Nico Lassing

Nou, daar gaat ‘ie dan.

Een maand na ‘het telefoontje’.

Een maand van rauwe werkelijkheid en stuitend ongeloof. Want hoe wil je hier je kop omheen krijgen?

En wat schrijf je dan in Godsnaam?

Ik kan verhalen over de krachtige herinneringen aan de tijd waarin we van jongetje naar puber en jongvolwassene groeiden. De bijkans telepathische connectie die we hadden. De gierende lol, elkaar pushend naar de volgende grap. De gedeelde smart.

Het was logisch dat we elkaar opzochten. ‘s Ochtends aan de koffie in de soos. Overdag in de banken. Jij verveeld bij de abstracte vakken, ik neuspeuterend bij de alfa-lessen. En altijd met een bijdehante blik naar de wereld om ons heen. Want we waren pubers met een brein.

Na school? Gewoon samen verder. Naar de Krusemanstraat, klooien achter een Commodore, Blackadder in de VHS. Tot Gezien binnenkwam en misschien ook Dirk, en de vraag: “eet je mee?”

Het was meer dan gezelligheid. Het was meer dan een vriendschap. Het was veiligheid. We beschermden elkaar. Dagelijks. Jarenlang.

Het zijn herinneringen die zijn geëtst in mijn ziel, voor altijd. Die mij hebben gemaakt wie ik nu ben en die bij elk geluid, voorval of anekdote weer bovenkomen. Met geregeld een nieuwe.

Het zijn herinneringen die nu in eenzaamheid voortleven.

Omdat jij er niet meer bent.

Mijn hart gaat uit naar je dochters, Eliza, Fleur en Aimée (niet noodzakelijkerwijs in die volgorde), die nu veel te vroeg vaderloos verder moeten. Naar je vrouw, Nelke, die nu dagelijks de zware last van ruw gemis moet dragen. Naar je broer, Dirk-Jan, die te plots enig kind is en naar je moeder die dit helemaal niet moet meemaken, joh. En naar al die anderen die je hebt geraakt, over de hele wereld.

Rust zacht, lieve vriend. 

Lieve Nelke, Eliza, Aimée, Fleur, Dirk-Jan en andere naasten en vrienden,

Net als vele anderen kreeg ik een enorme schrok en kippenvel van kruin tot tenen toen ik Nelke haar bericht las dat Nico plotseling was overleden. Onvoorstelbaar en zó oneerlijk dat een lieve partner, fantastische vader, geliefd familielid en trouwe vriend van (zo te lezen) velen ineens uit het leven wordt getrokken op een veel te jonge leeftijd. Persoonlijk ken ik Nico vooral als man van Nelke die ik zo’n 30 jaar geleden leerde kennen als ‘chaletgirl’ in Châtel, Frankrijk. Een onvergetelijk en onbezorgd skiseizoen brachten we door in de sneeuw. De ‘chaletgirls’ bleven elkaar altijd volgen (via de socials), hadden regelmatig contact en soms zagen we elkaar. Zoals die keer in Londen een aantal jaar geleden. Dat was voor mij ook de eerste keer dat ik Nico en de meiden wat beter leerde kennen. Samen met Tanja en Nathalie bleven we een lang weekend logeren en wat was dat ongelofelijk gezellig! Een weekend doorbrengen bij dit lieve gezin voelde als een warm bad. Slaapkamers werden gewisseld en afgegeven, met z’n allen in de rij voor dat ene toilet, uitgebreide ontbijtjes, lunches, borrels en heerlijke etentjes. Dat is zo fijn aan iets langer bij iemand zijn: je hebt het gevoel dat je elkaar echt wat beter leert kennen in een paar dagen. Een enorm waardevolle herinnering. Er ontstond direct zo’n leuke band met de meiden, ik leerde Nico kennen als een spontane, vrolijke en goedlachse, maar vooral lieve echtgenoot van Nelke. En dat beeld bleef. De jaren erna. India vond ik iets te ver, net als Sydney, maar we bleven elkaar volgen en soms spreken. Altijd vrolijke en lachende gezichten op foto’s van dit prachtige gezin dat de wereld overtrok en samen zoveel moois beleefden. Zo’n gezin waar alles altijd ‘voor de wind’ leek te gaan. Zo’n gezin dat je ieder kind en elke ouder gunt. En dan ineens is daar het onbeschrijfelijk grote drama. Zo lacht het leven je toe en zo is het ineens zwart. Pikzwart. En dan is de afstand letterlijk en figuurlijk veel te groot. De andere kant van de wereld… Nelke, Eliza, Aimée en Fleur: ik zou jullie graag vasthouden en jullie laten voelen hoe ik met jullie meeleef. Ik wens jullie veel sterkte en kracht voor nu en straks om met dit enorme verlies en het gemis om te gaan. Alle ‘eerste keren’ zonder Nico en papa samen doormaken zal enorm pittig zijn. Jullie zijn sterke vrouwen, dus wat dat betreft heb ik er alle vertrouwen in dat jullie dat lukt, dat jullie samen doorgaan met mooie avonturen en herinneringen maken. En Nico zal trots, met een lach, naar zijn meiden kijken.

