Maurice Kip

Dag mijn lieve jongen,
Wat een verrassing dit berichtje van Jasmijn te krijgen. Natuurlijk weet ik nu ook nog wel dat Jasmijn het zusje van Janna was. In het begin van je afscheid hadden we contact met Janna en Stefan die je graf bezochten. Natuurlijk is iedereen later zijn eigen gang gegaan en hebben ze allemaal hun eigen plekje gevonden.
Maar het blijkt maar weer dat Angels nog na 21 jaar een belangrijke rol kan vervullen in het leven dat ze met jou op school hebben meegemaakt. Angels heeft in Lochem en omgeving nog altijd een heel speciale klank. Dat blijkt nu maar weer. Ik weet zeker dat je Jasmijn een heel dikke knuffel zou geven voor dit fijne berichtje. Vooral ook omdat we ons herinneren dat zij in haar leven ook heel moeilijke momenten heeft gehad.
Vanmorgen ging hier de telefoon alweer vanaf Vlieland waar je vriendin haar laatste vakantiedag doorbrengt. Ze blijft ons trouw elke 21ste bellen en we kletsen dan weer gezellig even bij.
Vandaag ook de laatste Donderdag Meppeldag. Die dagen herinner jij je ook nog wel. Wij zijn er niet geweest dit jaar. Misschien gaat ma er nog even kijken vanmorgen, maar het is aan mij niet besteed.
De tijd van toneelspelen begint binnenkort ook weer. We hebben weer een nieuw stuk kunnen vinden. Ook de voetbalcompetitie is weer begonnen en hebben ma en ik daardoor een leuke vorm ma vrijetijdsbesteding.
De eerste wedstrijd is gewonnen en nu maar kijken hoe het komende zaterdag verder gaat.
Voor nu een extra dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. 

Vanaf ons vakantieadres, hoor ik ineens ‘angels’ door de luidsprekers en ik denk gelijk aan meneer Kip.
Klein filmpje gemaakt die ik helaas niet kan bijvoegen, maar ook in Italië wordt er vandaag dus weer even aan Maurice gedacht!

Alle goed en liefs,
Jasmijn (zus Janna) 

Dag mijn lieve jongen.
Ben er weer.
De reden hiervan is wel heel speciaal. Nadat ik je het vorige bericht had gestuurd, kreeg ik gelijk erachter aan het al verwachte telefoontje uit Borculo. Natuurlijk weer erg lang gesproken. Toen ik in de overkapping kwam,was de achterbuurvrouw op koffiebezoek. Aan het eind hiervan ging de deurbel en zag ik drie voor mij totaal onbekende mensen.Twee mannen en een vrouw.
Ze vroegen aan me of ik wel zag wie de jongste man van het gezelschap was. Ik had totaal geen idee. Toen werd gezegd dat het je vriend van de lerarenopleiding was. Het bleek een van je beste vrienden van Windesheim te zijn, Martijn. Jarenlang hebben we hem niet gezien. Hij was samen met zijn ouders op doorreis naar Friesland voor een weekje vakantie daar. Zijn moeder is wel altijd kaartjes blijven sturen. Op die manier nog altijd contact gehad. Buurvrouw ging weg en wij hebben nog gezellig,zitten praten over vroeger en nu en over zijn werk als leraar Engels in Enschede. Voor Marijn was de tijd ook niet stil blijven staan, waarover ik het net met je had gehad vanmorgen.
Later herkende ik natuurlijk wel bekende trekken. Ik zag enkele tatoeages op zijn arm en vroeg of dit bepaalde symbolen waren. Tot onze verrassing en verbazing kwam hij met de opmerking dat hij voor jou ook een tatoeage had laten aanbrengen. We wisten niet wat we hoorden. Op vraag of we die mochten zien, liet hij zijn voet zien met daar bovenop een heel duidelijke afbeelding van Monty Python.Daar genoot jij altijd zo van en op die manier was je daardoor voor altijd met Martijn verbonden. Ongelooflijk. Zoiets doe je natuurlijk niet zo maar. Ik mocht er een foto van maken. Kan allemaal zo snel tegenwoordig.
Ze zijn niet zo lang gebleven, omdat ze nog andere verplichtingen hadden. Maar ik wil je deze bijzonderheid niet onthouden.
