Maurice Kip

Dag mijn lieve jongen,

Een half uur geleden zijn de laatste gasten weggegaan die bij ons zijn gekomen vanwege 21 mei. Twaalf jaar geleden is het nu dat het rampspoed zich voltrok. Vanmorgen kwamen de eerste mensen al op bezoek en in de loop van de dag wisselde dat af. Ma neemt nu net afscheid van je broer en zegt dat ze nu naar bed gaat. Ze heeft weer goed voor haar gasten gezorgd zoals je begrijpt. Natuurlijk kan ik niet alle namen noemen die hier voor jou zijn gekomen en ook jou bloemen hebben (mee)gebracht. Maar het is voor ons als gezin erg fijn dat we altijd nog veel medeleven ondervinden op deze speciale dag. Natuurlijk kregen we ook weer kaarten en telefoontjes van mensen. Natuurlijk ook weer telefoon van je "vriendin"die ons elke maand belt. Ik zei net dat ik niet alle namen kan noemen, maar er was een telefoontje bij dat me me heel erg verraste en ontroerde tegelijk. Het was van je oud-leerling Mustafa met wie ik een poos heb gesproken en die ons beloofde dat hij binnenkort weer eens bij ons langs komt. Hij vertelde me dat hij in februari af zal studeren als onderwijzer. Ik weet zeker dat je heel trots op hem zult zijn. Ik herinner me weer dat hij ooit eens vertelde dat jij eigenlijk zijn inspiratiebron en voorbeeld was geweest als leraar. Daarom hoop ik ook dat hij zijn plek in het onderwijs zal vinden.
Dat moest ik toch even kwijt. Vandaag was ook de bekerfinale voetbal tussen Staphorst en Flevoboys. Je weet dat we trouwe aanhangers zijn, maar vandaag konden we het niet opbrengen om erheen te gaan. Tegen 9 uur hoorden we vuurwerk knallen en wisten we dus dat er gewonnen was. We hebben hier ook de hele dag buiten gezeten onder de carport en het natuurlijk ook over jou gehad. Ik ga nu zo ook naar bed. Het was een fijne, maar ook inspannende dag.
Dag mijn lieve jongen. Tot de volgende keer.
Knuffel en kus van ma. 

Dag Maurice, wij kennen elkaar niet maar door de lieve berichtjes van je vader (en moeder) kom ik zo af en toe naar je pagina om deze te lezen. Veel liefs aan iedereen die, vooral vandaag, aan je denken en missen. 

21mei

Altijd in mijn hart!

Anjo 

vandaag even stil staan bij 21 mei 2004. Gisteren ook nog zo'n M-momentje. Collega op een zelfde motor als die ik ook ooit had. "Begint het niet weer te kriebelen?" vroeg een ander. Nee, niet echt. Maar ik dacht wel aan onze ritjes die we af en toe maakten ... Voor altijd in ons ? Maurice! 

Hallo met Irmgard,je kan niet zeggen de tijd kruipt,want het is 12 jr geleden op 21-5-2004 kwam het verschrikkelijke bericht ,mijn goede vriend Fokko hebben het er nog vaak over ,en het blijft pijn doen en ik heb waardering voor jullie Harm & Hennie hoe jullie ermee omgaan maar ik kan voelen hoe dat van binnen zit . Liefs en sterkte voor morgen .ik denk dat de zon schijnt morgen en dat we buiten kunnen zitten . 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is het Eerste Pinksterdag. Ik heb net een berichtje gestuurd naar Randy die jarig zou zijn geweest. Voor zijn ouders en zijn zus is dit natuurlijk een moeilijke dag. Terwijl het leven van anderen doorgaat, blijft een dag als deze voor deze mensen natuurlijk ook moeilijk.
Vandaag zijn we bij Fokke geweest en dat was fijn.
Ik geef je van je moeder een dikke knuffel en een kus. 