Hele dikke knuffel en liefs,
Miranda 

Lieve Nelke, Eliza, Fleur, Aimée, Gezien en Dirk-Jan,

Het bericht van Nelke kwam als een mokerslag bij ons binnen. Het was te onwerkelijk om te bevatten. We konden ons ook niet voorstellen hoe dit voor jullie moest zijn.
De memorial bracht voor ons vele mooie herinneringen naar boven.

Nico was echt een vriend van ons beide. We leerden elkaar allemaal kennen tijdens onze studie Informatica op de VU. Dave en Nico eigenlijk al een jaartje eerder toen ze eerst nog BWI hadden ‘geprobeerd’. En toen kwam daar dus ook een half Italiaanse bij en dat leverde natuurlijk heerlijke discussies op bij menig practicum. Samen student-assistent geweest (wat was je streng met cijfers geven!) en na ons afstuderen besloot jij verder te gaan promoveren onder die eigenaardige meneer Rijsenbrij (maar die kon jij wel aan).

Je introduceerde ons bij ‘Silversant’ waar we vervolgens zo ongeveer elke vrijdagavond gingen eten en jij meermaals aanschoof. Samen oud en nieuw vieren op jouw flatje (alhoewel waarschijnlijk alleen Claudia dit goed weet te herinneren). Toen wij gingen trouwen konden we ons geen betere getuige voorstellen dan jij, die alles had meegemaakt van onze liefde.

Niet lang daarna leerde jij de liefde van je leven kennen, Nelke, en kregen jullie je mooie gezin. Een heerlijk meiden gezin net als dat van ons. Wat was het leuk om samen met jullie twee keer op skivakantie te gaan in Filzmoos.
Vervolgens begon jullie buitenland avontuur. Hoewel je het altijd gezegd had, kwam het toch als een verrassing: jullie gingen emigreren naar Engeland.
Na Engeland kwam India en vervolgens middenin coronatijd werd het Sydney, waar jullie een prachtig leven opbouwden.

Wat waren we ongelofelijk trots op je. Op wat je bereikt had, op de avonturen die je samen met je gezin ondernam. En ondanks dat we elkaar maar enkele keren per jaar echt spraken, voelden de gesprekken alsof we elkaar gisteren zagen. Dat was onze vriendschap, gewoon weten dat het goed zit en op die momenten gewoon lekker kletsen. Deze gesprekken gaan we nu echt missen en zullen we des te meer koesteren.