Extra dikke knuffel van ma en een kus.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste.
Zaterdag een week geleden was je jarig en afgelopen zaterdag je broer.
Jullie waren altijd een week achter elkaar jarig.
Ik heb je vlak voor je verjaardag al geschreven. Je levensbeschrijving kwam toen aan de orde. Dat maakte bij mij veel los en vele herinneringen kwamen weer boven. Enkele andere mensen hebben het ook gelezen en vonden bepaalde uitspraken van toen al erg grappig en helemaal bij jou passend.Helemaal de tekst bij de foto's waarop je als klein kind of baby afgebeeld staat met je drïejaar oudere broer.
Ma en ik zijn al een poos weer druk bezig met het lezen van toneelstukken voor het komende seizoen. Spijtig genoeg kregen we opeens te horen dat iemand het dit jaar niet zag zitten mee te doen. Dus weer nieuwe stukken aangeschaft 8 personen. Vanavond komen we met enkele mensen van de groep bij elkaar om de definitieve keuze te maken. Dan kan de bewerking ervan door ma en mij beginnen.
Je vriendin uit Borculo zal vandaag zeker weer bellen. Zij is komende woensdag jarig.De tijd tikt rustig door Maurice. Wij worden steeds ouder. Ik zeg vaker dat onze generatie nu aan de beurt is om afscheid van dit leven te nemen. Natuurlijk denken we daar gevoelsmatig maar niet te veel over na. We hopen verstandelijk gezien dat we hier nog wat jaren mogen beleven.
Jouw tijd is stil blijven bij je 28 jaar. Daarom voelt het toch nog altijd onnatuurlijk en daardoor weer "onrechtvaardig".
Maar het helpt ons allemaal niet verder.In je levensbeschrijving
schreef je zelfs al dat sterven ook onderdeel van het leven is. Je had het daarbij over de foto van het graf van je oma uit Een waar je met je oom op stond afgebeeld.
In het verleden heb ik hier meerdere malen gesproken over het begrip tijd. Die stond bij jou stil op 28 jarige leeftijd. Bij de medeling van je heengaan stond het bij ons een poos stil. Maar nu is het tijd om dit bericht hier af te sluiten. Daarbij denkend dat we samen als gezin ook een fijne tijd hebben gekend.
"Wat is tijd?"
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Abraham gezien? Misschien jij wel... wij jou helaas al jaren niet meer. Alleen in gedachten. En daar was je gisteren ook hoor. Alleen even geen gelegenheid om te schrijven, daarom vandaag. Om je te laten weten, dat we je nog niet zijn vergeten...
Ook niet op je geboortedag!


Wilma 

vandaag Maruce 50jr helaas niet in levende lijve ,maar we denken wel Maurice ,sterkte Harm&Hennie,&François &Fokke. 

vandaag zoals alle dagen erg verdrietig,vandaag was je 50 Jr geworden helaas niet in levende lijve,maar wij denken ,maar daar doe je niks mee ,sterkte Harm&Hennie&François &Fokke 

Dag mijn lieve jongen.
Gefeliciteerd met je verjaardag. Dat het op deze wijze moet, had ik nooit verwacht, omdat het een onnatuurlijke situatie is.
We wachten af wie er vandaag op bezoek komt.
Extra dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag best wel een emotionele dag. Waardoor zul je je misschien afvragen. Ten eerste, omdat het morgen je verjaardag is en we daarvoor ook verschillende dingen moesten regelen, omdat er morgen voor je verjaardag op visite zullen komen. Zo apart dat dit toch ook nog "gevierd" wordt en wat extra emotioneel voelt, is het feit dat je morgen 50 jaar geworden zou zijn. Abraham dus.
De laatste naam brengt me bij de tweede reden waardoor het een extra emotionele dag was.
Al jarenlang staat er op de bovenkamer op zolder een grote plastic box met daarin heel veel papieren van vroeger. Met name ook van je school en van je vooropleidingen. Te veel om op te noemen, maar enkele sprongen eruit en die hebben we voorlopig maar weer aan de kant gelegd. Een daarvan is een verhandeling die betrekking had op bijbelkunde.Vanaar dat ik eraan dacht bij Abraham.
