingaan, maar veel tijd hebben ma en ik gestopt in toneelzaken met bijbehorende randzaken die de nodige spanning altijd opleveren. Maar goed , daar kiezen we zelf voor. Niet voor die randzaken natuurlijk, maar die krijg je er altijd bij. Wat veel belangrijker was dat we vorige week maandag een berichtje van Marco ontvingen waarin we gewaar werden dat "jouw en onze Marian" een ernstig auto-ongeluk had gehad en zwaargewond naar het ziekenhuis in Zwolle was vervoerd. Ze hebben haar de eerste dagen in slaap gehouden en ze was dus echt helemaal van de wereld.Vorige week was het dus heel spannend allemaal. Hoe het zou aflopen kon niemand voorspellen. Gelukkig werden en worden we elke dag voorzien van berichten over de situatie van Marian. De laatste dagen kwam ze weer bij en gisteren heeft ze enkele uren doorgebracht op de operatiekamer waar verschillende ledematen werden hersteld. Deze operatie kon nu pas worden uitgevoerd omdat men eerst moest wachten hoe het in eerste instantie met haar haar algemene gezondheidssituatie zou aflopen.We wachten nu weer op een reactie van Marco, maar gelukkig doet ook hier hoop weer leven. Dat Marian nog een lange weg moet afleggen met haar revalidatie is duidelijk.
Afwachten dus voorlopig.
Morgen is ook een speciale dag. Onze "kleine ster"die intussen al een stevige vent is geworden, is dan jarig. Jammer dat we daar niet lijfelijk bij kunnen zijn. Je zou ook vast trots op hem zijn geweest. Hij wordt al weer 13jaar. Ongelooflijk gewoon.
Op je kamer brandt ook dit jaar weer je eigen kerstboompje dat je vroeger ook ontbrandde in je eigen klaslokaal. Ma houdt dit nog altijd in ere lieve jongen. Het is weer een bijzondere tijd met al die feestverlichting en bijzondere sfeer. Ook zijn ma en ik naar Wereldlichtjesdag geweest en het was gewoon fijn dat je naam ook weer eens werd genoemd. Je begrijpt vast hoe dit voelt voor ons.
Ma heeft het eten intussen klaargemaakt en we gaan nu samen een broodje eten.
Dag Maurice. Knuffel en kus van ma.
Het is een wat hectische tijd geweest hier. Ik hoef daar natuurlijk niet op alle punten ingaan, maar veel tijd hebben ma en ik gestopt in toneelzaken met bijbehorende randzaken die de nodige spanning altijd opleveren. Maar goed , daar kiezen we zelf voor. Niet voor die randzaken natuurlijk, maar die krijg je er altijd bij. Wat veel belangrijker was dat we vorige week maandag een berichtje van Marco ontvingen waarin we gewaar werden dat "jouw en onze Marian" een ernstig auto-ongeluk had gehad en zwaargewond naar het ziekenhuis in Zwolle was vervoerd. Ze hebben haar de eerste dagen in slaap gehouden en ze was dus echt helemaal van de wereld.Vorige week was het dus heel spannend allemaal. Hoe het zou aflopen kon niemand voorspellen. Gelukkig werden en worden we elke dag voorzien van berichten over de situatie van Marian. De laatste dagen kwam ze weer bij en gisteren heeft ze enkele uren doorgebracht op de operatiekamer waar verschillende ledematen werden hersteld. Deze operatie kon nu pas worden uitgevoerd omdat men eerst moest wachten hoe het in eerste instantie met haar haar algemene gezondheidssituatie zou aflopen.We wachten nu weer op een reactie van Marco, maar gelukkig doet ook hier hoop weer leven. Dat Marian nog een lange weg moet afleggen met haar revalidatie is duidelijk.
Afwachten dus voorlopig.
Morgen is ook een speciale dag. Onze "kleine ster"die intussen al een stevige vent is geworden, is dan jarig. Jammer dat we daar niet lijfelijk bij kunnen zijn. Je zou ook vast trots op hem zijn geweest. Hij wordt al weer 13jaar. Ongelooflijk gewoon.
Op je kamer brandt ook dit jaar weer je eigen kerstboompje dat je vroeger ook ontbrandde in je eigen klaslokaal. Ma houdt dit nog altijd in ere lieve jongen. Het is weer een bijzondere tijd met al die feestverlichting en bijzondere sfeer. Ook zijn ma en ik naar Wereldlichtjesdag geweest en het was gewoon fijn dat je naam ook weer eens werd genoemd. Je begrijpt vast hoe dit voelt voor ons.
