Maurice Kip

Angels... onlosmakelijk verbonden met jou... maar nu ook met onze collega Netty. Van haar namen we vanmiddag afscheid in een prachtige dienst in de kerk in Laren. Een fotocollage over haar leven werd ondersteund met Angels. Heel mooi gedaan! Het kon natuurlijk niet missen dat ik, en ook andere aanwezigen ook aan jou dachten en met Anton en Ina heb ik ook nog over jou gehad... Angels, for ever... 

Dag mijn lieve jongen,

Het is nog vroeg op de dag. Zit achter mijn pc om mail te kijken.
Kom ook weer eens bij jou. Als het zo is, als ik me soms voorstel, zul je de dingen zo zien zonder deze berichtjes te lezen. Maar er zijn soms van die dagen dat je toch even wilt zeggen dat ik je mis en dat dit gemis nooit overgaat.
We hebben het de vorige week druk gehad op onze manier. Met toneelvoorstellingen geven. We hebben er nu vier achter de rug en er volgt nog een. Er was een voorstelling bij waar ik nu in de zaal heb gezeten in plaats van achter de coulissen. Er was een moment dat ik helemaal niet meer keek wat er gebeurde op het toneel, maar ik hoorde je lach gewoon tijdens het spel. Ik herkende je lach van eerder altijd al vanachter het gordijn.
Dat was voor ons ook zeker een graadmeter. Tijdens het spel waren we op dat moment gewoon met elkaar verbonden. Was zo een bijzondere ervaring.
Gelukkig hebben we groot succes met de toneeluitvoeringen en horen we veel complimenten. Dat is natuurlijk heel erg fijn en daar doe je het ook voor natuurlijk.
Dit wilde ik gewoon even kwijt. Weet je het in ieder geval.
Ik zou nog zoveel meer willen zeggen,maar ik plaats die gedachten hier in gedachten. Kun jij ze vast ook lezen. Past dus bij mijn voorstellingsvermogen waar ik het in het begin over had.
Kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Er ligt nu sneeuw buiten en het is echt winter nu. Heel fijne sneeuw dat hier valt nog. Maar in vergelijking met andere streken niet zoveel gehad hier.
We zullen straks nog even kijken hoe het er bij jou uitziet. De mensen van de plantsoendienst vegen letterlijk je paadje ook vaak even schoon.
Als dat niet zo is, doen we het zelf natuurlijk.
Heb het al weer druk met allerlei zaken hier. Hoop dat jij het ook een beetje ziet. Soms herhaalt de geschiedenis zich weer zonder dat je het wilt.
Dan rol je zo ergens in. Ik hoef je niet te vertellen hoe dit kan. Het overkwam jou en ons vaker.
Vandaag zal je vriendin vast en zeker weer bellen. Dan wisselen we weer allerlei dingetjes uit. Dit contact is voor ma en mij erg belangrijk.
Verleden, heden en toekomst zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, nietwaar?
Liefs en een kus van ma.
Ze mist je knuffel in dit koude weer. 

Dag mijn lieve jongen,

Vanaf het begin tot vandaag "route sixty-six" afgelegd en bereikt.
Dat was eigenlijk ook een doel dat jij je ooit eens gesteld had.
Het zijn dan wel twee verschillende begrippen in dit geval. Maar het blijft voor mij nog altijd niet te "verteren" dat ik deze route af heb kunnen leggen en jij niet.
Natuurlijk weer drukke dag gehad hier. De laatste gasten zijn net weg en nu ben ik nog even op deze dag op bezoek bij mijn eigen lieve gast.
Vandaag was je zeker symbolisch mijn gast aan tafel. Een graag geziene gast. Bij sommige mensen worden graag geziene gasten persoonlijk naar de wagen gebracht. Ik zie mijn graag geziene gast nog heel vaak via mijn geestesoog wegrijden voor zijn laatste rit. Ben dan nog altijd blij dat ik die grote achterband om de hoek heb zien weggaan door je persoonlijk te begeleiden op weg naar...
Helaas geen route 66.
Mijn rit zal route 66 vervolgen.
waar het eindigt, wachten we maar af. We zullen nog verschillende dingen op deze weg tegenkomen. Mooie? Ik hoop het wel. Maar zonder jou zal het nooit echt meer mooi kunnen worden.
Ik mis je mijn lieve jongen.
Ik mis mijn ster(ren)
Ik hoop dat er ooit nog weer eentje zal "stralen".
In mijn geest zal hij altijd blijven stralen.

Kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Het is al na twaalven. Ik zit nog even achter mijn computer en overdenk verschillende dingen.
Ik weet niet wat me ertoe brengt om je nu nog iets te vertellen.
Zou je veel kunnen vertellen, maar het lijkt me beter om het hier niet onder woorden te brengen.
Het lukt me ook niet zo best om mijn gedachten op de juiste wijze te formuleren nu.
Het enige wat ik kan zeggen is dat ik je nog elke dag mis en ik hoef niet uit te leggen waarom.
Als je hierboven ook slaapt, dan wens ik je voor nu welterusten.

(Nacht)Kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Was het de vorige keer de kortste dag van het jaar, nu is het de laatste dag van 2012.
2004 en 2012.
Acht jaar verschil. Maar onze werkelijkheid zo anders mijn jongen.
Zou eigenlijk moment moeten zijn om een jaar te herdenken, maar ik blijf alleen maar bij de dag van vandaag. Heb voor mijn gevoel vandaag een soort bedevaartstocht gemaakt. Ga hier maar niet verder op in, maar jij weet wat ik bedoel. Aan het eind was ik erg emotioneel en merk het nu aan mijn beenspieren.
Zit nu rustig met ma in de kamer.
Het is tot dusver heel rustig buiten. Het lijkt eigenlijk helemaal geen oudejaarsavond.
Komt misschien ook beetje doordat het wat regent.
Vandaag toch nog een lichtpuntje geweest door het onverwachte telefoongesprek. Ster die wat licht uitstraalt naar ma en mij.
Ook vanuit Canada nog telefoontje gehad van Asfaw die ook nog met liefde over jou spreekt en zich erg betrokken voelt bij ma en mij.

Ik geef je dikke knuffel, omdat ik eigenlijk zelf een knuffel van jou zou willen.
Mijn gedachten gaan heel snel, maar mijn tikkende vingers blijven achter. Je begrijpt het vast.
We wachten maar af wat 2013 voor ons brengt.
We blijven je zeker ook komend jaar missen. Daar helpt geen nieuw jaar aan.

Kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag de kortste dag van het jaar. 21 december. Ben erg blij dat het vanaf nu elke avond weer wat langer licht gaat worden. Hou meer van licht dan donker. Maar innerlijk blijft het best wel vaak donker. Daar zijn soms verschillende oorzaken voor aan te wijzen. Maar het gemis van jou is er een van natuurlijk.

Acht jaar en zeven maanden geleden is het precies toen het rampzalige bericht tot ons kwam. De mensen zeggen wel vaak dat de scherpe kantjes eraf zijn als iemand al wat langer is overleden. ik snap ook wel wat ze ermee bedoelen en het zal ook wel zo zijn, maar het afgesneden zijn blijft altijd pijnlijk.
Terwijl ik deze woorden schrijf , komt ma bij me me met een kerstkaart van de ouders van Martijn, je oud-studievriend uit Hengelo, Henk en Helma. Zij vergeten je ook niet mijn jongen.
Bij de kerstkaart is een foto gevoegd waarop jij pontificaal staat afgebeeld op een terrasje zittend samen met Martijn en zijn vader.
Boven jullie hoofden staat vermeld: KINGS HEAD.
Jij ziet dat zelf niet, maar ik hier op foto wel. Jouw hoofd is het duidelijkst te zien op de foto, Dus wat naam van pub en jouw verschijning wel heel passend op deze manier.
Word er gewoon emotioneel van. Jullie drieën heffen de glazen op ...???
Er zit gelukkig een begeleidend briefje bij die ik je niet zal onthouden.

