Maurice Kip

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Het gaat allemaal zo snel. Vandaag even naar de jaarmarkt geweest hier.
Het is prachtig weer en we hebben met verschillende mensen gesproken natuurlijk en koffie gedronke, volgens traditie, bij Annekies ouders.
Zij waren er helaas niet. Vader in verpleeghuis en moeder er op bezoek. Allemaal erg triest.
Nu maar hopen dat alles goed komt.We zijn net weer thuis en daarom nu eerst even iets tegen jou zeggen. Ma is even naar de winkel maar ze haalt vast een bloemetje voor je op ook. Doet ze meestal op de 21ste, ook al heb je veel mooie bloemen die soms wekenlang goed blijven.
Je weet dat ik je veel zou willen vertellen, maar zo is het goed.
We houden nog altijd enorm van je en ook missen we je nog altijd. Dat gevoel gaat nooit voorbij.
Dag mijn lieve jongen.
Kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Ik heb vandaag een bijzondere ervaring gehad die ik aan je kwijt wil.Vanmorgen was ik bezig op het internet en opeens viel de verbinding uit. Later ontdekte ik ook dat de telefoon het ook niet meer deed. Ik dacht dat alles zichzelf wel weer wat zou herstellen, maar uiteindelijk ben ik maar eens bij buurvrouw Rensje gaan informeren of zij ook geen internet hadden , omdat ze ook bij KPN zitten.
Zij hadden het wel en bij haar heb ik telefonisch contact opgenomen. Ik kreeg toen een jongeman aan de lijn en ik noemde mijn achternaam en woonplaats. Hij vertelde me dat hij eerder ook een leraar in het voortgezet onderwijs had gehad met dezelfde achternaam.Ik vroeg hem of dat in Meppel was, maar hij antwoordde dat het in Lochem was. Ik viel bijna stil van verbazing en een heel bijzonder gevoel overviel me en ook hem later een beetje.
Ik wilde graag meer weten natuurlijk, maar het ging natuurlijk over de storing die hij via de telefoon probeerde te verhelpen.Ik wist gewoon dat alles nu voor elkaar zou komen, omdat er gewoon een heel vriendschappelijke band ontstond. Hij regelde een monteur voor me die langs zou komen. Deze is niet geweest omdat er in de centrale iets fout was en de storing tot alle tevredenheid werd opgelost.

Ik heb hem nog eens naar zijn naam gevraagd en als ik het goed verstaan heb, is het Ruben Hogenvorst of Hogervorst. Hij vertelde me dat je hem een paar jaar les had gegeven en dat jij zijn mentor was geweest en dat dat in klas V 1K was geweest in het jaar 2000. Hij was nu zelf 27 jaar en woonde nog in Lochem Hij vertelde dat hij op de foto toen die lange blonde slungel was. Ma en ik zullen nog eens kijken of we die klassenfoto nog hebben. Ik heb hem nog gevraagd of hij Anjo en Jan nog kende. Hij wist het nog precies, gymnastiek en beeldende vorming.

Dit "MOEST" ik je gewoon even vertellen omdat ik het als iets fijns heb ervaren maar ook emotioneel.

Dag mijn lieve jongen. Ma roept me om te komen eten.
Kus van haar en dikke knuffel die ze van jou zo mist. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer een 21ste. Het begin van de lente. Buiten leek het er vanmorgen niet op. Regenbui hier.
Maar nu weer even droog. Ik zou je veel willen vertellen, maar zoals je begrijpt, lukt me me dat niet altijd.
Je vriendin zal vandaag vast ook bellen. Dan halen we samen nog wel weer herinneringen op.
In gedachten deel ik veel gevoelens met je. Dat is wel zo fijn en vertrouwd.