Lieve Nelke, Eliza, Fleur en Aimée. Het verlies is met geen pen te beschrijven voor jullie. Maar zoals jullie man en vader zijn droom achterna ging samen met jullie hopen we dat jullie dat ook blijven doen.
Heel veel sterkte voor jullie, moeder Gezien en Dirk-Jan.
Dave, Claudia, Maura & Sofia 

Nico

Ik heb Nico leren kennen via mijn zoon Roger
Wat ben ik blij dat ik je gekend heb, een mooi en prachtig mens, altijd geïnteresseerd hoe het met mij was
Roger hield mij op de hoogte waar team Lassing was, vader van een prachtig gezin waar je zo trots op was
Ik ga je missen knul
Het is is nog steeds onwerkelijk en moeilijk te geloven dat je er niet meer bent
Mijn gedachten zijn bij Nelke, Eliza Aimée en Fleur, zijn moeder en broer
Ik wens jullie veel sterkte en liefde in deze moeilijke tijd

Els van den Busken 

Lieve Nelke,Eliza Aimee en Fleur.
Wat een verdrietig bericht over het overlijden van Nico. We wensen jullie sterkte en kracht.

Uitgezwaaid,

We zwaaien mensen uit ons leven
zonder het vooraf te weten.

Was gezellig,
zie je gauw,
welterusten, ik van jou.

En wat voelde als een komma
blijkt uiteindelijk een punt.

We zwaaien uit zonder te weten
omdat je soms niet weten kunt.

dikke kus van ons. 

Tjonge Nico, niet zo lang geleden hadden we een fijne lange video call om weer eens goed bij te praten. Hoewel jullie alweer een tijd onderweg waren, hielden we gelukkig contact.
Zoveel mooie momenten - van lange en eindeloze trajecten om weer eens een grote deal bij Accenture te shapen en te onderhandelen. Jij onverzettelijk gestructureerd, mij wijzend op de bochten die ik weer eens te strak wilde nemen.
Los van het harde werken (hoewel we doorgaans eerst om 8 uur startten met een cappuccino of een ‘laffe latte’), waren de feesten legendarisch - jullie huwelijk was super, je afscheid bij Accenture en onze ACN ski trips.

Nelke en meiden, heel veel sterkte en kracht om dit niet te bevatten verlies een plek te geven.
Nico was en blijft een super persoon, en ik voel me bevoorrecht dat ik hem gekend heb. 

Lieve Gezien, lieve familie,
Het ondenkbare is gebeurd, Nico is er niet meer. Ik leerde Nico kennen via zijn moeder Gezien, met wie ik sinds begin jaren 80 vriendschap sloot. Nico woonde bij haar in de C. Krusemanstraat en later tijdens zijn studie een paar jaar op Nijenburg. Daarna vloog hij uit. Via Gezien werd ik op de hoogte gehouden hoe het met hem ging. Zij vertelde enthousiast als zij op bezoek in Londen bij Nico en Nelke en haar kleindochters was geweest. Vooral via foto's zag ik zijn drie prachtige meiden opgroeien. Op die foto's staat Nico als liefdevolle man en vader. Soms maakte ik ook mee dat er met Gezien gefacetimed werd, dan kon ik Nico's opgewekte stem ook horen! Het avontuur ging verder naar India en uiteindelijk Sydney. Dankzij een prachtig fotoboek van het bezoek van Gezien aan India begin 2020 kreeg ik een idee van hun leven daar.
Heel veel sterkte - ook namens Ted- bij het verwerken van dit niet te bevatten verlies, we zijn in gedachten bij jullie allen.
Veel liefs Ellen 

