Maurice Kip

Dag mijn lieve jongen.
Vandaag is het 10 januari. Een heel bijzondere dag voor ma en mij. We waren vandaag getuige van een indrukwekkende uitvaart van een jonge vrouw van 24. Toen jij 25 was, is zij, Susan, geboren. Zij is de dochter van Henk en Jantje die jij ook nog gekend hebt. Ook zij waren op jouw begrafenis en ik herinner me nog al te goed hoeveel indruk jouw overlijden en uitvaart op hen maakten. Ik weet het nog door de opmerking die Henk toen maakte over jouw uitvaart.
Nu overkomt hun hetzelfde als wat ons toen met jou overkwam. Alleen ging het bij jou zo onverwacht en Susan kreeg te horen dat ze uiteindelijk ongeneeslijk ziek was.
Je kunt begrijpen , of eigenlijk ook niet, hoe zwaar dit voor je moet zijn wanneer je zoiets te horen krijgt. En natuurlijk voor de ouders en naaste familie. Je kind zo te zien lijden, is natuurlijk vreselijk zwaar. En dan de strijd uiteindelijk verliezen is helemaal slopend.
Bij de uitvaart heb ik zo vaak aan jou moeten denken. Ook hier was de belangstelling overweldigend.
Ik heb me weer afgevraagd waarom jonge, aardige mensen, die zoveel betekenden voor hun medemens op een positieve manier, zo vroeg bij ons vandaan moesten. Het is en blijft zo onnatuurlijk dat kinderen voor hun ouders komen te overlijden. Het hoort eigenlijk andersom te zijn en gelukkig is dat ook vaak zo. Maar uitzonderingen bevestigen de regel. Maar als je als ouders tot die uitzonderingen behoort, ervaar je dit als "onrechtvaardig".
Het was heel indrukwekkend. Ten eerste door het grote aantal mensen dat aanwezig was. Ten tweede behoort Susan tot een echt paardengezin met als gevolg dat ze opgebaard in een echte rouwkoets getrokken door een mooi zwart paard langs alle bezoekers, die zich in rijen buiten hadden opgesteld na de dienst, werd gereden, waarbij werd geapplaudisseerd. Zo ging ze een eind met deze rouwkoets mee door het dorp. Daarna werd ze met een uitvaartauto naar het crematorium gebracht in Assen, waar ma en ik als genodigden mee naartoe mochten. Ook daar nog een kort afscheidsceremonie.
Je begrijpt dat dit alles behoorlijk veel tijd in beslag nam.
Als ouders heb je alles gedaan om deze dag tot een goed einde te brengen, maar de moeilijke periode van gemis zal snel komen en kom je heel langzaam tot de ontdekking dat het echt waar is dat je geliefde niet meer terugkomt. Hoe dat gevoel is, kan ik na zoveel jaar nog nooit onder woorden brengen. Het enige wat ik altijd voel, is een gevoel van heimwee. Dat kan het ene moment sterker zijn dan het andere, maar het blijft altijd sluimeren.
Ik hoop dat je me een beetje kunt volgen Maurice. Ik schrijf je dit bericht denk ik, omdat er zoveel van jouw afscheid en alles wat daarbij behoort, weer bovenkwam.
Heel veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Alweer de laatste maand van het jaar.
Weer een 21ste.
Bij het openen van deze site werd ik gelijk geconfronteerd met een foto van een meisje uit Lochem dat door een ongeval om het leven is gekomen.
En als ik Lochem ergens zie staan, associeer ik dit ogenblikkelijk met jou. Hetzelfde geldt voor het getal 28. Dat is de leeftijd van jou immers? Voor ons blijf je altijd 28. Ik heb verder niet zoveel over dat meisje gelezen, maar heel snel even gekeken naar een paar opmerkingen. Wat me opviel, was dat ze onderdeel uitmaakte van de hockeyclub. En als ik dat in verband breng met Lochem, dan denk ik gelijk aan enkele oud-leerlingen van jou die zo betrokken waren bij jouw afscheid. Je kon hen altijd zo lekker plagen en hen liefdevol je "hockeytrutjes" noemen. Zelfs op de afscheidsdienst werd dit door een van hen zelfs aangehaald. Later zijn ze zelfs nog eens bij ma en mij op bezoek geweest en hebben je graf nog bezocht.
Of je nog familieleden of kennissen van dit meisje in de klas hebt gehad, weet ik niet. Maar jouw "hockeytrutjes" zijn al jonge vrouwen die misschien nog altijd deze sport beoefenen. Tegen de 35 jaar zijn nu. Maar de hockey in Lochem blijf ik me daarom altijd herinneren.
Vanmorgen belde je vriendin uit Borculo ook alweer. Nooit slaat ze over. Natuurlijk spreken we over allerlei dingen die ons en haar bezighouden. Vanmorgen kwam jij ook weer ter sprake natuurlijk. Warme herinneringen kwamen weer boven. Altijd fijn om die weer op te halen en fijn dat je naam dan ook weer wordt genoemd of er iets leuks wordt verteld over bepaalde leuke ervaringen, maar ook wel over minder leuke dingen die je hebt meegemaakt.
Het zijn weer donkere dagen voor Kerst. Ma is net bij je geweest om de boel daar weer netjes te houden.
Van daaruit kreeg ik al het verzoek thuis de "lichtjes" aan te steken. Vooral op de kortste dag van het jaar. Vroeger noemden we dit het begin van de winter. Maar het enige wat we de laatste weken kregen, was regen. Maar sneeuw hebben we nog niet gezien.
Ma vertelt me net dat er weer een paar kerstbakjes bij je neergezet. De ene met naam en de andere zonder, maar we denken wel te weten van wie, maar die met het naamkaartje komt weer van je collega en zijn vrouw uit Deventer.
