Maurice Kip

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste. Wat fijn weer iets van je vriend Mustafa te horen.
Fijn dat Angels jullie nog altijd verbindt. Dat kleine jongetje van toen, dat het zware bloemstuk perse zelf wilde blijven dragen naar je laatste rustplaats, kan ik zo weer op mijn netvlies toveren. Na 21 jaar al lang een jonge man die al ouder is dan jij bent geworden.
Jullie hadden zeker een fijne band samen. Dat weten we wel van de verschillende verhalen die Mustafa over jou vertelde aan ons en wat hij hier ooit eerder al eens over jou heeft gezegd. Het doet ma en mij ook goed dat hij jou op deze wijze weer eens benadert. Aan hem bewaren ma en ik ook nog altijd warme herinneringen. Dat merk je wel aan de manier waarop ik hier over hem vertel.
Ik ben laat vandaag met mijn reactie. De reden daarvan is dat ik met de trein naar Amersfoort ben geweest om daar wat in de tuin te werken. Ik had nog een dag vrij reizen en zo heb ik het nuttige met het aangename gecombineerd. Ik vind reizen met de trein altijd erg fijn. Kan me nooit te lang duren. Het gaat me met name om iets te zien vanuit de trein, maar tegenwoordig is het al vroeg donker en valt er minder te zien. Maar vandaag niet in het donker gereisd.
Vanmorgen belde je vriendin uit Borculo ook al. Ik zat toen in de trein en ook nog in de stilte-coupé. Ik realiseer me opeens dat jij dit woord niet kent. In deze coupé mag je dus niet praten of op andere manier geluid voortbrengen. Daarom de verbinding maar verbroken en berichtje gestuurd. Ik heb beloofd haar terug te bellen en zal ik dus zo doen. Ik weet ook niet precies hoe lang deze stilte-coupés bestaan, maar ik denk dat jij het verschijnsel niet hebt meegemaakt. Deze ruimte zou ook niets voor jou zijn, omdat je veel te graag gezellig zou willen kletsen denk ik.
Het is hier een drukke tijd. Ik hoef je dat niet allemaal uit te leggen. Ook het toneel neemt weer veel tijd in beslag. De kaartverkoop wordt zo langzamerhand al weer opgestart. Wel vreselijk jammer dat Bertus Roodhof is overleden. Hij heeft voor onze toneelgroep altijd het licht en geluid voor het toneel verzorgd. Ik had altijd een speciale band met hem, omdat ik hem als jongen van 15/16 nog les heb gegeven. Later ook nog een van zijn zonen.
Nu weer met een nieuwe geluids- en lichtman werken. Het doet me wel wat dat we Bertus moeten missen. En natuurlijk is dit voor het gezin helemaal erg. Ook hij is heel snel overleden van het ene op het andere moment.
Ik ga nu zo je vriendin bellen.
Is ook altijd gezellig, maar jou daarbij vergeten doen we zeker niet.
Heel veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. Tot andere keer. 

Dag Maurice,

Bijzonder moment weer. Zo ben ik aan het werken en heb de radio op de achtergrond aan staan.
En ja hoor, daar heb je hem weer. Nummer Angels!

Ik ben je niet vergeten, dank dat je weer wat van je laat horen.

Je grappen en humor wordt nog steeds gemist.