Dag mijn lieve jongen 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag dus de 21ste. We gaan zo meteen naar je graf in Meppel om het daar even wat te fatsoeneren.
Is natuurlijk niet nodig, omdat ma er wel voor zorgt dat alles er altijd heel verzorgd uitziet.
Volgende week is het al weer vakantie van de scholen. Ik ervaar dit nu intussen als totaal anders als vroeger. Ik merk dat er nu meer afstand ontstaat tussen de band die ik eerder met school had dan nu.
Ik had zo pas nog even je Zweedse muilen aan en realiseerde me dat jij ze altijd graag droeg en jij er ook mee naar school ging soms. Op zulke momenten ben je gewoon even weer heel dicht bij me, omdat het een vorm van tastbaarheid geeft. Dat zal ik mezelf wel wijsmaken natuurlijk, maar de illusie alleen al ervaar ik als fijn.
Ik heb je zoveel te vertellen, dat weet je.
Dat ik je nog altijd enorm mis, is jou wel duidelijk gelukkig.

Heel veel liefs en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Morgen is het al weer een 21ste. Ik zie nu dat ik hier een maand geleden was om jou een berichtje te sturen. We hebben het heel druk gehad met het toneel. Gelukkig hebben we veel succes gehad en hebben we veel mensen kunnen laten lachen.
Lachen is gezond zeggen ze vaak. Is ook zo denk ik, maar er zijn ook te vaak situaties dat het lachen je snel overgaat. Ik weet dat je me al te goed begrijpt. Dat is ook het enige wat ik voor nu even tegen je zeg.
Morgen kom ik wel even weer bij je terug.
Het is fijn dat ik mijn " onzichtbare" gevoelens bij je kwijt kan.


Dag mijn lieve jongen.

Extra knuffel en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Wat vliegt de tijd. Ik ben vandaag met de trein weggeweest. Ik had een dag vrij reizen. Ik ben gewoon in de eerste de beste trein gestapt die op het station in Meppel aankwam. Deze ging richting Leeuwarden en zo heb ik vandaag een bezoek gebracht aan Stavoren en aan Sneek. Stavoren was wat stil. dat viel me wat tegen, maar zag wel dat ze het daar vooral van de zomer moeten hebben. Daarna ben ik teruggereisd naar Sneek en heb de stad bewonderd. Dat vond ik wel een leuke plaats.
Daarna via Leeuwarden weer terug. Toen ma me weer van het station haalde om 5 uur, zijn we nog even via de begraafplaats gereden, omdat ma me daar iets wilde laten zien.
Het leek wel of er een tornado langs was geraasd. Gisteren had ik ze al druk zien snoeien op een andere plaats daar, maar vandaag zijn ze ook bij jou op het pleintje geweest. Onvoorstelbaar veel hebben ze daar gesnoeid of weggehaald. Het is op dit moment gewoon geen gezicht meer, maar ik hoop dat alles zich snel zal herstellen. Dat zie je vaker in de natuur.
Eerst moet het even lelijk worden om het later weer mooi te krijgen.
Tenminste daar gaan we maar vanuit.

Ik ga nu even de krant lezen en uitrusten van de vermoeienissen van vandaag.

Dag mijn lieve jongen.
Knuffel en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Hier ben ik weer even. Ik zou je zoveel willen zeggen, maar ik ga er maar vanuit dat je mijn gedachten kunt lezen.