Toch ongelooflijk dat ze na 20 jaar nog altijd een mooi bloemetje komen brengen. Dat geeft ons in deze letterlijk donkere dagen toch weer warmte. Dit in tegenstelling tot wat er allemaal gebeurt in de wereld. Een wereld van oorlog en oorlogsdreiging en andere vreemde dingen. Gisteravond onschuldige mensen doorgereden in Duitsland bij een aanslag met een auto. Dat is ook al eerder gebeurd.
Ook in Nederland soms aanslagen. Ze noemen het met vuurwerk, maar het huidige vuurwerk zijn gewoon bommen. En zo kan ik wel doorgaan met het opsommen van zeer vervelende dingen die in de wereld gebeuren. Vrede op aarde is ver te zoeken.
Wat wel fijn was vandaag, was dat we onze kleinzoon nog hebben getroffen via de beeldtelefoon. Hij was in het gezelschap van zijn vader en dat is op zich een fijne vorm van kerstgedachte.
De komende tijd zullen ma en ik het weer druk hebben met het jaarlijkse toneelgebeuren. Ik zal je daar niet mee vermoeien. Het is bijna altijd het zelfde "gedoe". Alleen de titel van het stuk verschilt.
Gisteren zijn ma en ik op verjaardagvisite geweest bij de overbuurjongen, op wie jij als kleine jongen nog gepast hebt.
Hij was het afgelopen jaar 28 jaar en nu dus 29 geworden.
Zo oud ben jij niet meer geworden.
Als ik dan weer aan dergelijke situaties denk, blijft voor mij nog altijd het gevoel van onrechtvaardigheid over. Op de achtergrond blijft altijd de "waaromvraag" bij me spelen. Soms zijn er momenten dat ik aan je moet denken en dat ik me hopeloos en machteloos voel, omdat ik je zo mis en we je nooit weer zullen zien. Vandaag had ik het nog met je vriendin over of toeval bestaat. Zij gaf aan van niet, omdat er zo vaak situaties zijn waarbij jij laat voelen dat je er toch bent.
Vaak door liedjes van Angels en Feel. En op je rustplaats is altijd een kikker met soms kleine kikkertjes om zich heen aanwezig.
Op de onmogelijkste tijden en plekjes komt deze zo maar tevoorschijn.
Jammer dat je nu niet even in de kamer kunt kijken. Dat doe je misschien wel, maar wij zien jou niet. Alles is sfeervol oor heel kleine lampjes die in de huiskamer branden en ook buiten. Ma heeft dit jaar een heel klein kerstboompje neergezet. Op jouw kamer brandt elke dag jouw eigen kerstboompje weer dat je vroeger in je klaslokaal had staan.
Iedere keer schieten me weer dingen te binnen die betrekking op jou hebben.
Voor vandaag maar eerst weer stoppen. Heb het de komende dagen weer heel druk met de kerstpuzzel uit het Dagblad van het Noorden.
Is heel speciaal altijd. Je weet vast nog wel hoe deze eruit kon zien. We hadden je hulp daarbij graag willen hebben.
Ik heb het vaker over het "hiernamaals" gehad. Mocht die er zijn, dan wens ik jou daar prettige kerstdagen en er zal vast niet in jaren worden gerekend vanwege de tijdloosheid die daar zal zijn. Anderen noemen dat het eeuwig leven. Ik hoop in ieder geval dat pijn en verdriet daar niet bestaat en er altijd "vrede" is.
Dag Maurice. Heel veel liefs en een dikke knuffel en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,
Gisteren kreeg ik van Wilma het bericht dat een collega van jou, Erik Vonk, is overleden ten gevolge van een auto-ongeluk.
Vandaag las ik het op verschillende media dat het in Duitsland was gebeurd en dat een spookrijder de oorzaak was van al deze ellende.
Ik hoorde van Anjo dat Erik een gymleraar was met wie ze altijd fijn heeft samengewerkt binnen de vaksectie.
Van Wilma hoorde ik dat Erik degene was die samen met Anton de scepter zwaaiden als afdelingsleiders op het Van Lutterveltplein.
Hij is dus ook een van jouw afdelingsleiders geweest.
Ik herinner me vaag dat jij ook zijn naam weleens noemde. Maar echte details herinner ik me niet meer.
Ik las dat hij 66 jaar is geworden en hoorde dat hij nog een half jaar van zijn pensioen verwijderd was.
Je zult begrijpen dat op school dit bericht hard aankwam en ik las dat leerkrachten niet meer in staat waren les te geven en dat leerlingen van het Staring College gisteren naar huis zijn gestuurd. Natuurlijk overheerst droefenis op school en herhaalt de geschiedenis zich weer. Zo liet Wilma ons weten.
Wat weer een verdriet. Natuurlijk thuis, maar zeker ook op school.
Ik ga verder maar niet nadenken over wat nu al ruim 20 jaar gebeurde toen we van jouw overlijden bericht van een politieagent aan de deur kregen.
Dat zal vast ook bij Erik het geval zijn geweest. Je hele wereld stort in Maurice.
Ook afgelopen week een drukte van belang bij de voetbalclub, waar Jan Vogelzang aan een hartstilstand overleed waarbij ik zeker weer het betrekkelijke in het leven zag.
Aan de verhalen uit Lochem te horen was jij ook "aanwezig" in de vorm van Feel en Angels. Weer kwam daarbij de vraag naar voren of dit toeval was. Bestaat toeval? Misschien zullen we het zelf eens horen.
Dag Maurice,
Groeten en een dikke knuffel van ma, 