Liefs,
Mustafa 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag 21 oktober,
De vorige keer zei ik al dat de herfst zijn intrede begon te doen, mar vandaag is het zeker een herfstdag. Een klein uurtje geleden hadden we hier een flinke regenbui die de dakgoot deed overstromen.
Nu weet ik niet of het door een verstopping komt of door de windrichting, want bij de buren was het nauwelijks het geval terwijl me maar één afvoer hebben. Het heeft flink gewaaid en je ziet de bladeren in grote getale van de bomen vallen. Bij droogte kun je genieten van de vele mooie kleuren van de verschillende soorten bomen.
Vanmorgen op tijd kregen we al telefoon van je vriendin uit Borculo die zich nu in Turkije bevindt voor vakantie.
Het is nu namelijk herfstvakantie.
In Noord-Nederland in ieder geval wel. Vroeger wist ik dat natuurlijk precies, maar nu ik niet meer naar school ga, weet ik het niet meer zo precies. De dagen gaan veel sneller dan in de periode dat ik nog werkte. Ik kan me ook niet voorstellen dat ik al weer zoveel jaren met pensioen ben. Ik heb wel 45 jaar voor de klas gestaan en blijf het zo jammer vinden dat jou niet meer jaren gegund zijn. Wat was je geliefd als leraar ontdekten we pas nadat je overleden was.
Zo apart dat er nog altijd mensen zijn die reageren op de ervaringen die ze met jou hebben ervaren.
Hier gaat alles zijn gangetje. Veel dingen herhalen zich steeds weer. Zo hebben ma en ik het weer druk met het nieuwe toneelstuk en de daarbij behorende repetities. Ik begrijp nog steeds niet hoe ma het voor elkaar krijgt om lappen tekst te leren en te onthouden. Het lukt mij gewoon niet meer. Vroeger moesten we als leerlingen ook enorme teksten uit het hoofd leren, maar nu heb ik al moeite met het onthouden van een aantal regels. Het zal wel een combinatie zijn van leeftijd en de ondergane operatie in 1990.
Ma en ik genieten nog altijd van het voetballen. We missen nauwelijks een wedstrijd van het eerste. Naar uitwedstrijden met de supportersbus. Altijd reuze gezezellig.
Vorig jaar gedegradeerd en na een jaar weer terug in de derde divisie.
En daar nu bovenin meedraaiend. Ongelooflijk voor de meeste supporters. Afgelopen zaterdag ook weer gezellig. In een spannende wedstrijd gewonnen en bijna altijd een gezellige nazit met fijne mensen.
Ik zou je nog zoveel dingen willen vertellen lieve jongen. maar ik hoop dat je mijn gedachten kunt lezen. Daar ga ik maar vanuit.
Er zijn soms dingen die je hier beter niet kunt vertellen, maar gelukkig snap je dat.
Wat wel leuk is dat onze kleinzoon de voetbalwedstrijden kan mekijken via een livestream. Als leraar Engels begrijp je dit woord zeker wel, maar ik denk niet dat dergelijke uitzendingen nog niet bestond toen je nog leefde. Ik heb het vele malen eerder gezegd: wat is er veel veranderd op gebied van elektronica.
Nu ik even naar buiten kijk, zie ik opeens van de regen in de zon. Zal wel niet lang duren.
Ik laat het hier maar bij voor vandaag.
Heel veel liefs van ons allemaal, maar een extra dikke knuffel van je ma.
Dag Maurice. We blijven aan je denken en we missen je nog altijd. 

Dag mijn lieve jongen.
Vandaag weer de 21ste. Ik maak het niet te lang, omdat ma en ik nu bij je oom op bezoek zijn.
Druk werk gehad. Ma in de huishouding en ik in de tuin. Je oom is vorige maand al 89 jaar geworden. Dus het werken valt hem niet meer zo gemakkelijk zoals we gewend zijn. Ouderdom komt vaak een beetje met gebreken en dan is de boodschap voor jou vast duidelijk.
Een goed verstaander...
Vandaag een paar keer is het werk door regenbuien onderbroken.
Begin van de herst ingezet.
Ik heb nog geen telefoon uit Borculo gehad, maar dat komt nog.
Heel veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Zo maar een berichtje tussendoor. Dat doe ik denk ik, omdat mijn gedachten bij de datum van vandaag zijn. 14 september. Dat is de geboorte- en verjaardag van mijn vader.
Hij werd geboren in het jaar 1918 en zou dus 107 jaar worden vandaag. Maar zoals jij nog wel uit verhalen zult weten, is hij maar 42 jaar geworden.
Het was in in 1961 dat hij totaal onverwacht overleed bij het duwen van een auto die op een zandweg was komen vast te zitten. Dat was op Tweede Paasdag, 3 april 1961. Ik was toen 14 jaar oud en mijn moeder bleef, ook 42 jaar oud, achter met 5 kinderen, waarvan de oudste bijna 18 jaar was en de jongste 1 jaar.
Natuurlijk heeft het overlijden van mijn vader veel invloed gehad op de rest van mijn leven. Natuurlijk bewaar ik nog altijd warme herinneringen aan mijn vader. Dat kan natuurlijk ook als je al 14 jaar bent.Maar mijn jongste broer heeft zijn vader eigenlijk nooit gekend.Ik zou veel over mijn vader kunnen vertellen, zoals ik hem als kind heb ervaren.
Dat is iets wat alleen voor mij is.
Ik schrijf je dit bericht dan ook, omdat ik bij jou altijd een luisterend oor vindt op momenten waarbij ik me soms ook wel verdrietig voel en ik mijn gevoelens even kwijt kan. Gevoelens die men bij buitenstaanders niet altijd kwijt kan, maar ik bij jou hier wel.
Heel veel dingen over ervaringen en belevenissen met mijn vader gaan op dit moment door mijn hoofd. Wat zou ik vandaag graag zijn verjaardag met hem persoonlijk gevierd willen hebben. Praten over "vroeger".
Fijn dat ik dat nu op deze manier met jou kan doen.
Zou vanzelfsprekend hetzelfde zo graag met jou doen.
Bedankt voor je "luisterend oor"
Liefs en een dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. Tot de volgende week.
Volgende zondag de 21ste. 