Wat ik wel wil zeggen dat ik zo pas een telefoontje kreeg van een goede vriendin met de mededeling dat ze vandaag heel veel berichtjes over mij had gelezen of Facebook. Als ik jou zou moeten uitleggen wat Facebook is, zou ik wel een poosje bezig zijn. Een poosje geleden heb ik het hier juist gehad over het feit dat er op internet en op gebied van mobiele telefonie zoveel veranderd is na de ontdekking van de sms door jou.
Natuurlijk weet ik nu dat jij ook Facebook had gehad. Ze noemen dat social media. Je had het er vast ook druk mee gehad.
Maar ik moet toegeven , dat het voor veel mensen wat vreemd is dat ik nog steeds geen Facebook heb. Want als je dat niet hebt, doe je eigenlijk niet meer mee in deze wereld.
Maar wat blijkt nu? Er is een account op Facebook waar ze over mij praten als leraar in Meppel. Ik schrok er wel een beetje van natuurlijk toen ik dit bericht te horen kreeg.
Omdat ikzelf geen Facebook heb, kan ik het ook niet lezen, maar ik hoorde van onze vriendin, die ook jouw vriendin was, dat er al 131 reacties over me stonden. Zij heeft me een aantal voorgelezen en het was toch erg leuk dat er zoveel positieve reacties over me binnenkwamen. Ik zei net al tegen ma dat jij er een beetje " concurrentie" had bij gekregen.
Het was en is altijd fijn om over jou de positieve dingen te horen van oud-leerlingen.
Nog altijd jammer dat jij het zelf nooit hebt gehoord, maar het geeft en gaf ons altijd steun.

Ik zal nog eens proberen of ik alles wat over me gezegd is, te lezen. Ben wat minder nieuwsgierig naar wat ze gezegd , maar meer wie iets heeft geschreven.
Ik heb een paar namen gehoord en dat was erg leuk.

Ik geef van ma aan jou een dikke knuffel en een kus. We missen je nog altijd dagelijks lieve jongen. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is er weer een nieuw jaar ingetreden.
Wat zal het brengen?
Fijn dat je gedachten kunt lezen.

Dag mijn lieve jongen.
Kus en liefs van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag was er weer een mooi kerststukje op je graf neergezet. Het was van Jelte en Gretha uit Deventer. Zo fijn dat je oud-collega en zijn vrouw je blijft bezoeken en jou met een bloemstukje "vereert". Het doet ma en mij natuurlijk ook erg veel lieve jongen.
We zullen je weer extra missen morgen en overmorgen. Op mijn gevoelens hoef ik hier gelukkig niet in te gaan, omdat je dat wel zonder woorden begrijpt.
Ik wens jou ook fijne kerstdagen. Je hoort er voor ons nog altijd bij.

Dag mijn lieve jongen.
Een extra dikke kerstknuffel van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Ik heb Fokke net laten lezen dat er zelfs vanuit Namibië nog aan je wordt gedacht en toen zag ik dat de aanhef van het vorig berichtje " mijn lieve jongens" was. Dat is in dit geval niet geheel correct, maar je weet dat het ene kind niet meer of belangrijker is dan het het andere voor ouders. Je kunt hooguit over "anders" spreken.
Ik had het net over spelen met taal, maar daar heeft dit foutje niets mee van doen. Ik ga het ook niet meer corrigeren. Ik heb gewoon drie jongens en daar slaat deze titel zo kort voor Kerst dan maar op. Francois en jij en Matthew zijn onze drie jongens. Dus dat misverstand uit de wereld geholpen. Laten we het gewoon houden op een Freudiaanse vergissing

Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongens,

Vandaag is het weer een 21ste. Dus weer even reageren. Je zult het niet geloven, maar op dit moment zijn we bij Fokke. We surfen hier mee op het internet van iemand anders.
Ik realiseer me nu dat er op het gebied van internet zoveel veranderd is nadat jij er niet meer bent. Was jij nog druk bezig met je " ouderwetse" sms'jes waarvan ik toen al niet veel snapte. Nu is het whats-app en wifi. Maar dit snap ik nu allemaal wel. Jij denkt bij wifi nu zeker aan wiefie en denkt dat ik het fout heb geschreven, maar jammer voor jou dat je dit allemaal niet hebt meegemaakt. Onvoorstelbaar dat de ontwikkeling op elektronisch gebied zo snel is gegaan. Door wifi lijkt het soms wel dat er minder aandacht bestaat voor wiefie, omdat de jeugd meer aandacht heeft voor het apparaat dan voor het wiefie zelf. Ik denk dat jij van beiden had genoten als je er hier nu was geweest. Een beetje spelen met taal is de hobby van ons tweetjes altijd geweest. Het is ook de taal hier die we samen hebben ontwikkeld om toch in het openbaar met elkaar van gedachten te wisselen. Wat dat betreft lijkt het wel op wifi, omdat ik ook alleen maar gebruik kan maken van dit apparaat om met jou te communiceren.
Ik weet niet of de andere mensen die wifi gebruiken, ook het persoonlijke missen, maar je snapt wel dat ik nog zo graag persoonlijk contact met jou had gewild.
Vandaag is de kortste dag en de langste nacht.
Op dit moment is het even buiten niet donker en somber gelukkig, maar ben blij dat het vanaf vandaag 's avonds weer wat langer licht blijft.
Het lijkt echt dat er een duidelijk klimaatverschil aan het ontstaan is. Het begint gewoon wat warmer te worden, maar de warmte die ma en ik missen, ben jij nog altijd. Maar dat weet je intussen wel. Maar ik wil het je nog eens heel duidelijk vertellen.
Je vriendin zal vandaag zeker nog bellen. De school heeft nu twee week vakantie en jij???

Vanuit Een doe ik je de groeten nu en een dikke knuffel en kus van ma die elke dag je boompje ontsteekt. Dat zie je hopelijk wel.
Dag mijn lieve jongen. 

Dag mijn lieve jongen,

Het is vandaag voor ons een speciale dag zoals je weet. Ik hoef je niet uit te leggen waarom. Ik vraag me dit "waarom" wel vaak af.
Het is al weer even geleden dat ik je hier iets heb verteld, maar in gedachten doe ik het heel vaak.
Vanmorgen troffen we op je graf weer een mooi bloemstukje aan van Marjan.Zij vergeet je niet en ook ons niet, want toen we bij huis kwamen, ontdekten we dat ze ook bij ons aan huis was geweest.

Ook de vader van Jan is overleden. Zal hem vast ook veel doen.
Afgelopen zondag zijn ma en ik naar een bijeenkomst in Meppel geweest in het Wilhelminapark. Dan is er een speciale herdenkingsmoment voor ouders met overleden kinderen. Dit hebben we al een paar keer meegemaakt nu. Het is wereldwijd en overal branden dan kaarsjes en ook je naam wordt nog weer eens genoemd. Want je naam horen noemen, is nog altijd belangrijk voor ons Maurice. In ons hart leef je zeker nog altijd voort en dat zal zo blijven totdat we er zelf niet meer zijn. Wie weet, zien we elkaar dan weer.
We kregen net een paar foto's binnen van ons ander "sterretje". was fijn natuurlijk. Life goes on.
Behalve dar je van Marjan een mooi bloemstukje kreeg, heeft ma natuurlijk ook weer gezorgd vooe een prachtig bloemstuk voor je.
Je weet wel hioe handig ze daarin is. Het is voor mij ongelooflijk hoe ze dat voor elkaar krijgt. Ook voor mijn ouders heeft ze mooie bloemstukken gemaakt en die hebben we afgelopen week daarheen gebracht.
Ook naar Dinie een mooi bloemstuk gebracht. Dat gebeurde elk jaar en ook nu weer dus.

Ik lees hier het stukje over de "gevederde" vriend en vind het fijn te lezen. Ik denk dat jij het prachtig vindt dat ze je nog altijd zo noemen.Geeft gelukkig aan dat je nog niet vergeten en ook ons niet, omdat we stom toevallig vandaag een kaart van hen kregen.

Dat ze zelfs vanuit Namibië aan je denken na zoveel jaar is gewoon hartverwarmend voor ons.
Je hebt in de de beperkte jaren dat je hebt gewerkt veel los gemaakt.
Behalve "Angels" was er nog meer dus.Maar nu ik dit zo las , kwamen herinneringen over verhalen die je wel over school vertelde, weer bij me boven.
De school was je leven Maurice.
Ik heb het vaker gezegd. Nu ik er zelf niet meer werk, voel ik het steeds beter aan.