" Hallo , Harm en Hennie. Deze foto is genomen in Londen tijdens ons memorabel weekend met Maurice. Wat hebben we een plezier gehad toen.
Als ik het woord karaoke hoor, denk ik weer aan een pub, waar we ons zo goed vermaakten."

Jou ineens weer op een nieuwe foto te zien met je lachend gezicht en groot glas Engels bier in je hand en eentoast uitbrengend, brengt totaal onverwacht weer een beetje licht in "mijn duisternis" op deze letterlijk en figuurlijk donkere dag.

Kan me wel iets voorstellen als Helma en Henk het woord karaoke horen in dit verband.
Denk nu aan je enthousiasme en je zangkunst.
Kan niet anders dan lachsalvo's opleveren.
De foto komt precies op het juiste moment. Bestaat toeval?


Zou nog zoveel kunnen en willen zeggen. Helemaal als je dit condoleanceregister opent en in grote letters de naam Fleur Bloemen tegenkomt. Ken het meisje niet persoonlijk, maar wel veel van haar familie. Had haar oom en tante in de klas als leerlingen. Deze oom ook al jaren overleden en af en toe spreek ik die tante nog eens.
Het thema is pesten. Het overlijden van dit meisje was landelijk nieuws. Las toevallig dat ze nog een stille tocht willen houden voor dit meisje in verband met pesten.
Ik weet nog dat je je daar ook zo druk om kon maken als het bij jou in de klas speelde.
We hebben er vaak over gesproken samen hoe we dit de kop konden indrukken als het bij ons in de klassen gebeurde.
Weet je wat zo raar is?
Toen ik ooit eens aan het googelen was over jou, kwam ik ineens ook op een site van een oud-leerlinge van je die iets vertelde over jou en haar gepest worden in de klas en welke (beschermende) rol jij hierin hebt gespeeld.
Vond dat fijn om te lezen natuurlijk, omdat je daar gelukkig een positieve rol hebt kunnen vervullen als docent, maar voor mij nog veel meer als mens.
Jij hield van plagen en niet van pesten. Die grens wist je aardig aan te geven.
Als plagen niet als pesten wordt gevoeld en ook niet zo bedoeld is, dan voelt een mens zich prettig toch?

Heb al weer heel verhaal geschreven mijn jongen. Hebben jullie " daarboven" ook kerstfeest en in de mensen welbehagen?
Hoop vooral dat laatste. Als ik dat wist, was er zeker wat meer licht in de donkere dagen voor Kerst.

Je weet dat ik graag associeer. Ik moest ook ineens denken bij het googelen aan jou. Bij de spellingcontrole stond er rode streep. Alternatief was goochelen.
Moest ogenblikkelijk denken aan jou. Behalve karaoke in Engeland, ging je soms gewoon een weekend naar Londen om leuke goocheltrucs te kopen. Wat kon je ons en zeker ook je leerlingen soms boeien met je geweldige goocheltrucs. Tegenwoordig googelen ze, maar jij was meer van het "goochelen".

Ik wilde juist stoppen en wie komt onverwacht binnen?
Je vriendin Marjan.
Ze heeft je gisteren al een mooi kerststuk op je graf gezet en nu bekijkt ze je foto van Engeland.
Ze is een echte vriendin lieve jongen. Hoef ik je niet uit te leggen.
Onze buurvrouw brengt oliebollen en nu gaan we samen theedrinken.
Toch wat extra licht in de duisternis.
Maar ik mis mijn ster(ren).

Kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Het is intussen al december geworden. Waar blijft de tijd. Vandaag was er heel slecht weer voorspeld, maar achteraf viel het mee. Tenminste hier.
We hebben de sneeuw op je graf maar opgeruimd. Opgeruimd staat netjes zullen we maar zeggen.
Jammer dat in een nacht veel van de mooie bloemen helemaal kapot zijn gegaan.

Heel verrassend voor ma en mij om de naam van Loraine weer tegen te komen. Wij kennen maar 1 Loraine en gaan er vanuit dat zij is die wij bedoelen. Zo fijn dat ze je niet vergeet en dat hier ook kenbaar maakt. Bij die naam komen voor ons allemaal weer herinneringen boven die met je kindertijd te maken hebben.
Zou zo graag willen dat we dit over konden doen. In gedachten kan dit gelukkig nog wel en misschien maak ik het daarom nog veel mooier dan het was. Warme herinneringen bewaren we aan die tijd.
Helemaal nu er vandaag weer sneeuw ligt. Sleetje rijden, sneeuwhutten bouwen, sneeuwballen gooien...
Dat beeld blijft altijd bij me. Was toen zeker ook met Loraine. Dat jullie allebei voor de klas terecht zijn gekomen, hadden we als ouders ook nooit kunnen denken in die tijd.
Ma en ik hebben haar al heel lang niet meer gezien, maar het zal intussen al een hele dame zijn geworden.

Moet nog steeds wennen dat ik niet meer voor de klas sta. Mis het nog steeds.
Werken met jonge mensen kan zo fijn zijn. Maar er verandert ook veel lieve jongen.
Ook in jouw school is er veel veranderd. Het nieuwe gebouw heb je niet meer meegemaakt.
Jouw favoriete locatie is intussen al afgebroken.
Alles gaat snel.

Voor de meeste mensen gaat alles snel. Soms vragen mensen mij ook wel hoe lang het met jou geleden is dat je van ons bent weggegaan.
Voor ma en mij blijft het natuurlijk korter dan voor de buitenwereld. Er zijn ook mensen, zo bleek me uit een gesprek, die zich niet kunnen voorstellen dat jij geen dag uit ons geheugen bent. Dat zij zich dat niet kunnen voorstellen, kan ik me dan vanzelfsprekend niet voorstellen. Natuurlijk begrijp ik het wel dat de belevingswereld van de meeste mensen anders in elkaar steekt dan de onze, maar vergeten doen we nooit, geen dag. Op verschillende plaatsen en momenten worden we dagelijks aan je herinnerd.

Het is al laat op de avond. Het is zo bedtijd.
Zie dat ma al beetje in dromenland is op de bank.
Morgen is het 8 december en is de sterfdag van oma Kip. Zoals ik met jou schrijf nu, zo zul jij hopelijk al contact met haar hebben gehad.
Zo vreemd voor mij als vader dat mijn zoon en mijn moeder al weer met elkaar zijn verenigd.
Hoop dat je dan ook al " kennis hebt gemaakt" met mijn vader die jij , en hij jou, nooit heeft gekend.

Ik geef je dikke knuffel, zoal ik ze van jou vroeger kreeg en je je krijgt kus van ma.

"Dag mien jong". 

I will never forget you...

xxx 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer een 21ste. Ik ben wel wat laat op de dag, maar ik ben je niet vergeten hoor.
Ben vandaag alleen weg gweest met de trein.
Amsterdam, Schiphol, Leiden.
Heb veel gewandeld en veel bekeken. In gedachte was je vaak bij me, zeker toen ik hoog boven op een vesting stond en over Leiden kon uitkijken.
Het leek wel alsof we samen wat " in hogere sferen" terecht waren gekomen.
Ma vandaag met Fokke op stap geweest.

Ben nu net een uurtje thuis en heb intussen ook met Anjo gesproken. Zij vergeet je zeker niet. Zou jij ook niet gedaan hebben. Zeker niet in deze tijd.

Voor nu dikke kus en liefs van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Het is maandagmorgen en ik denk aan jou. Je weet vast waarom.
Waarom lijkt alles soms zo moeilijk?
Ik mis je jongen.

Je vader. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Natuurlijk moet ik dan gewoon even iets zeggen. Het voelt haast als een verplichting, maar is het niet natuurlijk.
Vandaag bij Fokke geweest en op tijd teruggegaan. Omdat het nog licht was, hebben we de bloemen die hij voor je meegegeven had,direct maar bij je neergezet. Mooie gladiolen.
Als het mooi weer blijft, zullen ze heel lang bij je blijven bloeien.
Toen we daarna thuiskwamen, kwam er (natuurlijk?) nog een telefoontje vanuit Borculo.
Zo fijn dat telefoontje altijd te krijgen. Natuurlijk praten we over heel veel dingen en ook over school, jouw school ook nog altijd. Zo voelt het voor mij ook nog altijd als ik het woord Lochem hoor noemen.
Ook je lieve vriendin mist jou en je onvoorwaardelijke steun nog altijd. Zeker in bijzondere situaties, maar dat weet jij zelf als geen ander. Als je "vanboven" een beetje mee kunt regisseren, zul je het vast niet laten lieve jongen.
Ik hoop dat je dat op meer fronten zou kunnen doen. Wens de vader van de gedachte?
Laten we het daar maar op houden.Lees net hieronder van iemand die jij en ik allebei niet kennen, dat een goed mens te vroeg is heengegaan. Voor ons als ouders ben en blijf je natuurlijk een lieve, goede jongen. Welke ouder vindt dit niet van zijn of haar kind, maar dat je te vroeg bij ons bent weggegaan, klopt helemaal. Kinderen dienen niet voor hun ouders te gaan. Dat voelt als heel onnatuurlijk en zeker als onrechtvaardig, maar we zullen het moeten accepteren. De vraag is of deze vorm van acceptatie wel acceptabel is. Waar het hart (nog altijd) vol van is, ...

Dag mijn lieve jongen.
Kus van ma. 

Ja Meneer Kip...nog zo veel willen zeggen ..nog zo graag dingen willen horen...zo graag ff de armen op je schouder voelen..ook ik ken dat gevoel...even aan mijn ouders vertellen dat ik nu drie kleinkids heb ..soms even willen zeggen hoe ik me voel..wat verdriet of blijdschap kan zijn...maar weet net als u dat we daar geen andwoord meer op krijgen..we moeten er mee leren leven,maar dat is niet zo makkelijk wat anderen soms denken...maar voor u is het erger dan voor mij...want het is jullie kind wat overleden is...geen toekomst voor hem geen gezinnetje,het is allemaal oneerlijk.weet wel dat jullie zoon nooit vergeten zal worden..en dan bedoel ik bij heeeeeeel veel mensen niet.. wat jullie zoon heeft vele harten gestolen...ook die van mij .al ken ik jullie zoon niet ..maar door de verhalen wat ik altijd lees...mochten veel mensen een voorbeeld zijn van jullie zoon...een goed mens is te vroeg heen gegaan ... 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag speciale dag zoals je weet. Gewoon moeilijk om wat te zeggen. Maar je begrijpt het vast wel.
Wat speciaal en indrukwekkend voor ons te lezen hoe Wilma de ervaring met "Angels" beleeft.
Helemaal na het lezen van de mededeling dat haar toetsenist een oud-leerling van jullie beiden is en die deze anekdote weer ophaalt.
Voor ons natuurlijk altijd leuk dat op deze manier weer iets over jou te horen.
Ik heb het al vaker gezegd natuurlijk, maar na het overlijden hebben we zoveel andere facetten van je leven te horen gekregen, omdat iedereen jou op zijn/jaar eigen manier heeft meegemaakt en dat doorgegeven aan ons, op wat voor manier ook.