Dag mijn lieve jongen,
Wat een verrassing dit berichtje van Jasmijn te krijgen. Natuurlijk weet ik nu ook nog wel dat Jasmijn het zusje van Janna was. In het begin van je afscheid hadden we contact met Janna en Stefan die je graf bezochten. Natuurlijk is iedereen later zijn eigen gang gegaan en hebben ze allemaal hun eigen plekje gevonden.
Maar het blijkt maar weer dat Angels nog na 21 jaar een belangrijke rol kan vervullen in het leven dat ze met jou op school hebben meegemaakt. Angels heeft in Lochem en omgeving nog altijd een heel speciale klank. Dat blijkt nu maar weer. Ik weet zeker dat je Jasmijn een heel dikke knuffel zou geven voor dit fijne berichtje. Vooral ook omdat we ons herinneren dat zij in haar leven ook heel moeilijke momenten heeft gehad.
Vanmorgen ging hier de telefoon alweer vanaf Vlieland waar je vriendin haar laatste vakantiedag doorbrengt. Ze blijft ons trouw elke 21ste bellen en we kletsen dan weer gezellig even bij.
Vandaag ook de laatste Donderdag Meppeldag. Die dagen herinner jij je ook nog wel. Wij zijn er niet geweest dit jaar. Misschien gaat ma er nog even kijken vanmorgen, maar het is aan mij niet besteed.
De tijd van toneelspelen begint binnenkort ook weer. We hebben weer een nieuw stuk kunnen vinden. Ook de voetbalcompetitie is weer begonnen en hebben ma en ik daardoor een leuke vorm ma vrijetijdsbesteding.
De eerste wedstrijd is gewonnen en nu maar kijken hoe het komende zaterdag verder gaat.
Voor nu een extra dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. 

Vanaf ons vakantieadres, hoor ik ineens ‘angels’ door de luidsprekers en ik denk gelijk aan meneer Kip.
Klein filmpje gemaakt die ik helaas niet kan bijvoegen, maar ook in Italië wordt er vandaag dus weer even aan Maurice gedacht!

Alle goed en liefs,
Jasmijn (zus Janna) 

