Maurice Kip

Dag mijn lieve jongen,

Het is intussen al december geworden. Waar blijft de tijd. Vandaag was er heel slecht weer voorspeld, maar achteraf viel het mee. Tenminste hier.
We hebben de sneeuw op je graf maar opgeruimd. Opgeruimd staat netjes zullen we maar zeggen.
Jammer dat in een nacht veel van de mooie bloemen helemaal kapot zijn gegaan.

Heel verrassend voor ma en mij om de naam van Loraine weer tegen te komen. Wij kennen maar 1 Loraine en gaan er vanuit dat zij is die wij bedoelen. Zo fijn dat ze je niet vergeet en dat hier ook kenbaar maakt. Bij die naam komen voor ons allemaal weer herinneringen boven die met je kindertijd te maken hebben.
Zou zo graag willen dat we dit over konden doen. In gedachten kan dit gelukkig nog wel en misschien maak ik het daarom nog veel mooier dan het was. Warme herinneringen bewaren we aan die tijd.
Helemaal nu er vandaag weer sneeuw ligt. Sleetje rijden, sneeuwhutten bouwen, sneeuwballen gooien...
Dat beeld blijft altijd bij me. Was toen zeker ook met Loraine. Dat jullie allebei voor de klas terecht zijn gekomen, hadden we als ouders ook nooit kunnen denken in die tijd.
Ma en ik hebben haar al heel lang niet meer gezien, maar het zal intussen al een hele dame zijn geworden.

Moet nog steeds wennen dat ik niet meer voor de klas sta. Mis het nog steeds.
Werken met jonge mensen kan zo fijn zijn. Maar er verandert ook veel lieve jongen.
Ook in jouw school is er veel veranderd. Het nieuwe gebouw heb je niet meer meegemaakt.
Jouw favoriete locatie is intussen al afgebroken.
Alles gaat snel.

Voor de meeste mensen gaat alles snel. Soms vragen mensen mij ook wel hoe lang het met jou geleden is dat je van ons bent weggegaan.
Voor ma en mij blijft het natuurlijk korter dan voor de buitenwereld. Er zijn ook mensen, zo bleek me uit een gesprek, die zich niet kunnen voorstellen dat jij geen dag uit ons geheugen bent. Dat zij zich dat niet kunnen voorstellen, kan ik me dan vanzelfsprekend niet voorstellen. Natuurlijk begrijp ik het wel dat de belevingswereld van de meeste mensen anders in elkaar steekt dan de onze, maar vergeten doen we nooit, geen dag. Op verschillende plaatsen en momenten worden we dagelijks aan je herinnerd.

Het is al laat op de avond. Het is zo bedtijd.
Zie dat ma al beetje in dromenland is op de bank.
Morgen is het 8 december en is de sterfdag van oma Kip. Zoals ik met jou schrijf nu, zo zul jij hopelijk al contact met haar hebben gehad.
Zo vreemd voor mij als vader dat mijn zoon en mijn moeder al weer met elkaar zijn verenigd.
Hoop dat je dan ook al " kennis hebt gemaakt" met mijn vader die jij , en hij jou, nooit heeft gekend.

Ik geef je dikke knuffel, zoal ik ze van jou vroeger kreeg en je je krijgt kus van ma.

"Dag mien jong". 

I will never forget you...

xxx 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer een 21ste. Ik ben wel wat laat op de dag, maar ik ben je niet vergeten hoor.
Ben vandaag alleen weg gweest met de trein.
Amsterdam, Schiphol, Leiden.
Heb veel gewandeld en veel bekeken. In gedachte was je vaak bij me, zeker toen ik hoog boven op een vesting stond en over Leiden kon uitkijken.
Het leek wel alsof we samen wat " in hogere sferen" terecht waren gekomen.
Ma vandaag met Fokke op stap geweest.

Ben nu net een uurtje thuis en heb intussen ook met Anjo gesproken. Zij vergeet je zeker niet. Zou jij ook niet gedaan hebben. Zeker niet in deze tijd.