Dag mijn lieve jongen,

Het is weer vrijdagavond na Hemelvaartsdag. Je weet wat dit voor ons betekent. Het is wel geen 21 mei vandaag, maar de dag na Hemelvaart zal altijd in ons geheugen gegrift blijven.
Kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is het weer een dag waarbij ik ontzettend vaak aan je moet denken. Dat begon vanmorgen toen ik naar de kast keek vanuit mijn stoel en mijn ogen gericht waren op de foto die daar van jou staat. Het is een lijstje met verschillende foto's van jou erin. In het midden staat je guitig gezicht van toen je een kleuter was, daaromheen de andere. Ook als jongen van een jaar of vijftien met je mooi bos haar. Daar kijk je quasi serieus op. De ander met je broer samen en nog eentje in motorpak. Ik was toen alleen thuis en vele beelden gingen als een film langs me heen bij het zien van de verschillende foto's. De tranen stonden in mijn ogen toen het weer eens tot me doordrong dat we je nooit meer terug zullen zien en dat terwijl je altijd bij ons bent. Ik kom net thuis van een flinke wandeling en ma vertelt me een anekdote over jou waarbij herinneringen van vroeger en verlangens van tegenwoordig bij beiden naar boven komen. Hoe is het in vredesnaam mogelijk dat je straks al 12 jaar niet meer bij ons bent. Er zijn momenten, zoals nu, dat ik je zo weer binnen zie komen via de voordeur de woonkamer in en ons op je eigen manier begroetend. Als zulke dingen bovenkomen in die gedachte, wordt het verlangen naar jouw terugkomst enorm sterk. Dan komt de vraag van waarom toch weer boven. Waarom jij, waarom toen, waarom niet ik maar jij? Dat was toch een natuurlijker situatie? Daarna realiseer ik me weer dat al deze vragen geen enkele zin hebben en het een keihard feit is dat je er niet meer bent en dat je niet meer bij ons zult zijn. Lieve jongen, er zijn van die dagen dat
...
Liefs en kus van ma. 

Op dit moment, 21 april is het prachtig zomers weer. Gewoon onvoorstelbaar fijn. Op dit moment zit ik buiten in de tuin om jou een berichtje te sturen. Ma is al de hele dag druk geweest met de schoonmaak in de kamer. Vitrages wassen en dat soort dingen. Ik ben toen ook maar naar boven gegaan en ben daar ook wat met de opruiming bezig gegaan. Het wordt tijd om veel dingen op te ruimen die nog altijd te maken hebben met mijn werk. Ik realiseer me steeds beter dat mijn werktijd voor de klas erop zit. Ik heb daar nooit echt aan kunnen wennen, want ik was nog graag een poosje doorgegaan, maar dan wel op mijn voorwaarden. Gewoon lekker lesgeven aan een groep kinderen. Jij en ik weten allebei hoe dit kan voelen. Maar ik zal hier verder maar niet ingaan.