Dag mijn lieve jongen.
Ben er weer.
De reden hiervan is wel heel speciaal. Nadat ik je het vorige bericht had gestuurd, kreeg ik gelijk erachter aan het al verwachte telefoontje uit Borculo. Natuurlijk weer erg lang gesproken. Toen ik in de overkapping kwam,was de achterbuurvrouw op koffiebezoek. Aan het eind hiervan ging de deurbel en zag ik drie voor mij totaal onbekende mensen.Twee mannen en een vrouw.
Ze vroegen aan me of ik wel zag wie de jongste man van het gezelschap was. Ik had totaal geen idee. Toen werd gezegd dat het je vriend van de lerarenopleiding was. Het bleek een van je beste vrienden van Windesheim te zijn, Martijn. Jarenlang hebben we hem niet gezien. Hij was samen met zijn ouders op doorreis naar Friesland voor een weekje vakantie daar. Zijn moeder is wel altijd kaartjes blijven sturen. Op die manier nog altijd contact gehad. Buurvrouw ging weg en wij hebben nog gezellig,zitten praten over vroeger en nu en over zijn werk als leraar Engels in Enschede. Voor Marijn was de tijd ook niet stil blijven staan, waarover ik het net met je had gehad vanmorgen.
Later herkende ik natuurlijk wel bekende trekken. Ik zag enkele tatoeages op zijn arm en vroeg of dit bepaalde symbolen waren. Tot onze verrassing en verbazing kwam hij met de opmerking dat hij voor jou ook een tatoeage had laten aanbrengen. We wisten niet wat we hoorden. Op vraag of we die mochten zien, liet hij zijn voet zien met daar bovenop een heel duidelijke afbeelding van Monty Python.Daar genoot jij altijd zo van en op die manier was je daardoor voor altijd met Martijn verbonden. Ongelooflijk. Zoiets doe je natuurlijk niet zo maar. Ik mocht er een foto van maken. Kan allemaal zo snel tegenwoordig.
Ze zijn niet zo lang gebleven, omdat ze nog andere verplichtingen hadden. Maar ik wil je deze bijzonderheid niet onthouden.
Extra dikke knuffel van ma en een kus.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste.
Zaterdag een week geleden was je jarig en afgelopen zaterdag je broer.
Jullie waren altijd een week achter elkaar jarig.
Ik heb je vlak voor je verjaardag al geschreven. Je levensbeschrijving kwam toen aan de orde. Dat maakte bij mij veel los en vele herinneringen kwamen weer boven. Enkele andere mensen hebben het ook gelezen en vonden bepaalde uitspraken van toen al erg grappig en helemaal bij jou passend.Helemaal de tekst bij de foto's waarop je als klein kind of baby afgebeeld staat met je drïejaar oudere broer.
Ma en ik zijn al een poos weer druk bezig met het lezen van toneelstukken voor het komende seizoen. Spijtig genoeg kregen we opeens te horen dat iemand het dit jaar niet zag zitten mee te doen. Dus weer nieuwe stukken aangeschaft 8 personen. Vanavond komen we met enkele mensen van de groep bij elkaar om de definitieve keuze te maken. Dan kan de bewerking ervan door ma en mij beginnen.
Je vriendin uit Borculo zal vandaag zeker weer bellen. Zij is komende woensdag jarig.De tijd tikt rustig door Maurice. Wij worden steeds ouder. Ik zeg vaker dat onze generatie nu aan de beurt is om afscheid van dit leven te nemen. Natuurlijk denken we daar gevoelsmatig maar niet te veel over na. We hopen verstandelijk gezien dat we hier nog wat jaren mogen beleven.
Jouw tijd is stil blijven bij je 28 jaar. Daarom voelt het toch nog altijd onnatuurlijk en daardoor weer "onrechtvaardig".
Maar het helpt ons allemaal niet verder.In je levensbeschrijving
schreef je zelfs al dat sterven ook onderdeel van het leven is. Je had het daarbij over de foto van het graf van je oma uit Een waar je met je oom op stond afgebeeld.
In het verleden heb ik hier meerdere malen gesproken over het begrip tijd. Die stond bij jou stil op 28 jarige leeftijd. Bij de medeling van je heengaan stond het bij ons een poos stil. Maar nu is het tijd om dit bericht hier af te sluiten. Daarbij denkend dat we samen als gezin ook een fijne tijd hebben gekend.
"Wat is tijd?"
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Abraham gezien? Misschien jij wel... wij jou helaas al jaren niet meer. Alleen in gedachten. En daar was je gisteren ook hoor. Alleen even geen gelegenheid om te schrijven, daarom vandaag. Om je te laten weten, dat we je nog niet zijn vergeten...
Ook niet op je geboortedag!


Wilma 

vandaag Maruce 50jr helaas niet in levende lijve ,maar we denken wel Maurice ,sterkte Harm&Hennie,&François &Fokke. 

vandaag zoals alle dagen erg verdrietig,vandaag was je 50 Jr geworden helaas niet in levende lijve,maar wij denken ,maar daar doe je niks mee ,sterkte Harm&Hennie&François &Fokke 