Voor nu dikke kus en liefs van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Het is maandagmorgen en ik denk aan jou. Je weet vast waarom.
Waarom lijkt alles soms zo moeilijk?
Ik mis je jongen.

Je vader. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Natuurlijk moet ik dan gewoon even iets zeggen. Het voelt haast als een verplichting, maar is het niet natuurlijk.
Vandaag bij Fokke geweest en op tijd teruggegaan. Omdat het nog licht was, hebben we de bloemen die hij voor je meegegeven had,direct maar bij je neergezet. Mooie gladiolen.
Als het mooi weer blijft, zullen ze heel lang bij je blijven bloeien.
Toen we daarna thuiskwamen, kwam er (natuurlijk?) nog een telefoontje vanuit Borculo.
Zo fijn dat telefoontje altijd te krijgen. Natuurlijk praten we over heel veel dingen en ook over school, jouw school ook nog altijd. Zo voelt het voor mij ook nog altijd als ik het woord Lochem hoor noemen.
Ook je lieve vriendin mist jou en je onvoorwaardelijke steun nog altijd. Zeker in bijzondere situaties, maar dat weet jij zelf als geen ander. Als je "vanboven" een beetje mee kunt regisseren, zul je het vast niet laten lieve jongen.
Ik hoop dat je dat op meer fronten zou kunnen doen. Wens de vader van de gedachte?
Laten we het daar maar op houden.Lees net hieronder van iemand die jij en ik allebei niet kennen, dat een goed mens te vroeg is heengegaan. Voor ons als ouders ben en blijf je natuurlijk een lieve, goede jongen. Welke ouder vindt dit niet van zijn of haar kind, maar dat je te vroeg bij ons bent weggegaan, klopt helemaal. Kinderen dienen niet voor hun ouders te gaan. Dat voelt als heel onnatuurlijk en zeker als onrechtvaardig, maar we zullen het moeten accepteren. De vraag is of deze vorm van acceptatie wel acceptabel is. Waar het hart (nog altijd) vol van is, ...

Dag mijn lieve jongen.
Kus van ma. 

Ja Meneer Kip...nog zo veel willen zeggen ..nog zo graag dingen willen horen...zo graag ff de armen op je schouder voelen..ook ik ken dat gevoel...even aan mijn ouders vertellen dat ik nu drie kleinkids heb ..soms even willen zeggen hoe ik me voel..wat verdriet of blijdschap kan zijn...maar weet net als u dat we daar geen andwoord meer op krijgen..we moeten er mee leren leven,maar dat is niet zo makkelijk wat anderen soms denken...maar voor u is het erger dan voor mij...want het is jullie kind wat overleden is...geen toekomst voor hem geen gezinnetje,het is allemaal oneerlijk.weet wel dat jullie zoon nooit vergeten zal worden..en dan bedoel ik bij heeeeeeel veel mensen niet.. wat jullie zoon heeft vele harten gestolen...ook die van mij .al ken ik jullie zoon niet ..maar door de verhalen wat ik altijd lees...mochten veel mensen een voorbeeld zijn van jullie zoon...een goed mens is te vroeg heen gegaan ... 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag speciale dag zoals je weet. Gewoon moeilijk om wat te zeggen. Maar je begrijpt het vast wel.
Wat speciaal en indrukwekkend voor ons te lezen hoe Wilma de ervaring met "Angels" beleeft.
Helemaal na het lezen van de mededeling dat haar toetsenist een oud-leerling van jullie beiden is en die deze anekdote weer ophaalt.
Voor ons natuurlijk altijd leuk dat op deze manier weer iets over jou te horen.
Ik heb het al vaker gezegd natuurlijk, maar na het overlijden hebben we zoveel andere facetten van je leven te horen gekregen, omdat iedereen jou op zijn/jaar eigen manier heeft meegemaakt en dat doorgegeven aan ons, op wat voor manier ook.