Bij het opruimen kom ik natuurlijk allerlei dingen tegen. Zo vond ik ook een kaartje van je oom Fokke die hij me ooit eens heeft gestuurd. Ik heb geen idee in welk jaar hij dit heeft gestuurd, maar het heeft wel met jou te maken. Op het moment dat ik bezig was met dit op te schrijven ging de telefoon en was dat je vriendin Anjo uit Borculo. Natuurlijk wist ik wel dat ze nog zou bellen, maar alleen niet hoe laat. We hebben weer heel wat bijgekletst en het is zo fijn dat we dit contact nog steeds met haar hebben. Ik vind het zo mooi dat Esther nu bezig is met de studie Engels zoals jij die ook hebt gevolgd. Ze loopt nu ook stage. Wat zou het fijn geweest zijn als ze bij jou stage had kunnen lopen. Maar dit is mijn stille wens die helaas nooit in vervulling zal gaan.
Het wordt wel een wat ingewikkeld verhaal zo, maar ik wil mijn gevoelens over dat kaartje van je oom Fokke toch even kwijt, omdat het me vanmiddag zo raakte.
Binnen op het kaartje had hij geschreven: "Weer zo'n dag. En ik hoop dat wij samen sterk mogen blijven, ja toch?"
De buitenkant van het kaartje had een heel mooie beeltenis. Als tekst stond daarbij: "Op een heel mooi plekje is aan de hemel een sterretje geschilderd." Dat beeld en de tekst raakte me heel erg. We missen nu weer twee sterretjes Maurice.
Ik kom met mijn gedachten weer in de werkelijkheid doordat ma me roept binnen te komen om hapje te komen eten.
Dag mijn lieve jongen.
Kus en knuffel van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Dat ik al een poosje niets meer van me heb laten horen, zul je wel begrijpen. Ma en ik hebben het lekker druk met onze "kostganger". Hij voelt zich weer helemaal thuis bij zijn vader en als hij hier is bij ons.Omdat Je broer geen vakantie meer heeft, logeert hij weer bij ons en dat doet ook weer aan vroeger denken toen we als gezin ook vaak bezig waren met het doen van spelletjes. We hebben intussen al heel wat potjes zitten kaarten en bij "Japie"heb ik zelfs weer een potje zitten schaken. Opa moest weer even op repetitie, maar kleinzoon hielp hem wel natuurlijk, maar hij hielp zichzelf ook lekker aan de overwinning. Jaap verwende hem ook en vindt het ook fijn dat "de kleine", die al behoorlijk uit de kluiten gewassen raakt, weer te treffen bij hem in de zaak.
Je snapt dat het allemaal veel te ver voert om al onze activiteiten hier te vermelden, maar de Rummikub van gisteravond deed me weer denken aan de tijden dat wij als gezin hier druk mee waren. Jij en je broer waren altijd fanatiek met dit spelletje bezig en toen ma, ik en Matthew hiermee bezig waren, voelde het gewoon voor me dat jij en Frans er ook deel van uitmaakten. Helemaal bij het wachten als jullie, soms lang, naar oplossingen zochten.Ik was eigenlijk al verleerd hoe Rummikub werkte, maar het fijne familiegevoel was op slag terug door het te spelen.
We gaan nu zo even naar je toe in Meppel. Dat doen we even met zijn drieën. Ma wil nog wat plantjes in de bakken doen daar. Zij zorgt dat alles er perfect bij jou uitziet, maar dat heb ik vast al vaker gezegd. Ik heb nog een heleboel te vertellen, maar laten we dat voor dit moment maar bij telepathie houden.
Dag mijn lieve jongen.
Kus van ma. 