Dag mijn lieve jongen.
Gefeliciteerd met je verjaardag. Dat het op deze wijze moet, had ik nooit verwacht, omdat het een onnatuurlijke situatie is.
We wachten af wie er vandaag op bezoek komt.
Extra dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag best wel een emotionele dag. Waardoor zul je je misschien afvragen. Ten eerste, omdat het morgen je verjaardag is en we daarvoor ook verschillende dingen moesten regelen, omdat er morgen voor je verjaardag op visite zullen komen. Zo apart dat dit toch ook nog "gevierd" wordt en wat extra emotioneel voelt, is het feit dat je morgen 50 jaar geworden zou zijn. Abraham dus.
De laatste naam brengt me bij de tweede reden waardoor het een extra emotionele dag was.
Al jarenlang staat er op de bovenkamer op zolder een grote plastic box met daarin heel veel papieren van vroeger. Met name ook van je school en van je vooropleidingen. Te veel om op te noemen, maar enkele sprongen eruit en die hebben we voorlopig maar weer aan de kant gelegd. Een daarvan is een verhandeling die betrekking had op bijbelkunde.Vanaar dat ik eraan dacht bij Abraham.
Ma en ik hebben ons verbaasd over de manier waarop je dingen beschrijft die te maken hadden met een opdracht bij bijbelkunde in het eerste jaar van je opleiding aan Windesheim. We zullen het je ook ook nogeens laten lezen of in ieder geval vertellen.
Ook troffen we nog enkele foto's aan die we ook weer aan de kant hebben gelegd. Het is een foto van de examenklas van de Meao in Zwolle. Ook een foto van je laatste dag als Lio van de school in Deventer waar je een jaar bent geweest.
Waar ma en ik het meest ontroerd door waren was de levensbeschrijving die je hebt gemaakt in de eerste klas van de middelbare school. Daar zijn ook leuke foto's ingeplakt van toen je een baby was en andere leuke foto's waar je wat ouder was.Vooral de begeleidende tekst die bij de foto's stond, was erg leuk beschreven in erg leuk taalgebruik, helemaal bij passend. Vanmiddag las de buurvrouw het en zij vond je schrijfstijl zo leuk.
Ook je broer kwam tegen 18.30 hier op bezoek en die vertelden we ook van het opruimen van de papieren en ook hij zag veel herkenbaars in wat je schreef en moest zeker ook lachen om de manier waarop je dingen vertelde. Voor hem is alles ook herkenbaar natuurlijk.
Wat mezelf bij is gebleven is dat je ook een pagina had waarin je schrijft dat leven en sterven bij elkaar hoort. Dat was bij de foto die je van het graf van oma uit Een had gebruikt en waar je met je geliefde oom op bezoek bent op de begraafplaats.
Ook het feit dat je zo van dieren hield, kwam duidelijk naar voren. Je schreef zo liefdevol over je hond, een Groenendaler waarmee je ook op de foto stond.
In ons huis op de overloop hangt nog altijd een mooie, grote foto met deze lielingshond van jou. Hassan was de naam.Dat weet je vast wel.
Ook de foto van je bezoek aan de schouwburg in Drachten voor de revue van Andre van Duin zat erin. Wat vond je het geweldig dat je hem na afloop in kleedkamer mocht ontmoeten. De meegenomen Staphorster krentenwegge met pakje roomboter was duidelijk te zien.
Dat al je woorden en foto's veel invloed hadden op het gevoel van ma en mij zal duidelijk zijn. Warme herinneringen blijven altijd emotioneel.
Tegenwoordig maken we overal snel digitale foto's van en dat heb ik ook gedaan. Maar voorlopig bewaren we dit document nog wel een poosje. Fijn om je handschrift nog weer eens te zien ook.
Ik stop nu eerst. Ma, je broer en ik zitten nu samen onder de overkapping. Het zal me benieuwen wie er morgen op verjaardagvisite komen.
Heel veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Weer een maand verder na 21 mei. De tijd vliegt gewoon voorbij. Er gebeuren zoveel dingen in korte tijd. Buiten onze persoonlijke belevingswereld gaat het om spanningen in de hele wereld. Oorlogen en oorlogsdreigingen nemen toe en maken mensen bang en ongerust.
Ikzelf was er altijd vanuit gegaan dat onder invloed van de gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog er nooit meer oorlogsdreigingen in Europa zouden komen en ik denk dat mijn hele generatie dat gevoel had. Dienstplicht werd afgeschaft en opeens komen we in aanraking met verhoging van belastinggelden voor het leger. En ook wapendepots worden uitgebreid.
Ik had er in ons laatste toneelstuk al een stukje over het nieuwe wapendepot al iets over gezegd en grapjes over gemaakt, maar het komt ineens toch dichterbij. Dat is een rare gedachte.
Daarom beperk ik me liever tot mijn eigen persoonlijke belevingswereld waar ook fijne dingen gebeuren en soms ook verdrietige dingen die we als bij het leven behorend beschouwen. Ik denk daarbij aan verdriet over ziekte en overlijden, maar ook aan de dingen die we als leuk ervaren of waar we om kunnen lachen.
Vreugde was er bij de komst van jouw neef, onze kleinzoon en zoon van je broer. Verdrietig moment was natuurlijk het moment op Schiphol toen we hem weer alleen richting Bangkok zagen gaan. We probeerden ons allemaal groot voor elkaar te houden, maar voelden van binnen de pijn. Dat gold voor alle vier.
Gelukkig bestaan nu moderne communicatiemiddelen en kunnen we contact houden.