We zullen vandaag vast aan je denken en aan zoveel meer.
Dag mijn lieve jongen.
Kus van ma. 

Angels...
Afgelopen maandag, koorrepetitie... voor 't eerst oefende ik mee met "Angels". Ik vond het best spannend natuurlijk, want nog altijd is dit nummer verbonden met jou.
Ook onze toetsenist, Stefan Potman voelt deze verbintenis heel sterk. Hij was destijds leerling van je (en ook van mij) en samen hebben we nog even weer herinneringen aan je opgehaald.
Zo vertelde hij dat je tijdens een toets het lokaal aan het versieren was voor kerst. En toets of geen toets: je ging gewoon op de tafel van hem staan... gewoon omdat jij dat zo deed en we daar nu smakelijk om kunnen lachen! Vaak zou ik willen dat... 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag zulk mooi weer. Vanmorgen met ma bij je geweest in Meppel.Alles ligt er mooi bij met al die bloemen.
Jammer dat de bladeren van de bomen vallen en de herfst begint, maar daar was vanmorgen bij jou gelukkig nog niets van te merken. De zon scheen prachtig en het was windstil.

Hier is en blijft het ook stil Maurice. Al schijnt de zon door het raam, de "echte",menselijke warmte zou ik liever willen voelen. Gewoon je lach, je knuffel, je lijfelijke aanwezigheid. Je was altijd "onze zon" die straalde, net zoals dat "andere zonnestraaltje dat zoveel licht en warmte uitstraalt".
Heel vaak, als ik aan je denk, bekruipt me een heel vreemd gevoel door me niet te kunnen voorstellen dat ik je nooit meer echt zal zien. Het is allemaal zo oneerlijk mijn lieve jongen.Ik weet dat ik daar zoveel woorden aan kan wijden als ik wil, maar dat het niets helpt. Maar het gaat me om dat onmachtige gevoel dat soms kan ontstaan en me overvalt.
Ook bij het zien van bepaalde foto's.
Maar zal ophouden. Kan het toch niet verwoorden. Daar zijn ook geen woorden voor. Sommige gevoelens zijn ook niet te beschrijven.
Ma komt weer thuis en heb ik dus motief om te stoppen.
Dag mijn lieve jongen. Ik hou van je.Maar dat wist je al.
Kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Het is nu vrijdagavond ,even na tienen. Ik heb net mijn mail nagekeken en we zitten hier in de kamer. Ma kijkt tv en ik laptop op schoot.
Vandaag een eind gewandeld. Was tenminste de bedoeling. Maar in het begin kwam ik al drie personen tegen met wie ik een praatje maakte.
Op het evenemententerrein kwam ik je oud-leraar van de basisschool tegen en we hebben een paar uur samen staan praten. Natuurlijk kwam jij ook ter sprake en zoveel andere herinneringen.

Op het evenemententerrein waren ze bezig met de voorbereiding van de Truckersdag voor morgen.
Toen ik daar Arjan zag voorbijkomen die ook in de organisatie zit, moest ik gelijk aan jou denken. Aan de tijd dat je altijd druk bezig was met het onderhoud aan je eigen auto en die van Jan.

Heb nog met Anjo gesproken ook via de telefoon deze week. Zij mist je ook heel erg, omdat je haar door dik en dun zou steunen.
Ik hoef je daar echt niets over te vertellen. Je weet het gewoon.

Ik ben nu elke dag thuis, maar mis op de een of andere manier de school toch nog steeds.
Er verandert zoveel op de scholen lieve jongen.
Wat was je op school soms op bepaalde gebieden je tijd al vooruit. Ik heb daarvan nog vele voorbeelden op de computer staan.
Ik weet zeker dat je nu had genoten van een elektronisch schoolbord en een laptop.
Robbie Williams zou vaak op het scherm verschijnen en zijn te horen.
Toen ik vorig jaar soms alleen in het lokaal zat, deed ik dat ook voor jou. Is zo vreselijk emotioneel dan.
Daarom ook zo leuk te lezen dat het bij Wilma en haar zanggroep ook gezongen zal worden.
Ik weet zeker dat dit voor haar een heel andere lading heeft dan voor alle andere mensen van die groep.