We zullen vandaag vast aan je denken en aan zoveel meer.
Dag mijn lieve jongen.
Kus van ma. 

Angels...
Afgelopen maandag, koorrepetitie... voor 't eerst oefende ik mee met "Angels". Ik vond het best spannend natuurlijk, want nog altijd is dit nummer verbonden met jou.
Ook onze toetsenist, Stefan Potman voelt deze verbintenis heel sterk. Hij was destijds leerling van je (en ook van mij) en samen hebben we nog even weer herinneringen aan je opgehaald.
Zo vertelde hij dat je tijdens een toets het lokaal aan het versieren was voor kerst. En toets of geen toets: je ging gewoon op de tafel van hem staan... gewoon omdat jij dat zo deed en we daar nu smakelijk om kunnen lachen! Vaak zou ik willen dat... 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag zulk mooi weer. Vanmorgen met ma bij je geweest in Meppel.Alles ligt er mooi bij met al die bloemen.
Jammer dat de bladeren van de bomen vallen en de herfst begint, maar daar was vanmorgen bij jou gelukkig nog niets van te merken. De zon scheen prachtig en het was windstil.

Hier is en blijft het ook stil Maurice. Al schijnt de zon door het raam, de "echte",menselijke warmte zou ik liever willen voelen. Gewoon je lach, je knuffel, je lijfelijke aanwezigheid. Je was altijd "onze zon" die straalde, net zoals dat "andere zonnestraaltje dat zoveel licht en warmte uitstraalt".
Heel vaak, als ik aan je denk, bekruipt me een heel vreemd gevoel door me niet te kunnen voorstellen dat ik je nooit meer echt zal zien. Het is allemaal zo oneerlijk mijn lieve jongen.Ik weet dat ik daar zoveel woorden aan kan wijden als ik wil, maar dat het niets helpt. Maar het gaat me om dat onmachtige gevoel dat soms kan ontstaan en me overvalt.
Ook bij het zien van bepaalde foto's.
Maar zal ophouden. Kan het toch niet verwoorden. Daar zijn ook geen woorden voor. Sommige gevoelens zijn ook niet te beschrijven.
Ma komt weer thuis en heb ik dus motief om te stoppen.
Dag mijn lieve jongen. Ik hou van je.Maar dat wist je al.
Kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Het is nu vrijdagavond ,even na tienen. Ik heb net mijn mail nagekeken en we zitten hier in de kamer. Ma kijkt tv en ik laptop op schoot.
Vandaag een eind gewandeld. Was tenminste de bedoeling. Maar in het begin kwam ik al drie personen tegen met wie ik een praatje maakte.
Op het evenemententerrein kwam ik je oud-leraar van de basisschool tegen en we hebben een paar uur samen staan praten. Natuurlijk kwam jij ook ter sprake en zoveel andere herinneringen.

Op het evenemententerrein waren ze bezig met de voorbereiding van de Truckersdag voor morgen.
Toen ik daar Arjan zag voorbijkomen die ook in de organisatie zit, moest ik gelijk aan jou denken. Aan de tijd dat je altijd druk bezig was met het onderhoud aan je eigen auto en die van Jan.

Heb nog met Anjo gesproken ook via de telefoon deze week. Zij mist je ook heel erg, omdat je haar door dik en dun zou steunen.
Ik hoef je daar echt niets over te vertellen. Je weet het gewoon.

Ik ben nu elke dag thuis, maar mis op de een of andere manier de school toch nog steeds.
Er verandert zoveel op de scholen lieve jongen.
Wat was je op school soms op bepaalde gebieden je tijd al vooruit. Ik heb daarvan nog vele voorbeelden op de computer staan.
Ik weet zeker dat je nu had genoten van een elektronisch schoolbord en een laptop.
Robbie Williams zou vaak op het scherm verschijnen en zijn te horen.
Toen ik vorig jaar soms alleen in het lokaal zat, deed ik dat ook voor jou. Is zo vreselijk emotioneel dan.
Daarom ook zo leuk te lezen dat het bij Wilma en haar zanggroep ook gezongen zal worden.
Ik weet zeker dat dit voor haar een heel andere lading heeft dan voor alle andere mensen van die groep.