Via de telefoon hadden we vanmorgen alweer contact met je vriendin uit Borculo die met haar zussen op Vlieland zit. Geweldig dat ze alweer iets van zich liet horen.
Vandaag is een erg warme dag voorspeld en ma en ik zitten nu onder de overkapping. Hopelijk kun je die van "boven" ook een beetje zien. Ik realiseer me namelijk opeens dat jij niet hebt gezien, omdat we die overkapping nog maar enkele jaren hebben. Op gebied van huizenbouw en infrastructuur zijn er vele uitbreidingen geweest. Af en toe vraag ik aan ma als we ergens langs komen en er iets gewijzigd is: "Heeft Maurice dit ook nog zo meegemaakt of is dit veranderd of gebouwd na zijn overlijden?"
Ik moest eerlijk gezegd even nadenken of ik dit laatste woord "overlijden" wel zo zou formuleren. Want op momenten zoals nu, roept dat woord zoveel associaties en emoties bij me op. Ik ga hier maar niet verder op in, omdat dit me verdrietig zou maken.
Ik praat liever over dingen die ma en mij wel vrolijk hebben gemaakt.
Onze voetbalclub waar ma en ik ons zo mee verbonden voelen, is er toch in geslaagd weer naar de derde divisie te promoveren in de nacompetitie. De vorige keer schreef ik al dat Matthew nog getuige kon zijn van de kampioenswedstrijd in Hoogeveen. Wat was het daar een ambiance. Je had de indruk dat we daar een thuiswedstrijd speelden. We waren veel sterker, maar een gelijkspel was voor ons net niet genoeg. Dus helaas nacompetitie. Dit heeft Matthew niet meer meegemaakt, maar wel kunnen volgen op livestream.
Dit is ook een woord dat jij niet op deze manier hebt meegemaakt. Daaraan merk je gewoon dat de tijd extra snel gaat, zoals ik net al schreef .Het is ongelooflijk wat wat elektronica de mensheid heeft gebracht en uiteindelijk het internet, waar jij niet zo lang gebruik van hebt kunnen maken.
Mensen praten nu over kunstmatige intelligentie die toegepast wordt op de computer. Ikzelf ben er ook wel mee bezig voor de grap. Ongelooflijk wat voor mogelijkheden er zijn op gebied van taal waar ik me het liefst mee bezighoud.
Jouw oude mobieltjes liggen nog altijd op de kast in de kamer. Daaraan goed te zien wat er allemaal in korte tijd is veranderd.
Ik heb het weleens vaker met je gehad over de vraag of toeval bestaat. Dat kwam gistermiddag ook weer bij me op.
Buurman kwam aan het eind van de middag met de vraag of ik zin had om met hem mee te gaan naar het terras bij het restaurant hier vlakbij om wat te drinken. Daar waar we ook altijd toneelspelen.
Het was gisteren ook al warm en ma stimuleerde mij om toch maar mee te gaan. Dat heb ik dus gedaan.
Toen we daar lekker buiten zaten met een groepje mensen die gezellig met elkaar kletsten, viel mijn oog op een tv-scherm die daar ook hing. Zag ik het goed? Zag ik het gezicht van Robbie Williams? Opeens hoorde ik heel duidelijk dat hij bezig was met "Angels" te zingen. "Won't forsake me", verstond ik als eerste. Ik heb alle beelden en de muziek stilletjes gevolgd. Niemand anders viel het op en hadden ook geen idee wat dit allemaal met me deed. De muziek stond ook niet zo snel aan. Met mij deed het veel en weer kwam de vraag die ik vaker stel: "toeval of niet?" De vraag blijft onbeantwoord.
Fijn dat je er toch bij was op het terras, want je hield ook altijd van gezelligheid op deze manier.
Lieve Maurice. Ik hou het hier maar bij voor vandaag. Kost me weinig moeite om je te schrijven. Op deze manier ben je nog altijd bij me.
Veel liefs en een dikke knuffel van ma. Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
De dag is voorbij.
Het laatste bezoek is weg.
We hebben over allerlei dingen gesproken en ook herinneringen aan jou opgehaald. Ma vertelde me dat er op Facebook ook nog iets over jou werd gezegd. Dat Facebook zegt jou niets, maar dat komt, omdat de tijd voor jou is stil blijven staan op gebied van technologische ontwikkelingen. En ik kan je zeggen dat dit heel veel is. Praten over kunstmatige intelligentie hoorde je weinig of niets. Op Facebook vroeg iemand zich af hoe je manier van lesgeven nu zou zijn geweest, omdat jij op dat gebied jouw tijd al vooruit was.
Ik herinner me nog al te goed hoe je in de grote vakanties al bezig was met de voorbereidingen voor een volgend schooljaar qua planning van de leerstof.
Veel lesstof ontwikkelde je zelf. Je had nu vast gebruik gemaakt van de mogelijkheid die AI je geboden zou hebben.
Met je vriend die nu ook al 22 jaar voor de klas staat op de basisschool heb ik hier vandaag nog hele gesprekken gevoerd. Fijn dat hij vandaag ook weer langskwam. Ook herinneringen over vroeger weer opgehaald. Toetsen nakijken in de auto,reisjes naar Parijs. De benzine was toen gratis en dat soort dingen.
Met je lieve vriendin via de telefoon ook nog herinneringen opgehaald over de Keidagen die voor haar nooit meer hetzelfde zijn geweest. Zo lief en knap van haar dat zij nu ook 21 jaar lang ons elke maand op de 21ste heeft gebeld en we raken nooit uitgepraat.
Het is nu bijna 23 uur. Ma heeft zich weer een goede gastvrouw getoond. Ook voor onze beide gasten die nu bij ons verblijven. Zondag moeilijke dag, omdat we kleinzoon weer een lange tijd gaan missen.
Niet te veel over nadenken.
Heel veel liefs en een dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. Fijn je naam weer te te kunnen noemen. 