Ma en ik hebben ons verbaasd over de manier waarop je dingen beschrijft die te maken hadden met een opdracht bij bijbelkunde in het eerste jaar van je opleiding aan Windesheim. We zullen het je ook ook nogeens laten lezen of in ieder geval vertellen.
Ook troffen we nog enkele foto's aan die we ook weer aan de kant hebben gelegd. Het is een foto van de examenklas van de Meao in Zwolle. Ook een foto van je laatste dag als Lio van de school in Deventer waar je een jaar bent geweest.
Waar ma en ik het meest ontroerd door waren was de levensbeschrijving die je hebt gemaakt in de eerste klas van de middelbare school. Daar zijn ook leuke foto's ingeplakt van toen je een baby was en andere leuke foto's waar je wat ouder was.Vooral de begeleidende tekst die bij de foto's stond, was erg leuk beschreven in erg leuk taalgebruik, helemaal bij passend. Vanmiddag las de buurvrouw het en zij vond je schrijfstijl zo leuk.
Ook je broer kwam tegen 18.30 hier op bezoek en die vertelden we ook van het opruimen van de papieren en ook hij zag veel herkenbaars in wat je schreef en moest zeker ook lachen om de manier waarop je dingen vertelde. Voor hem is alles ook herkenbaar natuurlijk.
Wat mezelf bij is gebleven is dat je ook een pagina had waarin je schrijft dat leven en sterven bij elkaar hoort. Dat was bij de foto die je van het graf van oma uit Een had gebruikt en waar je met je geliefde oom op bezoek bent op de begraafplaats.
Ook het feit dat je zo van dieren hield, kwam duidelijk naar voren. Je schreef zo liefdevol over je hond, een Groenendaler waarmee je ook op de foto stond.
In ons huis op de overloop hangt nog altijd een mooie, grote foto met deze lielingshond van jou. Hassan was de naam.Dat weet je vast wel.
Ook de foto van je bezoek aan de schouwburg in Drachten voor de revue van Andre van Duin zat erin. Wat vond je het geweldig dat je hem na afloop in kleedkamer mocht ontmoeten. De meegenomen Staphorster krentenwegge met pakje roomboter was duidelijk te zien.
Dat al je woorden en foto's veel invloed hadden op het gevoel van ma en mij zal duidelijk zijn. Warme herinneringen blijven altijd emotioneel.
Tegenwoordig maken we overal snel digitale foto's van en dat heb ik ook gedaan. Maar voorlopig bewaren we dit document nog wel een poosje. Fijn om je handschrift nog weer eens te zien ook.
Ik stop nu eerst. Ma, je broer en ik zitten nu samen onder de overkapping. Het zal me benieuwen wie er morgen op verjaardagvisite komen.
Heel veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Weer een maand verder na 21 mei. De tijd vliegt gewoon voorbij. Er gebeuren zoveel dingen in korte tijd. Buiten onze persoonlijke belevingswereld gaat het om spanningen in de hele wereld. Oorlogen en oorlogsdreigingen nemen toe en maken mensen bang en ongerust.
Ikzelf was er altijd vanuit gegaan dat onder invloed van de gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog er nooit meer oorlogsdreigingen in Europa zouden komen en ik denk dat mijn hele generatie dat gevoel had. Dienstplicht werd afgeschaft en opeens komen we in aanraking met verhoging van belastinggelden voor het leger. En ook wapendepots worden uitgebreid.
Ik had er in ons laatste toneelstuk al een stukje over het nieuwe wapendepot al iets over gezegd en grapjes over gemaakt, maar het komt ineens toch dichterbij. Dat is een rare gedachte.
Daarom beperk ik me liever tot mijn eigen persoonlijke belevingswereld waar ook fijne dingen gebeuren en soms ook verdrietige dingen die we als bij het leven behorend beschouwen. Ik denk daarbij aan verdriet over ziekte en overlijden, maar ook aan de dingen die we als leuk ervaren of waar we om kunnen lachen.
Vreugde was er bij de komst van jouw neef, onze kleinzoon en zoon van je broer. Verdrietig moment was natuurlijk het moment op Schiphol toen we hem weer alleen richting Bangkok zagen gaan. We probeerden ons allemaal groot voor elkaar te houden, maar voelden van binnen de pijn. Dat gold voor alle vier.