Lieve Nelke, Elize, Fleur en Aimeé,

Enorm geschokt waren we door het veel te vroeg overlijden van Nico.
Wij hebben jullie kennen toen wij naar Amsterdam verhuisden. De buren maakten onze overstap vanuit het oosten van het land een geslaagde keuze. De feestjes, borreltjes en gewoon er voor elkaar zijn gaf ons veel steun. Bij het bladeren door foto's kwam ik een foto tegen van Nico op de boot met Fokdag. Feesten op het IJmeer met een biertje met veel vrienden/buren.
We kennen Nico als een buurman die geen uitdaging uit de weg ging, zijn carrière zeer serieus nam, maar daarnaast ook wist te genieten van het leven.
Toen jullie naar Londen verhuisden zijn we nog langs geweest (met een auto vol met chips, hagelslag, drop, ed.). Wij met de meiden en Thomas op pad naar de SkyTower en de mannen naar een voetbalwedstrijd. Niet omdat het zo moet, maar omdat het kán.
Enjoy life, live life to the fullest. Jullie avontuur stopte daar (natuurlijk) niet. Met veel bewondering volgen we jullie avonturen. Wat een kanjers, wat een team!
We wensen jullie heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijden en weten zeker dat de mooie herinneringen aan jullie vader, jouw man, ook op momenten een grote glimlach op jullie gezichten laat toveren.

Dikke knuffel van Elmar, Willemien, Bodyn en Thomas 

Nico, vriend!

Eind jaren 90 zaten we daar, met zijn 3-en. Jij, Martijn en ik. Op de VU als AiO’s. Recalcitrant, eigenwijs, maar ook zeer gemotiveerd en vol energie! We werkten hard, maar genoten ook van het leven. Iets wat jij altijd bent blijven doen! We hebben heel wat meegemaakt samen. In Amsterdam, het echte studentenleven maar ook samen op reis naar Zweden. Eerst een congres, en (ik weet het nog goed) samen door CD-tjes naar de zonsverduistering kijken. Daarna door naar Stockholm om daar de stad, de eilanden en het nachtleven te ontdekken, We sliepen op een boot (een hotel konden we niet betalen). Je gekke dansje, je typische lach, en meeschreeuwen op “Sommertider” Een heerlijke zorgeloze tijd!

Maar ook na deze mooie tijd aan de VU hielden we contact. Onze gedeelde liefde voor Alfa Romeo, af en toe een baantje golf op Waterland. En natuurlijk alle geweldige tips die je ons kon geven over het overleven van tweelingbabies. Dankzij jouw praktijkervaring, met tips zoals “leer ze zo snel mogelijk hun eigen flesje vasthouden” en “gooi het hele bed vol met spenen zodat ze er altijd snel eentje kunnen vinden”, hebben we deze periode kunnen doorstaan. Daarna je vrijgezellenfeest, je mooie huwelijk op Ameland, jullie afscheidsfeest in IJburg. Zoveel mooie herinneringen!

Toen Team Lassing internationaal ging, hielden we zeker ook contact. Zo zijn Martijn en ik met Merche en Liselore nog bij jullie op bezoek geweest in London en hadden we een geweldig cool diner in een oud bankgebouw in The City. En als jullie even in Nederland waren ging de “eetclub” steevast op zoek naar een leuk restaurant om oude herinneringen op te halen en nieuwe verhalen uit te wisselen.

Maar nu is de “eetclub” niet meer. We zijn je kwijt. En ook Nelke en je lieve dochters zijn hun Nico kwijt. Wat een verschrikkelijk ongeluk. We zijn er kapot van. We leven ook mee met lieve moeder (wat was ze trots op je), en je grote broer Dirk Jan, wat een gemis! We zullen door moeten, maar man oh man. Nico, wat zullen we je missen!

Bedankt voor al het mooie dat je met ons gedeeld hebt.
Ik ga je missen man!

Scheu.
(Bastiaan). 

Dearest Nelke, Eliza, Aimée, and Fleur,

We are totally devastated by your very sad loss of Nico. It feels surreal to be writing this and we are incredibly sad. We cannot imagine what you all must be going through and are likely feeling dazed each day by the heartbreaking loss of such a special person.