Tijd heelt alle wonden,
thans dat is wat men zegt.
Maar uit mijn ervaring weet ik
dat wanneer de wond hecht
het litteken voor altijd blijft.
Vervagen doet het niet
en eeuwig bloedt er onderhuids
oneindig veel verdriet!

Veel sterkte.
Warme groet Trees en Jouk 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag wel een heel speciale datum.
De 21ste mei en 21 jaar geleden dat we afscheid van je moesten nemen hier. Maar in in onze gedachten ben je nog altijd bij ons.
Er zijn meer mensen die aan jou denken vandaag, want vanmorgen kregen we voor 8 uur al berichtjes binnen van lieve mensen die met ons meeleven.
En gisteren was er ook alweer een mooie kaart. En ook vandaag zullen mensen op verschillende manieren hun belangstelling tonen. En dat na 21 jaar.
Het is een getal, maar voor ma en mij blijft het altijd voor speciale gevoelens zorgen. Net zoals 28.
We zullen zien wat deze dag ons brengt. We hebben nog altijd een lieve kleinzoon op bezoek. Binnenkort komt er weer een eind aan zijn bezoek. Hij is hier bijna 2 maanden geweest.
Gelukkig houdt hij ook van voetbal en gaat hij met ons mee naar de wedstrijden van het eerste elftal.
Zaterdag is de laatste wedstrijd en kunnen we kampioen worden, maar hetzelfde geldt voor de tegenstander Hoogeveen. Zij of wij worden kampioen. Dus reuzespannend.
Deze wedstrijd kan kleinzoon nog net meemaken. Leuk toch?
Ik ga nu eerst stoppen en kom later weer terug.
Extra dikke knuffel en kus van ma voor jou.
Dag Maurice. We missen je nog altijd. 