Ma heeft het eten intussen klaargemaakt en we gaan nu samen een broodje eten.
Dag Maurice. Knuffel en kus van ma.
Op 18 december 2019
om 12:46 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dit is niet ok
om 12:46 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer een maand verder. Weer de 21ste dus. Even weer het moment dat ik hier bij je ben. Het is nu echt herfst geworden. De bladeren vallen nu snel en in grote hoeveelheid naar beneden. Hier in de voortuin, maar zeker ook bij je graf. Daar proberen ma en ik elke dag de boel bij jou op het pleintje de boel wat bladvrij te houden Op andere plaatsen op de begraafplaats zorgen de tuinlieden van de gemeente ervoor dat het blad zoveel mogelijk wordt opgeruimd en het enigszins netjes blijft.
Ook onze buurman was al druk bezig met blad blazen in de voortuin gistermiddag. Als je wist wie onze nieuwe buurman was, zou je vast glimlachen. Het kan inderdaad raar lopen zoals dingen soms gaan.Ik sta er af en toe bij stil dat er ongemerkt zoveel verandert waarbij ik het gevoel heb dat jij dat ook allemaal hebt meegemaakt. Ik heb het er in dit verband al weleens over gehad wat de moderne communicatiemiddelen en sociale media betreft. Maar het gaat natuurlijk ook over menselijke zaken die zo veranderd zijn en waarvan ik denk dat jij het ook nog allemaal zo zult ervaren.Een aantal van die mensen is al bij jou "daarboven". Namen noemen nu is daarom ook niet zo gemakkelijk. Maar je weet wat ik bedoel.Je vriendin zal zeker weer bellen vandaag. Ongelooflijk fijn altijd. Zo houden we het verleden toch nog levend op een prettige manier. Fijn uit menselijk oogpunt dit contact nog steeds te hebben.
Soms vraag ik me weleens af hoe het voor jou zou zijn geweest om in deze tijd nog les te geven.Je ging in je "werktijd" al mee in de onderwijsvernieuwingen. Wat had je het al druk in de grote vakantie met het opzetten van een heel jaarprogramma voor de verschillende klassen. Niemand die zag hoeveel tijd jij in je werk stopte wat voorbereiding betreft. Nu zou je zeker ook prachtig lesmateriaal hebben ontwikkeld met behulp van computer en elektronisch schoolbord.Toen liet je al prachtige filmpjes maken door leerlingen met behulp van een filmcamera. Een smartphone heb je niet gekend, maar dat zou je ongekende mogelijkheden hebben geboden prachtig lesmateriaal te maken door jezelf en te laten maken door je leerlingen.
Ik vind het zo jammer dat het allemaal zo anders is gelopen. Maar dat weet je intussen wel nu.
Dag mijn lieve jongen.
Knuffel en kus van ma.
Vandaag weer een maand verder. Weer de 21ste dus. Even weer het moment dat ik hier bij je ben. Het is nu echt herfst geworden. De bladeren vallen nu snel en in grote hoeveelheid naar beneden. Hier in de voortuin, maar zeker ook bij je graf. Daar proberen ma en ik elke dag de boel bij jou op het pleintje de boel wat bladvrij te houden Op andere plaatsen op de begraafplaats zorgen de tuinlieden van de gemeente ervoor dat het blad zoveel mogelijk wordt opgeruimd en het enigszins netjes blijft.
Ook onze buurman was al druk bezig met blad blazen in de voortuin gistermiddag. Als je wist wie onze nieuwe buurman was, zou je vast glimlachen. Het kan inderdaad raar lopen zoals dingen soms gaan.Ik sta er af en toe bij stil dat er ongemerkt zoveel verandert waarbij ik het gevoel heb dat jij dat ook allemaal hebt meegemaakt. Ik heb het er in dit verband al weleens over gehad wat de moderne communicatiemiddelen en sociale media betreft. Maar het gaat natuurlijk ook over menselijke zaken die zo veranderd zijn en waarvan ik denk dat jij het ook nog allemaal zo zult ervaren.Een aantal van die mensen is al bij jou "daarboven". Namen noemen nu is daarom ook niet zo gemakkelijk. Maar je weet wat ik bedoel.Je vriendin zal zeker weer bellen vandaag. Ongelooflijk fijn altijd. Zo houden we het verleden toch nog levend op een prettige manier. Fijn uit menselijk oogpunt dit contact nog steeds te hebben.