Het is nu half 11.
Ik wens je ook maar fijn weekend.
Maar bij jou altijd lang weekend natuurlijk.

Ik hou van je mijn lieve jongen.

Kus van ma. 

21 sept, mijn oudejaarsavond! Er staan weer twee verjaardagskaarten in de vensterbank. Eén van jou en één van je lieve ouders. En nu ben ik dus alweer jarig... 11 jaar geleden vierde ik ook oudejaarsavond. Uiteraard vanavond ook nog over je gehad. En weet je: met mijn popkoor gaan we Angels instuderen. Mooi toch?
Liefs, ik ga nog even opruimen, en dan snel slapen... 

Dag mijn lieve jongen,

Vergeet in de vorige boodschap helemaal je een kus te geven van ma.
Dat hoort intussen ook al een beetje bij onze traditie hier.

Kus en knuffel van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is het weer een 21ste. Kan haast niet anders meer dan dat ik hier even bij je moet komen. Is al gewoon een traditie geworden intussen.
Ik zie dat ik op 24 augustus voor het laatst een berichtje heb geschreven, maar zoals ik vaker zeg: we vergeten je echt niet mijn jongen. Geen dag dat je niet meerdere keren in onze gedachten bent en we aan je denken of over je praten.

Er zijn intussen een aantal weken gepasseerd en er zijn verschillende dingen gebeurd. Fokke was jarig op de 28ste augustus en vorig weekend zijn we naar Wia en Lukas geweest. Ik zie dat Wia hier ook al is geweest. Toch denk ik dat je als klein kind wel van Wia hebt gehoord via Fokke of wel eens bij hen in Eelde bent geweest. Maar zeker weten doe ik dat niet natuurlijk.

Ma is nu weer naar je toe om je bloemen te vervangen voor de herfst. Zoals Jenny hieronder schreef, zorgt ma er altijd voor dat je graf er heel mooi bij ligt. Ook Fokke geeft vaak bloemen mee om bij je neer te zetten en veel bloemen bloeien buiten heel erg lang. Zo is het bij tijden echt een bloemenzee, lijkt het wel.

Gisteren waren ze op de begraafplaats bezig bomen te snoeien, wat leidde tot een grote rotzooi.Ook was er woensdag een enorme hagelbui geweest, hoorden we gisteren.
Toen snapten we pas waarom zoveel bloemen ineens zo anders waren geworden.
Het was vast een heel locale bui.

Maandag is oma Kip jarig en op 14 september mijn vader, jouw opa die je nooit hebt gekend.
Hij is al zoveel jaren langer overleden dan dat hij geleefd heeft. Ma is al druk bezig om ook voor hen mooie bloemstukjes te maken. Dat is haar wel toevertrouwd.

Je weet dat ik je zoveel andere dingen wil zeggen of vragen, maar dat het beter is om dat niet te doen.

Vaak kijk ik, 's avonds als ik naar bed ga, naar de foto in de trapopgang waarop jij als jongen van een jaar of 10 afgebeeld staat met Francois en Hasan, de grote zwarte hond van Fokke.
Zo gebroederlijk naast elkaar achter het huis bij opa en oma in Een. Konden we de klok maar terugdraaien.
Je was voor de buitenwereld allang een volwassen man toen je overleed, maar voor ons bleef je gevoelsmatig altijd een kind die we natuurlijk wel los lieten en die ook wel vertrouwd was los te lopen. Maar ook "grote mensen" blijven kind. Zeker als je ze terugziet op foto's uit het verleden die altijd associaties en herinneringen (of verlangens? blijven oproepen.