Dag mijn lieve jongen,
Hier ben ik weer vanwege de 21ste vandaag.
Een beetje een bijzondere dag, omdat het te maken heeft met de dood van twee mensen die me dierbaar waren.
Vandaag is het precies 3 jaar geleden dat mijn vriend Roel is overleden. Je weet nu wel hoe dit allemaal is gegaan. De vlaggetjes in een deel van de straat ter ere van komende Koningsdag deden me er gelijk aan denken. Die vlaggetjes hebben ze drie jaar geleden verwijderd uit respect voor de familie, maar nu ze er weer hangen associeerde ik dat gelijk met zijn overlijden. Natuurlijk is deze datum voor overbuurvrouw en kinderen heel speciaal.
De tweede persoon die in dit geval belangrijk is, is mijn eigen vader. Hij overleed op 3 april 1961 totaal onverwacht. Je weet dat dit voor ons gezin een enorme klap was, omdat ik je er weleens over verteld heb. Ikzelf was toen 14 jaar. Dat bericht was toen op Tweede Paasdag.
Daarom blijven 3 april en Tweede paasdag voor mij toch altijd speciale herinneringen. Datzelfde geldt ook voor de 21ste van de volgende maand. 21 mei blijft voor ma en mij de zwartste dag in ons leven. 21 mei 2004 staat in ons hoofd gegrift en het bijzondere dit jaar is dat het nu ook 21 jaar geleden is dat je kwam te overlijden. Ongelooflijk hoe snel dit alles is gegaan, maar voor ons gevoel is het veel korter. Ik zal dit wel vaker hebben gezegd hier.
Er is ook wel wat vrolijks te schrijven. We hebben namelijk sinds twee weken onze kleinzoon op bezoek.
Deze kleinzoon is bepaald niet meer klein van stuk. Een grote, uit de kluiten gewassen persoon ondertussen van 18 jaar.
De komende weken zal hij hier nog blijven. Ik blijf het nog altijd jammer vinden dat jullie elkaar niet persoonlijk hebben gekend.
Gisteren zijn we bij Fokke geweest en daar zorgde ma weer voor een heerlijke paasmaaltijd. Vanmorgen heeft ze alweer een een lekker Paasontbijt verzorgd.
Bij dergelijke dingen denken we ook nog vaak aan jou waarbij je ook altijd actief was om er iets feestelijks van te maken. Gelukkig trad kleinzoon en jouw neef dus gisteren ook in jouw sporen. Hij hielp ma op fijne manier in de keuken.
Op dit moment van schrijven is het heel rustig om me heen.
Ik sluit nu eerst af.
Ik geef je van ma een dikke knuffel en een kus.
Dag Maurice. Tot de volgende keer. 

Dag mijn lieve jongen,
Gek eigenlijk dat ik een soort voorgevoel had dat iemand hier iets aan je had geschreven. Daarom ging ik toch maar hier kijken en het klopt dus. Meestal kijk ik op de 21ste. Maar nu ook dus vanwege het voorgevoel.
Wat een verrassing dat een oud-leerling na zoveel jaren zo mooi en zo liefdevol over je schrijft, waar weer uit blijkt dat ze je als mens hoog hadden. Natuurlijk klinkt dit voor ons na zoveel jaren nog als muziek in de oren. Tegenwoordig praten ze over sociale media waarin zoveel dingen worden gezegd worden gezegd in positieve bewoordingen maar helaas ook in negatieve. Daarom vind ik het zo fijn dat af en toe op deze site ook nog berichtjes binnenkomen waarin zoveel moois en liefs over jou gezegd wordt. Ook door mensen die intussen al ouder zijn dan jij.Ik was erg ontroerd bij het lezen van dit laatste bericht. Welke ouders willen het niet graag dat de naam van hun kind nog steeds wordt genoemd en daardoor het gevoel hebben dat hun overleden kind nog steeds "leeft". Zo voelt het op dit moment van schrijven zeker ook.
Dat moest ik even kwijt Maurice.
Tot maandag de 21ste.
Liefs en dikke knuffel ook van ma.