Gelukkig bestaan nu moderne communicatiemiddelen en kunnen we contact houden.
Via de telefoon hadden we vanmorgen alweer contact met je vriendin uit Borculo die met haar zussen op Vlieland zit. Geweldig dat ze alweer iets van zich liet horen.
Vandaag is een erg warme dag voorspeld en ma en ik zitten nu onder de overkapping. Hopelijk kun je die van "boven" ook een beetje zien. Ik realiseer me namelijk opeens dat jij niet hebt gezien, omdat we die overkapping nog maar enkele jaren hebben. Op gebied van huizenbouw en infrastructuur zijn er vele uitbreidingen geweest. Af en toe vraag ik aan ma als we ergens langs komen en er iets gewijzigd is: "Heeft Maurice dit ook nog zo meegemaakt of is dit veranderd of gebouwd na zijn overlijden?"
Ik moest eerlijk gezegd even nadenken of ik dit laatste woord "overlijden" wel zo zou formuleren. Want op momenten zoals nu, roept dat woord zoveel associaties en emoties bij me op. Ik ga hier maar niet verder op in, omdat dit me verdrietig zou maken.
Ik praat liever over dingen die ma en mij wel vrolijk hebben gemaakt.
Onze voetbalclub waar ma en ik ons zo mee verbonden voelen, is er toch in geslaagd weer naar de derde divisie te promoveren in de nacompetitie. De vorige keer schreef ik al dat Matthew nog getuige kon zijn van de kampioenswedstrijd in Hoogeveen. Wat was het daar een ambiance. Je had de indruk dat we daar een thuiswedstrijd speelden. We waren veel sterker, maar een gelijkspel was voor ons net niet genoeg. Dus helaas nacompetitie. Dit heeft Matthew niet meer meegemaakt, maar wel kunnen volgen op livestream.
Dit is ook een woord dat jij niet op deze manier hebt meegemaakt. Daaraan merk je gewoon dat de tijd extra snel gaat, zoals ik net al schreef .Het is ongelooflijk wat wat elektronica de mensheid heeft gebracht en uiteindelijk het internet, waar jij niet zo lang gebruik van hebt kunnen maken.
Mensen praten nu over kunstmatige intelligentie die toegepast wordt op de computer. Ikzelf ben er ook wel mee bezig voor de grap. Ongelooflijk wat voor mogelijkheden er zijn op gebied van taal waar ik me het liefst mee bezighoud.
Jouw oude mobieltjes liggen nog altijd op de kast in de kamer. Daaraan goed te zien wat er allemaal in korte tijd is veranderd.
Ik heb het weleens vaker met je gehad over de vraag of toeval bestaat. Dat kwam gistermiddag ook weer bij me op.
Buurman kwam aan het eind van de middag met de vraag of ik zin had om met hem mee te gaan naar het terras bij het restaurant hier vlakbij om wat te drinken. Daar waar we ook altijd toneelspelen.
Het was gisteren ook al warm en ma stimuleerde mij om toch maar mee te gaan. Dat heb ik dus gedaan.
Toen we daar lekker buiten zaten met een groepje mensen die gezellig met elkaar kletsten, viel mijn oog op een tv-scherm die daar ook hing. Zag ik het goed? Zag ik het gezicht van Robbie Williams? Opeens hoorde ik heel duidelijk dat hij bezig was met "Angels" te zingen. "Won't forsake me", verstond ik als eerste. Ik heb alle beelden en de muziek stilletjes gevolgd. Niemand anders viel het op en hadden ook geen idee wat dit allemaal met me deed. De muziek stond ook niet zo snel aan. Met mij deed het veel en weer kwam de vraag die ik vaker stel: "toeval of niet?" De vraag blijft onbeantwoord.
Fijn dat je er toch bij was op het terras, want je hield ook altijd van gezelligheid op deze manier.
Lieve Maurice. Ik hou het hier maar bij voor vandaag. Kost me weinig moeite om je te schrijven. Op deze manier ben je nog altijd bij me.
Veel liefs en een dikke knuffel van ma. Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
De dag is voorbij.
Het laatste bezoek is weg.