Ik zou je nog zoveel dingen willen zeggen nu, maar jij weet dat dat niet hier in het openbaar. Laten we het op telepathie houden, dan is het ook goed.
Tot zondag zou ik zeggen.
Dan is het weer de 21ste.
Dan worden ook de dagen weer wat langer. Want donkere dagen voor kerst voelen soms extra donker aan. De natuur zorgt ervoor dat het licht weer langer zichtbaar is. Jammer dat "jouw lichtje"zo vroeg gedoofd moest worden en ons daardoor nog altijd in een vorm van "duisternis" houdt. Al zie je die "duisternis"niet, het zal altijd blijven bestaan.

Dag mijn lieve jongen.
Liefs , knuffel en kus van ma. 

Hallo gevederde vriend.
Ik hoop dat ik dat nog steeds mag zeggen(gevederde),want zo noem(d)en we je altijd.
Zomaar even een groet ,omdat ik aan jouw en je ouders moest denken. 

Lieve Maurice, ik zit in Namibië en ik hoor het nummer "We we'll rock you" Ik moet daardoor aan je denken aangezien we altijd op de tafels sloegen en klapten als je dat liedje opzette! Erg leuk altijd! X Ieteke 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer een 21ste. Ik ben nu wat laat met reageren, maar ik heb wel vaak aan je gedacht vandaag. Vandaag heb ik een kaarsje voor je aangestoken in de Sint Jan in 's Hertogenbosch. Wie had dat ooit gedacht Maurice?
Ik had vandaag een vrije treindag en ik heb altijd al deze kerk willen bezoeken. In mijn studietijd had ik er bij de lessen kunstgeschiedenis veel over gelezen en wist ik veel typische bouwkenmerken.
Ze zijn de kerk aan het restaureren en ik vond het een prachtig gebouw en prachtig ook van binnen.Ik heb een mooie, rustige dag gehad. Ik was alleen. Jammer,maar ma durfde het niet aan om mee te gaan vanwege haar gezondheid.

Woensdag ben ik naar de nieuwe school in Meppel geweest die officieel door koning Willem Alexander werd geopend. Bij de openingshandeling was ik niet, maar erna heb ik wel een heel mooie school gezien, maar ook veel oud-collega's ontmoet. Omdat ik op beide locaties heb gewerkt, heb ik met veel mensen weer gesproken. Erg leuk allemaal. Ik was er samen met Jack naartoe gegaan. Het voelde weer en beetje als vanouds.

Niet zo lang nadat ik vanavond thuis was, heeft je vriendin uit Borculo ook weer gebeld natuurlijk.
Ik kan nu gewoon natuurlijk zeggen, omdat we het eerlijk gezegd als heel natuurlijk zijn gaan beschouwen. Wat is ze toch een kei dat ze ons elke 21ste belt vanaf je overlijden.
Door haar is het contactgevoel met Lochem extra sterk gebleven.
Ik kan me voorstellen dat je haar als een fijne vriendin beschouwde en ook zo hebt ervaren.

Het kaarsje in Den Bosch zal inmiddels gedoofd zijn, maar onze gevoelens voor je en onze gedachten aan jou, zullen nooit doven. Dat geldt natuurlijk ook voor ons kleine "sterretje" en de familie. "Zwarte Piet" klonk gisteren als een geschenk.
Meer hoef ik je gelukkig niet te zeggen.

Van de dingetjes die ze van je graf hebben "genomen" hebben we tot dusver niets meer gehoord.
Het leven is geven en nemen, maar deze manier van nemen kan ik niet goedvinden lieve jongen.