Nico was an amazing man whom we had the joy of knowing. His infectious laugh, uplifting personality, laser-sharp brain, humility, and wicked sense of humor brought so much to everyone he met. He had the biggest heart ever, treating everyone with respect and kindness.

During our happy times together, we have some great recollections and have been reminiscing each day about the good times we shared. From the moment you arrived as our next-door neighbours, we instantly warmed to such a wonderful family and bonded quickly. Even when we first met, it was bonkers as the girls ended up playing pie face with whipped cream all over their faces, leading to a short water fight! We fondly remember when the girls used to haul themselves over the fence into our garden, having hours of fun with our children. You, Nico, would then pop round, and if it were Nico, one glass of wine or beer would turn into many more, and those impromptu evenings were superb. Often, they turned into Nico and Steve acting like two naughty schoolboys, endlessly laughing or dancing around the kitchen. Another fond memory is when we all went to my hometown of the Cotswolds and accidentally placed a dinner order with a Chinese restaurant in Yorkshire, hundreds of miles away. Starving hungry, we just filled our stomachs with laughter.

The girls became such good friends, and the children still talk about putting sprinkles on their bread – was it fairy bread or magic bread they adored when they came to you.. And the frequent sleepovers Holly remembers, being part of your lovely family, and when Eliza used to come to us each morning before school when you were juggling taking Aimée and Fleur to a different school – she was so polite and adorable.

You also very kindly treated us to the most magical night out in London, and what a fantastic evening it was. And, of course, the very bad phrase you inherited from us, which we laughed about so much: FFS! Nico loved using it, and even now we still think of you guys when we use it – you even bought me a book saying For Fox Sake! Hilarious.

Nico was so proud to call you his wife and children and cherished you all. You are the loveliest family ever, and your love and kindness shine. Nico had such a love of life and lived it to the full with you all, his beautiful family. He was taken far too soon and it's just so very, very tragic. We feel privileged to have made so many special memories with Nico and you, and we cherish those memories forever.

We cannot stop thinking about you all and we are sending you oodles of love, strength,and hugs.

Thank you for allowing us to be part of the wonderful memorial service too. He would have been so,so proud.

Steve, Amanda, Samuel, Ted, and Holly xxx 

Lieve familie,

Veel sterkte gewenst bij het dragen van dit verlies.

Ernst en Jacqueline 

Wat een schok, wat een verdriet, zo onverwachts en veel te vroeg!
Ik heb Nico nog gekend als kleuter die met zijn "grote" broer Dirk Jan samen met moeder Gezien mij bezochten in de pastorie in Amsterdam-Noord. Ik heb er nog leuke foto's van.
Heel veel sterkte en kracht wens ik jullie allen toe om met dit grote verlies om te gaan. 

Lieve familie,
Onze oprechte deelneming met verlies van Nico.
Sterkte gewenst in deze moeilijke tijd.
Wij wensen jullie heel veel kracht en liefde toe om dit grote verlies te dragen.
Wij denken aan jullie.
Hans en Janny Plomp 

Dear Nelke, Eliza, Aimée and Fleur.
We are thinking of you so much after your huge loss. What a man Nico was. My word..you really were the tightest of units, the strongest of teams. He was so incredibly proud of you all. We loved hanging out with you during your “Coldfall days”; laughter and fun in abundance. We were able to see first hand the joy family meant to him, meeting so many of his lovely family from The Netherlands. There was often Prosecco and chat in a Coldfall/Coppetts kitchen…
Thank you for inviting us to be part of the beautiful memorial.
So much love from us all,
Sarah, Rod, Jonah and Sol xxx 

Lieve DJ, Gezien, Nelke & meiden,
Wij waren aanwezig bij Nico's academische hoogtepunt op de VU. Een trotse familie en Nico in zijn element, een bijzondere dag en mooie herinnering. Wat zal Nico gemist worden. Wij wensen jullie veel liefde en kracht toe en denken aan jullie.
Joyce & Erik ♡  

Lieve Nelke, Eliza, Aimee, Fleur en familie,

Zo ontzettend verdrietig en onwerkelijk dat Nico er niet meer is. Prachtige woorden en mooie herinneringen tijdens de celebration, fijn dat we er bij konden zijn. Dankbaar dat Team Lassing in Londen neerstreek en wij Nico en jullie daar hebben leren kennen. Mooie herinneringen aan onze tijd samen op de Regenboogschool, maar ook zeker daarbuiten. Veel sterkte en liefde gewenst, Hedzer, Janne, Rixt en Eise 

Wat fijn dat we op deze manier er bij konden zijn, en onze gedachten bij Niko konden brengen.
Mijn herinneringen aan Niko gaan ver terug. Als vriendin van Gezien herinner ik mijn eerste oppasdag - nog in Zaandam - en er zouden er vele volgen in Amsterdam.
Inmiddels word ik met name via Gezien geïnformeerd over de stappen die Niko, met Nelke, Eliza, Aimée en Fleur. De schok van zijn onverwachte overlijden kwam hard aan. Bizar, heel ver weg - en dan opeens weer even heel dichtbij.

Fijn om vanavond te zien dat Niko door zoveel mensen gedragen wordt - ik hoop dat Nelke en de meiden daar troost uit kunnen halen. 

Dear Nelke, Eliza Aimée and Fleur.
All of our hearts are so heavy with this terrible loss that you are enduring and cannot begin to imagine how you all must be feeling.
We have so many wonderful memories but spending Christmas Day with you all in London stands out as a favourite. He was a wonderful man who loved you all more than can ever be measured
Take care and love to you all.
Kellie, Nige, Hattie and Bella xxx 

Nico. Lieve Nico. Al weer zo lang geleden dat wij elkaar hebben gezien of gesproken, maar toch altijd ergens in mijn herinneringen. Dat andere leven, ooit, meer dan 25 jaar geleden. Fijne herinneringen. Je bent belangrijk voor mij geweest. Aan de Nijenburg, met Tijger en Winnie en Floor en jouw lieve moeder en broer. Je hebt me door mijn eindexamen heen geholpen (zonder jouw hulp was ik nu nog niet geslaagd) en door jou ben ik gaan studeren aan de VU. Ik heb alleen maar fijne herinneringen aan zo lang geleden. Ik achterop de fiets bij jou, met je rode jack. Samen naar de Gruter. Sinterklaas met jouw familie. Schoolfeesten, vakanties. Samen naar Londen en Luxemburg en York en Frankrijk.

Het bericht van jouw overlijden was een schok. Dat kán toch niet? Je lach hoor ik in mijn herinneringen. Je sigaretjes, je biertjes. Wat was je zorgzaam. Grappig. Lief. Wij volgden elkaar op grote afstand - en wat fijn was dat! Jij, je beste leven levend, met je prachtige vrouw en meisjes. Jullie belevenissen, jullie avonturen. Ik kan en wil me geen voorstelling maken van de situatie van Nelke, jouw meisjes, Gezien en DirkJan. Het is een nachtmerrie. Veel te vroeg uit het leven gerukt. Jouw en jullie mooie leven.

Voor allen die hem liefhadden, in het bijzonder Nelke, Eliza, Aimée, Fleur, Gezien en DirkJan: veel sterkte met het dragen van dit verlies. Ik denk aan jullie allen.

Liefs, Eef 

Dear Nelke, Eliza, Aimée, Fleur... With a heavy heart I am writing this. I can't imagine what all of you are going through. I want to say that I love all of you and wish I could do something to ease the pain of what you must be going through. Life is so expecting and the pain of the loss of your husband and daddy must be immeasurable. I am sending you tremendous love, hugs, and peace. Nico I know I was so blessed to have all of you girls. I know he is with you always and looking out for each and everyone of you. Deepest Sympathies. , Love Leslie