Maurice Kip

Dag mijn jongen,

Vandaag weer een mooie lentedag. De motor had weer uit het vet gekund. Zie al weer veel rondrijden.
Ben deze week nu twee keer naar school geweest. Woensdag heb ik al verteld. Het was net of of ik nooit was weggeweest. Het is nu gewoon heerlijk ontspannen voor me. Niets moet, het mag. Dat gevoel heb ik daar. Ik heb een heel leuke klas, vind ik, maar ik merk wel dat zoiets persoonlijk is. Misschien verandert dat nog, maar met een heerlijk stel pubers blijf jezelf ook nog jong. Jij weet vast ook nog hoe leuk dit kon zijn en ik denk dat je het ook nog mist. Natuurlijk is het druk, maar het geeft me gewoon weer wat extra kracht om door te gaan. Het even gezellig bij elkaar zitten buiten in de zon in dat gezellige sfeertje, het doet me gewoon weer goed.
Anderen snappen niet waarom ik het doe. Hoeft ook niet, omdat ik het voor mezelf doe en het leuk vind.

Ben op de fiets gegaan en onderweg koester ik dan de herinneringen die bij me opkomen.
Eerder fietsten wij samen naar school. Tegen elkaar racen. Maar ja, het racen is wel afgelopen in deze fase van het leven. Kan nu rustiger aan doen. Moet ook wel , eerlijk gezegd. Krijg je met opa's toch? In gedachten fietsen "mijn sterren" altijd met me mee. Jij snapt me wel mijn lieve jongen.

Veel liefs en dikke kus en knuffel van ma.
Je moeder mist je spontane knuffels nog altijd. 

Dag meneer Kip.
Iedereen wil zijn kind op zien groeien ...en voor vele is dat niet weg gelegd...en ook voor jullie niet...wat ik dan ook heel er vind...en die roes gaat voorbij en dan moet je maar zien hoe het verder moet gaan...hoor sommige mensen wel zeggen het slijt wel...ik denk niet dat het zo werkt...want een kind verliesen dat is het ergst wat er is...kan er gelukkig niet over mee praten ..ja ik heb wel kinderen een dochter van 32 en zoon van 30..wonen niet meer thuis hebben nu hun eigen leven...maar nog altijd ben je bezorgd en dat zal zo blijven tot dat ik zelf de ogen dicht 

Dag mijn lieve zoon,

Vandaag 7 jaren en 10 maanden geleden.In welke getallen, dagen, weken, maanden of jaren het ook uitdrukt, het maakt allemaal geen verschil.

De 21ste blijft een speciaal getal voor ons.
Ook is 21 maart de dag waarop de lente begint. Wat het weer betreft, kan het gewoon niet mooier. Het is buiten een schitterende lentedag.
In België vandaag veel droefenis.
Toen ik thuiskwam vanuit Meppel, was juist een herdenkingsplechtigheid op de tv waar ma naar zat te kijken.
Kinderen , chauffeurs van bus en onderwijzend personeel dood.
Vreselijk Maurice. Toen ik al die beelden zag en de verhalen hoorde, kwam voor mij de film van jou ook voor een deel weer langs. Het is op dat moment echt zo, zoals een van de ouders verwoordde, dat het nog steeds niet tot hen doordringt wat er gebeurd is.
Alles gebeurt in een roes. Iedereen leeft mee, iedereen toont begrip. Maar daarna komt de grote klap. Het voelen van het gemis.
Nog altijd hoor ik in mijn gedachten: "We zien hem nooit weer." Wat dat inhoudt, kan ik niet in woorden uitdrukken. Zo zal het ook de ouders en andere familie in België vergaan.

Vandaag ook nog op een andere manier een speciale dag. Ik heb weer lesgegeven op school.
Twee blokuren aan een havo 3 klas. Ik was reuze benieuwd hoe alles zou verlopen, maar ik kan je zeggen dat ik me "geweldig" heb gevoeld. Het voelde weer als een soort "thuiskomst".
Ik denk dat jij wel begrijpt wat ik bedoel. Gezellig met leuke collega's en ook de sfeer in de klas. Een groep die helemaal nieuw voor me is en en ik voor hen ook natuurlijk.
Ik heb hun ook over jou verteld natuurlijk. Jij bent ook onlosmakelijk met me verbonden en jouw afwezigheid bepaalt ook nog elke dag mijn gedrag voor een deel. Ik heb gemerkt dat ze mijn gevoelens konden begrijpen, want ik heb al een mail van een leerling teruggekregen waarin die aangeeft hoe belangrijk het is om gevoelens kwijt te kunnen.
In dit geval gevoelens van een leerling die het ook niet makkelijk heeft en dat nu durft te tonen.
Wat dat betreft, heb ik al het gevoel dat deze les van vanmorgen al weer een echte levensles was. Ik ga er maar vanuit dat je begrijpt wat ik bedoel.

Ik ben vandaag al twee keer bij je geweest.
Eerst op de fiets tussen de middag na mijn lessen en later nog eens met ma met de auto.
Vanavond ga ik met een paar mensen van de voetbal naar Heerenveen tegen PSV. Het is een bekerwedstrijd. Jammer dat er voor ma geen kaartje was.

Veel liefs gewenst van mij en een kus en een knuffel van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Al weer een paar heftige weken achter de rug. Tenminste zo voelt het voor mij. Vorige week was ma jarig en allemaal bezoek natuurlijk.
Ook de verhuizing van Francois, Manasicha en Matthew naar Amersfoort is ons ook niet in de koude kleren gaan zitten, al is de afstand best overbrugbaar natuurlijk. Van een flat naar een laagbouwwoning is natuurlijk bijzonder fijn.
Dat was eigenlijk ook de reden waarom ma en ik naar Staphorst zijn verhuisd.
Natuurlijk hopen we dat het hun daar goed bevalt.

De wonderen zijn de wereld nog niet uit mijn jongen.
Je "oude" vader is vandaag weer op sollicitatiebezoek geweest.
Ze hebben me weer aangenomen om dit schooljaar aan een klas weer les te gaan geven. Vorige week werd ik gevraagd en hoe raar het ook klinkt: "Ik kan me er gewoon weer op verheugen".
Jij weet hoe leuk en spannend het kan zijn. Kon mijn draai nog niet helemaal vinden nu ik met pensioen was en daarom lijkt het me zo leuk om toch nog weer beetje actief te kunnen zijn. Ik hoop dat het zo gaat zoals ik me voorstel, maar er is natuurlijk geen "must" meer bij.Ik voelde me gewoon weer beetje "thuis" toen ik verschillende oud-collegea's weer tegenkwam.
Volgende week ga ik beginnen.
Gewoon lekker twee morgens.

Vanavond ga ik met ma naar het voetbalveld. Staphorst heeft een bekerwedstrijd. De laatste tijd begint voetbal weer wat aandacht van ons te krijgen. Natuurlijk heeft het ook te maken met toneelspelen.

Oh ja, van de schrijfster van het toneelstuk kregen we het compliment dat we haar stuk zo leuk op de planken hadden gebracht. Ze had dit op dvd gezien die we gestuurd hadden.
Leuk toch, zo'n reactie.

Ik zou je nog zoveel willen zeggen. In gedachten brief ik mijn gedachten aan je over. Ik hoop dat telepathie de rest dan doet.Dan weet jij vast wat ik jou allemaal zou willen zeggen.
Ik denk dat ik ook wel weet wat voor antwoord ik terug zou krijgen.Daar hou ik me dan ook maar aan vast.

Oh ja, er schiet me opeens nog iets te binnen. Je vriend Edwin Evers komt morgen naar Meppel.
Vannacht zijn er allerlei activiteiten bij ons op school.
Een van zijn grootste fans ben jij zeker geweest. Weet je nog van je studiobezoek bij hem en je kuikensloffen?
Waarom, waarom, waarom???

Kus van ma. 

For his class V2F Maurice wrote something special in the year 2000 . I just ran into going over my emails

I really would like to quote this as it says almost all.

''To the pupils of V2F 1998-2000''

The tides will come and go, as time passes by. Rain will fall and clouds darken the sky. You will cry, sing and laugh and let all your emotions run, but there is one thing, then, what you will not have done.

At least that is what I hope, when you look back, drinking the wine called ''memories'' from your glass. Think back, of us, the fools in front of the class.

I hope you enjoyed yourself with me; laugh, learn and just let it be. Hey, ...that's me. You were my first class here, not knowing the difference between: three and tree. That's why you will always be dear to me. Now reading this after two long years of jest. There is only one thing for me to say: ''I wish you all the very best.

Yours sincerely, M.W.O. Kip 

Dag mijn lieve jongen,

Ma en ik zijn druk doende om de boel thuis wat op te ruimen.
Ikzelf ben bezig mappen te ordenen. Kom natuurlijk ook veel dingen van jou tegen. Diploma's vanaf de kleuterschool tot HBO.
Heel emotioneel en indrukwekkend ook.

Gisteren vond ma ook een door jou in 1985 geschreven briefje tussen de spulletjes.

Het is een schriftblaadje, een beetje met rood gecorrigeerd door je onderwijzer(es.Ik zie dat je echt je best hebt gedaan om zo netjes mogelijk te schrijven.Het is een schoolopdracht geweest om een briefje te schrijven denk ik.
Het volgende staat erop:

Staphorst, 8 nov 1985

Aan meneer Reagan
en meneer Gorbatsjov

Hallo, mijn naam is Maurice en ik woon in Nederland. Ik schrijf deze brief omdat ik gehoord heb school tv weekjournaal dat u een top conferentie heeft in Genève.
Wilt u a.u.b. geen oorlog maken op andermans land, want ik wil niet graag een bom op mijn hoofd en doorzeefd met kogels worden.
Dat zijn heel veel kinderen met mij eens.

Met vriendelijke groeten,

Maurice Kip
Generaal Eisenhouwerlaan 7
Staphorst

Ook jij schreef Eisenhower toen nog fout. Later wist je wel beter.

Als ik een dergelijk briefje zie en lees en zeker ook je handschrift zie, doet me dat wel veel. Herken zeker je handschrift. Ook op je graf staat nog altijd je eigen handgeschreven spreuk die je klas jarenlang sierde. Natuurlijk in het Engels.

Toen je dit briefje schreef, was je 10 jaar oud en toen maakte je je al druk om dingen die in de wereld speelden. Zulke mooie kinderlijke gedachten en wensen of misschien ook wel vorm van angst die in kinderhoofdjes kan spelen.

Ik zal het documentje bewaren bij al je andere "papieren".
Voor ma en mij waardevolle documenten, omdat ze aangeven dat je geleefd hebt en nog altijd leeft.

Dag mijn jongen, ik voel me...

Kus van ma.





Je was toen 10 jaar oud en je 

Dag Maurice,

Ik had je vanmorgen al een berichtje gestuurd met de verwachting telefoon uit Borculo te krijgen.
Nu was het niet vanuit hier, maar vanuit Oostenrijk.
Anjo belde tegen twaalven met de boodschap vanuit dat skiland waar ze weer met haar wintersportklas is, zoals ieder jaar. Had het kunnen weten natuurlijk, maar ja, ouderdom begint met beetje vergeten, ga ik maar vanuit.
Zij was daar samen met Esther, Wilma en Jan. Misschien nog wel meer , maar dit is het bekende rijtje bekenden van jou en intussen ook van ons.

Vanwege de kosten met mobieltje vanuit het buitenland kap ik het heel snel af. Dat begrijp je. Maar waar je vriendin ook is, ze zal jou en ons nooit vergeten de 21ste. Zonder haar telefoontje is de 21ste ook niet compleet mijn jongen.
Zo fijn dat ze deze traditie in ere houdt. Geeft aan hoe jullie relatie was en is.
Voor ma en mij een bron van steun die we na al die jaren nog altijd goed kunnen gebruiken, omdat jouw afwezigheid nog elke dag door ons gevoeld wordt. Maar ondanks je afwezigheid ben je bij ons nog altijd aanwezig. Dat zal ook altijd zo blijven.

Kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Het is nog vroeg in de morgen.
Ben er al uit. Kon de draai niet vinden blijkbaar.
Vandaag weer de 21ste. Dus dan zeker even reactie. Hoort er intussen gewoon al bij.
Alles gaat zijn gangetje zoals altijd zo leuk gezegd wordt.
Vandaag weer telefoon ook uit Borculo neem ik aan en dan hoor ik weer allerlei dingetjes die te maken hebben met Lochem.
Die plaatsnaam is voor ma en mij zo bijzonder mijn jongen.
Maar de dag moet nog beginnen, dus ga ik nu eerst ontbijten.
Jij ook een fijne dag "daarboven".

Kus van ma. 

Dag mijnlieve jongen,

Ben best trots op je dat Jan jou dit geweldige compliment maakt. Vraag me af of het woord chillen al gebruikt werd door jouw leerlingen. Is iets van de laatste jaren. Ga ik als oudje van uit.
Maar fijn te lezen dat jij voor hem de chillste leraar bent.
Voor ma en mij was jij zeker een chille zoon.
Op school mag je de chillste van me zijn geweest.
Maar thuis was je een van de twee en zo wilde je dat ook graag.
Jij alleen snapt me.

Buiten schijnt de zon. Het lijkt alemaal zo mooi.
Het is koud.

Jij blijft voor mij altijd schijnen en geeft me ondanks de kou buiten,
warme gevoelens ondanks de "kou van het het gemis".

Ma is nu bij jou en ik schrijf je hier. Ik hoop dat mijn mail jou via "de hemelpoort" bereikt.

Dag mijn lieve jongen.
De zon straalt buiten en ik mis die andere zonnestralen zo.

Kus van ma. 

He Kippie...
Het Staring richting de chillste school van Nederland. Voor mij, zonder andere tekort te doen, is er maar een die recht heeft op de titel chillste leraar... Voor altijd mijn voorbeeld maatje!!! 

Dag mijn lieve jongen,

Vijf toneeluitvoeringen in negen dagen achter de rug nu. Was behalve spannend ook inspannend, terwijl het eigenlijk ontspannend hoort te zijn.
Heb het al eerder gezegd. Ook daar ben en blijf je bij me in mijn gedachten. Je weet hoe.

Leuk te lezen wat Wilma over school vertelt.
Wat was het wat indertijd dat jij met je klas een prijs gewonnen had bij Edwin Evers en dat je daar een uitzending mocht bijwonen in de studio.
Je gele kuikensloffen staan altijd nog op je kamer als aandenken aan deze happening.

Zo af en toe heb ik Ruud van Big Brother weer eens op tv gezien en die associeer ik dan gelijk met jou, omdat jullie die morgen gelijktijdig in de uitzending waren voor een interview.

Wat was je een fan van Edwin Evers. Wat heeft ma toch leuke dingen uit dat programma moeten opnemen als je onderweg was en naar de radio luisterde onderweg van Staphorst naar Lochem.
Je zou inderdaad ook alles in het werk gesteld hebben om die prijs waarover Wilma nu spreekt, te bemachtigen.

Die mooie foto die jou en je klas de overwinning bezorgde , hebben we nog altijd.
Zo weer een associatie met vroegere jaren.
Maar die vroegere jaren blijven hier altijd levend mijn lieve jongen. Het is ook zo waardevol voor ma en mij. Verleden lijkt voor ons in dit geval altijd heden te blijven. En de toekomst???

Dag Maurice,

Mis je.

Kus van ma. 

Kanjer!

WE zijn in de race bij 538 om tot de leukste school van NL te worden verkozen! We mogen in ieder geval op 17 febr. naar de HMH met de "hele" school! Doet me onmiddellijk denken natuurlijk aan jouw actie met de kuikensloffen: KIP moet kuikensloffen... Je had ze a.s. maandag zeker weer aan moeten doen: we moeten allemaal in het geel verschijnen! Wat had ik je graag weer zien buffelen om onze leerlingen op te jagen om deze actie succesvol te laten zijn... 

Dag mijn lieve jongen,

Fijn te lezen dat een ander ook denkt dat je niet voor niets hebt geleefd.
Deze week druk met toneelspel.
Toen ik achter de coulissen stond bij de eerste uitvoering moest ik steeds aan je denken.
Mensen die lachen en ik mis jouw lach zo. Denk daar altijd aan als het weer zo ver is. Je harde schaterlach hoorde ik tussen andere en herkende het meteen.

Nu geen teken van herkenning.
"The show must go on", Maurice.
Alleen de "ster" ontbreekt.
Zijn stem is verstomd, maar niet bij mij mijn jongen.
In mijn hoofd en in mijn hart zal je stem altijd voortklinken.

Vanavond weer achter de coulissen. Je bent er vast weer bij.

Kus van ma. 

meneer kip...ieder mens is met ee doel op deze aarde.de ene doet het goed en de ander gaat de verkeerde kant op...maar uw zoon was niet voor niets op deze wereld...was een goede leraar een goede zoon ..en veel mensen die van hem hielden en nog veel van hem houden...want dat merk ik altijd wel als ik naar het kerkhof ga...altijd pracht en praal daar bij zijn graf...en dat is al een teken dat uw zoon erg geliefd was bij de mensen een jongen met zijn hart op de goede plek...ben verder niet gelovig..maar als er een god is waarom haald hij dan vaak de goede en lieve mensen het eerst naar zich toe...maar ook daar zal ik en niemand een andwoord op krijgen...maar denk wel dat uw zoon hier niet voor niets is geweest..al was het veel te kort... 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer een 21ste. Probeer altijd maar weer even iets te zeggen, omdat het magisch getal is voor ma en mij. Voor een buitenstaander soms moeilijk te volgen of overdreven misschien, maar daar trekken we ons niets van aan. Niemand die voelt wat wij voelen als we aan dat getal denken.
Lees net het vorig stukje van Linda. "Angels" heeft ook voor haar nog altijd die herinnering die bij zoveel mensen is gebleven. Natuurlijk vergeet ook zij jou niet mijn jongen. Ik kan me een beetje verplaatsen in haar situatie als ze dit liedje hoort.
Het verbindt veel mensen met jou en dan ieder op zijn/haar eigen wijze en gevoelens.

De tijd dat jij haar leraar was, vergeet ze nooit meer. De tijd dat ik jouw leraar was, vergeet ik ook niet meer.Als ik met ma met de auto langs het fietspad naar Meppel ga of er vandaan kom, denk ik soms weer aan de tijd dat we samen naar school fietsten. Jij op je grijze nieuwe fiets die je voor de brugklas had gekregen. Het was achteraf een prachtige, onbezorgde tijd die we samen doorbrachten en waar je ook als leerling bij me in de klas zat.
12 jaar was je toen. Ik vond het fijn om je ook als kind naar de "grote" middelbare school te kunnen begeleiden, omdat je pas als ouder in de gaten hebt hoe groot die stap soms is voor een kind.
Komende week weer Open Dagen op de scholen. Voor veel ouders ook weer die spanning. Dat zal nooit veranderen lieve jongen.
Elke ouder maakt zich bezorgd om het lot en het leven van zijn kind. Maar goed dat ik toen niet in de gaten had dat alles zo zou lopen.Als ik dan weer lees dat jij als leraar weer andere kinderen hebt begeleid en ze nog altijd met liefde aan je denken en er zoals nu, nog over schrijven, dan geeft het toch weer beetje troost. Is het blijkbaar toch niet allemaal voor niets geweest.
Ik heb het al vaker gezegd dat ik niet het gevoel heb dat je voor niets hebt geleefd. Maar soms denk ik, misschien egoistisch,had maar iets minder geleefd, dan zou je er nu misschien nog zijn.
Slaat allemaal nergens op. Ik weet het jongen. Het geeft aan dat ik je vreselijk vaak en veel mis en dat ik je graag weer bij me had.Maar...waarom?...

Kus van ma. 

Lieve Maurice,

De tijd dat je mijn leraar was vergeet ik nooit meer.
Ik ben verhuist naar Oldenzaal woon midden in de stad en werk in de thuiszorg.
Het nr angels van Robbie Williams raakt me nog altijd en dan lig ik op de bank met een traan aan jou te denken.
Nee Maurice, ik ben je nog echt niet vergeten.

ik ga lekker slapen, want morgen weer aan de bak.

Sweet dreams lieve Maurice.


xxx Linda 

Dag mijnlieve jongen,

Het nieuwe jaar ingezet sinds gisteren. Bezoek gehad natuurlijk en ook veel telefoontjes.
Ook van je vriendin uit Lochem.
Was leuk om even mee te praten.
Ze zit al in haar nieuwe huis, maar heeft nog veel te doen.
Was jij er maar om haar te helpen denk ik vaak.Maar ja.

Van je grote vriend Jan een uitnodiging gehad voor zijn 50ste veraardag. Tot onze spijt lukt het niet daarheen te gaan, omdat we andere verplichtingen hebben. Zo vreemd soms, maar echt werkelijk fijn, dat ma en ik eigenlijk de uitnodiging ontvangen die eigenlijk voor jou bestemd is.Het blijft zo vreemd, maar ook geweldig mooi, dat wij jouw collega's nu veel beter kennen dan voorheen. Al kenden we sommigen toch ook wel behoorlijk goed.

Vanmorgen en nu ook nog even druk in de papieren-administratie.Moet ook gebeuren.
Ga nog maar weer even aan de slag daarmee.

Voor nu dikke knuffel en kus van ma.
Ma moest je knuffels met je grote handen echt mijn lieve jongen.
Af en toe kan ik nog eens bellen om je stem te horen.
Fijn dat we die nog altijd hebben.

Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Vanavond is het voor mij "oudejaarsavond".
Dan overdenk je veel en je denkt ook vooruit.
Het is niet te geloven wat me nu overkomt.
Ik heb net opgeschreven dat het "oudejaarsavond" voor me is en ma vraagt of ik een oliebol wil.
Ik snap niet wat ze bedoelt en vraag of ze die dan heeft? Ze zegt dan tegen me: "Het is toch oudjaar" voor je." 2 zielen 1 gedachte?
We moeten allebei lachen om dit voorval. Is het toeval? Bestaat niet zeggen sommigen.

Moet nog wel een ding rechtzetten. Gisteren zei ik dat van die sportvriend van je, waarvan de neef zou zijn overleden, maar dit is niet niet waar. Het gaat hier om zijn zus die ik vroeger ook in de klas had en die met een oom van de overleden jongen is getrouwd. Die oom ook oud-leerling.
Heb het gevoel dat je die ook gekend hebt. Noem maar geen namen, omdat het alleen maar onduidelijkheid zou scheppen.

Zal morgen van jou persoonlijk helaas geen staatslot krijgen. Dat kreeg ma vandaag van Fokke voor mijn verjaardag. Blijft het toch in de familie.

Ik zal je missen morgen mijn lieve jongen.
Maar ik weet dat je toch bij me bent.

Veel liefs mijn jongen.
Kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Heb vanavond tv zitten kijken. Guido Weyers was ervoor. Ik weet zeker dat je hiervan ook genoten zou hebben. Je hield ook enorm van cabaret.
Ik denk er dan aan hoe je soms zo kon schaterlachen. Je had er veel op je program staan.
Op je kamer liggen nog veel videobanden van verschillende cabaretiers. Wat was je toch altijd bezig met dit soort dingen ook. Later was je druk bezig veel over te zetten op dvd. Op je kamer liggen zoveel cd's , dvd's , videobanden etc.
Je grote favoriet in dit genre was zeker ook Bert Visser. Heb dat vaker gezegd.
Wat heb je veel plezier gehad over zijn programma's.

Het is al bijna 12 uur. Ik ga zo naar bed.
Maar moest gewoon vaak aan je denken toen ik naar Guido Weyers keek. Daarom ben ik nog even hier.

Vandaag ook een leerling van 17 van onze school aan de Randweg begraven. Ik kan me niet herinneren dat ik hem zelf in de klas heb gehad. Hij was wel een neef van iemand met wie jij op de sportschool zat. Deze was nog een oud-leerling van me.
Ik heb eigenlijk nog altijd een paar foto's van jou van hem tegoed.
Hoop ze ooit nog eens te krijgen.
Maar dit terzijde.

Ik ga nu naar bed mijn jongen.
Jij ook maar welterusten. Of slaap je "daarboven" eigenlijk nooit? Wat raar dat zulke dingen zo maar bij me opkomen.

Kus van ma mijn lieve jongen. 

Eén ster straalt van verre,

de ander van dichtbij.

Helaas beide ongrijpbaar!

Ik hou van jullie.



Dikke kus.

Mam.