We hebben over allerlei dingen gesproken en ook herinneringen aan jou opgehaald. Ma vertelde me dat er op Facebook ook nog iets over jou werd gezegd. Dat Facebook zegt jou niets, maar dat komt, omdat de tijd voor jou is stil blijven staan op gebied van technologische ontwikkelingen. En ik kan je zeggen dat dit heel veel is. Praten over kunstmatige intelligentie hoorde je weinig of niets. Op Facebook vroeg iemand zich af hoe je manier van lesgeven nu zou zijn geweest, omdat jij op dat gebied jouw tijd al vooruit was.
Ik herinner me nog al te goed hoe je in de grote vakanties al bezig was met de voorbereidingen voor een volgend schooljaar qua planning van de leerstof.
Veel lesstof ontwikkelde je zelf. Je had nu vast gebruik gemaakt van de mogelijkheid die AI je geboden zou hebben.
Met je vriend die nu ook al 22 jaar voor de klas staat op de basisschool heb ik hier vandaag nog hele gesprekken gevoerd. Fijn dat hij vandaag ook weer langskwam. Ook herinneringen over vroeger weer opgehaald. Toetsen nakijken in de auto,reisjes naar Parijs. De benzine was toen gratis en dat soort dingen.
Met je lieve vriendin via de telefoon ook nog herinneringen opgehaald over de Keidagen die voor haar nooit meer hetzelfde zijn geweest. Zo lief en knap van haar dat zij nu ook 21 jaar lang ons elke maand op de 21ste heeft gebeld en we raken nooit uitgepraat.
Het is nu bijna 23 uur. Ma heeft zich weer een goede gastvrouw getoond. Ook voor onze beide gasten die nu bij ons verblijven. Zondag moeilijke dag, omdat we kleinzoon weer een lange tijd gaan missen.
Niet te veel over nadenken.
Heel veel liefs en een dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. Fijn je naam weer te te kunnen noemen. 

Tijd heelt alle wonden,
thans dat is wat men zegt.
Maar uit mijn ervaring weet ik
dat wanneer de wond hecht
het litteken voor altijd blijft.
Vervagen doet het niet
en eeuwig bloedt er onderhuids
oneindig veel verdriet!

Veel sterkte.
Warme groet Trees en Jouk 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag wel een heel speciale datum.
De 21ste mei en 21 jaar geleden dat we afscheid van je moesten nemen hier. Maar in in onze gedachten ben je nog altijd bij ons.
Er zijn meer mensen die aan jou denken vandaag, want vanmorgen kregen we voor 8 uur al berichtjes binnen van lieve mensen die met ons meeleven.
En gisteren was er ook alweer een mooie kaart. En ook vandaag zullen mensen op verschillende manieren hun belangstelling tonen. En dat na 21 jaar.
Het is een getal, maar voor ma en mij blijft het altijd voor speciale gevoelens zorgen. Net zoals 28.
We zullen zien wat deze dag ons brengt. We hebben nog altijd een lieve kleinzoon op bezoek. Binnenkort komt er weer een eind aan zijn bezoek. Hij is hier bijna 2 maanden geweest.
Gelukkig houdt hij ook van voetbal en gaat hij met ons mee naar de wedstrijden van het eerste elftal.
Zaterdag is de laatste wedstrijd en kunnen we kampioen worden, maar hetzelfde geldt voor de tegenstander Hoogeveen. Zij of wij worden kampioen. Dus reuzespannend.
Deze wedstrijd kan kleinzoon nog net meemaken. Leuk toch?
Ik ga nu eerst stoppen en kom later weer terug.
Extra dikke knuffel en kus van ma voor jou.
Dag Maurice. We missen je nog altijd. 

Dag mijn lieve jongen,
Hier ben ik weer vanwege de 21ste vandaag.
Een beetje een bijzondere dag, omdat het te maken heeft met de dood van twee mensen die me dierbaar waren.
Vandaag is het precies 3 jaar geleden dat mijn vriend Roel is overleden. Je weet nu wel hoe dit allemaal is gegaan. De vlaggetjes in een deel van de straat ter ere van komende Koningsdag deden me er gelijk aan denken. Die vlaggetjes hebben ze drie jaar geleden verwijderd uit respect voor de familie, maar nu ze er weer hangen associeerde ik dat gelijk met zijn overlijden. Natuurlijk is deze datum voor overbuurvrouw en kinderen heel speciaal.