Dag mijn lieve jongen,
Ma en ik komen net weer thuis van een bezoek en het lijkt wel winter.
Het bezoek was in Meppel en toen we daar vertrokken, was het helemaal al wit en lekken de wegen wel glad.
Toen we dichtbij huis waren, was er niets aan de hand. Later een beetje sneeuw.
Het begin van de winter?
Tegenwoordig gaan veel gesprekken over klimaatverandering. Was in jouw tijd een stuk minder heb ik het gevoel.
Daar maakten wij ons in de winter drukker om gladde wegen tussen Staphorst en Lochem, omdat jouw veiligheid ons heilig was.
Vandaag weer telefonisch contact gehad met je vriendin uit Borculo. Natuurlijk reken ik er al op dat ze dit doet. Ik blijf het erg lief van haar vinden.
Ma en ik beginnen het steeds wat drukker te krijgen met de toneelvoorbereidingen. Behalve het spelen zelf, moet er vooraf altijd zoveel geregeld worden. Zal maar niet op details ingaan.
Vanavond geen voetbaltraining, waar ik anders altijd graag naar mag kijken. Komend weekend speelt het eerste team geen competitie. Afgelopen dinsdagavond wel genoten van een bekerwedstrijd tegen een wat lager geklasseerd team.
De stand van 12-0 zegt genoeg natuurlijk. Voor ons als publiek was het leuk om prachtige doelpunten te zien maken. Voor de tegenstander frustrerend natuurlijk.
Ik heb me vaak afgevraagd hoe het toch kon, dat jij en je broer geen belangstelling voor voetballen hadden. Jij bereikte uiteindelijk de zwarte band, wat in mijn ogen in die tijd toch altijd een vechtsport was. En van vechten moest ik niet zoveel hebben, Achteraf gezien zat ik er behoorlijk naast. Een zwarte band zegt zoveel meer dan een buitenstaander in de gaten heeft.
Je oud-docent van de sportschool in Meppel, Johan Balk, is pas overleden. Van hem heb je zeker geleerd hoe belangrijk respect voor de medemens was. Voor hem was het zeker geen vechtsport, maar hij had hogere doelen in gedachten.
Ikzelf heb hem niet zo vaak ontmoet, maar jij had een geweldige band met hem en had veel waardering voor hem.
Over de periode dat je deel hebt uitgemaakt van de sportschoolperiode is wel een boek te schrijven.
Johan was op jouw begrafenis en ook op die van Hendrik, jouw fijne sportvriend.
Ik heb het zo vaak hier gehad over het "hiernamaals". Als die bestaat, zullen Hendrik, Johan en jij vast wel al met elkaar hebben gesproken en herinneringen hebben opgehaald over jullie gezamenlijke belevenissen. Maar misschien bestaat daar een andere vorm van communicatie. Voor jullie een weet, voor mij een vraag.
Maar dat deze man veel invloed heeft gehad op jouw leven, lijdt geen twijfel.
Ma heeft voor lekker eten gezorgd hier. Dus sluit ik nu eerst af.
Liefs en een dikke knuffel van ma. Dag Maurice. Tot de volgende keer. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag 21 oktober.
Heb het al druk gehad vandaag. Eerst mijn best gedaan bij de voetbalclub met vandaag voornamelijk schoonmaakwerkzaamheden in de kleedkamers en in de kantine.
Nu ik het woord kantine zo schrijf, realiseer ik me dat jij deze kantine nooit hebt bezocht. Wat ik me nog wel herinner, is dat je op maandagavond weleens in de oude kantine langskwam wanneer we daar bezig waren met de toneelrepetities.
Ik vraag me vaker af bij bepaalde situaties of jij die ook nog hebt meegemaakt of dat die na je overlijden tot stand zijn gekomen.
Het leven gaat natuurlijk door en er vinden veel veranderingen plaats op verschillende terreinen. Over het gebied van de elektronica heb ik het vaker gehad, maar ik denk in dit geval wel aan bepaalde gebouwen of situaties in het verkeer.
En ook op gebied van auto's bijvoorbeeld. Jij was trots op Peugeotdieseltje. Ma en ik en je broer beschikken over een hybride. Ik had geen benul wat dat was en in jouw tijd bestonden die misschien ook wel niet. We rijden tegenwoordig ook in een automaat. Vroeger vonden we dat maar niets, maar tegenwoordig neemt het steeds meer toe en ma en ik vinden het achteraf jammer dat we er niet eerder aan zijn begonnen.
Na het werk bij de voetbalclub, hebben we gegeten en heb ik met buurman Klaas gewandeld. Je zult je wel afvragen wie dat nu weer is, omdat jij alleen maar onze oud-buren hebt meegemaakt. Dat is weer zo'n voorbeeld van die verandering waarover ik het had. Maar Klaas heb je op een andere manier wel meegemaakt en hem zou je dus wel kennen.
Na de wandeling hebben ma en ik jou een bezoek gebracht. Dat gebeurt zo goed als elke dag. Zeker door je moeder. Af en toe laat ik weleens verstek gaan, maar je moeder verzaakt zelden om de boel daar netjes te houden en zeker ook, omdat ze je nog altijd erg mist.
We hebben de boel weer netjes gemaakt door de vele bladeren te verwijderen. Het begint nu echt weer herfst te worden en op de begraafplaat is het allemaal blad.
Dus komende tijd zullen we dagelijks blad moeten verwijderen.
We zijn al weer druk bezig met toneelzaken, waarmee we richting eind januari gaan. Weer drukke periode op onze manier dus.
Je bent weer een beetje op de hoogte van ons reilen en zeilen. Blijf nog altijd benieuwd wat er bedoeld wordt met een hiernamaals. Hopelijk treffen we elkaar daar weer en kunnen we samen weer optrekken. Jij kunt niets meer over dit leven op aarde zeggen en wij niets over de "wereld". Blijft voor ons dus afwachten. We hopen elkaar toch weer te treffen en anders zijn het de warme herinneringen die we altijd blijven koesteren.
In ieder geval heel veel liefs en een dikke knuffel van ma. Omgekeerd mist ze die van jou nog altijd.
Dag Maurice, tot een volgende keer. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste. Nu van september en zo tikt het klokje maar door. Deze datum wordt altijd het begin van de herfst genoemd, maar gelukkig is het vandaag mooi weer.
Ook om te voetballen en andere leuke dingen te ondernemen.
Gisteravond kregen we onverwacht bezoek van je broer en konden we ook nog gezellig onder de overkapping zitten.
Je vriendin uit Borculo, die vandaag ook nog zal bellen, is nu helemaal gerust en trots dat haar dochter het echte diploma van docente Engels in ontvangst heeft genomen. Het cirkeltje is dus nu helemaal rond.
Wij waren als ouders ook trots toen jij dat diploma in ontvangst nam en je je eerste baan aangeboden kreeg in Lochem. Ik herinner me dat ze daar erg benieuwd waren naar een nieuwe leraar die uit Staphorst kwam. Dat hoorden we later van je collega's maar ook van jou.
Toen en nu nog altijd zijn het de vooroordelen die over dit mooie dorp geveld worden. Daar kan ikzelf intussen wel een boek over schrijven. Maar het blijft vechten tegen de bierkaai.
Gistermiddag kregen we een telefoontje of we bezoek konden ontvangen van mensen die onderweg waren naar het noorden en die even langs wilden komen. Bleek het mijn oud-studiegenoot en zijn vrouw te zijn. We hebben we gezellig bijgepraat en natuurlijk herinneringen over vroeger opgehaald. Met hem had ik vroeger een weddenschap afgesloten met gevolg dat hij op onze trouwdag ons rondreed met paard en wagen door het dorp van je moeder en het dorp waar we trouwden.
We hebben het weer druk intussen met een nieuw toneelstuk. Maar liefst vier nieuwe mensen erbij. Dat is wel wennen en het blijft spannend hoe het straks bij de uitvoeringen zal gaan.
Vanmorgen kreeg ik ook een berichtje dat het vandaag weer de 21ste was. Dat was van een heel lieve kennis van ma en mij. Zij is ondertussen een echte vriendin geworden en leeft ontzettend met ons mee. Zowel in lief als leed.
Het is een lang verhaal om dat allemaal uit te leggen en dat doe ik ook niet , maar het gekke is dat we haar eigenlijk hebben leren kennen door jou. Dat klinkt misschien vreemd voor je. Maar ma en ik hebben haar leren kennen op de begraafplaats bij jou, waar we in gesprek kwamen met haar in gezelschap van iemand die ik van vroeger nog van school kende.
En zo is dat contact ontstaan en voelt als fijne vriendschap.
Het zonnetje schijnt nog steeds lekker. Bij jou vast ook. We zullen zo nog even kijken en ma zal de bloemen weer verzorgen en de lichtjes brandende blijven houden.
Heel veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Eindelijk even tijd om jou hier weer een berichtje te sturen. Het is weer de 21ste. Ik heb het op mijn manier druk natuurlijk.
Het laatste uur had ik het druk met toneelzaken. We hebben uiteindelijk weer een toneelstuk uit kunnen zoeken en die heb ik vanmiddag definitief besteld. Ik weet niet meer of ik je verteld heb dat onze toneelgroep bijna op het punt stond op te houden met het bestaan.
Maar na een dringende oproep is het toch weer gelukt om enkele mensen zover te krijgen dat ze mee willen doen. Het blijft natuurlijk heel spannend, omdat er nu mensen bij komen zonder toneelervaring, maar gelukkig heel enthousiast zijn.
Maar niet geschoten, is altijd mis.
Maar het zal zeker wennen worden.
Vanmiddag al op tijd weer een telefoongesprek gehad met je vriendin. Zo fijn dat ze het na 20 jaar nog altijd opbrengt ons te bellen. Vele nieuwtjes wisselen we dan uit. We spreken natuurlijk over de gezondheid in Staphorst en in Borculo. Maar we hebben nooit gebrek aan stof tot praten.
En zeker kom jij ook weer opduiken wanneer sommige onderwerpen aan de orde komen. Helemaal als het om schoolse zaken gaat.
Zo hadden we het vandaag over de jaarlijkse leerstofplanning.
Heel wat weken besteedde jij aan de voorbereiding van je lessen voor het komende schooljaar. Dat was dus tegen deze tijd in de grote vakantie. Ook spraken we over jouw manier van lesgeven,, waarbij we allebei vonden dat jij je tijd toen behoorlijk vooruit was. Anjo kon er vele voorbeelden van noemen en we hebben nog altijd leuke filmpjes van leerlingen die zo enthousiast bezig waren met hun opdrachten in het Engels allemaal.
Ook over Esther die nu bevoegd is als lerares Engels. Voor haar moeder zeker een zorg minder.
Binnenkort zal ze haar diploma in ontvangst nemen. En wat zo leuk is, is dat haar studiebegeleider Jos, ook jouw studiebegeleider is geweest. We hebben het daar al eens eerder over gehad herinner ik mij. Jos wist zich jou nog heel goed te herinneren bij navraag van Esther een paar jaar geleden.
Ik herinner me ook nog dat jij goed overweg kon met Jos.
Het schiet me nu ook weer te binnen dat we een poosje na je overlijden ook een brief hebben ontvangen van Jos. Die zal vast nog tussen de hele berg van administratie zitten die we nog altijd hebben uit die tijd.
Vanmiddag zijn we bij je geweest om de boel netjes te houden. Door de sterke wind en droogte lag er al veel blad. Het leek wat dat betreft wel herfst. Natuurlijk zorgen we er wel voor dat alles weer netjes wordt opgeruimd en ma had voor deze dag je ook weer een mooie bloem meegebracht. Zij zorgt nog altijd heel goed voor jou Maurice. Er gaat nauwelijks een dag dag voorbij dat ze je niet bezoekt en voor de mooie bloemen zorgt.
Zo meteen ga ik nog een poosje kijken naar een hardloopwedstrijd die hier in het dorp wordt gehouden.
Ik zie wel dat ma het eten klaar heeft en dat zal zeker weer lekker smaken. Daar weet je vast nog alles van van.
Voor nu hartelijke groeten en een dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste. We zijn net aangekomen bij je oom. We zitten nu in de tuin onder een mooie boom met veel blad.
De hele oude kat Miepie loopt bij ons langs en weet dat ze ze van ma weer wat lekkers krijgt.
Deze kat is ouder dan twintig jaar,omdat jij haar ook nog hebt meegemaakt. Ma zat net te vertellen dat jij vroeger hier altijd een kat speculaasjes voerde. Deze kat smulde daar heel erg van. Je was altijd gek op dieren. Bij je oom kon je je hart ophalen. Zeker ook op gebied van dieren. Te veel om op te noemen.Zouden er wel een boek over kunnen schrijven.
Ik heb de laatste weken wat in de lappenmand gezeten met rugpijn. Het is intussen aardig opgeknapt en hoop dat het snel weer normaal wordt.
Ik las met belangstelling het berichtje van Wilma waarin ze vertelt over rouw-en verliesverwerking op school. Gek eigenlijk dat geen van de aanwezige collega's jou niet kent. In mijn beleving natuurlijk. Ik denk er niet aan dat de tijd aan jouw school ook gewoon verder is gegaan en er heel veel nieuwe collega's zijn bijgekomen en collega's zijn vertrokken en velen intussen ook met pensioen zijn gegaan.
Voor ma en mij is het fijn dat een aantal van je oud-collega's nog altijd van zich laat horen op verschillende manieren.Hier, via telefoon,mail, kaartjes en Jelte en Gretha komen vanuit Deventer regelmatig bij je langs om je een bloemetje te brengen. Gelukkig dat je toch niet vergeten wordt.
Ook je eigen oud-leraar Engels uit Meppel komt je met je verjaardag altijd een bloemetje brengen.
Ook deze keer dus.
Er is ondertussen ook een nieuwe bevoegde lerares Engels bijgekomen.
Het is jouw vriendinnetje van vroeger dat als klein meisje mooie tekeningen voor jou maakte,Esther.Anjo mag er zeker trots op zijn.Vandaag zal ze zeker weer bellen en komt het slagen van haar dochter zeker ter sprake komen.
Ik ga me nu maar wat bemoeien met het gesprek hier.
Jij ook nog gefeliciteerd met de verjaardag van je broer.
Liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

natuurlijk stilgestaan bij jouw dag, afgelopen vrijdag... en al eerder ook vorige week. We hadden een studiedag over rouw- en verliesverwerking op school met een aantal collega's. Niemand van hen kende jou, te lang geleden, maar wel jouw verhaal... we blijven herinneringen delen aan jou! En je naam wordt nog altijd genoemd...
Hier is het inmiddels vakantie. Hopelijk een mooie zomer! 

Lieve mensen,

12 juli de geboortedag van jullie lieve Maurice.
Een dag vol herinneringen.
In gedachten denken we aan Maurice en aan jullie.

Lieve groet,
Jouk en Trees 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer een speciale dag.12 juli is je verjaardag.Je zou anders 49 jaar zijn geworden. Je bent en blijft voor ons altijd 28 jaar. Toch ook een manier om jong te blijven.Maar in dit geval had ik liever je 49ste verjaardag meegemaakt.
Ben net terug van de fysio. Rugklachten.
Doet me in dit verband denken aan de herniaoperatie in 2003 toen jij nog bezorgd voor me was in het ziekenhuis in Zwolle.
Er zullen vandaag vast weer mensen op bezoek komen vanwege je verjaardag. Toch fijn dat mensen je nog niet vergeten zijn.
Je zou je een mooie zomerdag voorstellen op deze datum, maar helaas lijkt het wel meer herfstachtig door de verschillende regenbuien.
Ma en ik zitten nu op een fijne manier bij elkaar en denken op onze eigen manier aan jou en je verjaardag.
We hebben ook wat lekkers bij de koffie gehad.
Dat zul jij zeker begrijpen. En natuurlijk is een heel mooi bos bloemen je verjaardagscadeau.
Wat dat betreft lijkt het er soms ook wel op dat je elke dag jarig bent.
Heel veel liefs en een extra dikke
verjaardagsknuffelvan ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag 21 juni. De langste dag zoals wordt gezegd, Zomer noemen ze het, maar daarvan is tot dusver weinig te merken.
Je vriendin belde natuurlijk ook weer. Zij is een paar dagen met familie op vakantie. We hebben weer nieuwtjes uitgewisseld. Leuke en minder leuke. Maar zo houden we elkaar op de hoogte en leven we met elkaar mee.
Ma en ik zijn een poosje geleden op ziekenbezoek geweest in het Emmer ziekenhuis waar je neef is opgenomen met het GBS-syndroom. Ik had hier nog nooit van gehoord. Ik ga maar niet op details in nu. Het was erg om het aan te zien en op dit moment is hij overgeplaatst naar een ander behandelcentrum.
Hopelijk kunnen ze daar meer voor hem betekenen dan in het ziekenhuis. Heel zwaar allemaal voor hem , maar zeker ook voor zijn vriendin en ouders die hem zoveel mogelijk bezoeken.
Ma zat afgelopen week nog eens in te snuffelen in een doos of album met oude foto's waarop jij als 19- jarige forse jongeman stond afgebeeld met deze neef op je schouders. Die was toen nog een kleine jongen. Deze foto ontroerde mij enorm. Gelukkig kunnen we tegenwoordig gemakkelijk fotootjes maken met de telefoon en zo heb ik de foto doorgestuurd naar de familie die je neef de foto hebben laten zien.
Zo kabbelt het leven hier wat verder. Af en toe laat de gezondheid het wel wat afweten. Meer bij ma dan bij mij. Maar we houden de moed erin.
Het voetballen is nu voorbij. Even rust dus. Ik ben er nog wel vaak als vrijwilliger.
Ma komt hier binnen met een heerlijk bord met warm eten.
Dat ziet er weer lekker uit natuurlijk. Dat weet je nog wel.
Heel veel liefs van haar en een dikke knuffel.
Dag Maurice. 