Dag mijn lieve jongen.
Ik mis je. En meer. 

zaterdag weer naar het kerkhof geweest...en ook weer even bij jullie zoon geweest meneer kip...het was weer een bloemenzee zo als altijd..bewondering voor uw vrouw die het zo mooi onderhoud...heel veel bewondering hier voor.. 

Lieve Maurice ,
ook al kennen we elkaar niet echt persoonlijk ,ik ken jou oom Fokke heel goed en weet daarom ook zo goed wat voor een lieve en sociale jongen jij bent.
Vandaag zijn je ouders en oom bij ons geweest en hebben het natuurlijk over jou gehad.
Het doet ons allen heel veel pijn en verdriet dat jij niet meer onder ons bent.Regelmatig steek ik een kaarsje aan voor al onze vrienden en vriendinnen en daar hoor jij ook bij lieverd.
Je blijft in m'n gedachten.
Lieve groet van Wies. 

na vandaag ga je overal en altijd mee naar toe met je "Kip-mobiel"... samen met Jan. RESPECT voor jou, Jan en jullie vriendschap!
4-ever 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag een heel emotionele dag. Vandaag is je grote vriend Jan vanuit Hummelo met "jullie" MG via Dalfsen, Staphorst naar Meppel gekomen. Het was zowel voor hem als voor ons een heel aparte ervaring. Hij had het het je beloofd dat hij jou zou vereren met een bezoek met jullie "zwarte Ferrari". Hij heeft zijn woord gehouden en heeft dat bevestigd met het aan jou geschonken MG-embleem.
Andere mensen kunnen moeilijk begrijpen hoe ingewikkeld dit allemaal klinkt, maar het is en was iets tussen Jan en jou.
Ma en ik waren trots en vol emotie toen we jouw naam in door jezelf geschreven letters op de achterkant van de auto terug konden lezen. Het staat er echt achterop: M.W.O. Kip.
Je maakt echt deel uit van "jullie" oldtimer.
Toen Jan wegreed van de begraafplaats, was er voor ons drietjes weer een bepaalde periode afgesloten. Ma en ik zagen je in gedachten weer bezig met het schuren van verschillende onderdelen en het bewaren daarvan bij ons op zolder. De halve auto had je bijna meegenomen naar ons huis.
Na jaren van zwoegen door Jan, is het er eindelijk van gekomen. De auto is echt een juweeltje om te zien en ma en ik hebben een geweldige, maar ook indrukwekkende middag gehad.

Ook was het fijn om weer met Jan te kunnen praten over jullie vriendschap, collegialiteit en " uitgehaalde streken". Je begrijpt dat ik niet op alle details inga mijn lieve jongen. Al met al was het gewoon een enerverende ervaring.
Ma en ik kunnen ons voorstellen dat jullie echte vrienden waren.

Gisteren speelde Lochem en omgeving ook al een belangrijke rol. We zijn de hele dag bij Dinie in Vorden geweest. Was ook een heel fijne dag. Op de heen- en terugreis werden we voortdurend met naamborden van Lochem geconfronteerd. En als ik de naam Lochem lees of hoor, associeer ik dit altijd ogenblikkelijk met jou. Dat zal denk ik altijd zo blijven. De naam Lochem is en blijft voor mij altijd een beladen naam.

Vanmiddag was het begin van de MG-periode en het einde van mijn fototoestelperiode. Had jij daar misschien de hand in? Twee periodes afgesloten? Of is dit , zoals ze soms zeggen, toeval? Bestaat toeval?
Voor de een wel , voor de ander niet. Wie is de een en wie is de ander?

Mis je vandaag extra mijn lieve jongen. Je weet waarom.

Liefs en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vanmorgen was ik al van plan om hier iets voor je te schrijven, maar ik heb maar besloten om eerst met ma naar jou te komen om de bloemen te verzorgen. Die hebben door de hogere temperaturen extra water en verzorging nodig. Ma zorgt ervoor dat jouw "plekje" er tiptop uitziet. Later hebben we bloemen gekocht voor Rene, die bij jou ligt en morgen jarig is.
Ma zal vast wel een mooi bloemstukje maken. Voor de ouders van Rene ook weer moeilijke dag morgen.