De tweede persoon die in dit geval belangrijk is, is mijn eigen vader. Hij overleed op 3 april 1961 totaal onverwacht. Je weet dat dit voor ons gezin een enorme klap was, omdat ik je er weleens over verteld heb. Ikzelf was toen 14 jaar. Dat bericht was toen op Tweede Paasdag.
Daarom blijven 3 april en Tweede paasdag voor mij toch altijd speciale herinneringen. Datzelfde geldt ook voor de 21ste van de volgende maand. 21 mei blijft voor ma en mij de zwartste dag in ons leven. 21 mei 2004 staat in ons hoofd gegrift en het bijzondere dit jaar is dat het nu ook 21 jaar geleden is dat je kwam te overlijden. Ongelooflijk hoe snel dit alles is gegaan, maar voor ons gevoel is het veel korter. Ik zal dit wel vaker hebben gezegd hier.
Er is ook wel wat vrolijks te schrijven. We hebben namelijk sinds twee weken onze kleinzoon op bezoek.
Deze kleinzoon is bepaald niet meer klein van stuk. Een grote, uit de kluiten gewassen persoon ondertussen van 18 jaar.
De komende weken zal hij hier nog blijven. Ik blijf het nog altijd jammer vinden dat jullie elkaar niet persoonlijk hebben gekend.
Gisteren zijn we bij Fokke geweest en daar zorgde ma weer voor een heerlijke paasmaaltijd. Vanmorgen heeft ze alweer een een lekker Paasontbijt verzorgd.
Bij dergelijke dingen denken we ook nog vaak aan jou waarbij je ook altijd actief was om er iets feestelijks van te maken. Gelukkig trad kleinzoon en jouw neef dus gisteren ook in jouw sporen. Hij hielp ma op fijne manier in de keuken.
Op dit moment van schrijven is het heel rustig om me heen.
Ik sluit nu eerst af.
Ik geef je van ma een dikke knuffel en een kus.
Dag Maurice. Tot de volgende keer. 

Dag mijn lieve jongen,
Gek eigenlijk dat ik een soort voorgevoel had dat iemand hier iets aan je had geschreven. Daarom ging ik toch maar hier kijken en het klopt dus. Meestal kijk ik op de 21ste. Maar nu ook dus vanwege het voorgevoel.
Wat een verrassing dat een oud-leerling na zoveel jaren zo mooi en zo liefdevol over je schrijft, waar weer uit blijkt dat ze je als mens hoog hadden. Natuurlijk klinkt dit voor ons na zoveel jaren nog als muziek in de oren. Tegenwoordig praten ze over sociale media waarin zoveel dingen worden gezegd worden gezegd in positieve bewoordingen maar helaas ook in negatieve. Daarom vind ik het zo fijn dat af en toe op deze site ook nog berichtjes binnenkomen waarin zoveel moois en liefs over jou gezegd wordt. Ook door mensen die intussen al ouder zijn dan jij.Ik was erg ontroerd bij het lezen van dit laatste bericht. Welke ouders willen het niet graag dat de naam van hun kind nog steeds wordt genoemd en daardoor het gevoel hebben dat hun overleden kind nog steeds "leeft". Zo voelt het op dit moment van schrijven zeker ook.
Dat moest ik even kwijt Maurice.
Tot maandag de 21ste.
Liefs en dikke knuffel ook van ma. 

Ik dacht tijdens m’n autorit met het zonnetje in het gezicht , ineens aan de keidagen. Dat zit er weer aan te komen en onlosmakelijk hieraan verbonden is het trieste bericht van jouw overlijden. Mijn Engels leraar maar vooral softbalbuddy is niet meer. Nu zoveel jaren later blijft de mooie herinnering aan een van de meest geliefde mensen van het Staring College. Een geweldige tijd als 16/17 jarige aan het einde van m’n middelbare schooltijd. Nu bijna 40 jaar denk ik geregeld terug aan die grote vriendelijke reus meneer Kip. Ik bewonder de lieve berichten van vader Kip, zo blijft Maurice altijd een beetje bij ons.