Soms vraag ik me weleens af hoe het voor jou zou zijn geweest om in deze tijd nog les te geven.Je ging in je "werktijd" al mee in de onderwijsvernieuwingen. Wat had je het al druk in de grote vakantie met het opzetten van een heel jaarprogramma voor de verschillende klassen. Niemand die zag hoeveel tijd jij in je werk stopte wat voorbereiding betreft. Nu zou je zeker ook prachtig lesmateriaal hebben ontwikkeld met behulp van computer en elektronisch schoolbord.Toen liet je al prachtige filmpjes maken door leerlingen met behulp van een filmcamera. Een smartphone heb je niet gekend, maar dat zou je ongekende mogelijkheden hebben geboden prachtig lesmateriaal te maken door jezelf en te laten maken door je leerlingen.
Ik vind het zo jammer dat het allemaal zo anders is gelopen. Maar dat weet je intussen wel nu.
Dag mijn lieve jongen.
Knuffel en kus van ma.
Op 21 november 2019
om 11:00 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dit is niet ok
om 11:00 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste. Nu oktober. De herfst wordt steeds meer zichbaar in de natuur. Ook bij je graf moeten we nu weer meer beginnen met bladruimen.Qua kleurenschakering is het in de natuur erg mooi, maar voor de rest mag de herfst van mij zo snel mogelijk verdwijnen.
Ik ben er vandaag al vroeg bij. Kon slecht slapen en heb daarom besloten dit berichtje gelijk te schrijven. Er zijn zoveel dingen gebeurd hier. Natuurlijk hoop ik dat je die "van boven" meekrijgt. Alleen al over "van boven"zou ik veel kunnen zeggen en er is al zoveel van gezegd door zoveel mensen. Voor mij is het handig en prettig om jou nog onderdeel uit te laten maken van mijn eigen leven waardoor je nog steeds bij ons bent en blijft. Ik ga maar geen filosofische gedachten over het leven na dit leven opzetten. Daar heb ik mijn eigen opvatting en gedachten over. Maar het is fijn dat ik op deze manier hier nog altijd een fijn "contact"met je kan hebben.
Liefs en dikke knuffel van ma. Die knuffels van jou voor haar mist ze nog dagelijks. Kus van haar voor jou.
Vandaag weer de 21ste. Nu oktober. De herfst wordt steeds meer zichbaar in de natuur. Ook bij je graf moeten we nu weer meer beginnen met bladruimen.Qua kleurenschakering is het in de natuur erg mooi, maar voor de rest mag de herfst van mij zo snel mogelijk verdwijnen.
Ik ben er vandaag al vroeg bij. Kon slecht slapen en heb daarom besloten dit berichtje gelijk te schrijven. Er zijn zoveel dingen gebeurd hier. Natuurlijk hoop ik dat je die "van boven" meekrijgt. Alleen al over "van boven"zou ik veel kunnen zeggen en er is al zoveel van gezegd door zoveel mensen. Voor mij is het handig en prettig om jou nog onderdeel uit te laten maken van mijn eigen leven waardoor je nog steeds bij ons bent en blijft. Ik ga maar geen filosofische gedachten over het leven na dit leven opzetten. Daar heb ik mijn eigen opvatting en gedachten over. Maar het is fijn dat ik op deze manier hier nog altijd een fijn "contact"met je kan hebben.
Liefs en dikke knuffel van ma. Die knuffels van jou voor haar mist ze nog dagelijks. Kus van haar voor jou.
Op 21 oktober 2019
om 8:15 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dit is niet ok
om 8:15 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dag mijn lieve jongen,
Vandaag is het 9 oktober. Ik herinner me deze datum als de verjaardag van mijn opa. Dankzij het internet kom ik erachter dat hij in 1885 werd geboren. Onvoorstelbaar eigenlijk dat het om drie eeuwen gaat wat tijd betreft vanaf zijn geboorte tot vandaag.Als ik het goed heb, is dat 134 jaar geleden. Natuurlijk heb ik verschillende leuke herinneringen aan hem. Het was de vader van mijn moeder en toch vreemd dat je zo maar informatie over hem vindt binnen een paar tellen.Maar leuk dat hij op deze manier toch blijft leven. En zo las ik dat mijn oma in 1884 is geboren. Ik wist wel dat het in de tachtiger jaren van de 19e eeuw was en dat het drie eeuwen overbrugde.
Wat een datum soms in een mens kan losmaken, blijkt nu wel weer.