Knuffel en kus van ma.
Zij mist jouw knuffel heel erg.
Dat weet ik heel zeker. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag zijn we naar Fokke geweest. In vergelijking met anders zijn we vandaag op tijd terug. Het heeft ook te maken het vroeger donker worden.
De laatste keer dat ik je schreef, was vorige week maandag. Toen ontdekten ma en ik dat er bij jou twee beeldjes waren " meegenomen". Achteraf zijn het drie dingen. Ook het lezend engeltje dat in de bloembak zat, bleek verdwenen. Ongelooflijk toch?
Bij verdere navraag en ook eigen onderzoek blijkt dat er tenminste bij vier personen iets weg is, maar we vrezen dat het aantal wellicht groter is. Omdat we dit zo'n rotstreek vonden, hebben we uiteindelijk toch aangifte gedaan bij de politie in Meppel. Daar heeft men dit probleem heel serieus opgevat. We troffen een agente die zich heel goed in onze situatie kon verplaatsen en dat had zeker ook te maken met haar eigen levenservaring.
Uiteindelijk is ze zelfs bij ons thuis geweest om het een en ander nog eens door te nemen.
Ma en ik zijn heel tevreden over de opvang en de behandeling door de politie. Natuurlijk gaat het niet om de materiële schade, maar we kunnen absoluut niet begrijpen hoe iemand tot zoiets in staat is.

Ook zijn je vrienden uit Willemsoord nog even bij ons langs geweest voor een kopje koffie. Dat was erg gezellig en ook zij zijn nu opa en oma geworden.Van een tweeling nog wel.Wat zou je het fijn gevonden hebben voor Kathy om moeder te zijn geworden.

We zullen afwachten wat de komende week weer brengt mijn lieve jongen.
Op de begraafplaats wordt het steeds " rommeliger" vanwege het vallen van de bladeren door de herfst.We doen ons best om het bij jou zo netjes mogelijk te houden.

Kus en knuffel van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag een trieste dag. Dit ligt niet aan het herfstweer waar je meestal niet vrolijk van wordt, maar dit jaar meer een geweldige nazomer is, waarvan we kunnen genieten. Wel vallen de bladeren af natuurlijk en daarom gaan ma en ik elke dag even op en bij jouw graf schoonmaken en zoveel mogelijk blad opruimen. Zo waren we vandaag tegen half twee bij jou en hebben de boel weer mooi schoon gemaakt. Aan het eind zagen we een briefje op het graf van iemand die tegenover jou ligt. Daar stond een oproep voor iemand die iets van dat graf had meegenomen op.
We konden onze ogen niet geloven. Omdat wij het druk hadden gehad met schoonmaken en er veel bloemen en andere planten op je graf stonden, was het ons niet direct opgevallen, maar toen we goed bij jou keken, zagen we tot onze verbijstering dat er bij jou ook twee dingen weg waren weggenomen. Het was dat mooie met de hand geblazen vogeltje dat ma speciaal voor jou had laten maken en op je graf had neergezet, omdat jij ook van vogeltjes en dieren in het algemeen hield. Daarnaast is er een mooi beeldje van een engel weg die zo symbolisch voor jou was en neergezet door vrienden.
Deze twee dingen hebben er jaren gestaan en zijn opeens verdwenen. Wie steelt er nu iets van een graf denk je dan.
Het is dit weekend gebeurd, omdat we je graf vrijdag hebben schoongemaakt en ma heeft deze twee beeldjes nog afgewassen waardoor we dat zeker weten. Meestal maakt ze het op zaterdag schoon, maar nu op deze dag. Toen we het "wanhoopsbriefje" van tegenover jou lazen, dachten we nog van : "Wie doet nu zoiets?
Wie steelt er nu van de doden?"
En als het je dan ook nog zelf overkomt, snap je er helemaal niets meer van. Jarenlang is het goed gegaan en het kwam niet bij ons op dat iemand dat ooit zou doen. Tot vandaag dus.
Gisteravond was het bijna donker toen we bij je waren en hebben we het niet gezien.

Ik weet nu even niet wat ik er van moet zeggen verder of hoe erover te denken.
Zeggen doe ik nu maar niets, maar denken vast veel meer.