Robbert Vrugteveen. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag 21 maart. Dat wordt vaak het begin van de lente genoemd. Dat is deze dag terecht, want het is buiten heerlijk weer.
Toen we net terugkwamen van jou om je een bloemetje te brengen, gaf de thermometer in de auto een buitentemperatuur van 22 graden aan. Het voelt als een zomerse dag.
Ik had je bericht van je (niet meer zo jonge) vriendin al een poosje geleden gelezen en was er erg door ontroerd.
In mei is het 21 jaar geleden dat we kennis maakten met dit toen klein vriendinnetje. Ze was zo lief en kon al prachtige tekeningen maken. In mijn herinnering blijft ze zeker dat lief klein meisje dat zo mooi kon tekenen. Natuurlijk is de tijd verder gegaan en is dit creatief meisje al een echte jongedame geworden. En ook nog lerares Engels. Ik heb het er eerder over gehad dat jullie allebei de zelfde studiebegeleider hebben gehad. Met haar moeder, jouw vriendin en intussen ook de onze, hebben we het vaak gehad over deze studie en het afstuderen.
Maar dat is nu allemaal achter de rug en kan ze nu als echte lerares Engels op een leuke manier met haar leerlingen omgaan. Ik heb het gevoel dat jullie als docenten Engels heel veel raakvlakken hebben. Ik merk het ook wel aan verhalen die haar moeder af en toe vertelt, maar ook wel blijkt uit dit laatste berichtje.
Het toneelgebeuren is nu achter de rug, maar op de achtergrond is het nog altijd aanwezig. Ma en ik hebben het er drukker mee dan de buitenwacht in de gaten heeft. Afgelopen woensdag hebben we met de groep naar de gemaakte film gekeken. Ikzelf heb alle zeven voorstellingen in de zaal meegemaakt, maar de toneelspelers zelf niet natuurlijk. Daarom is de film voor hen natuurlijk heel anders. Maar ik merkte wel dat de meesten weer zaten te genieten. Af en toe hoorde je ze een kreet slaken waarbij ze een stukje tekst mee spraken.
Ik moet nu weer opnieuw beginnen. Want kreeg er telefoon tussendoor van je vriendin uit Borculo en daar kwam ook het berichtje van Esther ter sprake en nog veel meer natuurlijk. Heel wat onderwerpen passeerden de revue natuurlijk, maar we waren het wel eens over de raakvlakken die jij met je vriendinnetje hebt met benadering van leerlingen. Daarbij speelt het menszijn de belangrijkste rol.
Als alles goed gaat, krijgen we binnenkort weer een vakantieganger op bezoek. Is te vergelijken met het kleine meisje dat aan de tafel zat te tekenen. Ons klein kindje en kleinkindje dat intussen tot een grote jongeman is uitgegroeid. Eerder was hij altijd opa's sterretje dat wat licht in de duisternis bracht. Hopelijk kunnen we de komende tijd weer van hem genieten wanneer hij weer hier is en figuurlijk voor ons weer wat "licht" verschaft.
Ik begin aardig op de praatstoel te zitten. In werkelijkheid zit ik op een lekkere stoel in de overkapping te genieten van het mooie weer.
Maar ga maar eerst stoppen nu.
Morgen gaan ma en ik weer genieten van het voetballen.
Onze club staat nog steeds bovenaan. Hopelijk weten ze daar morgen een vervolg aan te geven.
Heel veel liefs en een dikke knuffel van ma en een kus natuurlijk.
Jouw knuffel mist ze nog elke dag.
Dag Maurice. 

Dag Maurice,
Heel gek maar ik moest opeens aan je denken vandaag terwijl ik naar mijn klas keek. Ik had niet eens door dat het de 21e was. Ik heb je verhaal gedeeld met de leerlingen die ik nu heb. Ze waren onder de indruk. Leerlingen uit b/k klassen met veel te veel gezelligheid en lekker grote dosis aan Rotterdams zelfvertrouwen. Je had ze denk ik geweldig gevonden. Het blijft gek dat ik jouw vak met zoveel liefde geef maar je niet om tips kan vragen… I hope I make you proud! 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag de 21ste februari.
De laatste paar dagen was het behoorlijk koud en vorig weekend lag er nog een flink pak sneeuw in het noorden.