Hello my fine feathered friend !

Zo af en toe heb ik weer een Maurice momentje. Wat zou hij er van denken? Hoe zou hij reageren? Zou hij nog steeds die gammele Nokia 3310 op zak hebben, onverwoestbaar als altijd?

Dan denk ik weer aan dat lelijke koffertje wat uit de achterbak van het dieseltje tevoorschijn kwam bij een overnachting in Zwollywood. Tandenborsteltje, onderbroekje, foute deo. Alles vast klaarzetten, want morgenvroeg weer fris de auto in richting Lochem. De late avonden in Zwolle, de pints bij Sally O , het broodje donner op de terugweg.

Dan krijg ik een enorme grijns op mijn gezicht die lange tijd blijft staan. Goede momenten. Vriendschap. Vrolijkheid. De grijns is er nog steeds. In de loop van de dag zal deze weer verdwijnen, maar de gedachte aan jou zal deze snel weer doen verschijnen.

Martijn 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is het al weer de 21ste. Nu van maart en dus is het voorjaar begonnen. Een nieuwe lente en een nieuw geluid? Jouw geluid helaas niet. Dat heeft ma gelukkig nog altijd op haar telefoontje en als ze er een keer niet op tijd bij is, ben jij het die het even voor haar verwoordt op jouw eigen manier.
Wel hebben we vandaag weer een ander geluid thuis in de persoon van je neef en onze kleinzoon die nu weer even teruggekeerd is met zijn vader. Hij is en blijft "ons sterretje" dat voor ons het nieuwe geluid en licht brengt in welke vorm dan ook. Hij is nu druk bezig met zijn tablet dat hij heel handig manipuleert. Ik realiseer me nu opeens dat jij helemaal geen benul hebt wat een tablet is terwijl al jouw oud-leerlingen dit nu wel weten en waarschijnlijk ook allemaal zo'n apparaat hebben.Ik heb het er wel eens vaker over gehad wat voor ontwikkelingen er op elektronisch gebied na jouw overlijden hebben plaatsgevonden. Als ik "ons sterretje" soms bezig zie met dingen op dit gebied, geloof ik soms mijn eigen ogen niet.Hijzelf kan er vaak gewoon niet bij waarom opa dingen op dit gebied niet weet of begrijpt. Dat er inderdaad veel veranderd is in de sociale media, blijkt ook wel uit de beschrijvingen uit het boek van Francien die dit zelf ook aangeeft. Jij kent alleen nog de msn-periode, maar na die tijd is er zoveel veranderd. Niet in essentie denk, maar wel in de manier waarop. Ik denk dan ook aan de manieren van pesten die op scholen maar ook daarbuiten kan voorkomen. Daarbij kan het boek van Francien ook heel goed een belangrijke rol spelen Francien. Daarom heeft je lieve vriendin Anjo het boek zeker hier ook aangeraden om te laten lezen door kinderen of klassen.
Op dit moment loop "ons sterretje" hier even bij ons langs, kijkt ons aan en lacht ons toe. Ik steek mijn duim op en hij doet het terug en keert daarna weer terug naar zijn tablet. Zijn wereld? Nee hoor, je moeder, die hier bij me zit, heeft er ook al eentje. Het apparaat zit nu aan de stroom. Ze was altijd al bij de tijd, maar op deze manier blijft ze het gelukkig ook.
Dag mijn lieve jongen. Ma maakt weer wat lekkers voor tussen de middag. Je herkent het vast nog wel. Zullen je broer en "ons sterretje" vast wel van genieten.
Dag mijn lieve jongen.
Knuffel en kus van ma. 

Wat een mooi bericht dat Matthew weer even terug is bij zijn vader en grootouders.

Ik heb het boek van Francien Regelink gelezen Ik kan het een ieder aanraden om het de klas of je kind te laten lezen.

Maurice ik denk dat je beretrots zou zijn geweest als je het had kunnen lezen. Leuk om de belevenissen op loc V zo herkenbaar terug te zien.En wat hadden we daar een prachtige tijd samen!

Minder leuk hoe een moment van onachtzaamheid en onbevangenheid het leven van een leerlinge zo kon beïnvloeden. Maar een pracht boek om de huidige jeugd hier op te wijzen! 

Dag mijn lieve jongen,

De laatste keer dat ik je schreef, was 1 maart en nu is het al weer 10 maart. De tijd vliegt gewoon om. Je zult begrijpen dat ons leven even op zijn kop heeft gestaan nu we weer herenigd zijn met onze kleinzoon. Gisteren is hij met zijn vader naar hun eigen huis gegaan om daar wat dingen te ondernemen. Het is natuurlijk leuk om misschien wat oude schoolvriendjes te treffen. Hier zijn de kinderen allemaal weer naar school.Maar het is toch goed dat hij nog weer even in zijn eigen vertrouwde omgeving is. Jammer dat jij er niet bent om ook van onze kleien "ster"te genieten. Hij heeft al wel een paar bloemetjes bij je neergelegd en af en toe vertelt hij dingen over je die hem bezighouden, al heeft hij je nooit gekend. Dan komen herinneringen van verhalen blijkbaar bij hem naar boven of hij stelt vragen hoe bepaalde dingen waren toen jij nog leefde. Hij is ook altijd graag even op jouw kamer om daar nog even wat rond te kijken of er nog iets van zijn gading is aan te treffen. Ik krijg nu berichtje van hem via skype. dat ga ik nu even bekijken. Dag mijn lieve jongen.
Kus en knuffel van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Gisteravond tegen 9 uur ging opeens onze deurbel. Ma en ik hadden net koffiedrinken achter de rug. We hadden geen benul wie er aan de deur zou staan op dat tijdstip.Toen ik naar de deur ging, zag ik vanuit de verte door het raampje in de deur een man staan. Toen ik de deur open deed, voelde het alsof er een wonder was gebeurd. Je broer Francois en zijn zoontje Matthew stonden voor de deur. Francois had niets tegen ons gezegd. We wisten niet wat we zagen natuurlijk. Eindelijk weer eens iets geweldigs wat ons overkwam. Vandaag samen een gezellige dag gehad. Onze kleine "ster" heeft nu vakantie en zal hier een aantal weken blijven. Dat hij zou komen, wisten we wel, maar dat het zo zou gaan , wisten we niet natuurlijk. We hopen de komende weken op een fijne manier door te brengen. Het is net alsof de tijd even stil heeft gestaan, maar dan op een heel prettige manier.
Dag mijn lieve jongen.
Extra dikke knuffel van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vanmorgen heb ik je al een berichtje gestuurd en ik wist niet wat er verder allemaal zou gebeuren natuurlijk. Zoals altijd belt Anjo ook nog altijd de 21ste en ook dus vandaag. We waren weer terug van Fokke. De hele familie daar zat aardig in de lappenmand hoorde ik wel. De griep gaat nu blijkbaar daar rond in Borculo. Bij toeval hoorde ik van Anjo dat ze daar deze week voorjaarsvakantie hebben. Ik merk nu steeds meer dat ik buiten het onderwijs geraakt ben, omdat ik geen idee heb dat er weer een vakantieperiode is aangebroken. Ik las toevallig in de krant vandaag dat er zoveel mensen op wintersport gingen en vroeg me al af hoe dit kon.
Dus op je school hebben ze nu dus vakantie en ik vermoed dat dit hier de volgende week is. Anders zie ik het morgen wel hier in de buurt.
Wat ons vorige week vooral zo bezig hield, namelijk het boek van Francien, kwam natuurlijk ook weer ter sprake met Anjo.Zij had het boek nog niet gelezen, maar is wel van plan om het te kopen. Helemaal omdat ik vertelde wat er allemaal in staat over jou. Ik vertelde haar ook dat er andere namen van collega's werden genoemd en dat er ook een gymnastiekdocent werd genoemd , omdat Francien gek was op gymnastiek en sport. Toen ze me vroeg welke naam dat was, vertelde ik haar dat dit Balen-Blanken was en ik vroeg haar of ze die ook kende.Ergens kwam me die naam wel een beetje bekend voor, maar ik kon er niets bij bedenken Toen ze zei dat zij dit zelf was, stond ik totaal perplex. Ik ken alleen maar haar huidige naam Bosman, maar toen ze vertelde dat haar dochter nog altijd die naam had, begon er weer een lichtje bij me te branden. Ik vind het fijn voor jou en ook voor ons, dat zij hier in het boek nog wordt genoemd. En dat we daar op zo'n verrassende wijze achter kwamen. Ook hebben we nog even gesproken over enkele andere namen die werden genoemd in het boek. Een aantal daarvan herinner ik me nog altijd goed natuurlijk, omdat jij daar altijd persoonlijk contact mee had en wij later ook nog toen jij er niet meer was.

Zo zie je maar weer hoe dingen kunnen lopen. In dit verband was "Triple B" een leuke anekdote die hierdoor ter sprake kwam. Dat weet jij je vast nog wel te herinneren. Hoe je leerlingen op deze benaming kwamen, weet jij vast wel.

Liefs en knuffel van ma. 