Gisteren moest ik een paar kaartjes naar de brievenbus brengen en dat deed ik lopend. Omdat ik de weg een beetje wilde verkorten, liep ik ook over het schoolplein van je basisschool en moest er ineens aan denken hoe jij daar als kind op het schoolplein hebt gespeeld.Ik zag je weer helemaal voor me als kind van de basisschool.Ik moest ook denken aan je vriendschap toen met je vriendje Freddie. Jij was vele koppen groter dan hij, al waren jullie even oud. Ik moest er ineens aan denken hoe hij vaak bij jou op je schouders zat als jullie van huis naar school liepen of omgekeerd. Toen was je ook al behoorlijk sterk, als ik er zo aan denk.
Het overkomt me vaker dat ik medeleerlingen van je basisschool zie en dan associeer ik die gelijk met jou en moet ik altijd aan je denken.
Lieve jongen, ik zeg nu maar: "Liefs en dikke knuffel van ma.
Vandaag is het 9 oktober. Ik herinner me deze datum als de verjaardag van mijn opa. Dankzij het internet kom ik erachter dat hij in 1885 werd geboren. Onvoorstelbaar eigenlijk dat het om drie eeuwen gaat wat tijd betreft vanaf zijn geboorte tot vandaag.Als ik het goed heb, is dat 134 jaar geleden. Natuurlijk heb ik verschillende leuke herinneringen aan hem. Het was de vader van mijn moeder en toch vreemd dat je zo maar informatie over hem vindt binnen een paar tellen.Maar leuk dat hij op deze manier toch blijft leven. En zo las ik dat mijn oma in 1884 is geboren. Ik wist wel dat het in de tachtiger jaren van de 19e eeuw was en dat het drie eeuwen overbrugde.
Wat een datum soms in een mens kan losmaken, blijkt nu wel weer.
Gisteren moest ik een paar kaartjes naar de brievenbus brengen en dat deed ik lopend. Omdat ik de weg een beetje wilde verkorten, liep ik ook over het schoolplein van je basisschool en moest er ineens aan denken hoe jij daar als kind op het schoolplein hebt gespeeld.Ik zag je weer helemaal voor me als kind van de basisschool.Ik moest ook denken aan je vriendschap toen met je vriendje Freddie. Jij was vele koppen groter dan hij, al waren jullie even oud. Ik moest er ineens aan denken hoe hij vaak bij jou op je schouders zat als jullie van huis naar school liepen of omgekeerd. Toen was je ook al behoorlijk sterk, als ik er zo aan denk.
Het overkomt me vaker dat ik medeleerlingen van je basisschool zie en dan associeer ik die gelijk met jou en moet ik altijd aan je denken.
Lieve jongen, ik zeg nu maar: "Liefs en dikke knuffel van ma.
Op 9 oktober 2019
om 23:12 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dit is niet ok
om 23:12 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.,.
Dag mijn lieve jongen,
Dat ik vandaag weer op jouw site terecht kom, komt omdat ik met ma bij hoge uitzondering eens naar de supermarkt ging. Ik wilde eigenlijk een wandeling maken om weer wat te oefenen met mijn been, maar omdat het regende, leek me dat geen goed idee. Dus ik met ma in de auto naar de de winkel. Daar troffen wij een mevrouw die ma erg bekend voor kwam, maar mij niet. Na betaling bij de kassa raakte ma met deze mevrouw in gesprek en zo kwam ze erachter dat het de moeder was van een jongen die met jou in de klas zat op de basisschool. Deze jongen had ook nog een zusje die ik indertijd ook als leerling in de klas heb gehad.
Ik moest gewoon de hele tijd aan deze beide kinderen denken en aan jou natuurlijk. Ik heb uit mijn geheugen weer dat beeld van die jongen toen hij een jaar of 10-11 was.Hij woont nu in Steenwijk en zijn zusje in Zoetermeer volgens hun moeder. Natuurlijk kwamen vele herinneringen nog weer even aan bod. Ik pakte mijn laptop en probeerde de namen van je oud-klasgenoot in te toetsen via Google en ik vond natuurlijk wel het een en ander. Toen kwam bij mij ook ineens op om jouw naam eens via Google op te zoeken en toen werd ik hier attent gemaakt op o.a. het condoleanceregister. Ik klikte daarop en kwam regelrecht op je site terecht.
En daar werd mijn aandacht natuurlijk gelijk gevestigd op het laatste bericht hier. Ik wist gewoon niet wat ik zag Maurice. Ik was helemaal ontroerd door dit geweldig mooi bericht. Toen ik het aan ma voorlas, kregen we spontaan tranen in de ogen. Wat is het voor ons als ouders ook mooi weer eens een dergelijke reactie te krijgen waarbij Roy jou op zo'n mooie manier neerzet.
