Edwin Vrauwdeunt

Hey Edwin ,

Wat is dit snel gegaan ... even terug in de tijd. Ik zal niet vergeten dat ik jouw intake heb gedaan , nadat koos had gevraagd of jij ben ons in het bedrijf zou passen . Het werd al snel duidelijk dat jij een echt mensen mens bent met een warm sociaal hart. In staat om mensen mee te trekken met jouw enthousiasme , zolas jij als sportman veel mee hebt gemaakt...
Je merkte op een gegevn moment op dat je ondanks alle inspanningen niet meer mee kon komen op het niveau wat je wilde , maar dat lag niet aan jouw leeftijd , maar aan een vreselijke ziekte.. Je had alle vertrouwen in de behandelende artsen , maar het mocht niet baten , wat een gemis .. We gaan nooit meer die Barolo drinken ... dat zal ik dan maar alleen moeten doen.. Maar als er een hemel bestaat , dan is daar een ereplaats voor jou !!! Bedankt voor alles en rust zacht fijne man !!! 

Beste Ed,

Toen ik acht jaar geleden begon bij Tacx, was jij er al. Voor mij was je vanaf het begin een van de meest fijne collega’s om mee samen te werken. Altijd postief, enthousiast, behulpzaam, en altijd met een luisterend oor. Echt een top gozer.

Ik denk met een lach terug aan de keren dat we samen op beurzen stonden. Het was prachtig om te zien hoe je met jouw positiviteit en liefde voor wielrennen iedereen wist mee te krijgen. Je energie werkte aanstekelijk en liet bij iedereen een blijvende indruk achter. Ed Raket.

Een wereld zonder jou… wat een enorm verlies. Bedankt voor alles wat je hebt gedeeld en gegeven.

Liefs,John 

It is with great sadness that I received the news of Edwin death. For 13 years, I had the honor and joy of working with him. He was not only a wonderful colleague, but also someone very close to me – always kind, warm, and full of humor. He brought so much warmth and joy to my life that it is difficult for me to accept his passing.

I was unable to attend the farewell ceremony, but I believe the best way to honor his memory is to cherish the memories of a truly extraordinary person whose smile and kindness will remain with me forever.

I share in your sorrow and offer my sincerest condolences. 

Beste Edwin,

Ik begrijp van mijn collega's dat je een heel erg fijne collega was en veel voor Tacx hebt betekend. Rust zacht.

Ik wens jouw nabestaande veel sterkte toe in deze moeilijke tijd en dat ze met regelmaat terug mogen denken aan mooie en fijne herinneringen met jou.

Adriaan 

Beste Ed,

Ik heb je leren kennen op de Velodrome van Amsterdam. Jij bent een aardig en vriendelijke man die echt hard kon fietsen. Ik ga je missen daar, rust zacht! 

Beste Edwin,
Ik was een voetnoot in jouw leven als wielrenner twintig jaar geleden maar jij bent mij altijd bijgebleven als een zeer goede renner en vooral een aardige renner. Ik kwam je jaren later tegen tijdens de zesdaagse in Ahoy en het was of daar geen jaren tussen lagen en dat lag niet aan mij.
Gewoon een aardige gozer.
Rust zacht 

Ed, wat een ongelooflijk verdrietig en hard nieuws.

Zeven jaar geleden leerde ik kennen toen ik net bij Tacx was gestart en de glimlach die ik toen zag, was er altijd. Na de verhuizing van ons team naar het kantoor boven hal 9 kwam jij regelmatig even gedag zeggen: altijd oprecht geïnteresseerd, een handje op de schouder en mooie verhalen over de sport en de koers. De verhalen over de trucjes van de derny rijders beeldde je levendig uit. Later waren de momenten schaarser, maar de kwaliteit altijd hoog: je was een echt verbinder binnen Tacx.

Ook op de fiets keek je altijd naar iedereen om. Tijdens de Zeeland Classic liet je zien wat echt kop-over-kop fietsen was. Met een subtiel duwtje op de rug positioneerde je mij en liet je het treintje werken.

Lieve Ed, ik had graag nog veel vaker afgezien in je wiel. Ik mis je nu al, maar jouw lach en positiviteit zal mij bijblijven!

Heel veel sterkte voor Ilona en je naaste familie en vrienden met dit ondoenlijke verlies. 

Beste Edwin,

Vanaf het begin van mijn carriére ben je altijd een steun en toeverlaat geweest. Mijn tijd in de fabriek hier in Wassenaar was een stuk beter door jouw sturing. Als ik later half zo positief in het leven mag staan als jij, ben ik gelukkig.

Ik ben blij te horen dat je tot het laatste moment omringd bent gebleven door de mensen die ertoe doen. Gun hen je kracht van waar je bent, wij houden je herinnering in stand.

Ook mijn medeleven aan alle nabestaanden. 

Edwin

Leren kennen als wielrenner in de jonge jaren en altijd veel bewondering gehad met het koersen.

Ook naderhand als secretaris van het KNWU district Zuid-Holland heb ik je zoveel zien betekenen voor alles in en rondom de wielersport.

Dank voor al het goede en goede herinneringen.

Sterkte aan alle bekenden en nabestaanden.

ing. Ben Hiep 

Och Edje, Edwin,
Waarom komt jouw naam me na zoveel jaar nog steeds zo bekend voor? Je maakte indruk op me, daarom.
In 1987 kwamen we samen op als dpl. militair op de Frederik Hendrik kazerne in Vught. Jij, dat rare kleine manneke met die geschoren bruine benen en die "rare" zonnebrillen. Zie je nog zo voor me. Buitenbeentje, geen biertje, geen sigaretje meeroken, nee, je ging na het eind apél vaak uuuren trainen. Je pakte je racefiets uit, opgevouwen in een grote weekendtas, opbouwen, het hele ritueel ervoor, bidons klaarmaken, reepjes, brilletje en als laatste handeling altijd die grote klodder "uierzalf" onder dat klokkenspel. Dát maakte indruk! Dat is me bijgebleven.

En dan zie ik, bijna 40 jaar later dit verschrikkelijke bericht op LinkedInn en Facebook.
Inmiddels ben ikzelf ook al dik 30 jaar fiets fanatic, het beschreven ritueel voor vertrek nu voor mij ook zo herkenbaar en standaard. Zelfs de "uierzalf".

Ride on maatje!
Het leven is oneerlijk! 

Gecondoleerd. Wij zijn er erg van geschrokken. Onze Ed Kroket zal erg gemist worden. 

Wat een verschrikkelijk nieuws.
Ik heb Edwin bij Tacx (wij als leverancier) leren kennen als een zeer vriendelijke, gedreven en eerlijke man.
Vaak met hem over de koers gesproken.
Rust zacht 🙏 

Beste Edwin,

Woorden schieten letterlijk tekort en niet te bevatten dat je er niet meer bent.
Wat hebben we mooie herinneringen mogen maken bij Tacx, jou kennis, passie, positieviteit en oprechte interesse in een ieder.

Edwin onwijs bedankt voor alle mooie herinneringen maak ze gek daar boven en ik ga ervanuit dat je weer in die kopgroep rijd.

Sterkte aan de nabestaanden.

Groet, Leslie 

Edwin wat schrik ik hiervan man! Ik zal nooit vergeten dat je me de tip gaf om in de ronde van zuid Holland op een bepaald punt voorin te zitten. Dit deed ik en ik zat ook meteen de gehele wedstrijd in de eerste waaier.

Edwin ik zal jou onthouden als een hele aardige vriendelijke en toegankelijke vent! Rust zacht 🙏 

Herinneringen aan Edwin
Een tiental jaren geleden leerde ik Edwin kennen. Aan de vooravond van de Tacx Pro Classic, een wielerkoers in Zeeland, reden we met een aantal prominenten uit de wielerwereld een deel van het parcours. De meesten van hen kende ik, maar dat vinnige supergesoigneerde ventje op de mooiste fiets van allemaal, die kende ik niet. Toen ik aan oud-tourwinnaar Jan Janssen vroeg, wie dat was, antwoorde hij: Dat is Edje Vrauwdeunt, die werkt bij Tacx. Nu schreef ik in die tijd ook voor het blad Wieler Revue en daar kwam ik die naam wel eens tegen in de uitslagen.
Een aantal maanden later werd ik gevraagd om als speaker te fungeren op de stand van Tacx tijdens de fietsbeurs Velofollies in Kortrijk in België en leerde ik Edwin beter kennen. Er was meteen een klik tussen de enthousiaste Hagenees en de saaie Zeeuw. We hadden namelijk dezelfde passie: de wielersport.
Ik was direct onder de indruk van Edwins enorme technische kennis. Ieder probleem aan een fiets of een trainer werd in een mum van tijd opgelost. Iets niet kunnen bestond niet en alles moest er spic en span uitzien. De stofzuiger en de poetsdoek waren Edwins favoriete attributen.
Toen ik een aantal maanden later gevraagd werd of ik ook beschikbaar was voor de Bike Motion in Utrecht, was mijn wedervraag: is Edwin er ook weer bij? Want ik wist met Edwin erbij loopt alles op rolletjes.
Edwin en ik hadden nog een bijzondere overeenkomst. Als na een lange en vermoeiende beursdag de jongere collega’s nog een stapje in de wereld gingen zetten, dan gingen Ed en ik direct naar het hotel. Ik, om als oudere man te herstellen van de vermoeienissen en Edwin, omdat hij coureur was en coureurs die gaan op tijd naar bed. Dan hadden we het samen nog even over het thuisfront en zo leerde ik dat Edwin niet alleen leefde voor de fiets maar ook zijn familie en speciaal Ilona, het belangrijkste in zijn leven vond.
Op de rouwkaart staat mooi verwoord wat Edwin voor iemand was een echte mensen mens.
Dat kleine jongetje of meisje dat schuchter stond te kijken kreeg direct een bidon. Iemand die misschien door moeder natuur iets minder was bedeeld, kreeg van Edwin een gadget en als tijdens de wedstrijdjes op de Tacx iemand teleurgesteld was en soms zelfs een traantje liet, dan was daar Edje met een aai over de bol of fluisterde hij iets in het oor en dan kwam daar toch een glimlach tevoorschijn en voelde iemand zich ook een beetje kampioen.
Ik noemde hem Ed Raket of The Rocket Man en vertelde dat hij een ex kampioen van Nederland was en dan glom hij van trots.
Was Edwin dan een supermens? Nee gelukkig niet. Hij kon ook best eigenwijs zijn en de volgende anekdote is daar het bewijs van.
Schuin tegenover de Tacx en later Garmin stand op Velofollies stond de stand van Vive le Velo met de bekende Belgische wielercommentator en presentator Karl van Nieuwkerke. Daar werd ieder jaar het Belgisch kampioenschap banden wisselen gehouden. Edwin zou als “Ollander” die Vlamingen wel eens een lesje leren. Iedere deelnemer kreeg als hulpmiddelen een fietspomp en twee bandenlichters. Of zoals ze in Vlaanderen zeggen bandenwippers of lepeltjes. Die had Edwin niet nodig, hij deed het altijd zonder. Met als gevolg dat hij niet in de buurt van de te kloppen tijd kwam, ook niet in de herkansing. Ondanks een hartslag van 160 slagen per minuut. Ieder jaar herhaalde zich dat ritueel en Van Nieuwkerke noemde Edwin dan ook de “man zonder lepeltjes” Natuurlijk moest er een selfie gemaakt worden met van Nieuwkerke en Edwins telefoon moet dan ook vol staan met foto’s met daarop wielerhelden uit het heden en verleden.
Eén ding moet in dit alles niet worden vergeten de onvoorwaardelijke trouw van Edwin aan de firma en de familie Tacx. 13 jaar heeft hij voor hen gewerkt. Edwin had een enorme bewondering en genegenheid voor de grondlegger de heer Koos Tacx senior en die genegenheid was en is wederzijds. Hij vond het dan ook best moeilijk toen de naam Tacx veranderde in Garmin, maar de loyaliteit bleef bestaan. Hij was trots op de nieuwe fabriek, maar leefde weer helemaal op toen hij terug kon naar zijn oude stek in Wassenaar, waar hij mede leidinggaf aan 40 medewerkers en verantwoordelijk was voor de productie van 10 miljoen bidons per jaar.
Ook bij zijn collega’s was hij bijzonder geliefd en voor de jongeren en nieuwe medewerkers was hij een soort vaderfiguur en iedereen binnen bedrijf kende en waardeerde Edwin.
Een vaste gewoonte was dat wij elk jaar probeerden om een rondje over de beursvloer te maken. Ik zeg met nadruk een rondje, want we kwamen meestal niet ver. Iedereen in de fietsen business kende Edwin Vrauwdeunt en klampte hem aan. Ed met zijn telefoon in de aanslag, want er moest een foto worden gemaakt van iedere Tacxbidon die hij tegenkwam en de volgende dag ging hij dan terug om het nieuwste type bidon te demonstreren. Trouw aan zijn werkgever tot de laatste snik.
Begin maart stuurde ik Edwin een appje om te vragen of hij weer voorrijder was tijden de openingsrit van de Tacxvrienden vanuit Wassenaar bij Koos en Eline. Helaas niet appte Edwin terug, want ik lig voor onderzoek in het ziekenhuis. Het vervolg kent u allemaal.
Zaterdagochtend 9 augustus kreeg ik het bericht dat Edwin was overleden. Ik deed toen hetzelfde wat Ed zou hebben gedaan. Ik pakte mijn fiets en deed een rondje, maar wat was ik blij met die grote zonnebril, want mijn ogen waren vol met tranen.
Bedankt grote vriend, je bent en blijft mijn held. 

Lieve Ed,

Jouw avontuur bij Tacx begon 13 jaar geleden, waarna ik ruim 6 jaar geleden begon. Eigenlijk kende ik je al in de weken ervoor omdat je me direct op Strava begon te volgen zodra ik mijn contract had getekend. Je was nieuwsgierig, die nieuwe event jongen, is hij wel een fietser? Mijn strave ritjes vielen in het niets met de ritten met jou jaloersmakende snelheden (maar toch klagen dat het niet net iets sneller was). Maar sinds ik begon en in de eerste maanden direct zij aan zij met jou naar Eurobike en het WK in Yorkshire mocht groeide mijn passie voor het fietsen. Jou enthousiasme en liefde voor het fietsen wist je over te brengen op mij. Wat volgde waren talloze mooie tripjes samen waar we altijd hoopte onze fietsen mee te nemen, met het hoogtepunt onze roadtrip naar de Tour de France in de Vogezen en het WK in Imola. We pakten de ‘cadeautjes uit’ tijdens het reizen voor werk zeiden we dan tegen elkaar. Samen herinneringen maken voor het leven. Van lange dagen, gevolgd door lekker eten, fietsritjes op de meest unieke plekken. Het waren onvergetelijke tripjes. Van Velofollies tot Eurobike, van het WK wielrennen op de weg of de baan of the Tour de France, tot triatlon events in het zwembad.

Eigenlijk maakte het niet uit waar we waren, overal zorgde jij ervoor dat alles klopte. Trainers in orde, de trainermatten gepoetst, gesoigneerd tijdens het dinner, en altijd bereid bezig met het unieke plaatje te schieten voor op de social media kanalen. We hebben zoveel mooie dingen meegemaakt samen.

Ik ben dankbaar dat we dit samen hebben mogen beleven en elkaar naar een hoog niveau tilde als we Tacx en later Garmin mochten vertegenwoordigen op een event. Je was een ambassadeur voor het merk, het was een feestje om samen te werken. Jouw mooie wieleranekdotes afgewisseld met mijn voetbal kleedkamer humor, het was een mooie reis samen. Helaas veel te kort, ik keek alweer uit naar de volgende reisjes samen. Helaas mocht het niet zo zijn! Wat was het moeilijk om te zien vanaf de zijlijn om je snel achteruit te zien gaan. We gaan je missen vriend!

Rust zacht en we zullen altijd aan je denken tijdens de evenementen die komen gaan en je trots maken!

Liefs, Julian 

Je reed altijd net dat beetje harder, trok anderen mee, en gaf nooit op.
Een echte wielrenner in hart en nieren, en zo stond je ook in het leven.

Rust zacht. We zullen je enorm missen – op kantoor, op de weg, en in ons hart.
Sterkte aan familie, vrienden en iedereen die je liefhad.

Bedankt voor alles Edje.
Liefs , Sanne 

Lieve Edwin, ik vind het onbeschrijfelijk verdrietig. Je was zo'n enthousiaste lieve betrokken man. Altijd een berichtje en een praatje. Ik herinner me leuke momenten waarbij we samen een koppelkoers op de baan reden en je me heel hard door de bochten slingerde. Of hoe je me bij de Tacx Pro Classic aanmoedigde. Of hoe leuk je fietstrainingen deed met de mannen die naar Barcelona fietsen voor het goede doel. Heel erg bedankt voor alles. Wat zullen we jou gaan missen! Liefs Romy 

Lieve Edwin,

Het is moeilijk te bevatten dat je er niet meer bent. Het is zo ongelofelijk snel en onverwacht gegaan. Dank je voor alle mooie herinneringen die we samen hebben gemaakt en voor alles wat ik van je heb mogen leren: van fietsen in een waaier en het grondig schoonmaken van mijn ketting tot het motiveren van mensen door je eigen ongelofelijke betrokkenheid en gedrevenheid.

Je was een bijzonder mens. Ik zal de herinneringen aan jou altijd koesteren. Tacx is een stuk minder Tacx zonder jou.

Ik ga je missen, lieve vriend.

Simon 

Hi Edje, ik zal je missen, je lach,humor en interesse in iemands ander verhaal, je zit nu in een ander portaal maar ik zal je niet vergeten, en drinken we op afstand een glas goede wijn. Salut gast.
Natuurlijk wil, ik jou partner en familie alle sterkte wensen die er nodig is.

Henk