Het is nu half 11.
Ik wens je ook maar fijn weekend.
Maar bij jou altijd lang weekend natuurlijk.

Ik hou van je mijn lieve jongen.

Kus van ma. 

21 sept, mijn oudejaarsavond! Er staan weer twee verjaardagskaarten in de vensterbank. Eén van jou en één van je lieve ouders. En nu ben ik dus alweer jarig... 11 jaar geleden vierde ik ook oudejaarsavond. Uiteraard vanavond ook nog over je gehad. En weet je: met mijn popkoor gaan we Angels instuderen. Mooi toch?
Liefs, ik ga nog even opruimen, en dan snel slapen... 

Dag mijn lieve jongen,

Vergeet in de vorige boodschap helemaal je een kus te geven van ma.
Dat hoort intussen ook al een beetje bij onze traditie hier.

Kus en knuffel van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is het weer een 21ste. Kan haast niet anders meer dan dat ik hier even bij je moet komen. Is al gewoon een traditie geworden intussen.
Ik zie dat ik op 24 augustus voor het laatst een berichtje heb geschreven, maar zoals ik vaker zeg: we vergeten je echt niet mijn jongen. Geen dag dat je niet meerdere keren in onze gedachten bent en we aan je denken of over je praten.

Er zijn intussen een aantal weken gepasseerd en er zijn verschillende dingen gebeurd. Fokke was jarig op de 28ste augustus en vorig weekend zijn we naar Wia en Lukas geweest. Ik zie dat Wia hier ook al is geweest. Toch denk ik dat je als klein kind wel van Wia hebt gehoord via Fokke of wel eens bij hen in Eelde bent geweest. Maar zeker weten doe ik dat niet natuurlijk.

Ma is nu weer naar je toe om je bloemen te vervangen voor de herfst. Zoals Jenny hieronder schreef, zorgt ma er altijd voor dat je graf er heel mooi bij ligt. Ook Fokke geeft vaak bloemen mee om bij je neer te zetten en veel bloemen bloeien buiten heel erg lang. Zo is het bij tijden echt een bloemenzee, lijkt het wel.

Gisteren waren ze op de begraafplaats bezig bomen te snoeien, wat leidde tot een grote rotzooi.Ook was er woensdag een enorme hagelbui geweest, hoorden we gisteren.
Toen snapten we pas waarom zoveel bloemen ineens zo anders waren geworden.
Het was vast een heel locale bui.

Maandag is oma Kip jarig en op 14 september mijn vader, jouw opa die je nooit hebt gekend.
Hij is al zoveel jaren langer overleden dan dat hij geleefd heeft. Ma is al druk bezig om ook voor hen mooie bloemstukjes te maken. Dat is haar wel toevertrouwd.

Je weet dat ik je zoveel andere dingen wil zeggen of vragen, maar dat het beter is om dat niet te doen.

Vaak kijk ik, 's avonds als ik naar bed ga, naar de foto in de trapopgang waarop jij als jongen van een jaar of 10 afgebeeld staat met Francois en Hasan, de grote zwarte hond van Fokke.
Zo gebroederlijk naast elkaar achter het huis bij opa en oma in Een. Konden we de klok maar terugdraaien.
Je was voor de buitenwereld allang een volwassen man toen je overleed, maar voor ons bleef je gevoelsmatig altijd een kind die we natuurlijk wel los lieten en die ook wel vertrouwd was los te lopen. Maar ook "grote mensen" blijven kind. Zeker als je ze terugziet op foto's uit het verleden die altijd associaties en herinneringen (of verlangens? blijven oproepen.

Dag mijn lieve jongen.
Ik mis je. En meer.