Voor ma en mij was de laatste, afsluitende zin weer een "hoogtepunt". Ik heb het al eerder gezegd. Als je als ouders zoiets leest, geeft dat een enorme steun en weet je dat JIJ niet voor niets hebt geleefd. Dit blijkt wel weer uit dit bericht met zulke indrukwekkende woorden.Ook leuk om te lezen hoe alles veranderd is in de buurt van je schooltje aan het "Plein" waarover je ook aan ons zoveel verteld hebt. Altijd verhalen die leuk waren. Aan je belevenissen met je sigaren rokende vriend en collega Herman moet ik in dit geval nu weer even denken.
Dat ik je alweer zo snel zou schrijven hier, had ik niet gedacht. Maar het roept wel weer de vraag op: "Bestaat toeval?"
Ik ga er maar niet op in.
Dag mijn lieve jongen. Tot een volgende keer.
Liefs, knuffel en kus van ma.
Dat ik vandaag weer op jouw site terecht kom, komt omdat ik met ma bij hoge uitzondering eens naar de supermarkt ging. Ik wilde eigenlijk een wandeling maken om weer wat te oefenen met mijn been, maar omdat het regende, leek me dat geen goed idee. Dus ik met ma in de auto naar de de winkel. Daar troffen wij een mevrouw die ma erg bekend voor kwam, maar mij niet. Na betaling bij de kassa raakte ma met deze mevrouw in gesprek en zo kwam ze erachter dat het de moeder was van een jongen die met jou in de klas zat op de basisschool. Deze jongen had ook nog een zusje die ik indertijd ook als leerling in de klas heb gehad.
Ik moest gewoon de hele tijd aan deze beide kinderen denken en aan jou natuurlijk. Ik heb uit mijn geheugen weer dat beeld van die jongen toen hij een jaar of 10-11 was.Hij woont nu in Steenwijk en zijn zusje in Zoetermeer volgens hun moeder. Natuurlijk kwamen vele herinneringen nog weer even aan bod. Ik pakte mijn laptop en probeerde de namen van je oud-klasgenoot in te toetsen via Google en ik vond natuurlijk wel het een en ander. Toen kwam bij mij ook ineens op om jouw naam eens via Google op te zoeken en toen werd ik hier attent gemaakt op o.a. het condoleanceregister. Ik klikte daarop en kwam regelrecht op je site terecht.
En daar werd mijn aandacht natuurlijk gelijk gevestigd op het laatste bericht hier. Ik wist gewoon niet wat ik zag Maurice. Ik was helemaal ontroerd door dit geweldig mooi bericht. Toen ik het aan ma voorlas, kregen we spontaan tranen in de ogen. Wat is het voor ons als ouders ook mooi weer eens een dergelijke reactie te krijgen waarbij Roy jou op zo'n mooie manier neerzet.
Voor ma en mij was de laatste, afsluitende zin weer een "hoogtepunt". Ik heb het al eerder gezegd. Als je als ouders zoiets leest, geeft dat een enorme steun en weet je dat JIJ niet voor niets hebt geleefd. Dit blijkt wel weer uit dit bericht met zulke indrukwekkende woorden.Ook leuk om te lezen hoe alles veranderd is in de buurt van je schooltje aan het "Plein" waarover je ook aan ons zoveel verteld hebt. Altijd verhalen die leuk waren. Aan je belevenissen met je sigaren rokende vriend en collega Herman moet ik in dit geval nu weer even denken.
Dat ik je alweer zo snel zou schrijven hier, had ik niet gedacht. Maar het roept wel weer de vraag op: "Bestaat toeval?"
Ik ga er maar niet op in.
Dag mijn lieve jongen. Tot een volgende keer.
Liefs, knuffel en kus van ma.
Op 26 september 2019
om 14:57 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.
Dit is niet ok
om 14:57 getekend door:
J.e. .v.a.d.e.r.
Dit register is aangemaakt door:
Staring College
op 23 mei 2004
en blijft zichtbaar tot:
1 januari 2026
Contact met beheerder >
Staring College
op 23 mei 2004
en blijft zichtbaar tot:
1 januari 2026
Contact met beheerder >
Contact met Staring College:
Voor dit register is het helaas niet mogelijk een boekje te maken.
Hou me op de hoogte
Wilt u op de hoogte gehouden worden als er nieuwe (nationale) registers geopend worden? Condoleance.nl biedt verschillende mogelijkheden om op de hoogte te blijven, zoals e-mail, Twitter en SMS.