Toen we thuiskwamen, vroeg Freja ons nog voor verlaat kopje koffie en toen we thuiskwamen zagen we dat we gebeld waren door mobielnummer.
Ik had al het vermoeden dat het je vriendin uit Borculo zou zijn en het klopte dus.
Samen hebben we minstens weer een uur bijgepraat. Heel veel dingen passeerden weer de revue.
Ook haar vernieuwde website "Nonscolae" waar jij ook in genoemd wordt, kwam ter sprake. Ma en ik vinden het super dat ze haar instituut genoemd heeft naar iets wat met jou te maken had. Het was jouw lijfspreuk op school en voor je werk. Er zijn nu ook wel eens mensen die we bij jouw graf tegenkomen en die ons vragen wat de tekst "Non scolae sed vitae discimus" op je grafsteen betekent. Het is heel erg fijn dat Anjo en Cisca jou hiermee "in ere" houden.

Het is weer de 21 ste van de maand en dus hebben we weer "bijgekletst".

We missen je nog elke dag mijn lieve jongen. Er gaat geen enkele dag voorbij dat je niet in onze gedachten bent. Gedachten hoef en kun je ook niet altijd uitspreken.
Het missen van je kind is blijvend en dit gevoel van gemis zal nooit overgaan.

Liefs en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Dat ik niets schrijf hier, wil niet zeggen dat ik niet aan je denk hoor.
Maar dat weet je ook wel.
Ik vind de reactie van Janna heel erg fijn om te lezen.
Ma en ik hebben ook naar de slotceremonie van de Olympische Spelen en toen we "Always look on the bright side of life" daar ook voorbij zagen komen, zeiden we niets tegen elkaar , maar keken elkaar alleszeggend aan. Wij hebben niet hardop meegezongen zoals Janna, maar in stilte aan jou gedacht.
Dan daarna te lezen dat het voor meer mensen herinneringen opriep, doet ons goed.
Zeker van Janna. Ma en ik weten dat jullie tweetjes ook een aparte band hadden en zo te lezen gelukkig nog altijd HEBBEN.

Vandaag is het mooi weer en we hebben een paar dingen voor het toneel geregeld. Dit toneel is een onderdeel van het andere grote TONEEL. Zo voelt het altijd.
Alleen voor het grote TONEEL hoef je je rol niet te leren. Daarin krijg je als mens een rol toebedeeld die je op je eigen manier vorm moet geven. En dat valt niet altijd mee.
In het grote TONEEL doe je vaak iets zonder dat je het bent.
Ik heb dit al eerder gezegd. Woorden en situaties interpreteer je nu heel anders nu jij er niet meer bent. Associaties die bij me opkomen bij bepaalde woorden of situaties zijn nu heel anders dan toen jij er wel was.
Ik zou het met honderden voorbeelden duidelijk kunnen maken, maar is voor jou niet nodig.
De toekomst is zo anders geworden dan je je in je jongere jaren had voorgesteld en het leven loopt zo anders dan je gehoopt of gewild had.

Het leven op dit grote PODIUM gaat gewoon door.
Vaak bevind je je onopvallend tussen de coulissen en af toe treed je naar buiten en zien anderen je "toneelspel". Gelukkig kan iedereen deze rol interpreteren zoals hij/zij zelf wil. Zo gaat dat in het het LEVEN zoals ze dat hier noemen.

De vakanties van sommige mensen zijn al zo weer voorbij.
Het leven gaat verder lieve jongen. Met en zonder jou.
It's al in the game.

Kus van ma. 

Lieve Maurice,

Vanuit bed kijken we hier naar de slotceremonie van de Olympische Spelen en welk nummer komt natuurlijk voorbij? Always look on the bright side of life.. Uit volle borst meegezongen. Weer mooie herinneringen aan je leuke lessen! Ook toen zongen we uit volle borst mee :)

Liefs