Ik weet wat jij nu tegen ons zou willen zeggen lieve jongen.
Dat blijft ook tussen ons en daar hou ik me aan vast.

Knuffel en extra kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is het weer de 21ste.
Ik zie dat het precies een maand is geleden dat ik hier voor jou een bericht heb achtergelaten. Het heeft niets te maken met het feit dat ik niet aan je denk natuurlijk, maar het is soms moeilijk te bepalen wat ik wel of wat ik niet wil zeggen hier. Raar dat ik er vanuit ga dat jij deze berichtjes meekrijgt, terwijl er andere mensen zijn die het lezen zonder dat ik dat echt bewust tot me laat doordringen.

Vandaag is de herfst echt ingetreden in de vorm van regenbuien en veel wind. De bladeren vallen in hoog tempo van de bomen en veroorzaken grote rommel buiten.
Dat dit ook zo op de begraafplaats is, is duidelijk te zien op en om je graf.
Natuurlijk doen we ons best (onder supervisie van ma natuurlijk)om de rommel van de bladeren daar zoveel mogelijk op te ruimen. Ma is er heel precies in mijn lieve jongen.
Ik zou niemand anders weten die zo goed voor een graf zorgt zoals zij.
Jammer dat het weer op deze manier zijn intrede doet, want het maakt alles buiten zo somber.
Natuurlijk rijden we ook vaak langs het huis van Diny om daar het een en ander bij te houden en te controleren.
Het is zo raar om daar in haar huis te komen waar helemaal niets is veranderd sinds zij er niet meer is daar. Alles is nog zoals het altijd was en je hebt het gevoel dat ze zo weer binnen zal komen om door te gaan met het haar leven en met de vriendschap die er tussen ons was. We missen haar gewoon heel erg. Het was altijd fijn bij haar op bezoek te gaan.
Nog steeds hangt jouw foto, met daarbij een prachtige bloem, bij haar in de kamer aan de muur. Ik heb je dat al eerder gezegd dat ma en ik dat altijd in haar hebben gewaardeerd en ze heeft jou daarmee ook altijd een speciaal plekje gegeven in haar hart.Zo voelt het tenminste voor ons. Ze heeft op de foto bij ons thuis ook een plekje gekregen.

Door deze berichtjes naar je te sturen ga ik er natuurlijk vanuit dat je dit "ergens" meeleest. Mensen praten over het "hiernamaals". Hoe dit eruit ziet, weet niemand toch hier? Het is het vraagstuk dat veel mensen hier op aarde bezighoudt. Maar als je haar tegenkomt in "de ruimte" waar jullie zijn, moet je haar groeten. Maar dat zal je zeker doen.
Vorige week was ook bijzonder. Je weet dat toen ook onze trouwdag was. Met Marjan hebben we naar aanleiding hiervan nog gesproken over onze reis naar Londen die we toen van jou aangeboden hebben gekregen en waarbij je alles voor ons had voorbereid.je dacht dat we 35 jaar getrouwd waren, maar toen je alles geboekt had, kwam je tot de ontdekking dat het toen geen 35 jaar was, maar 34.
Achteraf maar goed, omdat we anders de reis niet hadden gemaakt, omdat jij er toen niet meer was en wij vast niet zelf meer waren gegaan.

Ik zit weer over vroeger te "zeuren"geloof ik.
Op school zat ik altijd uit te leggen waarom geschiedenis zo'n belangrijk vak was. Zonder de geschiedenis kon je het heden en de toekomst veel moeilijker begrijpen, legde ik altijd uit.
Wat jammer dat ik nu niet meer in het heden bij je ben en helemaal niet in de toekomst.
Jouw toekomst is voor ma en mij geschiedenis geworden. Geschiedenis die nog altijd onaanvaardbaar is en ook altijd blijven.
Het zijn nu de fijne herinneringen die blijven hangen en die we koesteren.
Maar we weten ook dat je in de harten van veel mensen nog altijd zult blijven voortleven.
Alleen jammer dat je daar zelf niet meer lijfelijk aanwezig bent.