Lieve mensen,

De tijd vliegt voorbij.
Het gemis word groter en groter!
Heel veel sterkte!

Lieve groet,
Jouk en Trees 

Dag mijn lieve jongen,
Het is nu het laatste uur van deze dag. Vanmorgen had ik je al een berichtje gestuurd en praatte ik over bezoek dat er vandaag wel weer zou komen. Zo is het gelukkig ook gegaan.
Vanmorgen, vanmiddag en vanavond was het raak. Ook weer andere reacties gekregen en mooie bloemen op je graf en bloemen voor thuis. Ook kaarten. Zo fijn voor ma en mij dat er na zoveel jaar nog altijd mensen zijn die aan jou denken en os dit laten weten op wat voor manier dan ook.
Het laatste deel van de avond brachten we door met onze oud-buren van wie de buurman alles heeft meegemaakt nadat de politie bij ons aan de deur kwam om het rampzalige bericht over te brengen.
We hebben veel fijne herinneringen weer gedeeld vanavond. Ook leuke verhalen over je rol als Zwarte Piet toen hun jongens klein waren en meer van die dingen.
Ook de andere reacties hier zijn natuurlijk hartverwarmend. Die van Wilma en FM had ik al eerder gezien. Natuurlijk ontroerden me die en tot mijn grote verbazing tref ik ook nog het fijne bericht van je "kleine Turkse vriend" aan.
Ik had de oud-buren vanavond net weer gezegd dat er zoveel voorbeelden zijn geweest waaruit blijkt dat je niet voor niets hebt geleefd. Dat geeft ons troost. We hebben het gehad over het boek dat door een oud-leerling van je aan jou was opgedragen en uit het vorig bericht trek ik de zelfde conclusie ook maar dat blijkt dat je niet voor niets hebt geleefd.
Ik dank namens jou de schrijvers van de berichtjes hier. Voor ons heel waardevol en troost gevend.
Ik ben blij met alle reacties.
Tegenwoordig zijn er zoveel moderne communicatiemiddelen die jij niet meer hebt meegemaakt. Ik heb het daar met jou al eerder over gehad. Zo stonden er op Facebook ook veel reacties die op jouw heengaan betrekking hadden en waar positief over jou werd geschreven.
Vandaag scheen het zonnetje, weet je nog? Nu regent het hier met af en toe wat lichtflitsen van een onweersbui.
Ik sluit deze dag af met een tevreden gevoel wat aandacht voor jou betreft. Het is nog 21 mei.
Twintig jaar geleden...
Dag Maurice. Dikke knuffel en kus van ma. 

Hi,

How are you today was de eerste vraag en daarna begonnen we aan de orde van de dag.

20 jaar geleden, het was de meivakantie en na de vakantie zouden we je weer zien. Dit was helaas niet meer zo. We werden opgebeld met het droevige bericht. Meneer Kip is helaas door een ongeluk om het leven gekomen.

Onwerkelijk, dit kan niet waar zijn. Waarom? Dat vraag ik me nog steeds af.

Ik heb het je nooit persoonlijk kunnen zeggen, maar bedankt dat je er voor ieder persoon was die jou op dat moment nodig had. Het maakte je niet uit of je al naar huis moest. Nee hoor, je leerlingen, die stonden op 1.

Lieve Maurice, het gaat goed hier. Een kleine persoon is volwassen geworden en begint ook de haren te verliezen. Ik denk dat het de leeftijd is.

Vandaag 21 mei werd ik door het bekende nummer "Angels" toch weer terug gesleept naar 20 jaar geleden! Je bent uit het oog helaas, maar niet uit het hart. Daar heb je een plekje gekregen en koester ik onze mooie momenten.

Dankjewel Maurice!
Letten de engelen goed op je daar boven?

Liefs,
Je Turkse vriend 

20 jaar?
Als de dag van gisteren...
Vanochtend besprak ik met Jan hoe je was, dat we precies wisten hoe de deurklink van de personeelskamer klonk als jij hem opende, we legden collega's uit hoe je lokaal eruit zag, wie je was, hoe je deed en hoe jouw overlijden enorm veel indruk maakte op iedereen. Hoe we van slag waren en hoe "Angels" nooit meer hetzelfde klinkt... 

Bedankt grote vriend,, you know why ...

Vergeten zullen we je nooit 

Dag mijn lieve jongen,
Het is weer zover. Vandaag 21 mei.
Precies twintig jaar geleden dat je afscheid van ons nam. Maar al die twintig jaar ben je elke dag in onze gedachten geweest. Je moeder bezoekt je bijna dagelijks. Als ze een dag overspringt, is er iets bijzonders aan de hand. Altijd zorgt ze ervoor dat je graf er verzorgd uitziet en zorgt zeker ook voor mooie bloemen.
Op een dag als vandaag zijn de boeketten iets groter natuurlijk.
Vanmorgen zijn we weer bij je geweest om op deze speciale dag jou bloemen te brengen.
Twintig jaar klinkt voor buitenstaanders zoveel en in andere situaties geldt dat natuurlijk voor ma en mij , maar in jouw geval voelt dat zeker niet zo.
Voor er weer visite komt vandaag, heb ik de computer maar gepakt om jou eerst een berichtje te sturen.
Ik zou zoveel dingen kunnen schrijven. Je neef ligt op dit moment in het ziekenhuis met ernstige ziekte en daarom begrijp ik een beetje wat er door de ouders heengaat. Maar ik laat het maar eerst even zo. De zon schijnt in ieder geval. Hopelijk ook figuurlijk voor mensen die het moeilijk hebben.
Heel veel liefs en een dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer een heel speciale dag voor ons. Vrijdag na Hemelvaart is altijd een beetje beladen. Helemaal in de avond. Omdat we toen het rampzalig bericht van je overlijden binnenkregen.
Natuurlijk is het geen 21 mei, maar deze vrijdag is gewoon heel apart.
Vanmorgen zijn ma en ik op bezoek geweest bij de vrouw van je grote vriend Hendrik in Willemsoord.
Ik zag daar in de kamer weer de lange tafel staan waar jij altijd een vaste plek had op je eigen stoel daar. Het was vandaag de datum van overlijden van Hendrik. Nu precies vijf jaar geleden.. Vroeger kwamen Hendrik en Cissy altijd bij ons op 21 mei en dus is het gewoon dat wij nu naar Willemsoord gaan. Op 21 mei kunnen wij zeker weer op haar bezoek rekenen.
Als mijn gedachten dan weer naar vroeger gaan, denk ik altijd aan jullie verhalen over het sportweekend dat jullie daar altijd organiseerden en beleefden. Slapen in tenten in de tuin daar. Vanmorgen zag ik heel snel even de boomhut die er nog altijd staat. Oude herinneringen komen dan weer boven. Ik denk dan ook aan de afscheidsdienst van Hendrik bij hem in de tuin. Dat was plechtig en ontspannen tegelijk. Jij hebt dat niet meegemaakt. Toen was je al 15 jaar bij ons vandaan.
We hebben met Cissy nog weer wat oude herinneringen opgehaald.
Morgen is de crematie van je oud-leraar Engels en Duits. Donderdagnacht naar ziekenhuis in Zwolle gegaan en zondagmorgen overleden. Behalve dat hij jouw docent is geweest, was hij mijn oud-collega en vriend. Dertig jaar lang hebben we samengewerkt aan school. Wij appten de laatste tijd regelmatig en daarom schrok ik enorm van zijn overlijden, omdat hij aangaf nog altijd kerngezond te zijn. Hij zou in juni 85 jaar worden, maar dat gaf je hem nog lang niet.
Ik zit hier nu onder de overkapping. Er komt bezoek binnen geeft ma aan.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag is het Koningsdag. Voor jou nog een onbekende naam.
Koninginnedag zegt je meer.
De aanleiding om je dit bericht te sturen is het beeld van twee kinderen die op versierde fietsen bij ons voor ons huis door de straat fietsten en dat me aan jou deed denken.
Het waren twee kinderen op fietsen die helemaal versierd waren in het oranje.
Toen jij ook een kleine jongen was, had ma voor jou je fiets ook helemaal oranje versierd.
Maar ook aan jezelf was alles oranje gekleurd.
Er was een bord aan bevestigd met als titel: "Als dit geen oranje is, weet ik het ook niet meer."
Glunderend nam je de hoofdprijs na afloop in ontvangst.
Dit ging gelijk door me heen toen de kindertjes voorbij fietsten.
Mijn ogen zijn nu gericht op de fotoschilderij boven de tv aan de muur.Daar was je nog jonger dan bij de optocht.
Je was daar misschien een half jaar. Je zit daar bij je 3 jaar oudere broer op schoot. Hij houdt je vast zodat je niet wegrolt.
Als ik naar je kijk op deze foto, voelt het als onrechtvaardig dat je maar 28 mocht worden. Maar goed dat we dat op dat moment niet wisten. En volgende maand is het al twintig jaar geleden dat je ons verliet.
Niet verder over nadenken. Maar lukt niet natuurlijk.
Laten we de warme herinneringen maar koesteren.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice.