Jan Hartman

Vandaag begraaf ik jou in mij.
Niet in de aarde, niet in die kist.
Niet bij die bomen in de ochtendmist.
Daar ben jij niet, je bent veilig in mij.

Vandaag begraaf ik jou in mij.
Ik zal niet zoeken waar je nu bent.
Blijf maar bij ons hier, waar iedereen je kent.
Wat je nog doen wilde, doe ik erbij.
Vanaf vandaag leef jij in mij.
Dan kan ik met je praten en antwoord geven.
Dan blijf je leven in mijn leven.
Neem mijn ogen en kijk met mij.
Neem mijn voeten en loop met mij.
We gaan naar huis toe, wij allebei.
Vanaf vandaag leef jij in mij.

Onze allerliefste Jan; Een zoon, broer, zwager, neef en vriend voor velen, is vannacht plots overleden.
Zo groots als hij was en zichzelf droeg in het leven, zo groot zal het gat zijn dat hij achterlaat. ❤
Jan, wij zijn vol bewondering hoe jij je door jouw leven hebt geslagen. Veel onrecht is jou aangedaan, waardoor jij o.a. een post traumatische stress stoornis had. En ondanks alles was jij o zo scherp van geest, rap van tong en had je heerlijke unieke humor.
En dank je wel lieverd voor alles, ook alle zorg voor Mam. ❤
Jij hebt nooit opgegeven en nu is er natuurlijk een einde aan gekomen.
Jij bent en blijft de enige broer die ik ooit zou willen en we zullen je vreselijk missen en met al onze verhalen en herinneringen van jou houden we je ook vreselijk levend.
Na jaren slecht slapen, gunnen wij jou nu de ultieme rust.
Alle liefs voor jou Jan,
❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤
XXX XXX XXX
Mam & Astrid & Sander