Maar sinds gisteren is het weer een stuk gunstiger geworden wat de temperatuur betreft.
De voorjaarsbloemen waren al bezig op te komen, maar dat gaat nu heel snel. Heel goed te zien bij jou in de buurt op de begraafplaats op het grasveldpleintje.
We hebben het de laatste paar weken weer erg druk gehad met de toneeluitvoeringen.
Eerst een week van extra repetities en de generale en eerste twee weekenduitvoeringen. Daarna nog vijf voorstellingen in korte tijd.
Wat het altijd spannend houdt zijn de reacties van het publiek. Gelukkig viel de eerste uitvoering in goede aarde en werden de de volgende alleen maar mooier en was voor mij de spanning al een stuk minder. Steeds weer is de vraag wat de mensen ervan zullen vinden het spannendst. Als er enkele lachsalvo's hebben geklonken, weet je dat het goed zit.
Jouw lach is helaas niet meer te horen. Dat zeiden ma en ik weleens tegen elkaar. Maurice was ook wel weer te horen met zijn voor ons bekende lach.
Dat de inspanningen later weleens gevolgen hebben, merken ma en ik allebei. Laat naar bed en nog verschillende werkzaamheden verrichten. Ma nu wat in de lappenmand.
Nu ik naar buiten kijk, zie ik letterlijk het zonnetje schijnen.
Daar knapt een mens figuurlijk weer van op. Het begint in de avond alweer wat langer licht te worden.
Vandaag zal je vriendin wel weer bellen. Als ik me niet vergis, is ze op vakantie op een van de eilanden. Het is weer voorjaarsvakantie. Veel mensen op de wintersportvakantie.
Ik sluit nu eerst af.
Extra dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. Tot de volgende keer. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste. Nu weer in een nieuw jaar. Het is nu 2025 en jij bent geboren in 1975. Dus het rekensommetje is snel gemaakt. In juli zou je dus 50 jaar worden. Maar heb het al vaker gezegd: je bent en blijft voor ons 28 jaar.
Afgelopen zondagavond was er op je begraafplaats een herdenking in de vorm van een lichtjesavond.
We hoorden dat er over de hele begraafplaats 750 fakkels waren geplaatst langs vooral de wandelpaden. Het was ook wat mistig en ook erg koud, maar toen ma en ik aankwamen was het een prachtig gezicht. Een heel aparte sfeer.
Iedereen die er kwam kon een kaars ophalen om die in een papieren zak te steken. Deze zak kon je zelf verfraaien met decoraties . Ma had op mooie wijze jouw naam erop geschreven. Maar zoals ik je pas heb geschreven is Susan ook overleden en zijn we naar haar uitvaart geweest.
Daarom hebben we zondagavond ook een kaars in een versierde papieren zak gedaan met ook haar naam erop.
Beide kaarsen met jullie namen erop staan nu op jouw graf. Toen we gisteren overdag een kijk gingen nemen, brandden beide kaarsen nog erg mooi.
We hebben natuurlijk ook wat foto's gemaakt en die naar Henk en Jantje gestuurd. Maurice en Susan zijn de namen die nu op je graf prijken. Natuurlijk net zo lang tot ze allebei branden.
Na afloop van de wandeling en het plaatsen van de kaarsen kon je iets te drinken halen.
In het restaurant kwam ik een oud-collega tegen die me een bijzonder verhaal vertelde.
Zij vertelde me dat ze een dochter had die met een vrouw was getrouwd.
Deze vrouw was zwanger en stond op het punt een baby te krijgen. Plotseling stopte het hartje van het kind en werd het dus levenloos geboren. En nu komt het: mijn oud-collega vertelde dat haar schoondochter ook een Meneer Kip had meegemaakt op haar school in Lochem. Blijkt dat jij die leraar bent geweest. Ma en ik stonden versteld van wat we hoorden natuurlijk.
Na ruim 20 jaar komt dit verhaal naar voren. Wel heel bijzonder,
Ik heb net telefoon gehad van je vriendin uit Borculo. Heel lang over jou en dit meisje gesproken. De wereld blijft toch klein Maurice.
Buurman Klaas staat klaar voor de dagelijkse wandeling. Dus ik stop nu.
Dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice.