Edwin Vrauwdeunt

Edwin

Leren kennen als wielrenner in de jonge jaren en altijd veel bewondering gehad met het koersen.

Ook naderhand als secretaris van het KNWU district Zuid-Holland heb ik je zoveel zien betekenen voor alles in en rondom de wielersport.

Dank voor al het goede en goede herinneringen.

Sterkte aan alle bekenden en nabestaanden.

ing. Ben Hiep 

Och Edje, Edwin,
Waarom komt jouw naam me na zoveel jaar nog steeds zo bekend voor? Je maakte indruk op me, daarom.
In 1987 kwamen we samen op als dpl. militair op de Frederik Hendrik kazerne in Vught. Jij, dat rare kleine manneke met die geschoren bruine benen en die "rare" zonnebrillen. Zie je nog zo voor me. Buitenbeentje, geen biertje, geen sigaretje meeroken, nee, je ging na het eind apél vaak uuuren trainen. Je pakte je racefiets uit, opgevouwen in een grote weekendtas, opbouwen, het hele ritueel ervoor, bidons klaarmaken, reepjes, brilletje en als laatste handeling altijd die grote klodder "uierzalf" onder dat klokkenspel. Dát maakte indruk! Dat is me bijgebleven.

En dan zie ik, bijna 40 jaar later dit verschrikkelijke bericht op LinkedInn en Facebook.
Inmiddels ben ikzelf ook al dik 30 jaar fiets fanatic, het beschreven ritueel voor vertrek nu voor mij ook zo herkenbaar en standaard. Zelfs de "uierzalf".

Ride on maatje!
Het leven is oneerlijk! 

Gecondoleerd. Wij zijn er erg van geschrokken. Onze Ed Kroket zal erg gemist worden. 

Wat een verschrikkelijk nieuws.
Ik heb Edwin bij Tacx (wij als leverancier) leren kennen als een zeer vriendelijke, gedreven en eerlijke man.
Vaak met hem over de koers gesproken.
Rust zacht 🙏 

Beste Edwin,

Woorden schieten letterlijk tekort en niet te bevatten dat je er niet meer bent.
Wat hebben we mooie herinneringen mogen maken bij Tacx, jou kennis, passie, positieviteit en oprechte interesse in een ieder.

Edwin onwijs bedankt voor alle mooie herinneringen maak ze gek daar boven en ik ga ervanuit dat je weer in die kopgroep rijd.

Sterkte aan de nabestaanden.

Groet, Leslie 

Edwin wat schrik ik hiervan man! Ik zal nooit vergeten dat je me de tip gaf om in de ronde van zuid Holland op een bepaald punt voorin te zitten. Dit deed ik en ik zat ook meteen de gehele wedstrijd in de eerste waaier.

Edwin ik zal jou onthouden als een hele aardige vriendelijke en toegankelijke vent! Rust zacht 🙏 

Herinneringen aan Edwin
Een tiental jaren geleden leerde ik Edwin kennen. Aan de vooravond van de Tacx Pro Classic, een wielerkoers in Zeeland, reden we met een aantal prominenten uit de wielerwereld een deel van het parcours. De meesten van hen kende ik, maar dat vinnige supergesoigneerde ventje op de mooiste fiets van allemaal, die kende ik niet. Toen ik aan oud-tourwinnaar Jan Janssen vroeg, wie dat was, antwoorde hij: Dat is Edje Vrauwdeunt, die werkt bij Tacx. Nu schreef ik in die tijd ook voor het blad Wieler Revue en daar kwam ik die naam wel eens tegen in de uitslagen.
Een aantal maanden later werd ik gevraagd om als speaker te fungeren op de stand van Tacx tijdens de fietsbeurs Velofollies in Kortrijk in België en leerde ik Edwin beter kennen. Er was meteen een klik tussen de enthousiaste Hagenees en de saaie Zeeuw. We hadden namelijk dezelfde passie: de wielersport.
Ik was direct onder de indruk van Edwins enorme technische kennis. Ieder probleem aan een fiets of een trainer werd in een mum van tijd opgelost. Iets niet kunnen bestond niet en alles moest er spic en span uitzien. De stofzuiger en de poetsdoek waren Edwins favoriete attributen.
Toen ik een aantal maanden later gevraagd werd of ik ook beschikbaar was voor de Bike Motion in Utrecht, was mijn wedervraag: is Edwin er ook weer bij? Want ik wist met Edwin erbij loopt alles op rolletjes.
Edwin en ik hadden nog een bijzondere overeenkomst. Als na een lange en vermoeiende beursdag de jongere collega’s nog een stapje in de wereld gingen zetten, dan gingen Ed en ik direct naar het hotel. Ik, om als oudere man te herstellen van de vermoeienissen en Edwin, omdat hij coureur was en coureurs die gaan op tijd naar bed. Dan hadden we het samen nog even over het thuisfront en zo leerde ik dat Edwin niet alleen leefde voor de fiets maar ook zijn familie en speciaal Ilona, het belangrijkste in zijn leven vond.
Op de rouwkaart staat mooi verwoord wat Edwin voor iemand was een echte mensen mens.
Dat kleine jongetje of meisje dat schuchter stond te kijken kreeg direct een bidon. Iemand die misschien door moeder natuur iets minder was bedeeld, kreeg van Edwin een gadget en als tijdens de wedstrijdjes op de Tacx iemand teleurgesteld was en soms zelfs een traantje liet, dan was daar Edje met een aai over de bol of fluisterde hij iets in het oor en dan kwam daar toch een glimlach tevoorschijn en voelde iemand zich ook een beetje kampioen.
Ik noemde hem Ed Raket of The Rocket Man en vertelde dat hij een ex kampioen van Nederland was en dan glom hij van trots.
Was Edwin dan een supermens? Nee gelukkig niet. Hij kon ook best eigenwijs zijn en de volgende anekdote is daar het bewijs van.
Schuin tegenover de Tacx en later Garmin stand op Velofollies stond de stand van Vive le Velo met de bekende Belgische wielercommentator en presentator Karl van Nieuwkerke. Daar werd ieder jaar het Belgisch kampioenschap banden wisselen gehouden. Edwin zou als “Ollander” die Vlamingen wel eens een lesje leren. Iedere deelnemer kreeg als hulpmiddelen een fietspomp en twee bandenlichters. Of zoals ze in Vlaanderen zeggen bandenwippers of lepeltjes. Die had Edwin niet nodig, hij deed het altijd zonder. Met als gevolg dat hij niet in de buurt van de te kloppen tijd kwam, ook niet in de herkansing. Ondanks een hartslag van 160 slagen per minuut. Ieder jaar herhaalde zich dat ritueel en Van Nieuwkerke noemde Edwin dan ook de “man zonder lepeltjes” Natuurlijk moest er een selfie gemaakt worden met van Nieuwkerke en Edwins telefoon moet dan ook vol staan met foto’s met daarop wielerhelden uit het heden en verleden.
Eén ding moet in dit alles niet worden vergeten de onvoorwaardelijke trouw van Edwin aan de firma en de familie Tacx. 13 jaar heeft hij voor hen gewerkt. Edwin had een enorme bewondering en genegenheid voor de grondlegger de heer Koos Tacx senior en die genegenheid was en is wederzijds. Hij vond het dan ook best moeilijk toen de naam Tacx veranderde in Garmin, maar de loyaliteit bleef bestaan. Hij was trots op de nieuwe fabriek, maar leefde weer helemaal op toen hij terug kon naar zijn oude stek in Wassenaar, waar hij mede leidinggaf aan 40 medewerkers en verantwoordelijk was voor de productie van 10 miljoen bidons per jaar.
Ook bij zijn collega’s was hij bijzonder geliefd en voor de jongeren en nieuwe medewerkers was hij een soort vaderfiguur en iedereen binnen bedrijf kende en waardeerde Edwin.
Een vaste gewoonte was dat wij elk jaar probeerden om een rondje over de beursvloer te maken. Ik zeg met nadruk een rondje, want we kwamen meestal niet ver. Iedereen in de fietsen business kende Edwin Vrauwdeunt en klampte hem aan. Ed met zijn telefoon in de aanslag, want er moest een foto worden gemaakt van iedere Tacxbidon die hij tegenkwam en de volgende dag ging hij dan terug om het nieuwste type bidon te demonstreren. Trouw aan zijn werkgever tot de laatste snik.
Begin maart stuurde ik Edwin een appje om te vragen of hij weer voorrijder was tijden de openingsrit van de Tacxvrienden vanuit Wassenaar bij Koos en Eline. Helaas niet appte Edwin terug, want ik lig voor onderzoek in het ziekenhuis. Het vervolg kent u allemaal.
Zaterdagochtend 9 augustus kreeg ik het bericht dat Edwin was overleden. Ik deed toen hetzelfde wat Ed zou hebben gedaan. Ik pakte mijn fiets en deed een rondje, maar wat was ik blij met die grote zonnebril, want mijn ogen waren vol met tranen.
Bedankt grote vriend, je bent en blijft mijn held. 

Lieve Ed,

Jouw avontuur bij Tacx begon 13 jaar geleden, waarna ik ruim 6 jaar geleden begon. Eigenlijk kende ik je al in de weken ervoor omdat je me direct op Strava begon te volgen zodra ik mijn contract had getekend. Je was nieuwsgierig, die nieuwe event jongen, is hij wel een fietser? Mijn strave ritjes vielen in het niets met de ritten met jou jaloersmakende snelheden (maar toch klagen dat het niet net iets sneller was). Maar sinds ik begon en in de eerste maanden direct zij aan zij met jou naar Eurobike en het WK in Yorkshire mocht groeide mijn passie voor het fietsen. Jou enthousiasme en liefde voor het fietsen wist je over te brengen op mij. Wat volgde waren talloze mooie tripjes samen waar we altijd hoopte onze fietsen mee te nemen, met het hoogtepunt onze roadtrip naar de Tour de France in de Vogezen en het WK in Imola. We pakten de ‘cadeautjes uit’ tijdens het reizen voor werk zeiden we dan tegen elkaar. Samen herinneringen maken voor het leven. Van lange dagen, gevolgd door lekker eten, fietsritjes op de meest unieke plekken. Het waren onvergetelijke tripjes. Van Velofollies tot Eurobike, van het WK wielrennen op de weg of de baan of the Tour de France, tot triatlon events in het zwembad.

Eigenlijk maakte het niet uit waar we waren, overal zorgde jij ervoor dat alles klopte. Trainers in orde, de trainermatten gepoetst, gesoigneerd tijdens het dinner, en altijd bereid bezig met het unieke plaatje te schieten voor op de social media kanalen. We hebben zoveel mooie dingen meegemaakt samen.

Ik ben dankbaar dat we dit samen hebben mogen beleven en elkaar naar een hoog niveau tilde als we Tacx en later Garmin mochten vertegenwoordigen op een event. Je was een ambassadeur voor het merk, het was een feestje om samen te werken. Jouw mooie wieleranekdotes afgewisseld met mijn voetbal kleedkamer humor, het was een mooie reis samen. Helaas veel te kort, ik keek alweer uit naar de volgende reisjes samen. Helaas mocht het niet zo zijn! Wat was het moeilijk om te zien vanaf de zijlijn om je snel achteruit te zien gaan. We gaan je missen vriend!

Rust zacht en we zullen altijd aan je denken tijdens de evenementen die komen gaan en je trots maken!

Liefs, Julian 

Je reed altijd net dat beetje harder, trok anderen mee, en gaf nooit op.
Een echte wielrenner in hart en nieren, en zo stond je ook in het leven.

Rust zacht. We zullen je enorm missen – op kantoor, op de weg, en in ons hart.
Sterkte aan familie, vrienden en iedereen die je liefhad.

Bedankt voor alles Edje.
Liefs , Sanne 

Lieve Edwin, ik vind het onbeschrijfelijk verdrietig. Je was zo'n enthousiaste lieve betrokken man. Altijd een berichtje en een praatje. Ik herinner me leuke momenten waarbij we samen een koppelkoers op de baan reden en je me heel hard door de bochten slingerde. Of hoe je me bij de Tacx Pro Classic aanmoedigde. Of hoe leuk je fietstrainingen deed met de mannen die naar Barcelona fietsen voor het goede doel. Heel erg bedankt voor alles. Wat zullen we jou gaan missen! Liefs Romy 

Lieve Edwin,

Het is moeilijk te bevatten dat je er niet meer bent. Het is zo ongelofelijk snel en onverwacht gegaan. Dank je voor alle mooie herinneringen die we samen hebben gemaakt en voor alles wat ik van je heb mogen leren: van fietsen in een waaier en het grondig schoonmaken van mijn ketting tot het motiveren van mensen door je eigen ongelofelijke betrokkenheid en gedrevenheid.

Je was een bijzonder mens. Ik zal de herinneringen aan jou altijd koesteren. Tacx is een stuk minder Tacx zonder jou.

Ik ga je missen, lieve vriend.

Simon 

Hi Edje, ik zal je missen, je lach,humor en interesse in iemands ander verhaal, je zit nu in een ander portaal maar ik zal je niet vergeten, en drinken we op afstand een glas goede wijn. Salut gast.
Natuurlijk wil, ik jou partner en familie alle sterkte wensen die er nodig is.

Henk 

Lieve Edwin, wat een verdrietig bericht om van je te lezen. Het raakt mij. Ik herinner mij jou als de wielrenner die als beste kon afzien en gesoigneerd was. Je maakte altijd een praatje en dat was fijn. Ik wil je familie en vrienden veel sterkte wensen met dit grote verlies.

Lorenz 

Lieve Edwin,

Wat een verdrietig bericht dat je er niet meer bent.

Ik heb je leren kennen als een zeer toegewijde en vrolijke collega. Je was altijd in voor een gezellig babbeltje.

Wij hebben samen mooie, uitdagende en diepgaande gesprekken gevoerd deze zal ik niet snel vergeten.

Bedankt dat ik voor en met jou heb mogen samenwerken.

Ik wens je familie en vrienden heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Simone 

Hai lieve Ed,
Wat zul jij gemist worden.

Als we elkaar tegenkwamen, had je altijd tijd voor een praatje en een boks - ook als je eigenlijk alweer door moest.
Je had een enorme passie voor fietsen, maar wist ook alles over lekker eten en goede wijn.
Het maakte niet uit hoe het met jou ging: jij dacht altijd aan anderen en stuurde dan weer een kaartje of een appje. Die warmte en zorg voor anderen zal ik nooit vergeten en is een voorbeeld voor ons allemaal.

Veel sterkte gewenst aan iedereen die jou gekend heeft bij het verwerken van dit enorme verlies. 

Met oprechte deelneming.
Wat een triest bericht.

Heel veel sterkte voor de nabestaanden. 

Lieve Edwin,

In je eerste jaren bij Tacx werkten we samen, jij als manager, ik als werkende student.

Door Carl bleven we altijd verbonden, en jaren later vonden we elkaar opnieuw op de fiets.
Door jouw passie en enthousiasme groeide mijn liefde voor het fietsen steeds meer. De woensdagmiddag-ritten van de afgelopen jaren zijn voor mij een hele warme herinnering.

Gesoigneerd, op en buiten de fiets. Je zag het altijd meteen als iemand nieuwe kleren had, verse sokken droeg of lekkere reepjes bij zich had.

Wat kon je fietsen.
Dan vertelde je ons dat je de avond ervoor nog competitie had gereden, pijn in de benen had en dat je het nu rustig aan zou doen.
Maar ondertussen probeerden wij, met hartslag 180, in de straten van Wassenaar en Oegstgeest jouw wiel te houden.

Wat vond ik het fijn om daar te zitten, in jouw wiel, en af en toe dat duimpje te krijgen.
En na afloop nog op Strava een mooie reactie van je te lezen: "Dat was een mannelijke training, Jur."

Ik dacht dat we dit nog jaren zouden doen. Maar het lot bepaalde begin dit seizoen anders. Wat is het oneerlijk.

Ik ga je missen, vriend. 

Lieve Edje,
Zo af en toe kwam je even langs bij ons op kantoor en hadden we fijne gesprekken. Niet alleen over werk maar ook over sporten en ouder worden.
Wat zal ik dat missen. 

Beste Edwin,
je was niet alleen een fijne collega, maar vooral een bijzonder mens. Jij had altijd oprechte aandacht voor de mensen om je heen. Een luisterend oor, een bemoedigend woord, een glimlach op het juiste moment. Mensen zoals jij zijn zeldzaam in deze tijd, je zal door velen enorm gemist worden.
Ik wens je familie, vrienden en iedereen die je gekend heeft veel sterkte toe in deze verdrietige tijd. 

Diep bedroefd door het overlijden van mijn dierbare collega Edwin Vrauwdeunt. Edwins toewijding, vriendelijkheid en integriteit hebben een onuitwisbare indruk op mij en op iedereen die het voorrecht had hem te kennen, achtergelaten. Ik zal hem niet alleen herinneren om zijn professionele uitmuntendheid, maar ook om de warmte en vrijgevigheid die hij deelde met de mensen om hem heen. Mijn gedachten gaan uit naar zijn familie, vrienden en dierbaren in deze moeilijke tijd.