Goedemorgen mijn lieve jongen,

Het is al weer de 21ste van de maand. Het is gewoon onvoorstelbaar hoe de tijd "vliegt". De afgelopen week was erg rustig in vergelijking met de week of weken ervoor. Vorige week was gewoon heel heftig vanwege de emoties die het boek van Francien bij ons opriep. Het was ook wel heel bijzonder om jou op deze manier weer "tegen te komen". Het is toch heel apart hoe mensen naar elkaar kunnen kijken als leerling en docent, maar ook als mens. We hebben het er vroeger aan tafel wel eens over gehad. Dan vertelde je verschillende verhalen over belevenissen die je op school had meegemaakt. Het was dan voor ons wel eens moeilijk om hiervan een goed beeld te krijgen hoe dat in werkelijkheid dan verliep. Maar als we dan lezen dat een boek aan jou opgedragen wordt en je op een prachtige manier wordt beschreven, denken we nu dat je het als docent toch goed hebt gedaan. Je lijfspreuk: "We leren niet voor de school maar voor het leven" komt eigenlijk heel goed tot zijn recht op deze manier. Dat Non Scolae ook nog ergens anders voor wordt gebruikt in verband met jouw persoon, doet ons als familie ook erg veel natuurlijk.
Vandaag zullen we het vast nog even over je hebben bij Fokke. Ook hij heeft het boek gekocht.
Dag mijn lieve jongen.
Knuffel en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Het is nu zondagavond, 21 uur en nu even tijd om tot rust te komen. Geestelijk tenminste. Lichamelijk heb ik het grootste deel van dag rustig op mijn stoel voor het raam gezeten. Samen met Francois en ma, die in de kamer zaten. Francois is tegen zessen weer naar huis gegaan. Hij is gisteren mee geweest naar het toneel. Gisteravond was de laatste toneelvoorstelling. Dat was de zevende op rij en het publiek heeft erg genoten. En als dat zo is, dan geniet je als toneelgroep natuurlijk ook.
We hebben heel veel succes gehad,kun je wel zeggen.
Ma en ik hadden de afgelopen tijd best een drukke tijd. Maar we zijn wel blij dat we toch weer deel uitmaken van deze groep. Ik had nooit gedacht dat we na jouw overlijden ooit nog weer deel zouden uitmaken van deze groep fijne mensen. Maar je moet weten dat je bij heel wat oefenavonden en ook uitvoeringen toch wel "aanwezig" bent. Er zijn vaak heel wat situaties waarbij je heel dichtbij voelt. Zijn het niet bepaalde lachsalvo's, dan zijn het wel de liedjes Feel en Angels van je grote vriend Robbie Williams die opeens klinken. Toeval? bestaat dat? Ik ga daar nu maar niet op in. Ik zal dat vast al wel eens eerder hebben gedaan en krijg daar geen antwoord op.
Knuffel en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Wat een drukte allemaal vandaag na de heftige dag van gisteren. Vandaag zijn we naar Makkum geweest naar een oud-schoolvriend van me. Zij zijn ook al eens bij ons geweest. Ik heb je dat al eens verteld. Ook zij hebben een zoon verloren en dat praat een stuk makkelijker als het over bepaalde gemeenschappelijke gevoelens of ervaringen gaat. Natuurlijk heb ik daar verteld over wat ons gisteren overkwam bij het lezen van het boek van Francien en wat jouw rol hierin speelde. Het was gewoon erg fijn daarover te praten met mensen die de gevoelens van ma en mij op dat punt zo goed aanvoelen.
Weet je wat ik nog gedaan heb na het plaatsen van dit bericht hier gisteravond? Ik heb Francien nog een mail gestuurd om haar te bedanken dat ze jou in dit boek op zo positieve manier noemt en dat ze dit boek zelfs aan jou heeft opgedragen.

Toen we vanavond weer thuis waren, ging ik de mail even bekijken en tot mijn verrassing had Francien ook al weer gereageerd. Het was erg fijn te lezen wat ze daar weer zei.

Ik zie ook dat Wilma weer gereageerd heeft en je vertelt wat er gebeurd is. Ik had al in het boek gelezen dat er een Wilma voorkwam en toen wist ik ook eigenlijk wel dat het "onze" Wilma zou zijn en dit blijkt nu dus ook echt zo te zijn. Er zijn meer mensen die genoemd zijn in het boek en van wie mij de namen nu ook weer bekend zijn uit jouw verhalen of van ontmoetingen met sommigen van hen na jouw overlijden.
Ik las nu maar even weer een "pauze" in. Tot een andere keer mijn lieve jongen.

Knuffel en kus van ma. 

wat is het toch mooi en bijzonder... je naam gaat weer rond, nu in een boek en nog wel op de eerst pagina. Francien ken ik inmiddels ook, al is het pas sinds november, toen ze met haar verhaal naar buiten kwam. Ze heeft toen persoonlijk aan mijn mentorklas voor het eerst haar verhaal gedaan en verteld wat ze toen allemaal dacht en beleefde.
Haar verhaal gebruik ik nu in de mentorlessen over het gebruik van social media. Toen nog in een heel ander perspectief dan nu natuurlijk. Ik ben heel benieuwd naar het boek, maar nu nog meer nu ik het verhaal van je vader hieronder lees... trots op jou Maurice! Om wie je was, maar ook op wat je ons en je leerlingen allemaal hebt meegegeven!