Lieve jongen, het zal met het weer te maken hebben, waarom ik een tikkeltje weemoedig ben.
Weemoed gaat voor mij ook vaak samen met heimweegevoel als het om jou als ons kind gaat.
Waarom moet een kind voor zijn ouders "gaan"? Ik zal het nooit begrijpen en ook nooit aanvaarden. Het begrip "tijd" staat hier helemaal los van.
De tijd heelt in dit geval echt niet de wonden.

Dag mijn lieve jongen.

Kus en knuffel van ma.
Ze mist jouw knuffels nog elke dag. 

Dag mijn lieve jongen,

Gisteren heb ik de hele dag lopen denken dat ik jou nog even weer een berichtje moest sturen vanwege de 21 ste.Ik weet dat het geen verplichting is, maar toch.Ik heb het ma ook nog gezegd.
Gisteren naar Fokke geweest, tegen achten thuis en ook een hele tijd gisteravond met je vriendin uit Borculo gesproken via de telefoon. Die vergeet dat nooit hoor.

Ik begin nu een beetje anders dan ik van plan was. Ik had je willen zeggen dat Wilma vandaag jarig was, maar tot mijn blijdschap lees ik hier dat ze je het zelf al verteld heeft.
Zoals je weet , vergeet je moeder vast niet om kaarten te sturen naar mensen die voor jou zeker waardevol en geliefd zijn geweest en andersom uiteraard.
Fijn dat Wilma ook aan jou heeft gedacht hier. Vandaag viert ze "nieuwjaar" dus.
Met de feestjes zal het bij haar wel goed blijven gaan, denk ik. Vandaag zal ze wel naar school zijn.
Voor ons als ouders zou het zeker fijn geweest zijn als je dit jaar ook weer mee had kunnen helpen bij het voorbereiden van een feestje.
Een groter "feest" was voor ons dan niet denkbaar geweest.
Ik moet me nu maar troosten met de gedachte dat jouw korte leven voor ons een groot "feest"voor ons moet zijn geweest. We willen ook alleen maar de fijne dingen van je onthouden.
Wilma praat ook al over tien jaren lang.
Ben blij dat ze je nog altijd niet vergeten is.

Ook bij Diny is het voor ons nu zo anders. We zijn zaterdagavond nog even bij en in haar huis geweest. Bloemen weer geven en dat soort kleine dingetjes. Ma en ik zullen haar vreselijk missen mijn jongen.

Maar het leven gaat door. Dat zeggen ze tenminste en is ook zo natuurlijk.
Verstandelijk benaderd dan.
Maar het scheiden van gevoel en verstand is niet altijd even gemakkelijk. Voor mij kan dat ook niet, maar ja, wie ben ik?
In ieder geval wel jouw vader en daar hou ik me maar aan vast.

Knuffel en kus van ma. 

Morgen alweer mijn "oudejaarsdag"... De dag die ik alweer 13 jaar geleden ook groots heb gevierd met jou als geweldige hulp bij alle voorbereidingen, maar ook vooral daarna. Het wordt alweer mijn derde verjaardag op mijn fijne stekkie in Lochem. Jammer dat jij dat jij hier nooit meer zult komen. Maar je bent wel meegegaan symbolisch. Je foto en wat andere tastbare herinneringen gingen natuurlijk mee bij de verhuizing. Vandaag ook weer een mooie kaart van je ouders en van jou natuurlijk symbolisch. Hoe trouw zijn ze daar in! Dit is de tiende kaart denk ik... vanaf het allereerste moment dat jij mijn feestjes niet meer meevierde valt er jaarlijks een groet uit Staphorst in de bus... zo lief! Het zijn schatten Maurice, daar heb jij maar mee geboft. Helaas veel te kort...